Dediğim gibi hiçbir şeye net cevap vermiyor, şu yüzden oldu şöyle hissediyorum demiyor. Benim elimi kolumu bağlayan da bu.Nisanliyken istiyordu demissiniz
İlk bir sene istiyordu demissiniz
E ne oldu bu adama? Nedenini biliyor olmaniz lazim , neden vazgecti bebek fikrinden?
27 yaşında kendisiEşinizinde yaşı küçük mü? 30larda ister
Ah o kadar haklısınız ki. En azından bir tane evladınız varmış Allah bağışlasın inşallah kardeşi de olur. Ama evet neden? Çok anaerkil olacak ama taşıyan, doğuran, bakımının çoğunu üstlenen kadın. Yükün çoğunu kadın alıyor üstüne. Erkekler neden böyle düşünüyor, keşke daha açık olsalar. Ya da kendilerini çözseler de biz de anlayabilsek.O modelden bende de var, 1.den sonra sag olsun 8 sene bir daha istemem diye ortalarda dolandi, ben yalvardim, nuh dedi peygamber demedi!! Simdi bin pisman, sen hakliydin diyor, cocugum neden kardesim yok diye agliyor.. Ama artik yasim 35, 8 aydir doktorlardayiz, hicbir sebebi olmamasina ragmen olmuyor, bekliyoruz. Hic genclik gibisi var mi??
Teşekkür ederim. Hiç istemiyor olsa ayrılmayı düşünürdüm ama net bir şey söylemiyor.Evlilik öncesi bebek istemiyoruz diye bir karar alnmış olsaydınız eşinize hak verirdim. ama böyle bir karar verilmemişken sizi annelik duygusundan mahrum ediyorsa ve çocuk istemiyorsa zaten bu bir evlilik değil. Ayni düşüncede değilsiniz bile. Ayrılmayı gerektirir mi orasına ben karar veremem
Hanımefendi, sağlıklı bir evliliğinizin olmadığını gösterir bu durum. Siz zoraki vs diyorsunuz. Ya kabulleneceksiniz ya da yolları ayıracaksınız. Yani burada terapist falan etki edeceğini sanmıyorum. Adam kesin bir kararla istemiyormuş. Ne yapabilirsiniz ki? Açıkça derdinizi niyetinizi söylediniz çözüm olmadı. Tehdit etmek gibi algılanmasın bence çünkü her kadının anne olmak hakkıdır. Eğer bu hakkı kendi eşinde kullanamıyorsa başka eş bulur bu kadar basit. Neden yıllarınız çöp olsun ki? Gayet mantıklı bir seçim sunmuş olursunuz.Başıma kakmasa bile ben benim zorumla olan bir şeyden mutlu olur muyum? Birine beni yemeğe götür diye ısrar edip başının etini yeseniz o da lanet olsun iyi hadi gidelim dese o yemekten zevk alır mısınız?
Peki birini zorla baba yapmak o bencilce değil mi?Seni annelik duygusundan mahrum etmesi çok bencilce ne desem bilemedim
Öyle bir şey olsa söylerdi mutlaka. Hayır çok şükür yeni bir üyeye engel olacak maddi sıkıntımız yok.Acaba bir sağlık sorunu var da size mi söylemiyor? Yada borcunuz mu var
o zaman oturup konuşacaksınız. Size zaman verecek. Çünkü ucu açık konuşmalar daha da yorar siziTeşekkür ederim. Hiç istemiyor olsa ayrılmayı düşünürdüm ama net bir şey söylemiyor.
Zorla hiçbir şey yapmak istemediğim için size akıl danışıyorum zaten. Yoksa ya istersin ya beni kaybedersin derdim karşıma alıp. Ama zorla ve baskıyla yaptırılan hiçbir şeyden hayır gelmeyeceğini biliyorumPeki birini zorla baba yapmak o bencilce değil mi?
Dediğim gibi hiçbir şeye net cevap vermiyor, şu yüzden oldu şöyle hissediyorum demiyor. Benim elimi kolumu bağlayan da bu.
bu yaşta nasıl annelik hevesi tavan oluyor yaa gezin tozun kızkıza buluşun eşinizle başbaşa tatillere çıkın 25 teevlendim 30 da hamile kaldım hiç geç kalmış değilim enerjim süper yaşlı anne değilim şükür bnde sorun var heralde 23ümde çünkü aklım fikrim bardaydı seyahatti hoş bunlar çocukla da yapılıyor neyse ALLAH gönlünüze göre versinBen 23 yaşındayım. Çoğunluğa göre annelik için erken sayılabilir ama bence bunun yaşı yok, genç anne olmak istiyorum. Enerjimi hevesimi çocuğuma vermek, onunla olgunlaşmak istiyorum.
Bence ilk sorun neyden ona bakın sizi seviyosa neden istemesinHani burada çocuğum olmuyor, eşimle yıllardır deniyoruz nasip olmadı diye dert yanan kadınlar var ya... İşte ben onlara bile özeniyorum. Neden mi? Çünkü en azından eşleriyle birlikte uğraşıyorlar, beraber deniyorlar. Kocası onu çocuklarının annesi olarak görmek istiyor, ondan çocuğu olsun istiyor. Acıyı birlikte çekiyorlar, birlikte göğüs geriyorlar. Ben bunu bile kıskanıyorum. Çünkü yalnız çekiyorum ben o acıyı, her ay yaşadığım ince ama yıkıcı hayal kırıklığında yanımda destek verecek kimse olmadan ve eşim bebek istemediği, korunduğu halde bir umut her ay saf bir heyecanla beklediğim, şüphelendiğim için kendime kızarak. Üç buçuk yıllık evliyim, ilk senemizden beri deli gibi çocuk istiyorum. Eşimse bebeğin b'sini ağzıma aldırmıyor, her türlü yolu denedim. Güzellikle konuşmayı da, ağlayıp bağırmayı da. Sen lafını ettikçe daha da soğuyorum diyor. Lütfen bebekli ailelere gidin, kucağına verin falan demeyin. Etrafımız bebek dolu, kardeşleri, en yakın arkadaşları hep peş peşe baba veya anne oldular. Bebekleri sevmiyor değil, bayılıyor. Sadece sanırım benden olsun istemiyor. Belki de beni layık görmüyor. Bunu ona söylediğimde inkar ediyor ama hiçbir sağlık problemi olmayan, maddi imkanı olan ve birbirini sever görünen bir çift üç buçuk yıldan sonra neden hala bebek istemesin? Canım çok yanıyor artık. Bu öyle vitrinde beğenilen bir çanta değil ki hevesimi kırıp vazgeçeyim, başka şeylerle oyalanayım ve unutayım. Annelik bu, analık... İçim öyle acıyor ki. Nerede hamile veya anne görsem eziliyorum saçma bir şekilde, sanki o anneliğe layıkmış gibi, sanki eşi onu çok sevmiş güvenmiş ve evlatlarına anne olsun istemiş gibi. Asla istemiyorum demiyor ama bakın ben istediğimden beri iki buçuk sene geçti bile ve en az birkaç sene daha aklının ucundan geçmeyecekmiş gibi görünüyor. Benimse ciğerim sökülüyor artık. Bir akıl verin, yardımcı olun lütfen. Evlat hasreti gibisi yokmuş...
Tabii ki değil, ama ben de annelikten vazgeçmek zorunda değilim. Bunun orta yolunu bulmak için buraya yazdım zaten...Eşin çocuk istemek zorunda değil. Herkes anne , baba olmak zorunda da değil. Eğer orta yol bulamıyorsanız ayrılmalısınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?