yalnız bırakılmadı ki annesi babası kız kardeşi ve erkek kardeşi de orada..ayrıca evi yapıldı..zaten artık o evede bizimkinin kardeşi yerleşti karısıyla mutlu mesut yaşıyordur..eşim ha kardeşimin yanına göndermişim ha sokağa atmışım diyo..bi yandan kardeşine sayıyor bi yandan canım cicim modunda.. hepimiz öyleyiz ne kadar kızarsak kızalım kardeşe anneye babaya öfkemiz bir anlık olup sönüveriyor. bunu anlıyorum da insanın saf yerine konulup kullanılmasını anlamıyorum..ben hala anlatıyorum aç gözünü aileyse aile bir yere kadar elbette sahip çıkacaksın ama ömrünü veremezsin kimseye zaman su gibi geçer gider arkana dönüp baktığında ben kimleri ne için feda etmişim dersin elinde bişey kalmaz diyorum, anlatıyorum, aynıııı..
geçen görüşmemizde isyan ediyor hayatımı mahvettiler anamın babamın derdine sevdiğim kızı alıp evime kadın yapamıyorum diye bağrındı sinirlendi bir netice var mı derseniz yok..
biz görüşüp görüşüp birbirimizi ne kadar sevdiğimizi görüp evlerimize gidiyoruz.. sonra gece olunca çık işin içinden düşün dur bu niye böyle şu niye böyle diye...
ben yapmam gerekenlerin fazlasını yaptığıma inanıyorum dayısı ve babasını arayıp biz çıkamıyoruz işin içinden diye konuştum hadi babası artık el ona göre ama dayısı sağolsun yardım edemeyiz biz karışamayız diye konuştu..
benim yaşadıklarıma sıkıntılarıma annannemle dedem çıktı geldi kızım sen istiyorsan biz kendi elimizle götürürüz babanıda ikna ederiz diye ben o zaman konuşmak için aradığımda teli açmadı..
bunca zaman geçti ben bana bunları yaşattın diye kinlenip nefret etmedim ondan başkası olsa çoktan kapatmıştı bu sayfayı..
şuan sanki bağımlısı gibiyim ya her gün her saat görüşmüyoruz tabii ama yaşanılanlara göre fazlasıyla görüşüyoruz..ben adamın gözünün içine bakarken ömrümü seninle geçirmek istiyorum derken yalan söylememişim onu farkediyorum kendimde...cidden sevmişim..