- 26 Ağustos 2010
- 1.923
- 981
- 33
Sağolun çok iyi geldi...İnşallah vakit geçtikçe daha iyi olup biz de tam bşr aile olabiliriz.
Yani bilmiyorum bıraksam bırakırım ama sanki çok dilinden anlamıyo kimse. Bakabiliyorum onda sorun yok ama işte bir zaman geliyor kendime özel bir şey yapmak istiyorum. Bırakıp çıksam bile koyveremiyorum. Bu his beni mahvediyor en çok. Kuaförde kadın kocaman kızıyla uğraşınca "Allahım hiç kafam rahat etmeyecek mi be de mi böyle olcam" diye ağlayarak çıkıyorum. Oysa moral bulmaya, kafa dinlemeye gitmişim. Veya dışarı çıkıyorum çocuksuz bir çift görünce kıskanıyorum.
Geçmişin pişmanlığı da var, onca boş zamanım vardı neden yapmadım şunları şeklinde.
Artı nasıl bir çocuk yetiştiririm endişesi ve her şeyin gözümde büyüyüp dev gibi olması.
Herkes geçer diyor, belki 2-3 yaşlarında geçmeyebilir benimki ama büyüdükçr illa ki severim değil mi
Şunları söylemeseniz daha iyi değil mi?
Sağolun çok iyi geldi...İnşallah vakit geçtikçe daha iyi olup biz de tam bşr aile olabiliriz.
Yani bilmiyorum bıraksam bırakırım ama sanki çok dilinden anlamıyo kimse. Bakabiliyorum onda sorun yok ama işte bir zaman geliyor kendime özel bir şey yapmak istiyorum. Bırakıp çıksam bile koyveremiyorum. Bu his beni mahvediyor en çok. Kuaförde kadın kocaman kızıyla uğraşınca "Allahım hiç kafam rahat etmeyecek mi be de mi böyle olcam" diye ağlayarak çıkıyorum. Oysa moral bulmaya, kafa dinlemeye gitmişim. Veya dışarı çıkıyorum çocuksuz bir çift görünce kıskanıyorum.
Geçmişin pişmanlığı da var, onca boş zamanım vardı neden yapmadım şunları şeklinde.
Artı nasıl bir çocuk yetiştiririm endişesi ve her şeyin gözümde büyüyüp dev gibi olması.
Herkes geçer diyor, belki 2-3 yaşlarında geçmeyebilir benimki ama büyüdükçr illa ki severim değil mi
Bir kadın elbette söyleyebişlir ama 3 yıl geçmiş hala aynı hislere sahipse bence bu hislerini henüz sindirememiş, her gğn ölsem de bitse diyen birinin de umudunu bitirmese mi keşke?Evet normal şartlarda bir annenin "eskiden daha mutluydum" demesi kabul edilemez (kadınların %99 u tarafindan) ama bu beni kapsamıyor :) bir bayan demis ya sen sadece sev sorumluluk alma diye o sözü de bana yazmış sanki. Yok işte Allah vermemiş bana o sabri. Çocuğumu seviyorum ama devamli cocuk bakmak beni bunalima sokuyor. 3 yıl icinde değişen ne oldu? Bilmiyorum değişen birşey yok sadece istemiyorum dediğim ve beklemediğim anda bana bir emanet verildiyse ona en iyi şekilde bakmam gerek, bunu kabullendim. Benim mutsuzlugumun sorumlusu cocugum degil o istemedi bu dünyaya gelmeyi. Ben hickimseden destek almıyorum bu piskolojiyle, ne var canim millet 4 5 tane büyütüyor yapın bir tane daha aradan ciksin diyenlerle dolu çevrem. Eğer seni anlayan bir annen kv den veya bakıcı imkanin varsa kullan bu fırsatı. Ben bakıcıya güvenmedim işimi de biraktim 24 saat bana fazla geldi. Ozgurken bağımlı oldum beni asıl mutsuz eden şey bu bence.
İnsan hayatını kendi eliyle nasıl mahveder işte örneği benim...Ben sizi anlıyorum. 15 yıllık evliyim.15 "yıl çocuk istemedim. İlk defa ocak ayında acaba çocuk yapsak mı dedik korunmasız tek ilişki ile hamile kaldım . Öğrendiğim ilk gece pişmanlıktan öldüm. İlk hafta, ilk ay, keseyi görünce . Geceler boyunca hep bir şeyler planladım..hep bir mutsuzluk hali oldu Neden hayatımızın düzenini bozduk diye eşimle tartıştım . Öyle televizyondaki gibi gözlerim mutluluktan ışıldamadı . Bir anda hayatta yaptığım herşey keyifsiz geldi. Müzik dinlemekten keyif alan ben ufacık şeylerle mutlu olan ben bir anda suratsız birine döndüm. Sonra kalp atışını duymak için doktora gittik . Duyamadı . Haftaya gelin dedi. Garip bir haftaydı . Neden duymuyoruzla acaba tekrar özgür mü olacağım ikileminde gittim geldim. Geçen hafta doktorum karar verdi. Embriyo gelişmemiş. Kürtajla aldı . Üzüldüm ama bir anda tuhaf bir rahatlama geldi . Sanki kendimi kaybedip bulmuş gibi oldum. Garip bir durum . Sanırım gerçekten bebeğim olsa sizinle aynı hissederim.Çevremdeki insanlar kendi çocuğun olunca öyle olmaz deyip duruyor ama ben kendimi çok iyi biliyorum. Hamilelik haberinden sonra herşey filmi şeridi gibi geçti . Duvarları boyamalarından tutun da süpermarket içinde ağlama krizlerine, gece mızmızlamalarından başlayıp benim hayatıma dolaylı yada doğrudan müdahalelerine kadar . Sanırım bazı insanlarda doğuştan annelik duygusu yok..bu normal birşey ama toplum henüz bizi kabullenecek olgunlukta değil
6.30 da fılan mı kalkmış oluyor suanda cunku ıkı uyku arası 1.5-2 saat maxımum aralığı olması lazım . Gece yatmadan once 2 saat olabılır ama dırenmesı uykusu olduğu ıcın dırendıgı anlamına geliyor dıye düşünüyorum.2.5 aylık tam. Ben de anlamıyorum 8de falan başlıyorım uyutmaya, uyuduğu da oluyor en erken 9 gibi. O zaman mutluyum tabi ama genelde mızık mızık susmuyor. Göz de açık değil sğrekli bir problem. Doğru düzgğn emmeyip en geç 2 saate acıkıp uyanıyor bizimki. Bi 4 aylık olsun bakalım uyku eğitimi artık.
Bende uyku egıtımı verdım , 1 ay surdu ve sonunda bronsıt olduğu ıcın hepsını bıraktık. Suanda kısmen kendı uyuyor aman hersey zamanla valla kurcalamasaydım keşke yanarım yanarım o 1 ay boyunca cektıgım ızdıraba yanarım.Siz ne kadar sakin, kendinizden emin olursanız bebeginiz de o kadar rahat olur ve uykusu, herşeyi düzene girer. Bunun başka açıklaması yok.
Herkes eski hayatını özlüyor. Şu uyku egitimini ben de bebegim huzursuzken vermeye çalıştım ama hata etmişim. Nilüfer Devecigil'in ışığın yolu adlı kitabını okuduktan sonra böyle birşey olmadığını gördüm ve bebegim aglarken hiçbir müdahalede bulunmadığımı her hatırladığımda vicdan azabı duyuyorum aglıyorum.
Siz de kötü şeyler düşünmek yerine, daha faydalı olabilecek şeyler yapmalı ve araştırmalısınız. Yapacak başka birşey yok çünkü.
Evet ama nerden dönülürse kar. Birçok arkadasın bırak alasın mutlaka uyuyacak, alışacak o şekilde. İlerde çok zahmet çekersin dediler. Gel gör ki kendileri hala uykusuz gecelere devam ederken, ben bebegimi anlamaya, hissetmeye başladığım gün bu problemi aştım. İş bebegi anlamaktan ve sevmekten geçiyor.Bende uyku egıtımı verdım , 1 ay surdu ve sonunda bronsıt olduğu ıcın hepsını bıraktık. Suanda kısmen kendı uyuyor aman hersey zamanla valla kurcalamasaydım keşke yanarım yanarım o 1 ay boyunca cektıgım ızdıraba yanarım.
ben ağlatmayıp yatır kaldır yaptığım ıcın bazen 1. tur 45 dk uyutamayıp, bıraz oyalayıp 2. tur 40. dakıkada uyutabılırdım.
Sanırım bayılırdı desem da doğru olacak. Kısacası uyku egıtımı keşke hıc denemeseydim butun zamanımı çaldı gıbı a www.kadinlarkulubu.com qq1hıssedıyorum
Yani aşağı yukarı o saatte ama genelde 5 gibi uyanmış oluyor.6.30 da fılan mı kalkmış oluyor suanda cunku ıkı uyku arası 1.5-2 saat maxımum aralığı olması lazım . Gece yatmadan once 2 saat olabılır ama dırenmesı uykusu olduğu ıcın dırendıgı anlamına geliyor dıye düşünüyorum.
Buarada ızın hakkın ne zaman bitecek hemen ıse donecegını soylemıstın , o meselede bır degısıklık var mı?
7 gıbı uyutabılırsın canım , basta bıraz uğraşırsın ama olur yanı ılk yattıklarında daha uzun sure uyurlar bırde ık mık dedıgıne bakma, bebekler uyur, uyurken ağlar, rüya gorur ağlar, uyanmaya calısırlar ama uyurlar . Benım her ıkı cocugum 3-6 ay aralığında 6.30-7 gıbı uyuyordu Cok dınlenme oluyor anne ıcınYani aşağı yukarı o saatte ama genelde 5 gibi uyanmış oluyor.
İznim normalde bu hafta bitiyor ama bakan kimse yok mecburen devam ettireceğim.
Yok canım çok denedik olmuyor. Yani o saattr uyusa bile 9da uyanıyor. İlk uykusu 3 saat oluyor, sonraki 2 saat ve sonra mızıklamaya başlıyor kaçta yatırırsma yatırayım. Tabi besleme araları da uzun, atıyorum 15 dakika emip yatmıyor. Dinlene dinlene yarım saat 40 dakika sürüyor, uyutma faslı da 15 dakika derken arada 1 saat uğraşıyorum. Meme de olsa mama da olsa farketmiyor durum böyle.7 gıbı uyutabılırsın canım , basta bıraz uğraşırsın ama olur yanı ılk yattıklarında daha uzun sure uyurlar bırde ık mık dedıgıne bakma, bebekler uyur, uyurken ağlar, rüya gorur ağlar, uyanmaya calısırlar ama uyurlar . Benım her ıkı cocugum 3-6 ay aralığında 6.30-7 gıbı uyuyordu Cok dınlenme oluyor anne ıcın
Yok canım çok denedik olmuyor. Yani o saattr uyusa bile 9da uyanıyor. İlk uykusu 3 saat oluyor, sonraki 2 saat ve sonra mızıklamaya başlıyor kaçta yatırırsma yatırayım. Tabi besleme araları da uzun, atıyorum 15 dakika emip yatmıyor. Dinlene dinlene yarım saat 40 dakika sürüyor, uyutma faslı da 15 dakika derken arada 1 saat uğraşıyorum. Meme de olsa mama da olsa farketmiyor durum böyle.
Bugğn annem aldı yanına mesela ilk uyanmasında mama vermiş. Ben bi 5 saat uyudum, uyandığımda gayet dinç uykumu almıştım. Kendim uyandım ama uyanınca bi 3-5 saniye kalakalıp yine tüh ya benim çocuğum var depresyonuna girdim. Demek ki uyku da çok etkili değilmiş mesele çocuk sahibi olmak
Alıyorum ama dönemiyorum napabilirim?3 ay olmuş konu açılalı,hala hayatımı kendı elımle mahfettım dıye düşünmek,hayatı daha da zorlaştırmıyor mu?
Afedersiniz çıktığı yere gerı tepemeyeceğimze göre bebekli yasama alışmaya calısmak mı lazım acaba?
Ben 3,5 sene bebek gelsin diye ugrasmıs biri olarak(ki normlde bu dediklerinizin korkunç gelmesi lazım bana)ben bile anlayabiliyorm sıkıntılarınızı..
Cunku hamilelik o romantk komedi filmlerinde izlediğimiz,gece yarısı karpuz aserıp,kocasını sokak sokak gezdiren tatlis sahnelerden ibaret değilmiş..
Gece uykulurdan uyanıp istifra ederken,hayat arkadaşınızın fosur fosur uyumaya devam etmesiymiş..
İsten gelip,aprtmandaki yemek kokuları arasından geçerek,kıs gunu buz gibi suyla kendını soklamakmıs..
Stresi ,uykusuz geceleri daha dogmadan başlıyor.
Ama dünyaya getirdiysek,gerekirse profesyonel yardım alıp hayata dönmeye calısmak lazım.
Bir kadın elbette söyleyebişlir ama 3 yıl geçmiş hala aynı hislere sahipse bence bu hislerini henüz sindirememiş, her gğn ölsem de bitse diyen birinin de umudunu bitirmese mi keşke?
Yani ben geçecek diye ümit ederken geçmiyoru okumak zor geliyor.
Konuştuğum herkes zaten eski hayatını zaman zaman özlediğini söylüyor, yani herkes bazen bunalıyor anlıyorum orasını ama sürekli mutsuz olmak beni yoruyor. Veya kıyasladığında eskiye oranla mutsuz olmak. Bilmem kaç ay sonra böyle hissedebileceğimi düşünmek bile fazla geliyor bana.