- 26 Eylül 2010
- 17.473
- 32.634
Yani bir babalık hissi gelmedi ona da zaten beklemiyordum da. Şimdi o oldukça pozitif, şuna baksana diyor gülüyor, seviyor, hala baba gibi hissetmediğini söylüyor ama.
Yani bir babalık hissi gelmedi ona da zaten beklemiyordum da. Şimdi o oldukça pozitif, şuna baksana diyor gülüyor, seviyor, hala baba gibi hissetmediğini söylüyor ama.Ya benim aklıma sizden ziyade eşiniz takıldı. Değişen hormonlar düzenin bozulması falan filan siz şaştınız bence. Ama eşim bebeği sevemedi gibi okudum eşindeki durumu mantığım almadı
Ben de çok umutla bekledim kırkını ama maalesef... Bilmiyorum belki bebek daha bi düzeldi ya da ben onun ritmine alıştım ama sevgi manasında öyle aşırı bir değişim olmadı. Çok yavaş ilerliyor benim ibreCok daha iyi olucaksin ... bende öyle sak sevemedim ve bu hisleri bastirdim ... zamanla anne olmayi ögrendim annelige büründüm zamanla tanisdin cocugumla ve sevdim :) kendinize biraz daha zaman verin .. hersey cok daha iyi olucak :) bende 40indan sonra asiri bir düzelme olmusdu :)
cocuk bakmayı yıllarını çöpe atmak mı diye görüyorsun bence sen bu psikolojiden zor kurtulursun tabi ki zor bebekle herşey zor ama bi ağlaması içini titretmiyorsa bi gülüşü her şeyini unutturmuyor sa zor Allahım yavruna karşını sevgini arttırsınBen de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.
Çantada iki takım yedek kıyafet, zıbın, alt, bir kaç tane bez, alt açma örtüsü, sıcaknsu termosu, sıcak su torbası, maması, biberonu, emziği, ateş ölçeri, tırnak makası, tarağı, pişik kremi, çoraplar, ağız mendilleri, ıslak mendil, şapka... Hatırladıklarım bunlar, bu her daim hazır duran çantaaslında bir de kğçğk çanta yaosam kısa mesafe için ilk defa dün çıktım tek başıma çünkü
Benim yazdiğim bikaç yoruma göre değerlendiren ve beni dibe çekmeye çalkştiginiz için kalbiniz kötü dedim.Benim kalbim neden kirli olsun? Kime kötü davranmış sizin gibi " bir anne nasıl sevmez, bir anne bla bla" tarzı cümleler kurmuşum? Sizin gibi anneliği insan üstü bir yere koyanlar yüzünden gerçek duygularımızı ifade ediyoruz diye taşlanıyoruz. Çünkü anneler sonsuz sevmek ve sonsuz sabır göstermek zorunda değil mi?
Ayrıca sevdiğiniz şeye karşı tabi ki dik durup elinizden geleni yaparsınız, her insan yapar. Hayatımın merkezi dediği çocuğu için neler yapan kadınlar var peki sevmiyorsanız da aynı özveriyi gösterebilir misiniz? Ha sevmiyorsunuz derken ben de aynı tabiri kullanıyorum ama nefret etmiyorum elbette. Herhangi bir bebeği, canlıyı sever gibi seviyorum sadece. Yine de elimden geleni yapıyorum, belki sizden iyi bakıyorum ama mutlu olamıyorum işte. Ayrıca ben manyak mıyım hayatı kendime zindn edeyim? Ben de istiyorum çok sevmek, deliler gibi bağlanmak ama olmuyor ne yapabilirim.
O yüzden en azından benim konularımda madem yardımcı olamıyorsanız bunu bile bile dibe çekmeyi bırakın.
Bu çantayı kayınvalideme giderken hazırlamıştım öyle de kaldı. Hiç bozmadım tekrar tekrar doldur boşalt zor geldi.Sanırım evden çıkmışken ani yurtdışı seyahati fikri oluşursa diye bu çantaDiğer türlü şehrin öte yakasına gitsen de ateş ölçeri, tırnak makasını ne yapacaksın? Emiyorsa termosa gerek yok. Emmiyorsa bile herhangi bir kafeden bebek maması için sıcak su istenir ne olacak? Türkiye’de insanlar birçok açıdan anlayışsız ama bebek maması hazırlayacağım dediğin zaman herkes seferber olur. Sıcak su torbasının sebebini anlamadım bile
O zmaan o şekilde yazabilirdiniz. Ne hamileliğimde ne şimdiki konu içimde pozitif bir yorumunuz yok. Siz düzelmeyeceksiniz buna inanmıyorum diyordunuz 1 sene önceki konumda da. Sizin gibi olmayanı anlamaya çalışmak yerine kızınızı nasıl büyüttüğünüzü ve hiç gocunmadığınızı anlattınız ve ne biçim annesiniz diyerek psikopatlarla yarıştırmaya devam ediyorsunuz.Benim yazdiğim bikaç yoruma göre değerlendiren ve beni dibe çekmeye çalkştiginiz için kalbiniz kötü dedim.
2011 yilindan bu yana üyeyim..
kendimi nerde övmüşüm..bu forumda kendime dert ettigim hiç tanimadigim insanlara reelde bile yardim etmeye calişmisim yillarca..
ben surekli anneligimle ovunen biri degilim..
kendimle benzer yaşantilwri gorunce gorunce daha beterini yasadim ama ayaga kalkabildim diyebiliyorum belki birilerine ornek olur bu mucadelem diye.
ikincisi inanin merkeze bebegimi koyan biride degilim.
kizim benim dunyam,ona gore hayatimi sekillendirdim evet cunku bile isteye onu dunyaya getirdim.
17 aylik olduk ama hala duzensiz uykularimiz var.
birlikte ne uykusuz geceler ne sebebpsiz kahkalar attik.
bazen delircek gibi oldugum zamanlar oldu.
ama bi surecin icinde oldugumu oldugumu hep bildim.ve onsuz hayat asla düsünmedim..
annelik böyle..bazen dibe vurmak bazen ayaga kalkmak.
bircok hatam oluyor anneligimde..super bi anne olmadim öyle bi gayemde yok zaten.
sizin bu sureciniz uzun zamandir zamandir var.bugün konu güncellenince bi umut duzelmistir diye acinca aldirmadigima pismanim yorumunuzu gorunce gorunce dayanamayip yazdim.
size son olarak şunu söyliyim,iyisiyle kötüsüyle bu dünyaya kendi caninizdan bir canli yetiştirme lütfuna sahipsiniz.
İnşallah isiniz kolaylaşir zamanla
ki zaten buyudukçe kolaylaşacak ..
Konu sahibi çocuğuna işkence mi yapmış, psikolojisi iyi değil kendini anne gibi hissedemiyor ve bunu paylasiyor yardim istiyor dertlesiyor, naapsin hissedemedigi bir şey onun suçu mu? Yok yani yok öyle bir hissi yok.Bu konudaki tek suçu iyi korunmamis olmak o da geçmiş artık... Ah şöyle iyi anneyim böyle ilgiliyim diye dolanip asssla öyle hissetmeyen her fırsatta çocuğunu başından atmaya çalışan toplum baskısı yüzünden rol yapan onlarca kadın tanıdım, yıllarca öğretmenlik yaptim kadının rol yaptığını gözünden çocuğuna bakışından anlayabiliyorum artık. Böyle hisseden kadınlar her yerde ama sizin gibiler yüzünden rol yapiyorlar hislerini anlatıp yardim isteyemiyorlar.Ben konu sahibin duzelecegini ummuyorum ve bebegi icin cidden uzuluyorum.tv lerde izleyince sayip soversiniz alin işte gercek hayatta bebegini sevmeyen keske aldirsaydim diyen bi anneye nasil bi empati yapabilirim.
Bu çantayı kayınvalideme giderken hazırlamıştım öyle de kaldı. Hiç bozmadım tekrar tekrar doldur boşalt zor geldi.
Geçen gün oradan dönüşte biraz yürüyelim dedik inanılmaz soğuk oldu hava, sıcak su torbasına su koyup ayağının altına koydum mesela. Bazen oturmaya gittiğimiz ev de soğuk oluyor, üşüyünce gazı oluyor, ayağının altına ılık yapıp torbayı koyuyorum gibi.
Profesyonel yardim aldin mi?Ben de çok umutla bekledim kırkını ama maalesef... Bilmiyorum belki bebek daha bi düzeldi ya da ben onun ritmine alıştım ama sevgi manasında öyle aşırı bir değişim olmadı. Çok yavaş ilerliyor benim ibre
Aldım, alıyorum ama belki başka kapıları da denemek gerek.Profesyonel yardim aldin mi?
Cok acik sorucam ... cocugunu istiyormusun?Aldım, alıyorum ama belki başka kapıları da denemek gerek.
Kesinlikle öyle ama işte insan en çok neyden korkarsa onunla imtihan oluyor sanırım. Herkese mutluluk gibi gelen şey bana bildiğin mutsuzluk, sağlık problemi olsa bilmem kaç katı mutsuzluk.Herşey bi kenara saglikli bir cocuga bakmak büyük bi nimet Koalina. Bu konuya çocuğumu dünyaya getirmeden de yazmistim. O zamanlar hamilelikle ilgili kaygılarım tavandı. Onu kucagima alamama takıntım vardi. Cok sukur saglikla dogdu. Bgn tam 40 gunluk.sonrasinda sağlığıyla ilgili takıntılarım basladi. Bana hep hasta ve doymuyo gibi geliyordu. Derken gecen hafta kusma ve ishal sikayetiyle acile götürdük. Kakasinda adenovirus denen bir illet, idrarında da klebsiella adlı bebeklerde öldürücü olabilen bi virüs cikti. Tum kabuslarimin gerçeğe donmus haliydi adeta. Doktor testlerin baska laboratuarda tekrarını istedi. Eger gene aynı pozitif sonuçlar çıkarsa hastaneye yatisimizon yapılacağını söyledi. Bugun cok sukur kaka tahlilimiz temiz cikti. Ins idrar da temiz çıkarsa benden mutlusu olmayacak. Sana ozel mesaj atmistim orda yakindigim seyler o kdr önemsiz geliyor ki. Varsın durmadan aglasin ama saglikli olduguni bileyim. Bi bebeğin sagoikla gulmesinden değerli bsy yok. Ha sen halen eski hayatını ozlerken bu yazdiklarim fazla arabesk gelebilir ama ne olursa olsun her sey saglik. Bizim ve evladımızın sağlığı .onlar olmadi mi her sey bos.
Bilemiyorum, biri alıp gitse özler miyim diye çok düşündüm ama yaşamadan bilemeyeceğim bir şey bu. Sadece birine bırakınca aklım kalıyor düzgün bakabiliyorlar mı diye o kadar...Cok acik sorucam ... cocugunu istiyormusun?
Cok uzuldum canim hala boyle hissetmene.Ya işte bir tesellim o. Manevi olarak yalnız kalmıyoruz işte ne bileyim tutunacak bir dal gibi...
Ben sevmek istiyorum işte, öyle çok sevmek ki bütün bu işlerin bana yük gibi gelmemesini, rutine bağlamayı istiyorum.
Baba evinde ben hiç yemek, temizlik bilmezdim. Evlenince ilk zamanlar çok zorlandım bu işlerde ama öğrenmeyi isteyerek, araştırarak bir şeyler yapmaya çalıştım. Bekar düzenim asla olmadı, daha çok sorumluluk aldım, daha çok yoruldum her kadın gibi ama eşimi ve evimi sevdiğim için bana yük gibi gelmedi. Bunun da öyle olmasını bekliyordum ama olmadı. Tabi bunda "bugün annelik yapmıyorum" deme lüksünün olmaması da etken ama ne bileyim bunca insan böyle mi yapıyor? Hani çocuk dünyanın en güzel şeyiydi?
Hala pişmanım açıkçası aldırmadığıma. Yani o kadar aşırı depresif değilim ama yine depresifim. Doktorum ilaçları artırdı vs. Bebeğim daha kolaylaştı, az buçuk dilinden anlamaya başladım. Yine de ben tatmin olmuyorum, mutsuz bir kadın olarak ne eşime faydam var ne çocuğuma bence.
Mutsuz olduğum için de aşırı vicdan azabı çekiyorum, sanki o mu istedi dünyaya gelmeyi, yük gibi görüldüğünü bilse, istenmediğini bilse ne düşünürdü? Yavaş yavaş gülmeye başlıyor, bazen bana gülünce içim eziliyor, senin annen kafayı yemiş yine de gülebiliyorsun diyorum.
İşte bazı insanlar anne olmamalı hamurunda yok. Ve herkes çocuk yapmazsan pişman olursun aman aldırma katil olursun diye diretmemeli. Zamanla çok sevet çok alışır mıyım bilmiyorum ama hamileliğimden beri yani bir senedir bende dünyanın renkleri yok.
Kesinlikle öyle ama işte insan en çok neyden korkarsa onunla imtihan oluyor sanırım. Herkese mutluluk gibi gelen şey bana bildiğin mutsuzluk, sağlık problemi olsa bilmem kaç katı mutsuzluk.
Bilemiyorum, biri alıp gitse özler miyim diye çok düşündüm ama yaşamadan bilemeyeceğim bir şey bu. Sadece birine bırakınca aklım kalıyor düzgün bakabiliyorlar mı diye o kadar...
Ben de çok üzülüyorum, yazık yani insanlar başlarında taşırken benimki kesinlikle hissediyordur benim duyguları, mutsuzluğum gerginliğim yansıyordur. Ne düşünğyordur ne hissediyordur acaba benim durum geçer mi, onda kalıcı bir problem yaratır mı diye çok üzülüyorum.Cok uzuldum canim hala boyle hissetmene.
Bebegine daha da cok uzuldum kiyamam kuzuya: (
Haklisin canim herkes anne olacak diye bir sey yok.
Hakkimizda hayirlisi hepimiz icin.
Sorumluluk olsa gerek. Evet eskiden yaptıklarımı eskisi kadar yapamıyorum ama olduğu kadar yapabiliyorum. O bile canımı sıkıyor. Sabah 6 gibi eşim gitti bebeğin yanına yattı, 2-3 saat kesintisiz uyuyayım diye herhalde kapıları da kapatmış. Normalde bebek uyuyunca ben de uyurum o ağlayana kadar ama çok tedirgin olup hiç uyuyamadım. Ne yaptı, besledi mi, altını açtı mı, üzeri açıldı mı, kızıp söylendi mi vs vs...Herkesin ölüp bittigi kadar sevmesenizde gayet normal dozunda seviyorsunuz demek :) insanin akli sevdiginde kalir :) bana normal geldi ne yalan söyliyim caninizi sikan sey nedir? Sorumluluk mu? Benimde kizim filimin ortasinda agladiginda gözlerimi devirip bi of cekiyorum