Bende çatlak falan da olmadı 53 ile hamile kaldım şu an 57yim, ne bulsam yiyorum. Pörsümüş bir göbek ve fazla kilolar var elimde işte. Aslında bakınca her şey olabildiğince iyi olmuş benim adıma ama demek ki diyorum dirayetsizin tekiymişim. Başlarda ciddi anlamda şizofren olduğumu, bebeğin gerçek olamayacağını düşünüyordum. Bir süre sonra ise kendimi o kadar kötü hissettim ki bu psikolojiyle kesin bebeği benden alırlar diyordum ve anlamsız bir mutluluk da duyuyordum. Sonraki aşama ise her şeyin gerçek olduğuna emin olup tek kurtuluşun kendime zarar vermek olduğunu düşğnmekti. Şimdi diyorum ne aptalmışım, evet hala garip geliyor ama o yaşadıklarım da deliliğin bir tık altıymış. Neyse ki çok çok daha iyiym hala gün içinde daralsam da :)
İnşallah,iple çekiyorum o günleri. Şimdi tabi ki daha iyi korunuyoruz vakti zamanında korunsaymışız keşke.
İyi ki doğurmuşum diyeceğim günler de hemen gelir inşallah.
daha 3 aylık bile değil. onun daha bağırsak florası tam olarak oluşmadı, az ya da çok gaz sancıları var, karnı ağrıyor, korkuyor. benim bebiş 1 yaşında şimdi. uykuları düzene girdi. gündüz uykusu ya da akşam şekerlemesi sırasında film izlenmiyor ama saat 11 gibi gece uykusuna geçiyor. o saatten sonra film de izliyoruz kahvemizi de içiyoruz, hatta şuan o 11 buçuktan beri uyuyor eşimle yarım kalan filmi bitirdik o yattı ben kahvemi aldım burdayım. 3 aylıkken film izlemek zor çünkü henüz sık sık uyanıyor hala. sabır ve zaman sadece. hiçbir şey ilk günkü gibi kalmıyor.O uyku düxeni nasıl olacak bilmiyorum. 5te uyandı mesela emdi uyur gibi oldu hala mıkır mıkır sesler ağlamalar. Gözğ de kapalı uyumak istiyor ama derdini çözemiyorum ki uyuyalım. Normalde emip uyuması lazım
belki öyleydi ne biliyosunuz insanların hayatını, evine gizli kamera mı yerleştirmiştiniz? ayrıca kadın "bebekten önceki sorumsuz zamanlarımı özledim" diyor, dünya turu vs diyerek abartı örneklere gerek yok, canın istediğinde uyuyabilmek, istediğinde kalkabilmek, bilgisayarda takılmak bile örnek bunlara.Sende yani ne büyüttün arkadaş
Doğurmuşsun işte büyüt çocuğunu
Yok ısındım yok soğudum tamam şimdi ben ne zaman sinemaya gidecem off ya
Sanki eşinle dünya turu yapıyordun her gece sabahlıyordunuz orda burda çocuk olunca yapamıyorsunuz
Büyütmekten başka seçeneğim var mı zaten bakıyoruz işte!Sende yani ne büyüttün arkadaş
Doğurmuşsun işte büyüt çocuğunu
Yok ısındım yok soğudum tamam şimdi ben ne zaman sinemaya gidecem off ya
Sanki eşinle dünya turu yapıyordun her gece sabahlıyordunuz orda burda çocuk olunca yapamıyorsunuz
seni çok iyi anlıyorum...Büyütmekten başka seçeneğim var mı zaten bakıyoruz işte!
Eşimle motor turu yapıyorduk mesela, konserlere gidiyorduk, günübirlik gezilere ve tatillere, stand up gösterilerine gidiyorduk. Şimdi evde pijamalarımla bebek bakıyorum yeterli mi?
Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?seni çok iyi anlıyorum...
Eğer arada yaş farkı istemiyorsanız, iki yaşından sonra yapabilirsiniz. Ben çok istedim ama bir sene düşüklerle uğraştım, sonra ikincisi geldi ama bu sefer büyüğü 4 yaşına girdi kardeşi doğduğunda.
Yorucu mu? Hayır. Şimdi dönüp bakınca, tecrübesizlikten sanırım, birçok şeyin tadını ilk çocuğumda kaçırdığımı fark ediyorum. İkincisi ile zaman daha keyifli geçiyor, çünkü tecrübe edindim. İkisi ile birlikte daha eğlenceli. Aslında şuan düşününce ikincisi olmadan önceki durumumuzdan çok büyük bir durum değişikliği yok. Belki ikincisi de rahat bir çocuk o yüzden böyle. Fakat ikinciyi istiyorsanız çok uzun aralar vermeyin. Büyüğü diyor ki, "Anne ne zaman kardeşim büyüyecek, oyun oynayacağız?"
Kendinizi hazır hissettiğinizde, isterseniz olur inşaallah :)
Valla millete bakıyoruk bebekle o kadar güzel bi düzenleri hayatları gezme tozmaları var ki.. ben mi yapamıyorum acaba nerde hata yapıyorum diye kendime soruyorum..Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?
vardır da nadir :)Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?
Onlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...Valla millete bakıyoruk bebekle o kadar güzel bi düzenleri hayatları gezme tozmaları var ki.. ben mi yapamıyorum acaba nerde hata yapıyorum diye kendime soruyorum..
Tüm sinirlerim bozulmuş durumda..
Onlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...
Kaldı ki gezme tozmada herhalde pert olurum.
Yalnız 3 senede hiç mi hafiflemedi? Artık bir yerden sonra kolaylaşır diye hayal ediyordum.
Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.Koalina hayat sana bana zor
çünkü sen düşünüyorsun bebeğine emek veriyorsun
mesela benim oğlum kazık kadar ilkokul 3 e gidiyor
yani bak kocamannn çocuk
ama onun yemek düzeni vs önemlidir
fakat bakıyorum arkadaşlarının annelerine gezme olsun da çocuk aç durur ne olacak modunda
geçen hafta biz sabah kahvaltı yaptık arada süt içtik öğlen yemek yedik spora gittik spor çıkışında bir yerlerde takıldık ve benim oğlan kurt gibi açtı yemek yedik
arkadaşları sabah kahvaltı yapmış, o arada anneleri bir şey yedirelim modunda bile değillerdi hatta biri 5 yaşındaki çocuğa da o saate kadar bir şey yedirmemiş
akşam 5,30 da yedik bir şeyler benim oğlan 5 yaşında iken hatta şimdi de imkansızdır bu bana göre
bebek ile o çokkk rahat gezenler genelde bebeğin saatidir düzenidir aman altının temizliğidir modunda değiller ki
bebek bize uysun modunda
denedim ama başarmak bana pek mümkün gelmedi
ha bu arada yapana imreniyorum da yanlış anlaşılmasın biraz salabilmek her şeyde verici olmamak, mükemmelini yapmaya çalışmamak lazım
o nedenle zaman geçtikçe inatlaşıp salacaksın
örneğin sırtına koca çantaya gerek yok
yedekleri az ayarla bir bez bir bady bir tulum yetti
hatta o yedekler hep toplu olsun çıkarken çanta hazırlama
bak en azından araban var
ben işe döndükten sonra yani 3,5 aydan sonra oğlanı alıp cumartesileri gezmeye gittim
araba vs de yok evimiz de sapa bir yerde evde asansör de yok
yani bebek arabası da arabanın bagajında arabayı yukarı indirmek çıkarmak bebekle birlikte mümkün değil
taksi çağırıp oğlanı alıp AVM ye vs giderdim
evet çocuk kucağımda olunca üstünü bile çıkaramadığım zamanlar olurdu ama maksat gezmek değil gittik duygusu idi
gider bir tur atar gelirdim
yani arada çık ama öyler çok teşkilatlı çıkma
yoğurt almaya giderken çanta bebek arabası vs götürme
ana kucağı ile indir arabaya tak inerken de kucağına al
ilerleyen dönemde aman yemeği aman oyuncağı derken alınacak şeyler çoğalıyor şimdi daha kolay alışılır
Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.
Koalinacim merhaba. Hamilelik doneminde de konu acmistin hatirliyorum; her hamile gel gitler, endiseler yasar ama sendeki uç bi duygu durumu gibi gelmisti bana. Hatta bazi arkadaslar aldir diyenlere falan kizmisti. Ben de asla aldir gibi bir oneri de bulunmam bulunamam kimseye ama bazi yazdigin seylere de cok uzulmustum.Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.
İlk başlarda çıkmaya korkuyor insan ama sonra alışıyor. Eğer market yakında hiç uyanmaını bekleme hemen koy arabasına çık, 2,5-3 saat beslenmeden durabilir bu ayda, zatenarabasında uykuya devam edecektir. Bir arkadaşım dediği gibi de çanta hep hazır olsun, eve gelince kullandığın Malzeme varsa hemen yenile ki hazır dursun. Yoksa bebeğin uyanmasını bekle altını al Besle, sonra tam evden çıkacakken tekrar altına yapsın hem de kıyafetine geçsin tekrar altını değiştir üstünü değiştir derken insana soldan soldan geliyorlarOnlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...
Kaldı ki gezme tozmada herhalde pert olurum.
Yalnız 3 senede hiç mi hafiflemedi? Artık bir yerden sonra kolaylaşır diye hayal ediyordum.
Ya işte bir tesellim o. Manevi olarak yalnız kalmıyoruz işte ne bileyim tutunacak bir dal gibi...şimdi esasen 20 sene yalnız kalmayız diye bir şey de yok
çocuğu onun için de yapmadık
şahsen 25 yaşımda ailemden ayrıldım ki benimki ortalamaya göre geç bile sayılır
yılda bir iki ziyaretlerine gider arada da telefonlaşırım
kimseye kimseden fayda yok
çocuğu geleceğe bırakılacak bir eser modunda yapıyoruz
o nedenle bu kadar da üzerine düşüyoruz vs
o nedenle bebekken aman ağlamasın aman aç kalmasın aman altı pis kalmasın modundayız
büyüdükçe aman her şeyden yesin aman vitamin mineral protein modundayız
sonra yürüdü aman düşmesin şaşmasın
bu aman şöyle aman böyle devam ediyor gidiyor
oğlumun öğretmeni dedi ki kızım kreşe başlayınca velilerin neden böyle davrandığını öğrendim dedi
burada konuşmak kolaymış da orada olunca burada konuşulanların esasen çok da geçerliliği olmadığını anlıyormuş insan dedi
her aşamada yeni şeyler yaşayacaksın
ama zaman geçecek
burada tüm konulara yazarım hiç öyle bebeğe aşık vs olmadım diye
çok da isteyerek tedavi ile yaptık hem de
aradan yıllar geçti hala o muhteşem duygu yok
bazı duyguları aramamak lazım çünkü insanların hisleri yahut bunu dile getirişleri farklı farklı
Hala pişmanım açıkçası aldırmadığıma. Yani o kadar aşırı depresif değilim ama yine depresifim. Doktorum ilaçları artırdı vs. Bebeğim daha kolaylaştı, az buçuk dilinden anlamaya başladım. Yine de ben tatmin olmuyorum, mutsuz bir kadın olarak ne eşime faydam var ne çocuğuma bence.Koalinacim merhaba. Hamilelik doneminde de konu acmistin hatirliyorum; her hamile gel gitler, endiseler yasar ama sendeki uç bi duygu durumu gibi gelmisti bana. Hatta bazi arkadaslar aldir diyenlere falan kizmisti. Ben de asla aldir gibi bir oneri de bulunmam bulunamam kimseye ama bazi yazdigin seylere de cok uzulmustum.
Dogduktan sonra ilk zamanlar coook zordur gece gunduz karisik, surekli aglama modu depresif logusalik, yarali memeler. Ama bi zaman sonra insan gercekten bu duzene alisiyor. Hayatinin en degerlisi merkezi oluveriyo kuzular. Ha kolaylasiyo demiyorum, hatta sorumluluk artiyor :)
Ama 20 seneyi cope atmak gibi dusunmen sasirtti beni. Sana psikolojik destek onerenler olmustu gidiyor musun canim? Logusaligi herkes ayni boyutta yasamiyor, esyalarini her yerde gorunce agladigini soylemistin bu durum devam ediyor mu?
Uzuluyorum senin yazdiklarini okudukca. Senin icin de bebis icin de cok zor bir durum. Umarim daha uzun surmez
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?