Özel okulların hepsi mükemmel degil. Arkadaşlarım çalışıyor.Özel okulda öğretmen bile köreliyor. Onun yerine dershane daha mantıklı. Okulda sadece konu anlatıyor. Ama soru çözümleri birebirler olmuyor. Olsada öğrenci katılmıyor. 3 ten sonra enerjileri kalmıyor. Bizim orada devlete giden çogu öğrenci dershaneye geliyor. Çogu da memnun.Bunun doğrusu var mı ?
Nedir hangisi bilemedim.
Hep özel okula gönderiyorlar.
Bana ozel okul gereksiz geliyor şartlara göre değişebilir tabiki de.
Çocuklar aileden güzel zaman gecirmek mi ister yoksa geleceğini garantilemelerini mi?
Bugünlerde anne oldugum için böyle fedakarlık mi yapmam gerekiyor bilemedim.
Mesela ben okuldan geldiğimde saat 4 oluyor.Başkalarının hayatını ben de çok sorgularım. Çünkü benimki hep koşturmayla geçiyor. Eve gelirken asla ellerm boş olmaz,bagajdan eve zor taşırım,sürekli al al al eksik hiç bitmiyor. Daha dün alışverişten geldim bugün yine eksikler var dolu. Millet evde de yemiyor. En büyük yemekleri makarna. Komşumun kedisi var,ona aldığı mama parası kadar mutfak alışverşi yapmıyordur görüyorum gözümle. Eve geliyorlar dolayısıyla iş yok güç yok,kanepeye oturup tv açabiliyorlar. Ben kumanda nerede haberim yokçünkü hiç vaktim olmaz. En büyük sosyal hayatları o kanepe. Sizin bunu anlamanız mümkün değil dolayısıyla
İşte o da para demek istediğim hep birikim yapıyorlar.Özel okulların hepsi mükemmel degil. Arkadaşlarım çalışıyor.Özel okulda öğretmen bile köreliyor. Onun yerine dershane daha mantıklı. Okulda sadece konu anlatıyor. Ama soru çözümleri birebirler olmuyor. Olsada öğrenci katılmıyor. 3 ten sonra enerjileri kalmıyor. Bizim orada devlete giden çogu öğrenci dershaneye geliyor. Çogu da memnun.
Dogru düşünüyorsunuz. Ama sınav senesinde destek alması şart. Okulda verilen egitim bence yeterli gelmez.İşte o da para demek istediğim hep birikim yapıyorlar.
Ben kendi çalışsın kafasindayim.
Her çocuğa bir ev bırakmak anlamsız. Çocuğa verilecek en güzel şey iyi bir çocukluk ve sağlam bir meslek sahibi olması bana göre. Evi kendisi alabilir.Mesela ben okuldan geldiğimde saat 4 oluyor.
Cocugumla ilgilenmem lazım diye hazır pratik yemekler yiyoruz yada dışardan alıyoruz ya da esim yapıyor.
Şimdi ben yemekle temizlikle ugrassam yorgun olacağım ve çocuğumla ilgilenemeyecegim.
Yatıp uyuyacak cocuk ama ben okuldan gelince tüm enerjimi ona veriyorum.
Haliyle bu işleri para ile yaptırıyorum.
Ama onlar hunharca evde iş yemek yapıyorlar yeterki para kenarda dursun.
Ve şuan anlatıyorlar her çocuğuma bir ev bir arsa bırakıyorum diye.
Her çocuğa bir ev bırakmak anlamsız. Çocuğa verilecek en güzel şey iyi bir çocukluk ve sağlam bir meslek sahibi olması bana göre. Evi kendisi alabilir.
Ben de sizin gibi düşünüyorum, işlerimi kendim yaparım eşimle beraber ama çocuk evdeyken değil. Çocuk evdeyken onunla ilgilenirim,beraber spora gidiyoruz. Kış boyunca her cuma dağa götürdüm mesela,pazartesi sabah okula gidene kadar kayak yaptık. Hafta sonlarımı ona verdim tamamen. Güzel bir çocukluk geçirsin diye. Bu da geleceğe yatırım bence.
Henüz çocuğum yok. Ancak hepi topu 1 ev 1 arabamız var. Allah sağlık verirse ilerde 1 çocuk düşünüyoruz. Bizden sonra evi arabası olsun diye. İleriye dönük çocuğum yatırım amaçlı ufak tefek altınlarım var. Daha doğrusu, doğum, çocuk masrafı gibi şeyler için 80 90 bin civarında şuan. İmkanım olursa bir bu kadar daha biriktirme niyetimde var hatta daha fazlasını. İstiyorum ki 1 çocuğum olacaksa, en iyi şartlarda en iyi okullarda okutabileyim.eksik olmasın hissetmesin. Doğru mudur bilemem deBir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Özel okulların %80’i çöp. Bu benim için çocuğa iyi bir gelecek sağlamak değil. Çalışma saatleri çocukların okula giriş çıkışlarına uygun olsa çoğu veli özel okulu tercih etmez zaten. Bunun yerine kursla destek daha mantıklı. Dolu dolu, mutlu bir çocukluk geçirmesi ileride bırakacağım evden daha kıymetli. Ki bu bahsettiğiniz insanlar önceden evini, arsasını almış kenara koymuş tiplerdir. Şu an bir öğretmen bir taraflarını yırtsa ekstra çalışmayla falan alamaz bir ev. O fırsat en son pandemide geçmişti ele, sonra imkansızlaştı. Çocuğun üniversite masrafları için birikim yapmak yeterli bana göre.Bunun doğrusu var mı ?
Nedir hangisi bilemedim.
Hep özel okula gönderiyorlar.
Bana ozel okul gereksiz geliyor şartlara göre değişebilir tabiki de.
Çocuklar aileden güzel zaman gecirmek mi ister yoksa geleceğini garantilemelerini mi?
Bugünlerde anne oldugum için böyle fedakarlık mi yapmam gerekiyor bilemedim.
Özel okula gönderiyorum. Orta karar ufak bir araç ve iyi muhitte eski bir evimiz var. Satsak yeni alamıyoruz ikisinde de. Özel okul olmasa alırdık. Özel okul Zorluyor mu zorluyor. Ufak bir birikimimiz var arsa bakıyoruz böyle hobi bahçesi gibi olur diye ama uçtu gitti alamadık. Oğluma bes hesabı açtım ben yatırım için. İleride en azından ona veririz eğitimine harcarız diye düşünüyoruz.Bunun doğrusu var mı ?
Nedir hangisi bilemedim.
Hep özel okula gönderiyorlar.
Bana ozel okul gereksiz geliyor şartlara göre değişebilir tabiki de.
Çocuklar aileden güzel zaman gecirmek mi ister yoksa geleceğini garantilemelerini mi?
Bugünlerde anne oldugum için böyle fedakarlık mi yapmam gerekiyor bilemedim.
Bende sizlerin fikirlerini merak ettim.Her çocuğa bir ev bırakmak anlamsız. Çocuğa verilecek en güzel şey iyi bir çocukluk ve sağlam bir meslek sahibi olması bana göre. Evi kendisi alabilir.
Ben de sizin gibi düşünüyorum, işlerimi kendim yaparım eşimle beraber ama çocuk evdeyken değil. Çocuk evdeyken onunla ilgilenirim,beraber spora gidiyoruz. Kış boyunca her cuma dağa götürdüm mesela,pazartesi sabah okula gidene kadar kayak yaptık. Hafta sonlarımı ona verdim tamamen. Güzel bir çocukluk geçirsin diye. Bu da geleceğe yatırım bence.
İşte biz gibi pek yok.Özel okula gönderiyorum. Orta karar ufak bir araç ve iyi muhitte eski bir evimiz var. Satsak yeni alamıyoruz ikisinde de. Özel okul olmasa alırdık. Özel okul Zorluyor mu zorluyor. Ufak bir birikimimiz var arsa bakıyoruz böyle hobi bahçesi gibi olur diye ama uçtu gitti alamadık. Oğluma bes hesabı açtım ben yatırım için. İleride en azından ona veririz eğitimine harcarız diye düşünüyoruz.
Sanırım ama biz de müsrifiz. Eşim çok yoğun dershane ek ders ve özel dersleri var. Tek cumartesimiz olunca genelde onda sinema tiyatro yada dışarda yemek yapıyoruz. Belki de ondan gelen gidiyor birikim yok.
Benim çevrem bizim gibi. Hala orta sınıf kalmaya çabalıyoruz. Tatile gitmek için zorlanıyoruz ama vazgeçmiyoruz. Genel bir öfke var çevremde. Eskiden 6 gecesi 5 bin olan otel bu sene 50 bin demiş. Standartları düşürerek devam ediyoruz. İlk kez bu sene on taksit tatile gideceğiz mesela.İşte biz gibi pek yok.
Benim yaşam da sneinkine benziyor.
Hele yazın ben evde durmam.
Alıp çocuğu ya çevre illere ya başka yere gotururum.
Hep dolu dolu gezme yaz benim için.
Haliyle hayatim dışarda olunca ye iç gez.
Borçlar biterse bir ev ve bir araba olacak oda sıradan bir şey.
İki maaş giriyor eve ben kamu eşim özel sektör çalışanı , tek çocuğumuz, hala kredisi ödenen aile desteği ile alınan bir evimiz var. Aracımız yok. Eşimin ilk evliliğinden bir oğlu da var onunda masrafları eşimde yani 2 çocukludan farkımız yok aslında o anlamda.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Bende sizlerin fikirlerini merak ettim.
Ben zorunlu hizmette bulunuyorum.
İl merkezine 80 km bulunduğum yer.
Neredeyse her haftasonu il merkezine gidiyorum.
Kışın oyun yerlerinde yazın da bahçe park alanlarinda zaman geçiriyorum.
Ve tiyatroya gidiyoruz beraber ve her gitmem haftasonu 1000 lira.
Kadının biri diyorki o yaşta gereksiz harcama onun yerine gram al diyor mesela.
Hep mevzu bu ve sanki ben azinliktayim biraz da umruma olmazdı ama bakıyorum tek ben gibi düşünen okulumda yok.
Çoğu öğretmen sizin çevrenizdeki gibi düşünüyor. Küçük çocukların hiç bir şeyden anlamadığını zannediyorlar. Halbuki öğrenmenin büyük kısmı 0-5 yaş aralığında. Çocuğunuzun rafine zevklerinin oluşmasını isteyen her ebeveyn,küçük yaşlardan itibaren uygun hayat tarzını benimsemeli. Tiyatroya 3 yaşındayken gitmeyen 13 yaşında zaten gitmez,23 yaşında önünden dahi geçmez sonuçta. Bunu bilmiyorlar. Özel okul konusu da benzer. Benim çevremde çoğu kişi ilkokulda özele göndermeyelim üniversitede özele göndeririz diyorlar. Halbuki tam tersi,esas ilkokulda göndereceksin ki,üniversitede o çocuk kendi başına karar verip iyi bir yer kazansın burslu okusun,ya da yurt dışına gitsin orada devam etsin. Küçük yaşta o vizyonu edinemezse o çocuk zaten üniversitede de kalkıp yurt dışına gideyim demez,yeni nesilde bu durum böyle. Bizim 30 yıl önceki çocukluğumuz gibi değiller.Bende sizlerin fikirlerini merak ettim.
Ben zorunlu hizmette bulunuyorum.
İl merkezine 80 km bulunduğum yer.
Neredeyse her haftasonu il merkezine gidiyorum.
Kışın oyun yerlerinde yazın da bahçe park alanlarinda zaman geçiriyorum.
Ve tiyatroya gidiyoruz beraber ve her gitmem haftasonu 1000 lira.
Kadının biri diyorki o yaşta gereksiz harcama onun yerine gram al diyor mesela.
Hep mevzu bu ve sanki ben azinliktayim biraz da umruma olmazdı ama bakıyorum tek ben gibi düşünen okulumda yok.
Yol bre, benim önceliğim cocugum, ben ailemin tek cocuguydum, en iyi ozel okullarda okutuldum vs ama kimse bana yemedim yedirdim demedi, ben de demem, ben istedim yaptım çocuğu, elimden gelenin en iyisini yapmak benim görevim, yemedim bikbik diyene dogurmasaydin demek de çocuğun hakki o zaman.Türkiyede insanlar çocuk sahibi olmayı da çocuk yetiştirmeyi de bilmiyorlar bana göre.
hah şimdi tek odakları çocuk ya
çocuk büyüyünce biz yemedik yedirdik hep senin için çalıştık sen enn iyi yerlerde okuttuk diye darlayacaklar
hep çocuktan bekletinleri olacak vs vs