- 3 Şubat 2018
- 25.452
- 109.618
-
- Konu Sahibi moonsfairy
- #181
Insallah. Beklenmedik hamilelikler hep bir şok etkisi yaratir. Önemli olan panik icinde karar vermemek
Allah yardımcısı olsun . İnsallah pişman olmayacağı bir karar verir .
Sizin durumunuzda başka insanlarda tanidim. Şimdi çocuklarına bakıp biz bunu nasıl aldircaktik diyorlar. Madem olmuş aldırmayın eğer ki sağlığınız açısından bir riks yoksa masa da kalma gibi, lütfen aldırmayın. Bir gün sizde çocuğunuza bakıp iyiki aldirmamisiz diyebilirsiniz .Evet maalesef çok yıprandım. Korunma konusunda haklısınız. Elbette bundan sonra birkaç yöntemle aynı anda korunacağım.
Mantıklı olanın aldırmak olduğunu düşünüyoruz fakat eşim de bende bir nokta da duygusal insanlarız. Belki hiç çocuğumuz olmasaydı daha farklı olurdu durum. Çünkü hem çocuğumuza bakıp o da böyle küçücüktü sonra böyle oldu diyoruz hemde daha çok küçük eğer bu hamilelik devam ederse yavrumuz arada kaynayacak ona yetemeyeceğiz diye endişe ediyoruz. Tabi birde yine ilişkimizin, evliliğimizin, planlarımızın hepsinin sekteye ugraması bizi psikolojik olarak nasıl etkileyecek diye endişe ediyoruz..
Abla ayni sizin gibi 9 aylik bebegi varken hamile kaldi. Cok üzüldü,cok ağladı hamileligi boyunca ama dogurdu. Evet ilk 1-2 sene cok zordu ve esi tir soforu oldugu icin genelde seferde olurdu. Ablam yalniz buyuttu ikisini. Suan 14 ve 12 yasindalarMerhaba..
O kadar zor ve kötü durumdayımki nereden başlasam bilemiyorum. Biraz uzun olacak kusura bakmayın..
Eşimle 6 yıllık çalkantılı bir ilişkimiz vardı, bu ilişkinin ilk 2 yılı yanyana sonrası işlerimizden dolayı ayrı şehirlerde geçti ve bu süreçlerde çok ayrıldığımız yapamadığımız oldu. Sonrasında ben onun bulunduğu şehre yüksek lisans yapmaya gittim ve tekrar bir araya geldik birşeyleri toparlamaya çalıştık. Orada hem ylisans yapıyor hem çok yoğun çalışıyordum. bu sebeplerden ve ayrı şehirlerden dolayı aileleri zorlamamak adına bir ay içinde nişan ve düğün yaptık. Evimi bile tam dizemedim evlenince yavaş yavaş yaparız dedik. Bu süreçte ikimizde özellikle ben yoğun olarak çalışmaya devam ettim ve evlendiğimizi doğru düzgün anlayamadık bile.
Korunduğumuz halde 2,5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şok olduk. O süreçte antidepresan kullanıyordum ve bir anda bırakmak zorunda kaldım. Psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Terapi aldım işten ayrılmak zorunda kalınca maddi sebeplerden dolayı terapiye devam edemedim. Hamileliğim çok zor geçti, çalışmaya da devam etmek zorundaydım. Hamilelik süresince eşimle çok problem yaşadık ayrılma eşiğine geldik. Yani hiç öyle filmlerdeki gibi bir hamileliğim olmadı. Neredeyse ikimiz içinde travmaydı, çocuğu istememek fln değil tam tersi beklenmedik şekilde olsada istedik fakat hamileliğin ne oldugunu bilmiyorduk.
Çok detaya girmek istemiyorum kısaca hamileliğim kötü geçti, doğumum çok kötüydü. Doğum sonrası çok kötüydü. Ve yalnızdım zaten ailemden ayrı şehirdeyim.Bebeğim sıkıntılı zor bir bebekti. Allah ayağına taş değdirmesin ama hala öyle. Şu an 11 ay 15 günlük. Ve asla 2. Çocuk istemiyordum.
Ve hamile olduğumu öğrendim. Gerçekten yine şoktayım hala. Bebeğim öyle bir bebekki reglimin 20 gün geçtiğini farkedememişim. O kadar kendimden bir haberim.
Duyduğumdan beri her gün ağlıyorum, bir taraftan vicdan azabı çekiyorum hem karnımdakine karşı hem yanımdaki bebeğime karşı.. çünkü aşırı bulantım baş dönmem halsizliğim var ve bebeğimle ilgilenemiyorum.. O kadar zor bir bebek olmasına rağmen tv açmazdım artık mecbur açıyorum.. tahammülüm zaten çok azaldı.
Başta aldırmak istedim eşimden destek göremedim sorumluluğu bana bıraktı yapamadım.Hamileliği devam ettirmeye karar verdik. Maddi olarak da iki çocuğu istediğimiz şekilde büyütecek durumda değiliz.
İki gün önce panik atak krizi geçirdim. Eşim şimdi yapamayacaksın sanırım aldırmak en mantıklısı diyor. Ona kıymayalım derken bu çocugumuza kıyacagız diyor.hem ben daha evlendiğimi bile anlamamıştım tam kızımız biraz büyüdü biraz ilişkimizi toparlarız derken tekrar aynı süreci nasıl kaldıracağız diyor. Ne yapacağım hiç bilmiyorum.
Benzer durumlar yaşayan var mı.. siz olsanız ne yapardınız..
Evliliğimi ve küçük bebeğimi mi düşünmeliyim yoksa herşeye rağmen devam mı etmeliyim.. çok çaresizim..
En çok talep gören yaş zaten yenidoğanlar değil mi? Diyelim ki anne bebekken bırakmak istemedi ama bakamadı da sonra durumu iyice kötüleşti 5 yaşında verdi. Gayet olan bir durum. Herkes bebekken bırakılmıyor. Her geçen yıl evlat edinilme şansları düşüyor. Öyle tüm olsa zaten çocuk esirgeme kurumları boş olurduYenidoğan bebeklerde kaç yıllık bir sıra olduğunu bilmiyorsunuz sanırım. 5 yaşındaki çocuğu evlatlık verin devlet büyütsün demiyorum.
Sizin anlayabileceğinizi şu son cümlenizden dolayı zaten sanmıyorum.
Yenı bebek kac haftalıık?Ben kurtaja karsı değilim ,bakamayacagım cocugu dogurmazdım o yuzden.Tabı bu benım dusuncem.Maddı manevı yetemeyıp o cocgu rezil edeceksem hıc dogurmam daha ıyı.Merhaba..
O kadar zor ve kötü durumdayımki nereden başlasam bilemiyorum. Biraz uzun olacak kusura bakmayın..
Eşimle 6 yıllık çalkantılı bir ilişkimiz vardı, bu ilişkinin ilk 2 yılı yanyana sonrası işlerimizden dolayı ayrı şehirlerde geçti ve bu süreçlerde çok ayrıldığımız yapamadığımız oldu. Sonrasında ben onun bulunduğu şehre yüksek lisans yapmaya gittim ve tekrar bir araya geldik birşeyleri toparlamaya çalıştık. Orada hem ylisans yapıyor hem çok yoğun çalışıyordum. bu sebeplerden ve ayrı şehirlerden dolayı aileleri zorlamamak adına bir ay içinde nişan ve düğün yaptık. Evimi bile tam dizemedim evlenince yavaş yavaş yaparız dedik. Bu süreçte ikimizde özellikle ben yoğun olarak çalışmaya devam ettim ve evlendiğimizi doğru düzgün anlayamadık bile.
Korunduğumuz halde 2,5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şok olduk. O süreçte antidepresan kullanıyordum ve bir anda bırakmak zorunda kaldım. Psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Terapi aldım işten ayrılmak zorunda kalınca maddi sebeplerden dolayı terapiye devam edemedim. Hamileliğim çok zor geçti, çalışmaya da devam etmek zorundaydım. Hamilelik süresince eşimle çok problem yaşadık ayrılma eşiğine geldik. Yani hiç öyle filmlerdeki gibi bir hamileliğim olmadı. Neredeyse ikimiz içinde travmaydı, çocuğu istememek fln değil tam tersi beklenmedik şekilde olsada istedik fakat hamileliğin ne oldugunu bilmiyorduk.
Çok detaya girmek istemiyorum kısaca hamileliğim kötü geçti, doğumum çok kötüydü. Doğum sonrası çok kötüydü. Ve yalnızdım zaten ailemden ayrı şehirdeyim.Bebeğim sıkıntılı zor bir bebekti. Allah ayağına taş değdirmesin ama hala öyle. Şu an 11 ay 15 günlük. Ve asla 2. Çocuk istemiyordum.
Ve hamile olduğumu öğrendim. Gerçekten yine şoktayım hala. Bebeğim öyle bir bebekki reglimin 20 gün geçtiğini farkedememişim. O kadar kendimden bir haberim.
Duyduğumdan beri her gün ağlıyorum, bir taraftan vicdan azabı çekiyorum hem karnımdakine karşı hem yanımdaki bebeğime karşı.. çünkü aşırı bulantım baş dönmem halsizliğim var ve bebeğimle ilgilenemiyorum.. O kadar zor bir bebek olmasına rağmen tv açmazdım artık mecbur açıyorum.. tahammülüm zaten çok azaldı.
Başta aldırmak istedim eşimden destek göremedim sorumluluğu bana bıraktı yapamadım.Hamileliği devam ettirmeye karar verdik. Maddi olarak da iki çocuğu istediğimiz şekilde büyütecek durumda değiliz.
İki gün önce panik atak krizi geçirdim. Eşim şimdi yapamayacaksın sanırım aldırmak en mantıklısı diyor. Ona kıymayalım derken bu çocugumuza kıyacagız diyor.hem ben daha evlendiğimi bile anlamamıştım tam kızımız biraz büyüdü biraz ilişkimizi toparlarız derken tekrar aynı süreci nasıl kaldıracağız diyor. Ne yapacağım hiç bilmiyorum.
Benzer durumlar yaşayan var mı.. siz olsanız ne yapardınız..
Evliliğimi ve küçük bebeğimi mi düşünmeliyim yoksa herşeye rağmen devam mı etmeliyim.. çok çaresizim..
Ay yok artık.Anne gunaha gırmesın,cocuk ceksın bı ömuır bu nasıl mantık?Kolay mı sanıyrsunuz sevgi evlerinde buyumeyı?Gercekten sok oldum.Zerrece inanmadım kusura bakmayın ama neyse. Eğer gerçekten bakamayacağınızı düşünüyorsanız evlatlık verebilirsiniz. Ben asla kürtaj olun demem. Kürtaj mı doğurmak mı seçeneğinde her zaman kürtaj ağır basıyorsa doğurup evlatlık verin diyorum. Bu kadar evlat hasretiyle yanan insan var.
Aa sen hamile misinBen olsaydım çok sorunlu bir evliliğe ilk çocuğu da yapmazdım, zaten korkunç şekilde yıpranmış gibi görünüyorsunuz. Toparlama fırsatını dört gözle beklerken zor olacak belli ki sizin için. Kimseye aldır/aldırma demek haddim değil ama korunma yönteminizi gözden geçirseniz iyi olur. İki kez üst üste korunmaya rağmen hamile kaldıysanız var bir sıkıntı.
İki delikli priz diye okuyorum öfİnanmadığım kısım iki delik prz size denk gelmesi.
Prz ile korunuyorsanız delikmiş demek ki. Çoğu kişi tek yöntemle korunuyor bunda dorun yok. Ama ilkinde prz korunup çocuğum olduysa daha dikkatli olurum. Ve delik prz nasıl anlamaz eşiniz? Bu kısımlara inanmadım mesela. Çokta normal bence inanmamam.
4.çocuğu da aldıracak mısınız?Benim de peşpeşe olan iki cocugum vsr ilki sizinki gibiydi. Tektim cok zorlandım.18 ay araları.
İkinciyi aldırmayı cok düşündüm çok çok ama aldırmadım. Randevu bile almışken. İyi ki de aldırmadım. İyi ki.
Ama 3.benegimi aldırdım. Çünkü gercekten istemiyordum onu büyütücek sabrım düzgün bi psikolojim yoktu. Pişmam olmayacagınız karar vermenizi dilerim.
15 yıl evlilikte ve öncesinde gayette iyi korundugumu düşünüyorum. Benli kaynaklı degildi ayrıca, 1000 1 olur denilen olay beni buldu Ayrıca , size ne?4.çocuğu da aldıracak mısınız?
Önce 2 sonra 3
Belli ki koruyamıyorsunuz