Ben de artık dertlenmeye başladım.

Oturacak bir evinin olması birikim değil gereklilik bence, iki sene öncesine kadar öyleydi en azından şuan fiyatlar almış başını gitmiş durumda orasi ayrı. Eşimin babası zamanında evini şaşmış saçma bir sebepten emekli oldu yıllardır eşim ödüyor başka türlü geçinmeleri zor. İleride Çocuklara yatırım değil ama yük olmamak için gerekli bir ev.
Onu haricinde bir miktar birikim de gerekli ama sadece birikim için yaşamak ot gibi yaşamaktan başka bir sey değil. Çocuk için birikimi sadec ev araba olarak görenler çok sığ düşünüyor. Cocuk gezecek, görecek,dışarıdaki hayatın farkında olacak. Yaşı küçük diye anlamıyor değiller gayet anlıyorlar. Yaşları büyüdükçe eğitim konusunda masrafları elbette artacak ona göre bir yol çizilir ama mal üstüne mal çocuğu sosyal hayattan mahrum etmek aslında çocuğu kullanarak cimriliğini örtmeye çalışmak bence.
Ne geleni olduğu gibi harcamak ne de sürekli yatırım yapmaya çalışmak ortada bir yerde durmak lazım.
 
Benim şahsi fikrim bir cocuga yapilacak en güzel yatirim en az 2 dili iyi seviyede ôgrenip, tüm dünyada egiitm alip, calisabilecek, yasayabilecek seviyeye getirmek. Dünya vatandasi haline getirebilmek. Bu seviyede yabanci dili, orda ki özel okullarin genelde international (ne bileyim ozel amerikandir, pierre lotidir) olanlarindan çıkanlar native derecede konusabiliyor. Bu nedenle dili ogrenmek icin parayi 10 küsur sene siradan bi ozel okula göndermek yerine yurtdisina dil okuluna harcamak bence daha faydali. Ha tip vs tüm dunyada geçerliligi olan bi meslek okur. Ona bile denklik ve dil ariyor yurtdisi. Dolayisiyla dil öğrenmek önemli Turkiye de siradan bi iste vasat veya bi tik üstü bir maaşa talim etmesin cocugum diyosaniz bence dile yatirim en güzeli. Parayi kazanan evini de alir, arabasini da.
Kesinlikle katiliyorum, bir bebegimiz var evde uc dil konusuluyor.
Esim Rus, Londra’da yasiyoruz dolayisiyla evde Turkce-Rusca-ingilizce konusuluyor. Bu cocuk icin buyuk bir avantaj, cogu isyeri zaten cift dil bilen kisileri oncelikli aliyor artik.
Cok dil ogrenmesini saglayip iyi bir egitim aldirmak cocuga bir cok kapi acacaktir.
 
Cocugum yok ve dusunmuyoruz pek ona rağmen kendimiz için birikim yapiyoruz belli bir ölçüde, oyle bugun kazandik yiyelim durumu yok.
1-2 tane cocuk yapip ya da yapmayi dusunup hiç birikim yapmamak bu ulkede biraz sorumsuzca geliyor bana. 🤷
Hiç yapmamak bencede
yanlis.
Ben insanustu çaba harcayanlari görüyorum.
Yoksa illa eğitimine yemesine içmesine harcıyoruz.
Ama bazısı sadece emlak pesinde.
 
Oturacak bir evinin olması birikim değil gereklilik bence, iki sene öncesine kadar öyleydi en azından şuan fiyatlar almış başını gitmiş durumda orasi ayrı. Eşimin babası zamanında evini şaşmış saçma bir sebepten emekli oldu yıllardır eşim ödüyor başka türlü geçinmeleri zor. İleride Çocuklara yatırım değil ama yük olmamak için gerekli bir ev.
Onu haricinde bir miktar birikim de gerekli ama sadece birikiminin yaşamak ot gibi yaşamaktan başka bir sey değil. Çocuk için birikimi sadec ev araba olarak görenler çok sığ düşünüyor. Cocuk gezecek, görecek,dışarıdaki hayatın farkında olacak. Yaşı küçük diye anlamıyor değiller gayet anlıyorlar. Yaşları büyüdükçe eğitim konusunda masrafları elbette artacak ona göre bir yol çizilir ama mal üstüne mal çocuğu sosyal hayattan mahrum etmek aslında çocuğu kullanarak cimriliğini örtmeye çalışmak bence.
Ne geleni olduğu gibi harcamak ne de sürekli yatırım yapmaya çalışmak ortada bir yerde durmak lazım.
Orta bir yer bir denge kurmak gerekli.
 
Hiç yapmamak bencede
yanlis.
Ben insanustu çaba harcayanlari görüyorum.
Yoksa illa eğitimine yemesine içmesine harcıyoruz.
Ama bazısı sadece emlak pesinde.

O da onlarin hayat tarzi bazilari seviyor yemeyip icmeyip ev almayi. 🤷 Tatile gitse o kadar keyif almaz. 😬
Ha ama oturulacak bir ev olmali, o gereklilik bence, 2. 3. Ev icin ugraşip yemeyip icmeyenler ayri

Ama hani dunya yansa benim param gelir diye bir garantisi olmayan ve Turkiyede yaşayan insanlarin birikimsiz harcama yapmasi buyuk risk. Yarin ne olur belli degil. 🤷
Egitimler, kurslar da ucuz seyler degiller neticede.
 
iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Şanssız değil:) benim dedem anneme İstanbul'un göbeğinden ev vermiş mesela. Belki olmasaydı yılları taksitle ev almak için kemer sıkmakla geçecekti. Ya da şu an çoğu İstanbullu gibi ev sahibi kirayı yüzde yüz arttırmak istiyor diye dertlenip tasinma telaşına düşecekti...
Aynı dedem diğer çocuğuna da ev birakti, onun kirasiyla kadın çocuğunu sınav senesinden önce şehrin en güzel okullarından birine verdi. Normalde olsa öyle bir bütçesi yok, zorlana zorlana mahalle dershanesine gönderirdi. Aynı şekilde 'çocuk şehir dışı okul kazanınca kirayı çocuğa vereyim' diye düşünüyor.
Öteki dedem de babama gelir getiren bir bahçe birakti. Bizimkiler ilgilenmediği için başkasına toplatiyorlar, çok kar etmiyorlar ama emekli olunca kendileri ilgilenseler ellerine sırf o bahçeden toplu para geçer. İnsanlar o yılki ekinin parasıyla umreye falan gidiyor,çocuğunu evlendiriyor.
Bence önemli şeyler bunlar.
Tabii ki kendilerinden vermesinler o kadar ama kötü de yapmıyorlar.
Ha ben ailem bana mal bıraksın ister miyim?
Aileme de hep diyorum, satıp yiyip güzel bir yaşlılık gecirseler çok daha mutlu olurum :) zaten çocuğa bir mal mülk birakiyorsan yüzde seksen bir kavga anlaşmazlık çıkıyor diğer cocuklarinin arasında. Miras işi hep böyledir 😅
 
Bende bir dershanede öğretmenim. Çoğunun çocugu var.Benim yok. Dershanedeki öğretmenlerin çogu çocuklarını koleje gönderiyor. Hatta özelde çalışanlarda öyle. Çocukları 4 5 yaşındayken anaokuluna bile özeli tercih ediyorlar.Bir hocamız oglunu 8.ci sınıfa kadar koleje göndermiş. Şimdi kızında okula başlayacak. Onu da göndermem lazım. Yoksa haksızlık olur diyor. Ve yıllık 40 bin TL istemiş okul.Benim çevremdeki öğretmenlerde böyle.Bir hocamız deli gibi çalışıyor. Karısı da öğretmen. İkiside hem özel ders hem dershane hem de okulda 30 Saat derse giriyormuş. Çok yoruluyorum diyor, seneye dershane düşünmüyor.Ama rezidansta kalıyor.Aylık 12 bin lira veriyor. Anlattığınız gibi sürekli yatırım yapıyorlar. Bence genel olarak öğretmenler bu şekilde. Gezeyim tozayım diye düşünmüyorlar. Hep yatırım yapıyorlar sanırım.
Yıllık 40 bine kolej mi kalmış, o fiyata adam akıllı yer yoktur
 
Şanssız değil:) benim dedem anneme İstanbul'un göbeğinden ev vermiş mesela. Belki olmasaydı yılları taksitle ev almak için kemer sıkmakla geçecekti. Ya da şu an çoğu İstanbullu gibi ev sahibi kirayı yüzde yüz arttırmak istiyor diye dertlenip tasinma telaşına düşecekti...
Aynı dedem diğer çocuğuna da ev birakti, onun kirasiyla kadın çocuğunu sınav senesinden önce şehrin en güzel okullarından birine verdi. Normalde olsa öyle bir bütçesi yok, zorlana zorlana mahalle dershanesine gönderirdi. Aynı şekilde 'çocuk şehir dışı okul kazanınca kirayı çocuğa vereyim' diye düşünüyor.
Öteki dedem de babama gelir getiren bir bahçe birakti. Bizimkiler ilgilenmediği için başkasına toplatiyorlar, çok kar etmiyorlar ama emekli olunca kendileri ilgilenseler ellerine sırf o bahçeden toplu para geçer. İnsanlar o yılki ekinin parasıyla umreye falan gidiyor,çocuğunu evlendiriyor.
Bence önemli şeyler bunlar.
Tabii ki kendilerinden vermesinler o kadar ama kötü de yapmıyorlar.
Ha ben ailem bana mal bıraksın ister miyim?
Aileme de hep diyorum, satıp yiyip güzel bir yaşlılık gecirseler çok daha mutlu olurum :) zaten çocuğa bir mal mülk birakiyorsan yüzde seksen bir kavga anlaşmazlık çıkıyor diğer cocuklarinin arasında. Miras işi hep böyledir 😅
Benim annem satip yerse kavga cikariririm valla cbvchxhx😐
 
O da onlarin hayat tarzi bazilari seviyor yemeyip icmeyip ev almayi. 🤷 Tatile gitse o kadar keyif almaz. 😬
Ha ama oturulacak bir ev olmali, o gereklilik bence, 2. 3. Ev icin ugraşip yemeyip icmeyenler ayri

Ama hani dunya yansa benim param gelir diye bir garantisi olmayan ve Turkiyede yaşayan insanlarin birikimsiz harcama yapmasi buyuk risk. Yarin ne olur belli degil. 🤷
Egitimler, kurslar da ucuz seyler degiller neticede.
Şuan hicbirsey garanti değil.
Bu ülke şartlarında illa birşeyler şart kiralar aşırı uçuk.
Ev araba şart onları bende sağladım sayılır az borcumuz var.
Ama hani ben artık o borçlar bitince biraz eğitime harcarim okadar birikim yaparim kafasindayim.
Ama ikinci ev yada daha lüks araba ya da arsa...
Bunların sonu yok.
Tekken asla düşünmeyecegim şeyleri illa çocuğum var diye onlara mal mülk bırakmak için herşeyden ödün vermek doğru mu aslında bu kafamı kurcaladi.
 
Şanssız değil:) benim dedem anneme İstanbul'un göbeğinden ev vermiş mesela. Belki olmasaydı yılları taksitle ev almak için kemer sıkmakla geçecekti. Ya da şu an çoğu İstanbullu gibi ev sahibi kirayı yüzde yüz arttırmak istiyor diye dertlenip tasinma telaşına düşecekti...
Aynı dedem diğer çocuğuna da ev birakti, onun kirasiyla kadın çocuğunu sınav senesinden önce şehrin en güzel okullarından birine verdi. Normalde olsa öyle bir bütçesi yok, zorlana zorlana mahalle dershanesine gönderirdi. Aynı şekilde 'çocuk şehir dışı okul kazanınca kirayı çocuğa vereyim' diye düşünüyor.
Öteki dedem de babama gelir getiren bir bahçe birakti. Bizimkiler ilgilenmediği için başkasına toplatiyorlar, çok kar etmiyorlar ama emekli olunca kendileri ilgilenseler ellerine sırf o bahçeden toplu para geçer. İnsanlar o yılki ekinin parasıyla umreye falan gidiyor,çocuğunu evlendiriyor.
Bence önemli şeyler bunlar.
Tabii ki kendilerinden vermesinler o kadar ama kötü de yapmıyorlar.
Ha ben ailem bana mal bıraksın ister miyim?
Aileme de hep diyorum, satıp yiyip güzel bir yaşlılık gecirseler çok daha mutlu olurum :) zaten çocuğa bir mal mülk birakiyorsan yüzde seksen bir kavga anlaşmazlık çıkıyor diğer cocuklarinin arasında. Miras işi hep böyledir 😅
Aynen öyle.
Bu kafa bir tarafımızda var.
Ben ne kadar bundan hoslanmasam da beynimin bir tarafı yapmak zorundasın diyor.
O iç sesim bana bu konuyu actirdi.
Aslında benim çevremde üniversite de de kizlar hep yakinirdi.
Babam savurgan yemiş içmiş bize birşey bırakmamış gibisinden.
Bilincaltim bunlari dile getiriyor belki de.
 
Bunun doğrusu var mı ?
Nedir hangisi bilemedim.
Hep özel okula gönderiyorlar.
Bana ozel okul gereksiz geliyor şartlara göre değişebilir tabiki de.
Çocuklar aileden güzel zaman gecirmek mi ister yoksa geleceğini garantilemelerini mi?
Bugünlerde anne oldugum için böyle fedakarlık mi yapmam gerekiyor bilemedim.
Hem güzel zaman geçirmek ister, hemde geleceğe yatırım ister . Fazla abartmamak sartiyla , herhafsonu çıkıp para harcamak yerine evdede kaliteli zaman geçirebilirsiniz çocuğunuzla, bir parka çıkarsınız vb
 
Benim annem satip yerse kavga cikariririm valla cbvchxhx😐
Bizim ev kentsel dönüşüme girecek,gökdelen olacak. Bana herhangi bir konuda 'sen ne düşünürsün' dedikleri zaman asla fikrimi belirtmem bile. Evi alan dedem, yenileyen babam. Tuglasina çimento mu sürdüm de söz hakkım olsun..ne yaparlarsa yapsınlar:)
Acikcasi hiç ilgilenemiyorum.
Ama samimiyetle söylüyorum, o gokdelendeki daireyi satıp yazlık alsalar, kalan ömürlerini denize nazır evde hiç ekonomi düşünmeden geçirseler ben coook daha memnun olurum.
 
Aynen öyle.
Bu kafa bir tarafımızda var.
Ben ne kadar bundan hoslanmasam da beynimin bir tarafı yapmak zorundasın diyor.
O iç sesim bana bu konuyu actirdi.
Aslında benim çevremde üniversite de de kizlar hep yakinirdi.
Babam savurgan yemiş içmiş bize birşey bırakmamış gibisinden.
Bilincaltim bunlari dile getiriyor belki de.
Sizin eviniz var miydi?
Bence önceliğiniz kendinize ev almak olsun. Çünkü evi olmayan her yaşlı , çocuğunun sırtına yüktür.
Tamam çocuğa mal mülk bırakmayın ama sırtına da kambur olmayin
 
Merhabalar bu eşimle sık konuştuğumuz bir konu.
Her ikimizin aileleri de tek maaşlı orta diyebileceğimiz gelir seviyesinden ailelerdi ve bizler için daha yatırım odaklı düşünüyorlardı.
Tiyatro, oyun grubu, kum havuzu vs tabi ki de bizim çocukluğumuz döneminde yoktu ve bize yapmadılar.
Eşim ve ben şuan ek dersli öğretmen maaşından 3-4 bin yüksek gibi maaşlar alıyoruz.
10 yıllık evliyiz. 3.5 yaşında oğlumuz var, tek çocuk da kalma niyetindeyiz.
Açıkçası bizim şuan beğenerek oturacağımız bir evimiz ve ortanın üstü sayılabilecek bir de arabamız var.
Evimizin borcunu ödemeye devam ediyoruz.
Bu konuda düşüncem şu tek çocuk, 1 ev ve 1 araba yeterli benim için.
Belki çok ileride ev eskir, muhit değiştirmek isterim vs evi değiştiririm veya arabayı model yükseltirim.
Ama bunun dışında ek evler, ek arsalar almak gibi bir düşüncemiz yok.
Ya da altın alıp kenara atma amacım yok.
Çünkü biz hemen hemen her akşam dışarı çıkan insanlarız. Dışarıda yemek son ekonomik güncelleme ile çok yükseldi malum.
Bu nedenle yemek yemek değil ama kahve içer döneriz, bazen termosa kahve koyar yürürüz.
Ama 5 hafta içinden 3 kesin, bazen 4 çıkarız.
Hafta sonu da aynı şekilde.
Eskiden her hafta kahvaltılar vs vardı ama ekonomik düzen nedeni ile onlara biraz kısıtlama getirdik.
Ama onu at binelim der at çiftliğine götürürüz, hayvanlara saman veririz.
Kum çok sever, kum havuzuna götürürüz.
Tiyatro ilimize 15 de bir gibi gelir, hepsine götürmeye çalışırız.
Evimize yardımcı abla geliyor, çünkü hafta sonumdan çalmak istemiyorum.
Çocuktan değil, kendimden çalmak istemiyorum o zamanı.
Hatta yakın bi abla bulsam keşke aynı binadan gün aşırı gelip 2 kap yemek yapsa diye çok aradım ama bulamadım.
Parayı konfor alanımızı genişletmek için kazanıyoruz aslında.
Oğlumuz özel bir anaokulunda, bundan sonra da özel de okutmak niyetindeyiz.
Özel okul konusunda kısmen küçük bir şehirde olduğumuz için avantajlıyız.
Ama onun dışında ben en iyisine göndermek için çabalarım, çünkü özel okul sadece mesai saatimde tutsun değil benim için.
Verdiğimiz para ile çevre ve kültürde satın aldığımızı düşünüyoruz.
Ve çevre ve kültür dediğimiz aslında gideceği üniversiteye kadar yol çiziyor.
Bazı tanıdıklarımdan görüyorum, koluma 4 ajda bilezik takıp çocuktan kısan biri olunmasını da ben kendi değerlerimce doğru bulmuyorum.
Deniz tatili pek sevmeyiz, onun dışında yurt dışına gitmeye çalışıyoruz elimizden geldikçe.
Hedefimiz yılda 2. Olmazsa da 1.
Bu yıl ilkine gittik, ikincisi sonbaharda nasipse.
İstiyorum ki çok yönlü bir çocuk olsun. Salvador Dali'nin eserleri deyince sayabilsin.
Yogadan da anlasın, top da oynasın.
Bu nedenle biz bi ev bi araba sonrası kalanı yemek ve yaşamak amacındayız.
Bu kadar birikim odaklı olursam ben de nefes alamıyorum, 65 ime gelince 'fakat güzel yaşadık be' diyebilmeliyim eşime.
 
Şuan hicbirsey garanti değil.
Bu ülke şartlarında illa birşeyler şart kiralar aşırı uçuk.
Ev araba şart onları bende sağladım sayılır az borcumuz var.
Ama hani ben artık o borçlar bitince biraz eğitime harcarim okadar birikim yaparim kafasindayim.
Ama ikinci ev yada daha lüks araba ya da arsa...
Bunların sonu yok.
Tekken asla düşünmeyecegim şeyleri illa çocuğum var diye onlara mal mülk bırakmak için herşeyden ödün vermek doğru mu aslında bu kafamı kurcaladi.

Tekken dusunmeyecegimiz seyleri cocuk olunca dusunmek zorunda kalabiliyoruz evet ama 2. Ev 3. Arsa almak zorunluluk mu bana kalirsa degil. Ama yapan da kotu yapiyor diyemem. 🤷

Eviniz arabaniz birikiminiz varsa yine yeter.
 
Hiç yapmamak bencede
yanlis.
Ben insanustu çaba harcayanlari görüyorum.
Yoksa illa eğitimine yemesine içmesine harcıyoruz.
Ama bazısı sadece emlak pesinde.
Bu da yanlış aslında, örnek vermem ayıp mı olacak bilemedim ama Allah rahmet eylesin bizim bir enişte vardı eşim tarafından, cüzdan unutan enişte diyorduk ona, hayatı boyunca hep birikim yaptı sayısını kendisinin bile unuttuğu kadar çok emlak birikimi yaptı, onlarca ev ve arazi yanısıra Türkiye’de ve Almanya’daki bankalarda milyarlarca lira parası vardı, ne gezmesini bilirdi ne harcamasını, arabaya koyduğu benzini dahi hesaplar mümkünse size kitlerdi, ne zaman beraber bir yerlere gitsek cüzdanı evde unuturdu:))) Ne oldu hayatı yaşayamadan öldüler karı-koca, bir oğulları vardı bizlerle yaşıt, anne babası öldüğünde iyi ki bana böyle bir servet bıraktılar deyip rahmet okumadı aksine sövdü çocukluğu gençliği hep varlık içinde yoklukla geçti, cimrilik yüzünden hep bir şeylerden kısıtlandı diye, bazı insanlar birikim yapmayı hırs haline dönüştürebiliyor bana göre bu da yanlış, biriktir biriktir ömür geçiyor yaşlanıyorsun bu seferde biriktirdiklerini yemeye veya gezip tozmaya sağlığın elvermiyor ölüyorsun.
 
Hem güzel zaman geçirmek ister, hemde geleceğe yatırım ister . Fazla abartmamak sartiyla , herhafsonu çıkıp para harcamak yerine evdede kaliteli zaman geçirebilirsiniz çocuğunuzla, bir parka çıkarsınız vb
Artık çocuğum da öyle alıştı ki parktan memnun olmuyor hiç.
 
Sizin eviniz var miydi?
Bence önceliğiniz kendinize ev almak olsun. Çünkü evi olmayan her yaşlı , çocuğunun sırtına yüktür.
Tamam çocuğa mal mülk bırakmayın ama sırtına da kambur olmayin
Ev var ben kimseye yük olmam o kafada değilim.
Ev araba var az borcu kaldı kredi ile almıştık.
Sadece daha fazla emlak derdine mi girmek gerek diye sordum açıkçası.
 
Bu da yanlış aslında, örnek vermem ayıp mı olacak bilemedim ama Allah rahmet eylesin bizim bir enişte vardı eşim tarafından, cüzdan unutan enişte diyorduk ona, hayatı boyunca hep birikim yaptı sayısını kendisinin bile unuttuğu kadar çok emlak birikimi yaptı, onlarca ev ve arazi yanısıra Türkiye’de ve Almanya’daki bankalarda milyarlarca lira parası vardı, ne gezmesini bilirdi ne harcamasını, arabaya koyduğu benzini dahi hesaplar mümkünse size kitlerdi, ne zaman beraber bir yerlere gitsek cüzdanı evde unuturdu:))) Ne oldu hayatı yaşayamadan öldüler karı-koca, bir oğulları vardı bizlerle yaşıt, anne babası öldüğünde iyi ki bana böyle bir servet bıraktılar deyip rahmet okumadı aksine sövdü çocukluğu gençliği hep varlık içinde yoklukla geçti, cimrilik yüzünden hep bir şeylerden kısıtlandı diye, bazı insanlar birikim yapmayı hırs haline dönüştürebiliyor bana göre bu da yanlış, biriktir biriktir ömür geçiyor yaşlanıyorsun bu seferde biriktirdiklerini yemeye veya gezip tozmaya sağlığın elvermiyor ölüyorsun.
Bazısı da asiri mutlu bu durumdan istee.
Benim arkadaşım öyle ailede büyüdü.
Kendi de öyle ve şükrediyor böyle aileye sahibim diye.
 
Hiç yapmamak bencede
yanlis.
Ben insanustu çaba harcayanlari görüyorum.
Yoksa illa eğitimine yemesine içmesine harcıyoruz.
Ama bazısı sadece emlak pesinde.

Bizde bir personel çalışıyordu. Adam çocukluğunu bile yaşayamamış hep çalışmış. Çocukları rahat etsin diye onun çektiklerin çekmesin diye de devam etmiş çalışmaya. 4 5 daire almış emekliliğine az kalmıştı. Dört gözle emekliliğin bekliyordu. artık rahat edeceğim diyordu. korana zamanı ilk vefat edenlerden oldu. adam rahat yüzü görmeden sadece çalışarak hayatını bitirdi.
Bu durum beni çok etkilemişti. İlla hayallerine kavuşmak için yaşlanmayı mı beklemek lazım.
 
X