- 25 Mart 2012
- 18.080
- 43.173
- 798
Kaolina, psikolojik bir yardım mı alsan?
Kaolina, psikolojik bir yardım mı alsan?Çok üzgünüm ya, büyük bir aşk yaşarım diye düşünüyordum. Sevimli gelir ve o kadar üzülmem gibi. Maalesef inanılmaz mutsuzum artık sütüm de azaldı. Aksi gibi sürekli de emmek istiyor. Aç herhalde diye mama verdik bir kaç kez ama uyumak için memeyi tercih ediyor, ne emzik ne biberon ağlamasını durdurmuyor.
Her şeye çok üzülüyorum, eşimi özlüyorum, hayatımı özlüyorum, eskiden önemsemediğim yapmak istemediğim şeyler için çok pişmanım onları bile özlüyorum.
Büyüklerden destek aldım ama annem yarın gdiyor artık, 20 gün olacak nerdeyse. Ben hala her sbah uuyanırken rüya olması umuduyla kalkıyorum, her şeyin gerçek olduğunu görünce başlıyorum ağlamaya. Ölüyor gibiyim, eşime-anneme beni kurtarın der gibi bakıyorum. Geri dönüşü olmaması- çözümsüz bir işin içinde olmam daha da geriyor beni. İstesem de istemesem de hayatım böyle artık düşüncesinden yoruldum. Dışarı çıkmak, sevdiğim şeyleri yapmak bana çözüm olmuyor. Dün dışarı çıktık eşimle her çocuksuz çift gördüğümde ağladım, gezerken bir daha kkafamıza göre çıkamayız diye ağladım. Gözler şiş geri döndük eve.
Evet biliyorum insanlar sağlıklı bir evlat sahibi olabilmek için neler yapıyor ama keşke diyorum isteyen sahip olsaydı ben olmasaydım. Sonra bakıp üzülüyorum, suçsuz günahsız yazık diyorum. Kendime mi üzüleyim ona mı şaşırdım.
Çok üzgünüm ya, büyük bir aşk yaşarım diye düşünüyordum. Sevimli gelir ve o kadar üzülmem gibi. Maalesef inanılmaz mutsuzum artık sütüm de azaldı. Aksi gibi sürekli de emmek istiyor. Aç herhalde diye mama verdik bir kaç kez ama uyumak için memeyi tercih ediyor, ne emzik ne biberon ağlamasını durdurmuyor.
Her şeye çok üzülüyorum, eşimi özlüyorum, hayatımı özlüyorum, eskiden önemsemediğim yapmak istemediğim şeyler için çok pişmanım onları bile özlüyorum.
Eşin bu konuda ne diyor koalina? O da evet çıkamayız diyorsa eşin de moralini bozuyordur. En başta onunla bir aile büyüğü konuşsun, sana moral vermesi lazım. Bir de postpartum depresyon ciddi bir konudur. Bir psikologla görüşsen iyi olabilir, biraz rahatlarsın.Büyüklerden destek aldım ama annem yarın gdiyor artık, 20 gün olacak nerdeyse. Ben hala her sbah uuyanırken rüya olması umuduyla kalkıyorum, her şeyin gerçek olduğunu görünce başlıyorum ağlamaya. Ölüyor gibiyim, eşime-anneme beni kurtarın der gibi bakıyorum. Geri dönüşü olmaması- çözümsüz bir işin içinde olmam daha da geriyor beni. İstesem de istemesem de hayatım böyle artık düşüncesinden yoruldum. Dışarı çıkmak, sevdiğim şeyleri yapmak bana çözüm olmuyor. Dün dışarı çıktık eşimle her çocuksuz çift gördüğümde ağladım, gezerken bir daha kkafamıza göre çıkamayız diye ağladım. Gözler şiş geri döndük eve.
Evet biliyorum insanlar sağlıklı bir evlat sahibi olabilmek için neler yapıyor ama keşke diyorum isteyen sahip olsaydı ben olmasaydım. Sonra bakıp üzülüyorum, suçsuz günahsız yazık diyorum. Kendime mi üzüleyim ona mı şaşırdım.
https://www.mumsnet.com/Talk/parenting/2721644-Anyone-else-regret-having-childrenYa bu birazda bizim kulturle alakali bence.. kuzenlerimin esleri yabanci, daha bir haftalikti kanguruya koyup toplu tasimayla gezmeye basladiklarinda.. biz aman mikrop kapar diye doktora bile ozel arabayla giderken o 40 gunlukken isvicreye gitti mesela.. bir tanesi 1 yil emzirdi, digeri cekip verdi, oteki 6 aydan sonra direkt mamaya basladi boylece uyku saatleri de oturdu.. kisaca bizin annelerimiz gordugunde kalp krizi gecirecekleri her seyi tek tek yaptilar hemde hic hesap vermeden :) sonuc olarak tas gibi cocuklar oldu hic de depresyon falan yasamadilar.. kanguruyla dunyayi gezdi hepsi.. biz o kadar uzerlerine titriyoruz ki en sonunda kafayi yiyoruz depresyondan kafamizi kaldiramiyoruz..
Büyüklerden destek aldım ama annem yarın gdiyor artık, 20 gün olacak nerdeyse. Ben hala her sbah uuyanırken rüya olması umuduyla kalkıyorum, her şeyin gerçek olduğunu görünce başlıyorum ağlamaya. Ölüyor gibiyim, eşime-anneme beni kurtarın der gibi bakıyorum. Geri dönüşü olmaması- çözümsüz bir işin içinde olmam daha da geriyor beni. İstesem de istemesem de hayatım böyle artık düşüncesinden yoruldum. Dışarı çıkmak, sevdiğim şeyleri yapmak bana çözüm olmuyor. Dün dışarı çıktık eşimle her çocuksuz çift gördüğümde ağladım, gezerken bir daha kkafamıza göre çıkamayız diye ağladım. Gözler şiş geri döndük eve.
Evet biliyorum insanlar sağlıklı bir evlat sahibi olabilmek için neler yapıyor ama keşke diyorum isteyen sahip olsaydı ben olmasaydım. Sonra bakıp üzülüyorum, suçsuz günahsız yazık diyorum. Kendime mi üzüleyim ona mı şaşırdım.
https://www.mumsnet.com/Talk/parenting/2721644-Anyone-else-regret-having-children
yabancilarda da dolu cocuk sahibi olmaktan pisman olanlar.
ben ayni bahsettigin tarzda rahat takilan bi anneyim, ama cocukla hayat ve cocuksuz hayat kiyaslanamaz. cocukla hayattan bi sekilde zevk almaya bakmak lazim. bahsettigin kisiler de bunu yapmislar.
annelik bana gore degilmis deyip cocugunu bebekken babaya birakip gitmis anne gordum kizimin oyun grubunda.
evlatlik verenler de cok yaygin.
Koalina kendine sans tani, gelecege degil ana odaklan.
baktin 3-4 ay gecti hala aynisin. evlatlik ver.
ciddiyim ona sahip olmak icin gece gunduz hayal kuran aileler dolu. cocugun mutlu olur sen mutlu olursun.
Neden yardım almıyorsun? Bu durum çok daha kötü olaylara sebep olabilir.Çok üzgünüm ya, büyük bir aşk yaşarım diye düşünüyordum. Sevimli gelir ve o kadar üzülmem gibi. Maalesef inanılmaz mutsuzum artık sütüm de azaldı. Aksi gibi sürekli de emmek istiyor. Aç herhalde diye mama verdik bir kaç kez ama uyumak için memeyi tercih ediyor, ne emzik ne biberon ağlamasını durdurmuyor.
Her şeye çok üzülüyorum, eşimi özlüyorum, hayatımı özlüyorum, eskiden önemsemediğim yapmak istemediğim şeyler için çok pişmanım onları bile özlüyorum.
Eşim tam tersi çok rahat, her şey güzel olacak minvalinde konuşmalar yapıyor. Bana teselli olmuyor ama. Herkes uyurken karanlıkta kalkıp emzirmek, alt değiştirmek; eskiden yatak keyfi yaptığım zamanlarda 2 damla uyku için yalvarmak çok zor.Eşin bu konuda ne diyor koalina? O da evet çıkamayız diyorsa eşin de moralini bozuyordur. En başta onunla bir aile büyüğü konuşsun, sana moral vermesi lazım. Bir de postpartum depresyon ciddi bir konudur. Bir psikologla görüşsen iyi olabilir, biraz rahatlarsın.
Bu konudaki bebek sahibi olmak isteyenler icinde en guzel yorumu yazan uyesiniz, gercekten tebrik ederim.. ben yabanci insanlarin birbirlerine ettikleri dualarin/ dileklerin kabul olduguna cok inanirim.. insallah 2019 size cok minnos bir bebek de getirir, allahim gonlunuze gore bir minik nasip etsin size enn kisa zamanda :)
niye dün gezerken de ağladın biliyor musun
çünkü sanki bu bir lütufmuş gibi sana sunuldu
yani sen gezemezsin artık annesin ama bak biz sana kıyak yaptık bebeğine baktık da geziyorsun denmiş gibi geldi
geçecek bunlar
gezeceksin de kafana göre takılacaksın da
yeter lan hep senin dediğin olmayacak da diyeceksin
biraz ağla rahatla
kapanda gibi hissediyorsun ama annen gidince daha rahat olacaksın
kalıplarla yaşaman gerekmiyor
evin temiz olmasın saatli yaşama ya da çocuk mesela yanında yatsın koltukta sen de birşeyler yap
bir gün tv de bir film vardı bebek salonda beşikte uyuyor ben de filme takıldım ama sesi bayağı kısık
eşim dedi ki açsana sesini yok mok dedim
sonra dedi tamam açma uyanmasın da güzelce izle çünkü ya uyanırsa diye düşünmüştüm hiç izleyemezdim mesela
bir süre sonra daha az bağımlı olacak vereceksin babasına ne yaparsa yapsın
bir de bazı dönemler var ki sen olsan da ağlıyor olmasan da meme de almıyor
biz o dönemde umursamayı öğrenmiştik eşim alıyordu ben yemek yiyeceksem yiyordum ya da duş alacaksam alıyordum zira bende de durmuyordu
yavaş yavaş saatini vs öğrenip ona göre yaşıyorsun
ben bir ara eşim şehir dışındayken akşam onu da banyoya arabası ile götürür duş alırdım
duşa kabini kapatır durulanır açar cee yapardım 3-4 aylıktı
özetle geçecek sen de unutacaksın bu yaşananları
Almayı düşünüyorum, herkes geçecek dediği için bekledim ama geçmiyor. Ölüp gitsem daha rahat diye düşünmeye başladım...Neden yardım almıyorsun? Bu durum çok daha kötü olaylara sebep olabilir.
Sırf böyle başlayan ve başka şeylere giden bi tanıdığım var. Lütfen psikolojik yardım al seninki eski hayatı özlemekten başka boyut.
Eşinin destek olması çok güzel. Zamanla gece emzirmeleri azalacak zaten. Ama şu ana çözüm bulmalıyız.Eşim tam tersi çok rahat, her şey güzel olacak minvalinde konuşmalar yapıyor. Bana teselli olmuyor ama. Herkes uyurken karanlıkta kalkıp emzirmek, alt değiştirmek; eskiden yatak keyfi yaptığım zamanlarda 2 damla uyku için yalvarmak çok zor.
Yahu bazı buhranlar vardır geçer, ama seninki bu değil. Kangrene döneceğinden emin olduğun yarayı geçer diye bekleyemezsin.Almayı düşünüyorum, herkes geçecek dediği için bekledim ama geçmiyor. Ölüp gitsem daha rahat diye düşünmeye başladım...
Almayı düşünüyorum, herkes geçecek dediği için bekledim ama geçmiyor. Ölüp gitsem daha rahat diye düşünmeye başladım...
Psikologun bana yardımcı olduğu nokta şuydu, hayatımda her zaman sorumluluklarımı çok önemsedim hakkıyla yapamadığım her şeyden aşırı vicdan azabı duydum. Kısacası mükemmeliyetçilik. Bebek konusunda da bana asıl acı veren şeyin onu dünyaya getirip mutlu olamamak ve ona ona karşı sorumluluklarımı yerine getirememekten deli gibi korkmamdı. Yani hem bu dev gibi sorumluluktan rahatsız olmak hem de onu sevmiyor muyum nasıl anneyim ben kısır döngüsü.
Almayı düşünüyorum, herkes geçecek dediği için bekledim ama geçmiyor. Ölüp gitsem daha rahat diye düşünmeye başladım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?