Bakın ne güzel demişsiniz sevdiniz çünkü o da sizi sevmiş evlenmişsiniz. Ama düşünce hep bu yönde olur emin olun kimse kısa biriyle evlenseydi diye düşünmez eşiniz için.Bana bunu da dediler, aaa senin eşin mii biz senin yanında daha uzun birini düşünmüştük demişti bir müşterim. E dedim elde bu vardı
Seni oyle iyi anliyorum ki...1.80 im dogumdan sonra kilolari veremedim hatta ustune koronada aldim.Su anda dev anasi gibiyim.90 kusurum.Esim de cubuk kraker
Kim kimBoy - kilo vs gibi konularda rakamlara çok takılan bir olarak sizi anlıyorum. İnsan bazen mantıklı düşünemeyebiliyor.
Bu bize dayatılan güzellik algılarıyla da ilgili.
Dün bir sosyal medya fenomeninin fotoşopsuz fotoğrafları yayıldı mesela. Bakın hesabında nasıl kusursuz görünüyor, takip etmediğim halde görünce ben bile şok oldum. Olabilir herkes mükemmel olmak zorunda değil ama belli ki o kızıb da psikolojisi bozulmuş, kendini hiç olmadığı biri gibi göstermiş.
Siz de kendinize yüklenmeyin, kimse kusursuz fiziğe sahip olmak zorunda değil.
Shop programlari varmis ya ne guzel bosver yap yap paylas zaten evden cikamiyoz bizi de kjmse hizlice cekmez zatenDuygu Özaslan
Benimde boyum uzun. Bende küçükken annem tarafından hem dayak yedim, hemde cok eleştirildim. Annem gençken cok güzeldi. Hep onunla kıyaslandim. İşin kötü tarafı dogumdan kalma bir sorunum var vücudumda. Zamanında düzgün tedavi edilmedi kaldı öyle. Annem bana "yamuk" gibi laflar kullanirdi. Danimarkali bir yazar kitabında "Bizim konuşma şeklimiz ilerde çocuklarımızın iç sesi olur" diye. Bendede aynı öyle oldu. Kendime bakış açım hep negatifdi. Kendimi resmen gollum gibi görüyordum. Kimse sevemez beni diye. Hani yamuk. Uzun boylu, benim omuzlarım da geniş sayılır. Üstüne büyük ayaklarım var. Vücudumla barışmam epey zaman aldı çünkü içimde sürekli beni eleştiren sesleri kesmem gerekti ilk. En zoru o. Bunu tek başınıza yapamıyorsaniz destek alin. Kendinize bakış acınızı değiştirmedikce kilo alıp verseniz bile birşey değişmez. Cünkü ne yapsanız o iç sesler sizi kemirmeye devam eder.
Sizi çok iyi anlıyorum. Hele ki anne! Babam bana ergenken hep ayı dedi, özendim tırnak uzattım kahverengi oje sürdüm misafirlikte herkesin içinde ellerine b*k bulaşmış dedi, nişanlımın evimize ilk geldiği gün yemekte sen yeme düğüne kadar kilo ver dedi, az ye dedi dedi de dedi yani. Ki bunlar ilk aklıma gelenler. Bize bunu yapmaya hiç hakları yoktu bence.
Atletik vücut tipli bir hanımmışsınız.(Büyük ihtimalle kilonuzun üst bedende toplanmasının sebebi de bu). David Kibbe ye göre konuşmak gerekirse kemikleriniz iri,yüz hatlarınız çok yuvarlak değil ve elmacık kemikleriniz çıkık. (yanlış da olabilirim) Sizi sokakta da görsem ne kadar güzel bir kadın keşke ben de böyle uzun olsaydım derdim.Herkese günaydın, sevgiler öpücükler. Bu konunun benzerini taa yedi sene önce açmıştım ama çok az bir gelişme yaşayabildim geçen zaman içinde. Kendimi bildim bileli iri bir kadın oldum, 57 cm. olarak doğmuşum zaten. Boyum 1.75 yeni nesile göre evet çok uzun değil ama hani derler ya kapı gibi kadın diye ben hep öyle oldum. Omuzlarım geniş, belim, bacaklarım ince. Sırtım ve göbek bölgem yağlı, kollarımın da üstü kalın. Nispeten orantılı bir vücudum vardır. Mesele bu değil ama mesele kendimi her zaman Ağır Yaşamlar' daki 400 kiloluk kadınlar gibi görmem ve hissetmem. Bunu da kompleks haline getirmem ve kendimi eşime layık görmemem. Eşim 1.76 boyunda, kilolu değil klasik Türk erkeği göbekli. Benim düşüncem sürekli olarak onun yanına 1.60 boylarında çıtı pıtı bir kızın yakışacağı. Ben sanki dev anası gibi duruyorum yanında.
Apartmanımızda bizim gibi çiftler var, kadınlar hep kısa boylu ve minyon. Benim dşüncem dışarıdan baktıklarında bu adamla bu kadın hiç yakışıyor mu dedikleri. Başkalarının düşüncesini her zaman çok taktım çünkü. Hatta diyorum ki ünlü olsam kesin intiahr ederdim kötü yorumlardan
Bir de kompleks kısmını açmak istiyorum. Despot bir baba ile büyüdüm, çok ağır eleştirir yüzüne yeme diyen bir adam. 41 yaşıma geldim, geçen hafta doğumgünümdü annem özenmiş hazırlanmış, masada eşimin yanında bana nereye yetişiyorsun yavaş ye dedi, çok zoruma gitti ama artık huyunu bildiğimden sineye çektim. Onun bu eleştirmesinin de özgüvenim üzerinde çok etkisi var ve ben bunu da aşamadım biliyorum. Örneğin ehr gidişimizde kilomla ilgili laf sokar, iki sene önce zayıfladım benden iyisi yoktu ama insülin direncim var zor kilo veriyorum üstelik pandemi dönemi araya girdi hareket olanağım ciddi ölçüde kısıtlandı. Artık gtmek istemeyecek noktaya geldim zayıflarım öyle giderim diyorum bazen.
Çok uzattım farkındayım ama durumum böyle. 1- Kendimi olduğumdan çok büyük çok dev görüyorum 2- Buna bağlı olarak eşimin yanına yakışmadığımı düşünüyorum. Yaşım 41 eşimle sekiz senedir birlikteyiz, altı senedir de evliyiz. Hayatımız gayet güzel, beni beğenir ister, asla eleştirmez kötü imada bulunmaz ondan gelen bir durum değil bu tamamen benlik. Bu yaştan sonra ben nasıl düzelticem bu algımı ?
Ben 160 boyundayım ayaklarım geniş olduğu için çoğu topuklu bana olmuyor170 ustu boyum olsa zayiflar manken gibi salinirdim ortada.kkmbklir ne guzeldir topuksuz da uzun olmaksansinizi gorun ve zayiflayin.barismayin kilolarinizla.ben de zayiflayacagim.ama ben topuklu ayakkabi giymeden manken gibi olamiyom
Valla benkmde berbatlar ama sokusturuyorum.yandan iki defa giydigimde patlayan stilettolarimin haddi hesabi yokBen 160 boyundayım ayaklarım geniş olduğu için çoğu topuklu bana olmuyor
Bir drag Queen yarışmasında izliyorum. Orda erkekler show amaçlı kendi saç,makyaj ve giysilerini yapıp yarışıyorlardı. O adamlar da ayaklarını sokuşturuyolardı. Ben de böyle yapıcam çünkü giymeyi çok seviyorumValla benkmde berbatlar ama sokusturuyorum.yandan iki defa giydigimde patlayan stilettolarimin haddi hesabi yok
M meredithgrey
Ve yine kibbeye göre natural vücut tipindesiniz bence. Lana del rey,Jennifer Aniston,Lindsay lohan bu tipteler.
Travmatik bir durum bence bu, eşinizden önce de muhtemelen böyle bir algınız vardı, sebebi babanız. Çözüm de psikolog olsa gerek.Herkese günaydın, sevgiler öpücükler. Bu konunun benzerini taa yedi sene önce açmıştım ama çok az bir gelişme yaşayabildim geçen zaman içinde. Kendimi bildim bileli iri bir kadın oldum, 57 cm. olarak doğmuşum zaten. Boyum 1.75 yeni nesile göre evet çok uzun değil ama hani derler ya kapı gibi kadın diye ben hep öyle oldum. Omuzlarım geniş, belim, bacaklarım ince. Sırtım ve göbek bölgem yağlı, kollarımın da üstü kalın. Nispeten orantılı bir vücudum vardır. Mesele bu değil ama mesele kendimi her zaman Ağır Yaşamlar' daki 400 kiloluk kadınlar gibi görmem ve hissetmem. Bunu da kompleks haline getirmem ve kendimi eşime layık görmemem. Eşim 1.76 boyunda, kilolu değil klasik Türk erkeği göbekli. Benim düşüncem sürekli olarak onun yanına 1.60 boylarında çıtı pıtı bir kızın yakışacağı. Ben sanki dev anası gibi duruyorum yanında.
Apartmanımızda bizim gibi çiftler var, kadınlar hep kısa boylu ve minyon. Benim dşüncem dışarıdan baktıklarında bu adamla bu kadın hiç yakışıyor mu dedikleri. Başkalarının düşüncesini her zaman çok taktım çünkü. Hatta diyorum ki ünlü olsam kesin intiahr ederdim kötü yorumlardan
Bir de kompleks kısmını açmak istiyorum. Despot bir baba ile büyüdüm, çok ağır eleştirir yüzüne yeme diyen bir adam. 41 yaşıma geldim, geçen hafta doğumgünümdü annem özenmiş hazırlanmış, masada eşimin yanında bana nereye yetişiyorsun yavaş ye dedi, çok zoruma gitti ama artık huyunu bildiğimden sineye çektim. Onun bu eleştirmesinin de özgüvenim üzerinde çok etkisi var ve ben bunu da aşamadım biliyorum. Örneğin ehr gidişimizde kilomla ilgili laf sokar, iki sene önce zayıfladım benden iyisi yoktu ama insülin direncim var zor kilo veriyorum üstelik pandemi dönemi araya girdi hareket olanağım ciddi ölçüde kısıtlandı. Artık gtmek istemeyecek noktaya geldim zayıflarım öyle giderim diyorum bazen.
Çok uzattım farkındayım ama durumum böyle. 1- Kendimi olduğumdan çok büyük çok dev görüyorum 2- Buna bağlı olarak eşimin yanına yakışmadığımı düşünüyorum. Yaşım 41 eşimle sekiz senedir birlikteyiz, altı senedir de evliyiz. Hayatımız gayet güzel, beni beğenir ister, asla eleştirmez kötü imada bulunmaz ondan gelen bir durum değil bu tamamen benlik. Bu yaştan sonra ben nasıl düzelticem bu algımı ?