Meşhur manken hastalığı hatırlarsanız Ebru ŞALLI ölümden dönmüştü psikolojik destek almanızı şiddetle öneririmMerhaba,
Kisaca durumumu anlatmaya calisacagim. Hayatim boyunca hamile kalana kadar hic kilo problemi yasamadim. Yillarca fitness ve pilates yaptim, vucuduma hep cok dikkat ettim ve 4 sene once 1.66 boy 50 kiloyla hamile kaldim. Hamileligim cok zor gecti, tum sulu yemeklerden, sebzelerden, tavuktan, yumurtadan, baliktan tiksindim. Sadece karbonhidrat yiyebiliyordum. Koca ekmek arasi peynirler, pideler vs. 6 aylik hamileyken gebelik tansiyonum cikti. Son 4 ayimi yatarak ve surekli yiyerek gecirdim, velhasil sonunda 90 kiloyla doguma girdim. Dogumdan kisa sure sonra 75 kiloya dustum ama feci bir depresyonla kendimi yemeye verdim. Kizim 1 yasindayken 90 kiloya ulasmistim... sonra diyetisyenle diyete basladim 60 a kadar indim, bu arada spor da yapiyordum 36 beden oldum ama kendimi sisman gormeye devam ettim, diyete de tabi..
3 ay sonra kizim 3 yasinda olacak ve ben su an 47 kiloyum. Kas kitlem fazla oldugu icin 47 den de zayif gorunuyorum. 34 beden pantolonlarin icinde yuzuyorum. Ama hala diyet disi bisey yemek bende sucluluk duygusu yarattigi icin diyette gibi beslenmeye devm ediyorum. Artik verecek yag da kalmadi kastan kaybediyorum...
esimin zoruyla psikologa da gittim, diyetisyene de dahiliyeye de... ama yok kesinlikle bunu benim kendi icimde cozmem lazim. Her sabah kalkip artik diyette degilim 50 kilo olmaliyim diyorum ama yine 1 dilim esmer ekmekle kahvalti edip oglen izgara aksam sebze devam ediyorum... makarna, manti, borek yesem sucluluk duyuyorum gizli gizli agliyorum.
benim durumumu yasayip kurtulan var mi? Kilo alma korkusu anoreksiya yapacak beni
Oyle cok genc ergen yasinda bir anne de degilim. 32 olacagim yakinda. Ama goren 20-25 sanıyor bu da hosuma gittikce daha cok uzaklasiyorum yemekten...
Anoreksia ya yaıkın bir durumum var demişsin ya acaba bu durumda olanlar nasıl tedavi oluyorlar hiç araştırdın mı?Ben yemeyi sevmeyen bir insan degilim ki, yemeyi sevmesem hamileyken 40, dogumdan sonra 15 kilo almazdim. Hamilelik oncesinde de cok istahli bir insandim yemekten de yapmaktann da keyif alirdim ama spora gittigim icin hic kilo almiyordum.
su an yeme fikri fobi gibi oldu bende. Yemekten zevk de almiyorum. Mesela haslanmis yumurtadan nefret ediyorum ama tok tutuyor diye her sabah yiyorum. Disardan cok sacma gorundugunun farkindayim ama hayatinda 50 kilonun ustune cikmamisken 90 kiloyu gormus bir insanin psikolojini anlamak kolay degil, farkindayim ve hak veriyorum size.
benim gorumcem bildim bileli kilo almaya calisir alamaz, ben ona inanamiyordum mesela, yahu bir insan nasil cikolatayi sevmez nasil 1 dilim pizzayla doyar diyordum. Su an cok iyi anliyorum, ayni durumda olmasak bile. Ayni durumda degiliz cunku o yiyemiyor, yese de kilo almiyor. Ben yemiyorum, yemekten korkuyorum, o yuzden beynim bana oyunlar oynuyor. Yesem kilo alirim.
Mesela beyaz ekmek yiyemiyorum, aklima igrenc seyler geliyor icinden pis seylerin cikmasi gibi. Detay girip sizi de igrendirmek istemem ama sagdan soldan duydugum sehir efsaneleri iste... eskiden ugur dundarin bocekli firin haberlerini izleyerek lop lop ekmek yerdim simdi ekmek gorunce o haberler aklima geliyor yiyemiyorum. Sadece uno nun paketli ekmeklerini yiyebiliyorum onu bilr zorla yiyorum bazen.
Merhaba,
Kisaca durumumu anlatmaya calisacagim. Hayatim boyunca hamile kalana kadar hic kilo problemi yasamadim. Yillarca fitness ve pilates yaptim, vucuduma hep cok dikkat ettim ve 4 sene once 1.66 boy 50 kiloyla hamile kaldim. Hamileligim cok zor gecti, tum sulu yemeklerden, sebzelerden, tavuktan, yumurtadan, baliktan tiksindim. Sadece karbonhidrat yiyebiliyordum. Koca ekmek arasi peynirler, pideler vs. 6 aylik hamileyken gebelik tansiyonum cikti. Son 4 ayimi yatarak ve surekli yiyerek gecirdim, velhasil sonunda 90 kiloyla doguma girdim. Dogumdan kisa sure sonra 75 kiloya dustum ama feci bir depresyonla kendimi yemeye verdim. Kizim 1 yasindayken 90 kiloya ulasmistim... sonra diyetisyenle diyete basladim 60 a kadar indim, bu arada spor da yapiyordum 36 beden oldum ama kendimi sisman gormeye devam ettim, diyete de tabi..
3 ay sonra kizim 3 yasinda olacak ve ben su an 47 kiloyum. Kas kitlem fazla oldugu icin 47 den de zayif gorunuyorum. 34 beden pantolonlarin icinde yuzuyorum. Ama hala diyet disi bisey yemek bende sucluluk duygusu yarattigi icin diyette gibi beslenmeye devm ediyorum. Artik verecek yag da kalmadi kastan kaybediyorum...
esimin zoruyla psikologa da gittim, diyetisyene de dahiliyeye de... ama yok kesinlikle bunu benim kendi icimde cozmem lazim. Her sabah kalkip artik diyette degilim 50 kilo olmaliyim diyorum ama yine 1 dilim esmer ekmekle kahvalti edip oglen izgara aksam sebze devam ediyorum... makarna, manti, borek yesem sucluluk duyuyorum gizli gizli agliyorum.
benim durumumu yasayip kurtulan var mi? Kilo alma korkusu anoreksiya yapacak beni
Oyle cok genc ergen yasinda bir anne de degilim. 32 olacagim yakinda. Ama goren 20-25 sanıyor bu da hosuma gittikce daha cok uzaklasiyorum yemekten...
aneroksik geçişleriniz başlamış zaten,bol bol telkin yöntemine gireceksiniz kussanızda günde bir iki kez çikolata yiyerek başlayın derim ben ya da akşam geç yiyin yemeğinizi,yatmadan önce süt için hani durmadan besleyin kendinizi,inşallah toparlarsınız bu arada azminize hayran kaldım inşallah bende kilolarımı kısa sürede verebilirim..Merhaba,
Kisaca durumumu anlatmaya calisacagim. Hayatim boyunca hamile kalana kadar hic kilo problemi yasamadim. Yillarca fitness ve pilates yaptim, vucuduma hep cok dikkat ettim ve 4 sene once 1.66 boy 50 kiloyla hamile kaldim. Hamileligim cok zor gecti, tum sulu yemeklerden, sebzelerden, tavuktan, yumurtadan, baliktan tiksindim. Sadece karbonhidrat yiyebiliyordum. Koca ekmek arasi peynirler, pideler vs. 6 aylik hamileyken gebelik tansiyonum cikti. Son 4 ayimi yatarak ve surekli yiyerek gecirdim, velhasil sonunda 90 kiloyla doguma girdim. Dogumdan kisa sure sonra 75 kiloya dustum ama feci bir depresyonla kendimi yemeye verdim. Kizim 1 yasindayken 90 kiloya ulasmistim... sonra diyetisyenle diyete basladim 60 a kadar indim, bu arada spor da yapiyordum 36 beden oldum ama kendimi sisman gormeye devam ettim, diyete de tabi..
3 ay sonra kizim 3 yasinda olacak ve ben su an 47 kiloyum. Kas kitlem fazla oldugu icin 47 den de zayif gorunuyorum. 34 beden pantolonlarin icinde yuzuyorum. Ama hala diyet disi bisey yemek bende sucluluk duygusu yarattigi icin diyette gibi beslenmeye devm ediyorum. Artik verecek yag da kalmadi kastan kaybediyorum...
esimin zoruyla psikologa da gittim, diyetisyene de dahiliyeye de... ama yok kesinlikle bunu benim kendi icimde cozmem lazim. Her sabah kalkip artik diyette degilim 50 kilo olmaliyim diyorum ama yine 1 dilim esmer ekmekle kahvalti edip oglen izgara aksam sebze devam ediyorum... makarna, manti, borek yesem sucluluk duyuyorum gizli gizli agliyorum.
benim durumumu yasayip kurtulan var mi? Kilo alma korkusu anoreksiya yapacak beni
Oyle cok genc ergen yasinda bir anne de degilim. 32 olacagim yakinda. Ama goren 20-25 sanıyor bu da hosuma gittikce daha cok uzaklasiyorum yemekten...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?