Eşimle sürekli tartışıyoruz anlaşamıyoruz en son çalışma isteğime karşı çıkınca kavga ettik o olay üzerine kalktı babamı aradı telefonda bağırarak bakın haberiniz olsun rozi orada asla çalışmayacak, izin vermiyorum dedi. Annem babam telaş yaptı birden eşim öfkeli arayınca bir şey olmuş sanmışlar akşam akşam insanları rahatsız etti. Babam yine onunla güzel sakin konuşuyor, benimki hala istemiyorum izin vermiyorum ben nikahımı ortaya koydum yemin ettim diye bağırıyor. Allahım gören de pavyonda çalışıcam zanneder. Özel hastaneye başvuru yapmak istedim. Neymiş özelde çalışmamı istemiyormuş sadece kamu olabilirmiş. Ben ona danışmadan iş yapıyormuşum, neden önce babama söylemişim de ona söylememişim… buda yalan önce ona söylemiştim sonra bir gün babamla telde konuşurken bir şey hakkında bilgi aldım sadece belgelerle ilgili soru sordum hepsi bu. Eşim bunu sorun etti niye ona sormamışım da babama sormuşum, babamla ikimiz zaten kararlaştırmışız… bende en son dayanamadım onun annesinin yaptıklarını saydım kim kime karışıyor diye patladım. Eşim de döndü bana annem senin iyiliğin için karışıyor dedi. Bende o zaman babam da bizim iyiliğimiz için karışıyor dedim. Eşimin annesi bana neler neler dedi ben bugüne kadar ağzımı açıpta kötü bir söz etmedim… ama o benim babamla çatır çatır konuşuyor ne dese cevap ne dese bi tersleme… o kadar zoruma gitti ki babamın hiç bi suçu yok hala onu suçluyor. Annem de en sonunda dayanamadı, nikahın düşerse gider tekrar kıyarsın bu ne saçmalık biz çocuğumuzu boşamı okuttuk ne demek çalışmasına izin vermemek diye eşime çıkıştı. Babam da bu işler ortak noktada buluşarak olur böyle izin vermiyorum diye kestirip atamazsın rozininde kendine göre düşünceleri istekleri var biz kızımızın her zaman arkasındayız çalışmak isterse çalışır dedi. Eşim sinir küpüne dönmüş bir şekilde izin vermiyorum ben kimim burda diye bağırmaya devam etti. Sonrasında ben patladım artık ağzıma geleni saydım. Bu konu uzadı da uzadı kaynanamlara kadar gitti...
Velhasıl durum bundan ibaret hanımlar… eşim dediğim dedik, çok müdahaleci ve benim düşüncelerimi geri plana atıp kendi isteklerini daha önemli gören biri. Ha bide kavga ettikten sonra hiçbir şey olmamış gibi birden yumuşayan gelip bana sarılan, sevdiğini söyleyen, özür dileyen de bir insan. Fakat benim artık takatim kalmadı, yıprandığımı hissediyorum. Tam yeter artık bu evlilik böyle gitmez gerekirse boşanacağım düşüncesini kafama yerleştiriyorum, gücümü toparlıyorum ki adam birden tam tersi oluyor kuzu gibi oluyor yelkenlerimi suya indiriyor. Bu kaçıncı artık sayısını bilmiyorum. İyice aptala döndüm inanın konular böyle kapanıp gidiyor ama sonra yine her şey aynı… bazen tartışacak gücü bile bulamıyorum artık sanırım tükendim. Ne yapmalıyım siz söyleyin lütfen