- 9 Nisan 2024
- 108
- -25
-
- Konu Sahibi Pardonbakarmisiniz
- #1
Daha önce yazdığım bir konu hakkında inanılmaz linç edilmistim.
Çünkü anlık bir olayı küt diye yazdım insanlar öncesini ve sonrasını bilmedikleri için haklı olarak linclediler..
11 yıllık evliyim kimsenin ne düğünümde ne evimde eşimi ailesinin gram katkısı olmadı sadece düğünde varlardi o kadar elaleme karşı yani.
Sonra yıllar geçtikçe evin ısı yalıtımı dur köy evine tandır evi yapmak gibi masraflı icatlar çıkarıp eşimden yardım istediler ve tabii ki anne babası söz konusu olduğu icin yaptık yine olsa yine yapar ben de bişey diyemem. Fakat bunlar 8 kardeş ve eşimi kullaniyorlar büyük ablası hele inanılmaz fena biri. Neyse biz inanın sıfır birikim ile çünkü borclarimiz anca bitti %100 borc ile araba aldık daha önce ablasindan biraz borç istedik vermedi zorlamadik şimdi eşim arabayı aldı ve taksitleri maalesef yüksek. Almasaydiniz diceksiniz ama bizim burası şehrin en sapa yeri minibüs bile zor geliyor sık sık gelmiyor evden çıkmak hele ki çocukla çıkmak tam anlamıyla eziyet. Eşi birikim yapamıyor ne zaman niyetlensek başka bişey çıkıyor olmuyordu neyse en iyisi borclanalim ödeyelim dedik. Şimdi ikide bir arıyorlar bizi arabayla şuraya bırak gel şunu hastaneye gotur falan özellikle ablası musaitmisin çalışıyor musun diye sormadan randevu alıyor ondan sonra arıyor şu saatte randevum var gel götür diye emir kipi ile konuşuyor deliriyorum. Neyse asıl soruna gelelim ben geçmişe sünger çekmek istiyorum onlara karşı daha ılımlı olmak istiyorum. Bugüne kadar yüzlerine karşı kırıcı hiç bişey konuşmadım ama herkese karşı mesafeliydim. Şimdi herkes evinde işinde gücünde boşver geçmişi geçti gitti diyorum ama olmuyo ne zaman bir araya gelsek gerek tavırları ile gerek iğneleyici konuşmaları ile soğutuyorlar kendilerinden.. O ortamdan kalkıp eve geldiğimde kafamda sürekli onlarla konuşuyorum yoruluyorum çok mutsuz ayrılıyorum. Bir türlü isinamiyorum bir taraftan kızıyorum kendi ailem olsa böyle düşünür muydum diye kendimi bu sefer sürekli yargılayarak cezalandırıyorum. Kullanılmış hissediyorum özellikle eşim farkında bile değil ona oturup ailesini kötülemek de istemiyorum bazen sabrım tükeniyor ve söyleniyorum sonra ona da üzülüyorum .. benim ne yapmam lazm ? Lütfen kırıcı olmadan haksizsam belirtin veya daha sakin olmam için var mı tavsiyeleriniz veya benzer durumu yaşayanlar ne yapıyor?
Çünkü anlık bir olayı küt diye yazdım insanlar öncesini ve sonrasını bilmedikleri için haklı olarak linclediler..
11 yıllık evliyim kimsenin ne düğünümde ne evimde eşimi ailesinin gram katkısı olmadı sadece düğünde varlardi o kadar elaleme karşı yani.
Sonra yıllar geçtikçe evin ısı yalıtımı dur köy evine tandır evi yapmak gibi masraflı icatlar çıkarıp eşimden yardım istediler ve tabii ki anne babası söz konusu olduğu icin yaptık yine olsa yine yapar ben de bişey diyemem. Fakat bunlar 8 kardeş ve eşimi kullaniyorlar büyük ablası hele inanılmaz fena biri. Neyse biz inanın sıfır birikim ile çünkü borclarimiz anca bitti %100 borc ile araba aldık daha önce ablasindan biraz borç istedik vermedi zorlamadik şimdi eşim arabayı aldı ve taksitleri maalesef yüksek. Almasaydiniz diceksiniz ama bizim burası şehrin en sapa yeri minibüs bile zor geliyor sık sık gelmiyor evden çıkmak hele ki çocukla çıkmak tam anlamıyla eziyet. Eşi birikim yapamıyor ne zaman niyetlensek başka bişey çıkıyor olmuyordu neyse en iyisi borclanalim ödeyelim dedik. Şimdi ikide bir arıyorlar bizi arabayla şuraya bırak gel şunu hastaneye gotur falan özellikle ablası musaitmisin çalışıyor musun diye sormadan randevu alıyor ondan sonra arıyor şu saatte randevum var gel götür diye emir kipi ile konuşuyor deliriyorum. Neyse asıl soruna gelelim ben geçmişe sünger çekmek istiyorum onlara karşı daha ılımlı olmak istiyorum. Bugüne kadar yüzlerine karşı kırıcı hiç bişey konuşmadım ama herkese karşı mesafeliydim. Şimdi herkes evinde işinde gücünde boşver geçmişi geçti gitti diyorum ama olmuyo ne zaman bir araya gelsek gerek tavırları ile gerek iğneleyici konuşmaları ile soğutuyorlar kendilerinden.. O ortamdan kalkıp eve geldiğimde kafamda sürekli onlarla konuşuyorum yoruluyorum çok mutsuz ayrılıyorum. Bir türlü isinamiyorum bir taraftan kızıyorum kendi ailem olsa böyle düşünür muydum diye kendimi bu sefer sürekli yargılayarak cezalandırıyorum. Kullanılmış hissediyorum özellikle eşim farkında bile değil ona oturup ailesini kötülemek de istemiyorum bazen sabrım tükeniyor ve söyleniyorum sonra ona da üzülüyorum .. benim ne yapmam lazm ? Lütfen kırıcı olmadan haksizsam belirtin veya daha sakin olmam için var mı tavsiyeleriniz veya benzer durumu yaşayanlar ne yapıyor?