Özel okulların hepsi mükemmel degil. Arkadaşlarım çalışıyor.Özel okulda öğretmen bile köreliyor. Onun yerine dershane daha mantıklı. Okulda sadece konu anlatıyor. Ama soru çözümleri birebirler olmuyor. Olsada öğrenci katılmıyor. 3 ten sonra enerjileri kalmıyor. Bizim orada devlete giden çogu öğrenci dershaneye geliyor. Çogu da memnun.
Mesela ben okuldan geldiğimde saat 4 oluyor.Başkalarının hayatını ben de çok sorgularım. Çünkü benimki hep koşturmayla geçiyor. Eve gelirken asla ellerm boş olmaz,bagajdan eve zor taşırım,sürekli al al al eksik hiç bitmiyor. Daha dün alışverişten geldim bugün yine eksikler var dolu. Millet evde de yemiyor. En büyük yemekleri makarna. Komşumun kedisi var,ona aldığı mama parası kadar mutfak alışverşi yapmıyordur görüyorum gözümle. Eve geliyorlar dolayısıyla iş yok güç yok,kanepeye oturup tv açabiliyorlar. Ben kumanda nerede haberim yokçünkü hiç vaktim olmaz. En büyük sosyal hayatları o kanepe. Sizin bunu anlamanız mümkün değil dolayısıyla
İşte o da para demek istediğim hep birikim yapıyorlar.
Dogru düşünüyorsunuz. Ama sınav senesinde destek alması şart. Okulda verilen egitim bence yeterli gelmez.
Her çocuğa bir ev bırakmak anlamsız. Çocuğa verilecek en güzel şey iyi bir çocukluk ve sağlam bir meslek sahibi olması bana göre. Evi kendisi alabilir.
Henüz çocuğum yok. Ancak hepi topu 1 ev 1 arabamız var. Allah sağlık verirse ilerde 1 çocuk düşünüyoruz. Bizden sonra evi arabası olsun diye. İleriye dönük çocuğum yatırım amaçlı ufak tefek altınlarım var. Daha doğrusu, doğum, çocuk masrafı gibi şeyler için 80 90 bin civarında şuan. İmkanım olursa bir bu kadar daha biriktirme niyetimde var hatta daha fazlasını. İstiyorum ki 1 çocuğum olacaksa, en iyi şartlarda en iyi okullarda okutabileyim.eksik olmasın hissetmesin. Doğru mudur bilemem de
Özel okulların %80’i çöp. Bu benim için çocuğa iyi bir gelecek sağlamak değil. Çalışma saatleri çocukların okula giriş çıkışlarına uygun olsa çoğu veli özel okulu tercih etmez zaten. Bunun yerine kursla destek daha mantıklı. Dolu dolu, mutlu bir çocukluk geçirmesi ileride bırakacağım evden daha kıymetli. Ki bu bahsettiğiniz insanlar önceden evini, arsasını almış kenara koymuş tiplerdir. Şu an bir öğretmen bir taraflarını yırtsa ekstra çalışmayla falan alamaz bir ev. O fırsat en son pandemide geçmişti ele, sonra imkansızlaştı. Çocuğun üniversite masrafları için birikim yapmak yeterli bana göre.
Özel okula gönderiyorum. Orta karar ufak bir araç ve iyi muhitte eski bir evimiz var. Satsak yeni alamıyoruz ikisinde de. Özel okul olmasa alırdık. Özel okul Zorluyor mu zorluyor. Ufak bir birikimimiz var arsa bakıyoruz böyle hobi bahçesi gibi olur diye ama uçtu gitti alamadık. Oğluma bes hesabı açtım ben yatırım için. İleride en azından ona veririz eğitimine harcarız diye düşünüyoruz.
Bende sizlerin fikirlerini merak ettim.
İşte biz gibi pek yok.
Benim çevrem bizim gibi. Hala orta sınıf kalmaya çabalıyoruz. Tatile gitmek için zorlanıyoruz ama vazgeçmiyoruz. Genel bir öfke var çevremde. Eskiden 6 gecesi 5 bin olan otel bu sene 50 bin demiş. Standartları düşürerek devam ediyoruz. İlk kez bu sene on taksit tatile gideceğiz mesela.
İki maaş giriyor eve ben kamu eşim özel sektör çalışanı , tek çocuğumuz, hala kredisi ödenen aile desteği ile alınan bir evimiz var. Aracımız yok. Eşimin ilk evliliğinden bir oğlu da var onunda masrafları eşimde yani 2 çocukludan farkımız yok aslında o anlamda.
Çoğu öğretmen sizin çevrenizdeki gibi düşünüyor. Küçük çocukların hiç bir şeyden anlamadığını zannediyorlar. Halbuki öğrenmenin büyük kısmı 0-5 yaş aralığında. Çocuğunuzun rafine zevklerinin oluşmasını isteyen her ebeveyn,küçük yaşlardan itibaren uygun hayat tarzını benimsemeli. Tiyatroya 3 yaşındayken gitmeyen 13 yaşında zaten gitmez,23 yaşında önünden dahi geçmez sonuçta. Bunu bilmiyorlar. Özel okul konusu da benzer. Benim çevremde çoğu kişi ilkokulda özele göndermeyelim üniversitede özele göndeririz diyorlar. Halbuki tam tersi,esas ilkokulda göndereceksin ki,üniversitede o çocuk kendi başına karar verip iyi bir yer kazansın burslu okusun,ya da yurt dışına gitsin orada devam etsin. Küçük yaşta o vizyonu edinemezse o çocuk zaten üniversitede de kalkıp yurt dışına gideyim demez,yeni nesilde bu durum böyle. Bizim 30 yıl önceki çocukluğumuz gibi değiller.
Yol bre, benim önceliğim cocugum, ben ailemin tek cocuguydum, en iyi ozel okullarda okutuldum vs ama kimse bana yemedim yedirdim demedi, ben de demem, ben istedim yaptım çocuğu, elimden gelenin en iyisini yapmak benim görevim, yemedim bikbik diyene dogurmasaydin demek de çocuğun hakki o zaman.
