SelamlarSelamlar. Eğer normalse iki durumda siz de öyle bakmalısınız olaya. Yani olabiliyor demekki bu kadar yoğun depresyon veya adı herneyse.. Keşke tepkilerimizi karşıdaki insanı yormadan verebilmeyi de öğrenebilsek. Kendimize yaşamıyoruz bu hayatta. Sosyal varlıklarız. Sizin duyunca okuyunca kanınız donuyor konu sahibi ve ben gibiler bunu yaşıyoruz, o anlar içimizden geçiyor.Dün ultrason ekranında gülümsedi parmağını emiyordu bebeğim. Mesela 7 aydır bu kadar beni derinden etkileyen bir olay olmadı. Bağım biraz daha kuvvetlendi. İlk pıt pıt atışı duyduğumda hiçbirşey hissetmedim.İlk hareketinde hissetmedim. Benim dönüm noktamda bu dedim dün belkide. Henüz anne değilmişsiniz belki sizin hiç olmayacak bir dönüm noktanız kendinizi zorlasanız da.
Konu sahibini yorduğumuzu düşünmüyorum zira durumunu paylaşmış ve yorumlara açık bir kişilik. Eleştiri anneye değil, annenin içinde bulunduğu durumadır. Çünkü ben anne değilim mesela korktum yaşadıklarından. Okuduklarımdan etkilendim çünkü anneliği çok dileyenlerin de bir anda kas katı kesilebileceğini ve bu psikolojiye girebileceğini öğrendim. Benim gibi anne olmayan milyonlarca kişi endişelendi eminim. Sizinse yaşadıklarınız çok güzel sevginiz katlanarak daha da çoğalır inşallah.
Bence biraz susmayı falan deneyin, çok rahatsız edicisiniz ve hala devam ediyorsunuzÖyle miii siz orada sadece soru işareti mi gördünüz? (Çok özür dilerim, böyle birşey miydi) yazıyor bunların ne anlama geldiğini size anlatmamı ister misiniz? Yapmayın kendinize bunu
Allah hidayeti istediğine verir diye biliyorum ben aksksksAllah Hidayet versin size başka diyecek birşeyim yok olamaz da! Yettiniz!
ayy uçmuşsun ama yazmadan edemeyeceğim. böyle üstten üstten konuşunca egon yeterince tatmin oldu mu ? henüz anne bile olmayan biri için üç beş numara büyük laflar, keşke akıl süzgecinden biraz geçirebilseydin yazmadan.
Ben anne değilim! yanlış anlamaya meyilli beyninizle, bu şaklaban yorumunuzla çok yol alamazsız…
Eh be sayın üye... Tecrübe etmediğimiz durumlarda neden bu kadar ahkam keseriz ki?
Hoşt muHoşt ! Seni duyar kasıcı seni! Yorumum tutsun diye şaklaban şaklaban yazmışsın. Birincisi ben anne değilim, ikincisi çok kabasın yazık sana, üçüncüsü böyle birşey miydi? diye sordum başıma da gelebilir bu ne biçim fütursuz bir cevaptır yahu! Son olarak dördüncüsü de ben konu sabihibine yazmıştım o da cevabını verdi biz iki medeni insan yorumlaşırız mantar gibi biten de sen oluyorsun
Siz çok takılmayın bu kişi duyar kasıcam diye hakkımda öyle şeyler yazmış ki hoşt kibar kalıyor…
Merhaba Rosa hanım Tabi ki her çocuk farklıdır bilemiyorum. Yaşadığım bir duygu değil ve bu depresyonun başıma gelmesinden de korkuyorum açıkçası. Konu Sahibi hiç birşey hissetmiyorum deyince doğal olarak kanım dondu. Lohusalar da olabiliyormuş ama dikkatinizi çekerim baba da birşey hissetmiyormuş (o lohusa değil) bunu iki kere belirttim. Konuya dair sorular sordum ama sadece bir kaç cümlem ele alındıEh be sayın üye... Tecrübe etmediğimiz durumlarda neden bu kadar ahkam keseriz ki?
Ben de anne değilim, tecrübe etmediğim bir konuyu yarınlar yokmuşçasına savunmam ya da eleştirmem. Empati başka bir şey, yaşamak başka bir şey. İkisini ayırt etmek lazım. Bu sizin yaptığınız haksız eleştiri oluyor.
Ayrıca tecrübe etmiş olsanız bile, her çocuk farklıdır, her anne de farklıdır. Herkes aynı şeyleri hissedecek diye bir şey yok.
halbu ki şaşkınlık yaşadığım şey duygulara! kendisine değil…İşte her şey her yerde her insana söylenmez. Bazen insanlar çok farklı dönemlerden geçebiliyor. Lohusalık olmasa bile, çok hassas olduğum dönemlerim olmuştu. Böyle felç gibi bir durum, dünya başınıza iniyor ve geri kalkmıyor. Öyle düşünün.Merhaba Rosa hanım Tabi ki her çocuk farklıdır bilemiyorum. Yaşadığım bir duygu değil ve bu depresyonun başıma gelmesinden de korkuyorum açıkçası. Konu Sahibi hiç birşey hissetmiyorum deyince doğal olarak kanım dondu. Lohusalar da olabiliyormuş ama dikkatinizi çekerim baba da birşey hissetmiyormuş (o lohusa değil) bunu iki kere belirttim. Konuya dair sorular sordum ama sadece bir kaç cümlem ele alındı
Bilmediğiniz, tecrübe etmediğiniz, başınıza gelirse ne yapacağınızi kestiremediginiz konularda 10 yıllık tecrübeli gibi ahkam kesmeyin bı zahmet. Hele yargılamayı hiç yapmayin.Merhaba Rosa hanım Tabi ki her çocuk farklıdır bilemiyorum. Yaşadığım bir duygu değil ve bu depresyonun başıma gelmesinden de korkuyorum açıkçası. Konu Sahibi hiç birşey hissetmiyorum deyince doğal olarak kanım dondu. Lohusalar da olabiliyormuş ama dikkatinizi çekerim baba da birşey hissetmiyormuş (o lohusa değil) bunu iki kere belirttim. Konuya dair sorular sordum ama sadece bir kaç cümlem ele alındı
Haklısınız bildiğimi ve daha önce depresyonun duyduğum kadarını da belirtmiştim. Ben hamile olduğumuzu bildiğimiz an (istiyorsak) kalbimize düştüğü an olarak bildiğim için yorumladım anne için üzgün olduğumu da belirttim eşrefle kınıyorum demedim sonuçta. Bu postu gördüğümde anne olmayı bir kere daha bana düşündürdüğü için, sorgulattığı için, bunları yazmak durumundaydım. Bir tek ben düşünmüş olamam öyle değil mi? Soru da yönelttim çok isteyenler de bunu yaşıyor mu diye defalarca ama yorum puanı almalıyım üslupsuzca komikleşmeliyim anneyi korumuş gibi görünüp bağrını delmeliyim diye çoookk yazanlar oldu. (Onların anneyi düşündüğünü hiç sanmıyorum). Annenin depresyonu atlattığını da biliyorum çok şükür. İşin ciddiyetini öğrendiğim an da sadece sorular sordum üstelik buna karşın babanın da bebeğe sevgisi olmadığına şaşkınlığımı belirtirken konu sahibini engelledim görmemesi adına. Öyle seviyesiz insanlarla yorumlaşmış bulundum ki Size bu yüzden teşekkür bile edebilirim üslubunuzdan dolayı. Yazmak için yazmadığınızdan dolayı. Hayırlı kandiller.
Siz almışsınız ama. Babay 🖐
Siz istediğinizi istediğiniz üslupla söyleyeceksiniz, ama kimse tepki vermeyecek.
