eğer susarsanız zamanla eşinize daha fazla içerler, ilişkiden uzaklaşır, kendinizi geri çeker ve tutkunuzu kaybedersiniz. fakat herşeye rağmen isteklerinizde ısrar ederseniz evliliğinizin daha iyiye gitme ihtimali yükselir.
aşağılayıcı sözler duymanız konusunda. aslında bu konuda yine aynı. eşiniz bunu ilk yapmaya başladığında bunu kabul edemeyeceğinizi, saygı sınırlarını aşmaması gerektiğini ona belli etmeliydiniz. yeterince güçlü durup bunu gösterdiğinizde eşiniz de bir daha size hakaret etme hakkını kendinde bulmazdı. uysal görünme adına susup sineye çektiğiniz için size yaptığı saygısızlık da artmış.
şimdi eğer bu şekilde gitmesine izin verirseniz zamanla daha fazla sizin varlığınızı görmezden gelip, hakaretlerini artırır ve saygısı, ilişkiye olan bağlılığı ve sorumluluğu da biter. zaten bu olmaya başlamış bile, hesap sorduğunuzda ''oğlumu istiyorum'' demesi bile size karşı olan sorumluluğunun bitmek üzere olduğunu gösterir.
ilişkinizde değişim yapmanız, eşinizin size tekrar saygı duyup, sorumluluk hissetmesi kolay olmayacak. onu bu şekilde alıştırmışsınız, bu yüzden değişim de zor ve ağır olacak. yalnız dediğim gibi bu döngü değişmezse de işler daha kötüye gidecek. eşinizi değiştirmekle uğraşmayın, eğer siz kendinizde değişim yapar, güçlenir, sesinizi çıkarır ve haklarınızı korursanız istediğiniz şeyleri de daha kolay alırsınız.
yok eşim değişsin, beni anlasın, sussam da kırgınlığımı görsün derseniz da uzun süre bekleyip pes etmeye başlarsınız. umutlarınız bittiğinde de ilişkiyi bitirmeyi düşünürsünüz. bu yüzden haklarınızı savunmayı öğrenmeniz gerekir.
önce içsel bir kanı oluşturmanız gerekir bunun için de. yani kendinize daha fazla saygı duyun. özgüveninizi artırın. aileniz size susmayı, uysal olmayı, hep alttan almayı öğrettiği için bunu değiştirmeniz, karşı tarafla kavga edip tartışmaya rağmen sesinizi çıkarmanız zor gelecektir. yalnız bu en sağlıklı ve kalıcı ayrıca ilişkinizi de iyi bir noktaya getirecek yoldur, bu yüzden sakın unutmayın : önce kendinizi güçlendirin.
eşinizin sizin isteklerinizi he he deyip geçiştirmemesi için uysal rolü oynamayı bırakın, gerçekten kendinize saygı duyduğunuz ve kendi isteklerinizin önemli olduğunu düşündüğünüz için sesinizi çıkartın ve bunlar için bastırın. eğer zorlanırsanız bu konuda bir psikologa sizi yol göstermesi için başvurun. sizin tek başınıza bunun üzerinde çalışmanız biraz zor olabilir, çünkü çocukluktan yerleşmiş bir ''uysal olup susma'' inancı var. bunu kırıp aşmak kolay olmayacaktır. fakat aştığınızda,eşinizle çok daha tatmin edici ve huzurlu bir ilişkiniz de olacaktır.
yazdıklarınızın hepsinin bende farkındayım böyle olmalı ama bunu yapacak özgüvenim yok geçmişde yaşadığım şeyler benim daha çok içime kapanmama sebep oldu,ilk yıllarda hep tartışırdık yine aynı sorunlar ben sesimi yükselttiğimdede çok sinirlenir üstüme yürü bazende vurudu sonrada babamı arar olanları anlatır kendi çeker giderdi kendi annesinide çağırırdı benim ailem sessiz ya anneside ama babasına belli etmezdi ve ben onlara kendimi ifade etmeye çalşırdım babam bana kızar küser çeker giderdi herkesin yüzü asık sanki ahlaksızlık yapmışım gibi bana tavır alırlardı..en son bir olayda, bana yapacağına dair verdiği bir söz vardı ve bi tartışma olsa sana o istediğin falan yok derdi yine sana o yok dedi ben nekadar dolmuşumki patladım çıldırdım ne olursa olsun dedim çok şiddetli kavga ettik ben perdeleri filan aşağı indirdim sinir krizi geçirdim pencereden atlamay kalktım ama hiç birini bilinçli yapmadım oğlumda buna şahit oldu çok korktu ama isteyerek yapmadım..sonra babamı çağırdı al kzını bak neler yaptı dedi çekti gitti babam bana birsürü hakaret etti yüzüme tükürdü onada tamam oğlum sakin ol dedi okadar aşağalandımki hiçbirşey hissetmiyordum ağlayamadım bile o gün yemin ettim birdaha hiçbizaman kavga etmeyeceğim sonuçları çok kötü oluyor diye babam bana bukadar kızdıysa oğluma çok büyük bir k ötülük yaptım diye kendimi suçladım..bunları yazarken bile ağlıyorum..aslında ben bu insandan kurtulmak istiyorum ama kendime aileme güvenemiyorum