Tamamen merhamet duygunla hareket ediyorsun. Bu aşk, sevgi değil.. Gittiğin yola karşındakini ve etrafındakileri düşünerek girdiğin bir yol. Hemen yönünü değiştir, kendi hayatından vazgeçme..
kadın mevzusu bence küçük bir mevzu.
erkek arkadaşınızın da haklı olduğu konu var, sizin takıldığınız konularda da ben size hak verdim.
Özellikle düşünmeden söz verişi ve arkasında durmayışı.
Ama bunlar -üzeri örtülmemek şartıyla- halledilebilir meseleler. Siz sevginizden eminseniz, bunun kavgasını yapın. Yok emin değilseniz boşuna kendinizi yormayın. Çünkü bu problemler bitmez, biri biter farklı surette bir başkası ortaya çıkar. Sevgi ve karşılıklı saygı ile ilişkiler ilerler, evlilik ve aile güzel bir kurum olur. Umarım sizi mutluluğa götürecek yolda yürürsünüz.
bu kadar acı ,hastalık,ve dramın içinde aşk sevgi tutku gibi evlilkte olması gereken hiçbirşeyi görmedim..
fedakarlık vefakarlık bunlar insanın sevdiği için yapılır,adam yaptıysa karşılığı için yapmadı..ve sizin bir borcunuz yok olsa da evklenerek ödenmez..
yanında bile bulunmadıoğınız adamı nasıl sevip kıskanıyorsunuz aklım da almıyor..hele ki evlilik..adamın kokusunu bile bilmiyorsunuz ,aynı yatağa nasıl gireceksiniz?
Sen en başında zaten evlilik diye kandırmamışsın onu ya da idare etmemişsin.
Sonuçta merhametle, vicdan veya aşkın birbirine karışması söz konusu değil gibi.
Genel anlamda aşık da olduğunu düşünmüyorum bu insana. Madem neden sürekli hediyelerle falan pekiştirdin ilişkiyi.
Karışık bir şeyler var senin asla içine sinmeyen.Bu hastalığını da kapsıyor. Açıkçası kapsamaması da mümkün değil.
Hakkında hayırlısı olsun.
Uzak mesafe ilişkilerinin zorluğu katlanarak çoğalmış... Hasta bünyesidan sizin için umutla atan kalbinin sadakati sorgulanabilir. Sizin merhamet duygusundan dolayı böyle hissetmiş olabileceğiniz gibi, beyfendi de size minnet duygusu hissediyor olmasından dolayı duyguları aşk ile karıştırıyor olabilir. Bunu çok iyi tartmanız gerekiyor.Mantığınızla çelişiyor olmanız ve kendinizi sorgulama durumunda olmanız da benim boyle dusunmeme neden oldu..
3. kişiye karşı vefa duygusunun ağır basıyor olmasını da bizzat kendi içimde yaşadığım duygu olmasından mütevellit anlayabiliyorum.Aşk duygusu besleme ihtimalim dahi olmayan insanlar olsada vefa duygusu taşıdığım insanlar; Eşim hoşlanmasa bile hayatımıza dahil olduklarını kabul edıp, saygı gostermekten geri kalmıyor; Bu kişilerle olan ilişkilerimi eleştirmiyor bile.. Sizinde karışmamanız gerekli olur bence.. Keza olaki hayatından çıkarmış olsaydı sizin çok daha başka şeyleri sorgulamaya başlamanız gerekirdi.. Bi an size olan hislerinin ağırlığıyla sizin şartınızı kabul edip, sonra olması gerekeni yapmış bence..
Konunu ilgiyle okudum ama yorumlara bakmadan şunu diyebilirim, ben konu içeriğinde aşk sevgi gibi bir duygu göremedim.
Çok uzun ve hassas bir konu, elbette derdini anlatan herkesin meselesi hassastır ama burada ölümden dönmüş ve hastalığının etkilerini hayat boyu yaşayacak bir adam ve hayat boyu evliliği düşünmemiş ve düşünmeyeceğine inanmışken kararından dönmeye niyetlenmiş bir kadın var.
Bu detayı gözardı edecek ya da uzunluğuna atıfta bulunacak hanımlar devamını okuyarak yorulmayabilirler.
Beş yıldır tanıyoruz birbirimizi.
Bu beş yılın yarıdan fazlası onun ölümcül bir hastalığı yenmek için hastane ve evde tedavi olmasıyla geçti.
Ayrı şehirlerdeyiz ve toplamda üç kez yanıma geldi bu süreçte... Her seferinde de tam iyileşmemiş olduğu için dönüşte zor günler yaşadı.
Ona destek olmak, iyi hissettirmek, onu mutlu etmek beni de mutlu ediyordu.
Karşılıklı hediyeler, sürprizler, her gün saatlerce telefon görüşmeleri...
O ve ailesi bu süreci evliliğe giden bir ilişki olarak gördüler bense her seferinde evlilik düşünmediğimi çok net bir şekilde ifade ettim onlara, çevremde onu tanıyanlar tarafından duygusuzlukla suçlanarak...
Bu yaz bu şekilde gorusmemize dayanamadığını, hediyeler ve sürprizlerin ona çok özel hissettirdiğini, onu arkadaş olarak görmeye devam edeceksem ona hediye göndermemi istemediğini, bu şekilde kendisinin ve ailesinin umutlandıklarını söyledi.
Ben öteden beri kimseyle evlilik düşünmediğimi ona ısrarla ifade ettiğim için bana olan hislerini hastalığını atlatmada verdiğim destek ve zor günlerini unutturan birine duyduğu minnet olarak yorumladığımı her seferinde söyledim.
O ise duygularında samimi olduğunu, sadece minnet duygusu olsa hediyelerime karşılık vererek ve hayatımda bana destek olarak bunu karşıladığını düşüneceğini, hayalinin benimle bir ömür olduğunu söyledi her seferinde.
Gerçekten berbat zamanlar geçirdim, bir yandan onun yaşadığı ağır travma nedeniyle duygularında yanıldığına inanmam bir yandan hayatında evlilik düşünmemiş biri olarak ona olan düşkünlüğümün şefkat mi yoksa sevgi mi olduğunu anlayamayışım, günlerce bunları kafamda tartışım, onun sağlık problemleri benim de farklı sebeplerden yanına gidemeyişim ve bunları yüz yüze görüşemeyişimiz kabus gibiydi.
Günlerce kendime ve çevremde ondan haberdar olan birkaç kişiye birçok soru sordum ve evlilikten hala korktuğuma ama onunla evlilikten korkmayacağıma karar verdim neticede hayallerimizin ortak olduğuna inanıp planlar yapmaya başladık.
Çok erken yaşta başlayan ve yıllar içinde tekrarlayan hastalığı nedeniyle iş problemi var ki bulacağı iş de ömür boyu onu çok yormayacak ve hastalığını nuksettirmeyecek bir iş olmalı, mütevazı bir hayat, küçük hayaller... Benim için sorun teşkil etmiyor bunlar çünkü oldum olası hayal kurma konusunda bonkor değilim ve maddiyat konusunda büyük beklentilerim olmadı hiçbir zaman, mesleğimi dahi maddi kazanca yönelik düşünmedim, çocukluk hayalim olan işi yapıyorum.
Buraya kadar okuyanların gözlerine sağlık zira sıkıntı bundan sonra başlıyor.
Biz internette tanıştık. Benden önce yine nette tanıştığı bir kadın var ki yıllarca onun ne kadar iyi biri olduğunu dinledim ondan, o da hastalığı konusunda çok destek ve yardımcı oldu, öyle ki işlemleri çabuklaştırmak için araya birilerini koydu hatta tartıştığımız günlerde o kadına sordum durumunu, o da haberdar edip beni aramasını sağladı yani kötü niyetli bir kadın olduğunu düşünmüyorum ben de.
O kadınla üç dört ayda bir telefonlaşıyorlar, ben aramızda bir ilişki olması durumunda o kadından rahatsız olacağımı çünkü ne kadar aksini düşünsem de internetten tanışmaya sıcak bakmayacak bir ailede olduğumu bu nedenle "o senin gibi kimlerle gorusuyordur" önermesine "hayır, sadece ben varım" demek istediğimi söylemiştim.
Üstelik internette tanışmaya mesafeli olmamakla birlikte internette tanıştığım ve gelecek planları yapacağım birinin nette benden evvel tanıştığı bir kadınla -niteligi ne olursa olsun- iletişimini kabullenebilecek biri de değilim, bana karşı hislerine yıllarca ikna olamadığım adamın aynı hisleri ona da beslediğini düşündüm belki de, aynı yerde tanışmak, karşılıklı destek olarak başlayan ilişki...
O da makul buldu, kabul etti ve ertesi gün ondan yaptıkları için helallik isteyip iletişimi bitireceğini söyledi.
Bilmiyorum, belki bunu söylediğimde karşı çıksa, onu hayatından çıkaramayacağına sebepleriyle beni ikna etse dostuna vefalı davranıyor diye düşünecektim ve şu an içimde bu kuşkular olmayacaktı.
O gün mr çekimi vardı arayamadı, ertesi gün aradı kadın açmadı ve ben bu konuyu hatırlatınca arayarak sözünü tuttuğunu, "kafasinda bitirdiğini" söyledi.
Kafasında bitirmek... Bana rahatsız olmakta haklı olduğumu ifade edip iletişimi bitireceğine söz vermişken sadece arayarak sözünü tutmuş olduğunu kabullenmemi beklemek... Bu ifadeler beni rahatsız etti ve tartıştık, her yerden engelledim.
Arada ablasının ara ara yazdığı bir ay geçti, doğum günümden iki gün önce sözünü tutmadığı için özür dileyerek konuşmaya başladık, sorunun o kadınla gorusmeyecek olmak değil, hastalığında hakkı geçmiş birine "seni hayatımdan çıkartacağım" demek olduğunu söyledi ki kadın nişanlandı bu arada.
Ben artık meselenin karşı cins olmasından ziyade sözünü tutmadığı için ona güvenememek olduğunu söyledim ki o da bu sebeple yine sözünü tutacağını söyledi.
O kadın hastalığı döneminde yine yardımcı olabilir, irtibat koparsa kendimi affetmem diye düşünerek ve meseleyi bilip abarttığımı söyleyenlerin de etkisiyle bir daha sebebi ne olursa olsun tutamayacağı sözü vermeme konusunda anlaşarak konuyu kapattım.
Bir hafta sonra konuyu bilen bir arkadaşımdan bahsederken yine sözünü tutmadığı geldi aklıma, neler saydım, saatlerce ağzıma geleni söyledim, yine söz verdi, mesajlar yazdı, sözünü tutup güvenimi kazanacağına dair.
Ayrı şehirlerde, onun dört kez tekrarlamış ölümcül hastalığı, benim problemlerim... Böyle bekliyoruz...
O kadar sorunu aşmış, çok daha fazlasını aşma niyetindeyken, hayatımda karşı cinsle ilgili hiçbir planım ve hayalim yokken, tam bir şeyleri göze almaya başlamış ve niyetlenmişken böyleyiz.
Bu sözü vereli iki ay oldu, arada geçenleri de kısmen yazdım yukarıda.
Ne dersiniz bu iddia ettiği gibi karşı tarafa vefalı olmak mı ki o durumda ölçüp tartmadan tekrar tekrar söz verip tutmayacağına nasıl inanılır yoksa bana vefasız olmak mı?
Hakkında olumsuz konuşan iç sesimi susturuyor duygularım, sadece sevgim değil, merhamet ve şefkatim de "o senin için nelere katlandı, sevgisini ispat etmek için neler yaptı" diyor, sonra da "sen onun için nelere katlandın ve katlanacaksın, o sana verdiği sözü tutmaktan belki de sadakatten aciz" diyen başka bir ses duyuyorum.
Hangi ses haklı, yanlış yapan kim?
İnsanın basireti bu kadar mi bağlanırmış...
Yorum ve yardımlarınız için, meraktan değil de sırf anlamak için sabırla okuduysanız, kendinizi benim yerime koyarak düşündüyseniz bile teşekkür ederim.
Bence konuda degerlendirilecek ayri ayri cok sey var, basta evlilik hic dusunmeyen birisiniz ama karsinizdaki kisiye verdiginiz deger, belki onu uzmeme dusuncesi, onun ailesinin beklentilerini bahane etmesi vb sebeplerden dolayi kendinizi aslinda hic istemediginiz yada mecbur ettiginiz bir durumun icine girmissiniz. Bence kim icin ne icin olursa olsun evlilik gibi karsilikli iki kisinin hayatini ciddi sekilde etkileyecek bir karar bu sekilde etki altinda kalarak verilmemeli.
Ne siz onu sevdiginizden nede onun sizi sevdiginden eminsiniz.
Birde isin ciddi baska bir boyutu varki oda karsinizdaki kisinin ciddi saglik problemleri yasamis olmasi ve gelecektede yasayacak olmasi ve bunun tum hayatini etkiliyor olmasi. Duygulariniz: merhamet, sevkat arkadaslik, dostluk karmasi birsey de olabilir, onunla baglarinizi tam koparamamanizin sebebi yuz ustu birakmama istegi olabilir endise olabilir, ama evlilik icin bunlar yeterli olmayabilir,bir iliskiyi sadece bu duygularla yurutmek mumkunmu ? tabiki mumkundur ama ciddi tavizler ister.
Onun disinda kontext ne olursa olsun, yetiskin birisine su kisiyle gorusme, bu kisiyle baglantiyi keseceksin demek cok yanlis bence, hele hele bu sekilde bariz bir kotu etkisi, zarari yada kotulugu dokunmamisken.
Adam defalarca olumden donmus zorlu surecler gecirmis ve hep yaninda olmussunuz sizde o hanimda farkli sekillerde. Ona vefa borcu var sizide kendine yakin hissediyor, o durumda birisi tabiki manevi destege ihtiyaci vardir, bence ailesinin iliskinizin evlilige gitmesi yonundeki istekleri hem onu hem sizi etkilemis durumda. Henuz ne hissettiginizi kendi kendinize acikca sormadan birilerinin sizden bekledigi gibi davranip o sekilde yasamak pek mantikli degil. Bence oncelikle extrem sartlar disinda birbirinizi tanimak icin zaman vermelisiniz, arkadas olarak cift olarak, 5 yilda sadece 3 kere geldi diyorsunuz evlenmeyi planladiginiz biriyle daha fazla paylasiminiz olmali. Inanin telefonda saatlerce gorusmek, karsilikli bir saat gecirmeye esdeger degildir, hem tanima acisindan hemde deneyim acisinda.
Gercekten her yonuyle dusunup duygularinizdan karsilikli eminseniz bir iliskiye baslamalisiniz, ve iliskiye baslamanin ilk adimida sunu sileceksin, bunla konusmayacaksin olmamali bence.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?