- 25 Mayıs 2011
- 2.158
- 326
- 163
Merhabalar. Daha önceki konularımdan takip edenler bilirler. Evleneli bir yıl oldu. Ama vajinismus olduğum için ilişkiye giremedik henüz. Bunun haricinde eşimle 6 yıl çıktığımız halde evlenince evin içinde anlaşamaz olduk. Sebep genelde ev işi. Benim bekarken edindiğim alışkanlıklar evlenince beni çok zorladı. Geç kalkmak, ev işi konusunda tembel olmak vs... Eşim de bana nazaran çok çok çok titiz çıktı. Hatta biraz takıntılı. Bardakları şöyle dizme böyle diz, eve kim geldi koltuk kaymış vs.. yıkadığım bulaşıkları gelip kontrol eder bunda dudak izi kalmış, bunda parmak izi kalmış, tezgahı silmişsin ama domates çekirdeği kalmış ya bir şeyi düzgün yap ya da hiç yapma vs vs bunları dizsem bayağı artar hepsini yazamaycağım şimdi... Annemler taşındı. Onlara yardıma gidince kendi evimin işi kalıyor eşim de evin işini bitir öyle git nereye gideceksen diyor, anneme yardım etmeyip evin işini yapsam bu sefer de annem bize yardıma gelmiyorsunuz, hiç arayıp sormuyorsunuz diye alınıyor. Ablam öğretmen olup atandı onun da şoförlüğünü yapıyorum başka şehre götürüp getiriyorum, bugün evimin işi kaldı seni götüremem deyince onunla da kavga ettik ben nasıl yetişreceğim senin yardımın olmadan diyor. Eşimin annesi de aramasam ağlıyor alınıyor, aradığımda surat yapıyor, bize gelip 2,5 ay kaldılar, geç kalkıyorduk eşimle, sorun yapmıyor gibiydiler geçen biz size gelmeyelim ya da gelirsek o geç kalksın biz kahvaltımızı yapalım aç beklemeyelim deyip alınganlığını dile getirmiş. Kendimi çok eksik hissediyorum. Ne istenilen bir eş , bir ev hanımı olabildim ( çalışıyordum şirketim taşındığı için şu anda işsiz kaldım, eşimin iş durumları da bu ara iyi gitmiyor o da streste), ne istenilen bir evlat ne istenilen bir gelin... Hiç kimseyi mutlu edemiyorum, kimseye yetemiyormuşum gibi geliyor... Sizce ben mi abartıyorum yoksa gerçekten ruh halim kötüye mi gidiyor... Gerçekten yetersiz miyim ben...