- 13 Eylül 2015
- 21.786
- 68.473
Oyy ablası kartladı benimkiler,sen doğur da körpesini sevelim
Oyy ablası kartladı benimkiler,sen doğur da körpesini sevelimYa bu minnoslar.kac yaşında yas farkı az diye birlik olup muzurluk yapiyorlar galiba hayal ettim. Ve yiceeeeem
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Ahahahahahahah kartladi mi :)) gülüyorummmmm . Ah ah tup bebegi düşünüyorum ama bilmiyorum kiiOyy ablası kartladı benimkiler,sen doğur da körpesini sevelim,yeni ergenlerle başetmeye çalışıyorum şimdi
Dene kuzu vakitlice,Allah aratmadan buldursun inşallahAhahahahahahah kartladi mi :)) gülüyorummmmm . Ah ah tup bebegi düşünüyorum ama bilmiyorum kii
Amin inşallah canım benimDene kuzu vakitlice,Allah aratmadan buldursun inşallah
Hiç tanımadığınız bir insana sadece bir forumda yazan üc beş mesajını baz alıp nasıl bu kadar acımasız karakter analizi yapabiliyorsunuz? Pes!Lahusa sendromu mu ne bilmem sizin durumunuz hiç normal değil
Hamileykende böyle bir konu açmıştınız
Burdaki kadınlar vermişti gazı
Ben çatır çatır düşündüğümü yazdım bana çemkirmiştiniz.
O yüzden istediğiniz yorumu yapıcam hersey güzel olucak anneliğe alışacaksınız diyeyim de kavga çıkmasın çünkü kimseye laf yetiştirmeye halim yok işten geldim yorgunum
Bence herkes anne olmak zorunda değil ve buna hazır değil.millet ne der diye hadi bi çocuğum olsun yaşım geçiyor diye doğuruluyor sonra da pişmanlık.siz ve eşiniz hiç uygun değilsiniz ebeveyn olmaya ister kızın ister hakaret edin bana benim fikrim bu.siz belki annelik hormonuyla biraz da olsa değişirsiniz ama eşiniz bilmiyorum sorumluluk alamayıp farklı davranışlar içine girebilir.
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Hayırlı olsun güzelliklerle sağlıkla büyütün bebeğinizi..
Eminim güzel bir duygudur. Şu an yaşım gereği benim de bir çok yakın arkadaşım ya 1. ye ya 2. ye hamile..Etrafım annelerle çevrili yani:)
Bazıları daha kolay adapte oluyor bu duruma gördüğüm bazıları da bahsettiğiniz gibi..
Ben sırf bu satırlarınızdakileri yaşamaktan korktuğum için cesaret edemiyorum.
Geçen gün bir arkadaşım, şimdi böyle düşünüyorsun o rahmine bir düşsün hemen annelik güdüsü yerleşiyor içine diyor..
Ama ya öyle olmazsa? Bunun bir garantisi yok ki ya hiç istemezsem ya ona haksızlık yaparsam hep böyle sorular var benim kafamda..
Ben de kendime vakit ayırmayı çok seven bir insanım bir de rahatıma aşırı aşırı düşkünüm bunları bir kenara bırakabilir miyim bilmiyorum.. Bir taraftan da düşüncem şu; bu kadar ayrıntılı düşünen anne-babalar sanırım daha iyi bakıyorlar çocuklarına... Düşünmeden kaygılanmadan yürütmek zor gibi..
Tabi eş desteği en önemlisi. Eşiniz daha çok destek olur umarım siz de süreci daha keyifli yaşarsınız. Belki işe geri dönecek olmanız da sizi rahatlatır, tüm gün bebekle kalmak da bunaltabilir insanı çünkü.
Ahahaha çok hoşsunuz vallahi, sesli güldüm okurken3 yaşındaki kızım 5 gündür hasta, gece öksürük nöbetlerinden "annee hala hastayım diye ağlayarak uyanıyor, ballı ılık su istiyor, beni sev, sırtımı okşa, beni uyut", taleplerini de yerine getirdikten sonra, (hastayken gecede 4-5 kere olur bu) diğer kızımın yanına koşuyorum. Babasıyla paslaşıyoruz ama "sen git, anne gelsin" diye arada postayı koyuyor adama da.
2 haftalık bebem memekolik, saat başı meme vermezsem kendisini çarşafları yalarken buluyorum. Çarşaflarda aradığını bulamayacağını anlayana kadar 2 dakikam var. Sonra yaygarayı basıyor. Dün gece böyle geçti ve hala yaşıyorum. Vay canına. =)) Buradan süper bir anne olduğumu filan düşünmeyin. Dün akşam en son koltukta eşime sarılmış, böhühühü seni özledim yeaaaa, sabah işe giderken beyaz gömlek giymiştin, parfüm sürmüştün, çok içime oturdu, seninle vakit geçiriyorken artık hep pijamalıyız yaaaa diye ağlıyordum. Hamileliğimin son ayı ağır geçtiğinden hiçbir yere çıkamamıştık çünkü. Neyse hafta sonu evde gömlek giyip, parfüm sürme sözü verdi. Normalde de gömlek sevmem ama işte lohusalığa verip çok da şey etmemek lazım.
Ay bunları neden yazdım bilmiyorum. Sanırım en sabırlı, dayanıklı ebeveynlerin bile bir fıttırma anı var ama hepsi geçiyoru vurgulamak istiyorum. Zira bizi öldürmeyen her şey güçlendirir, evet.