Bebek İçin Böylesi Normal mi?

Gerçekten sizi ilgilendiren bir durum yok. Benim ablamın iki çocuğu olduğu halde bana akıl vermeye kalkmadı ben sordum o söyledi. Anneleri rahat bırakın
Yahu akıl vermiyorum tam tersi burada soruyorum ki normal bir şeyse bileyim diye. Siz başkalarıyla olan meseleleri bana projekte ediyorsunuz
 
Eminim o söylediği camdan atmak cümlesinden sonra aklına gelince bunu söylediği için vicdan azabı çekiyordur .
Çünkü Annelik böyle birşey .
Birde herkesin uyguladığı metod farklı mesela ben her yolu denedim sırf ağlamasın kıyamadığım için gece gündüz ayakta sallıyorum kuyruk kemiğim kaydı ağrı içindeyim .

Benim bebeğim geceleri aşırı eziyet eden bir bebek bazen okadar sinirleniyorum ki kendimi parcalayasim geliyor oturup ağlıyorum ve yardım edenim de yok .

Düşünün aylarca hatta 2 3 sene neredeyse her gece uykusuz kaliyorsunuz bu zaten insana sinir yapan birşey ama bebeklerimize karşı sabırlı ve sakin olmayız bazen insan patlıyor demek ki şikayet ediyor .
Bu yüzden annelerin işine karışılmaz
 
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye 🤗
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için. Ama ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor alışık olmadığımdan heralde.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum cidden kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
Öfff ponçik nişanlı gelin gelmişte görümcesini eleştirmiş. Pardon eleştirmemiş, üzülmüşte destek olcakmışta… he he evet öyledir.
Yere atcam demişte bilmem ne.
Anne olmayanlar ben demezdim, ben şöyle yapardım diye masallar anlatmasın ya. Yere atmaz merak etmeyin, o bebeği sizden çok seviyor ve düşünüyor buna adınız gibi emin olabilirsiniz. Yere atmak istese atardı zaten, yokmu öyle psikopatlar? Dolu.
Bende kızınca kafanı kırcam diyorum, daha hiç kafa kırmadım ama. Bu beni kötü anne yapiyorsa, kabul kötü anneyim.
 
Yarım saatlik misafir değilim ya yıllardır görüşüyoruz bu detayı ekleyeyim de sanki dışarıdan ayipliyormusum gibi anlaşılmasın. Kendim uykusuz kalınca da zombi gibi olmamdan pay biçiyorum ama yöntemi verimli bulamadım ya iki tarafı da yıpratıyor gibi geldi
Ay lafın gelişi yarım saat dedim yani annesi gibi gece gündüz maruz değilsiniz bu duruma. Dediğim gibi çok zor bir süreç, sadece o lafı öylesine söylemiştir ne kadar zor durumda olduğunu betimlemek için. Ya da gerçekten öyle öfkeleniyordur ki yapar mıyım acaba diye düşünüyordur vs vs

Yöntemi ben de sağlıklı bulmuyorum ama denedim içler acısı bir yöntem. Her iki tarafı da çok yıpratıyor. Zaten yapamadım. Size bir kitap önereceğim; “uykusuz anne kalmasın” yazarı tansu oskay. Ağlatmadan uyku eğitimini savunuyor. Keşke en başta alsaydım. Yani alıp hediye etmemiz uygun olur mu bilemiyorum ama çok güzel bir kitap keşke bahsettiğiniz kişi bir bakabilse.
 
Ay lafın gelişi yarım saat dedim yani annesi gibi gece gündüz maruz değilsiniz bu duruma. Dediğim gibi çok zor bir süreç, sadece o lafı öylesine söylemiştir ne kadar zor durumda olduğunu betimlemek için. Ya da gerçekten öyle öfkeleniyordur ki yapar mıyım acaba diye düşünüyordur vs vs

Yöntemi ben de sağlıklı bulmuyorum ama denedim içler acısı bir yöntem. Her iki tarafı da çok yıpratıyor. Zaten yapamadım. Size bir kitap önereceğim; “uykusuz anne kalmasın” yazarı tansu oskay. Ağlatmadan uyku eğitimini savunuyor. Keşke en başta alsaydım. Yani alıp hediye etmemiz uygun olur mu bilemiyorum ama çok güzel bir kitap keşke bahsettiğiniz kişi bir bakabilse.
Teşekkur ederim tam böyle tavsiyeler için açtım başlığı. Ben de psk masterı yapıyorum ama alanım çocuk degil bilgim kısıtlı bu yüzden insanlara deneyimlerini sormak istedim. Ayrıca ileride kendi çocuğum için de hazırlık olmuş olur
 
Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor. 😔
Kesinlikle. Benim de şahsi düşüncem öğrenilmiş çaresizlik sonucu oluşan güvensizlik. Anneme de guvenmeyeceksem bu dünyada tek başımayim ve tehlikedeyim mesajı kodlaniyor bence. Hatta çocuk esirgemede büyüyen yenidoğanlarda görülen bir sendrom var, onun da adını unuttum şimdi. İlk hafta anne gelsin diye ağlayıp kendini paraliyor bebek. İkinci hafta ağlamaya devam ama daha az. Üçüncü haftadan sonra annenin ya da onun yerini alan kişinin (7 gün 24 saat her gün onunla ilgilenen kisi- yani vardiyalı personel olmaz) gelmeyeceğini anlayıp çaresizliği kabulleniyorlar. Bu sendromun tipik özelliği gamsız görünen, donuk bakışlı çocuk/ yetişkinlere evrilmek. Ne büyük bir psikolojik acı. Allah kimseye yaşatmasın. Gerçi ailesi olup da hem ülkemizde hem dünyada köpek gibi sadece yemekle beslenerek büyütülen o kadar çocuk var ki. Duyguları, ihtiyaçları hiç düşünülmemiş veya sorulmamış çocuklar.
 
Uyku eğitiminin yöntemleri var.
Bana göre ağlatarak uyutmak acımasızlık.
İkizlerimi 4. Ayda uyku eğitimi ile tanıştırmıştık. (yatır-kaldır yöntemi) Öyle beşiğe bırak uyusun olmaz, bebeğe nasıl uyuyacağını, ne zaman uyuyacağını öğretmek lazım, bilmiyor çünkü.
Uykuya geçmeden önce yapılan rutinler vardır ki bebek az sonra uyuyacağını bilsin. Banyo, masaj, fazla hareketli olmayan oyunlar, pijama giyme, masal, ninni her neyse artık, böyle şeylerle hazırlanır falan.

Bebeğin annesinin o söylemi elbette yılmışlıktandır. Yanlıştır falan ama uykusuzluğun, gecede 394847kere uyanmanın sinir bozukluğu bu.

İkizlerimin yenidoğan zamanlarında defter tutardım. Kimi saat kaçta besledim kim kaç kere uyandı, kim kaka yaptı. Çünkü inanın şuursuz oluyorsunuz. Gecede 20 defa uyandığım olurdu. İnsan o şuursuzlukla böyle saçma laflar edebilir, büyütmemek lazım bazen.
Ama annenin yöntemi doğru değil bence. Uyarılır mı bilmem.Yerinizde olsam karışmazdım.
Her anne kendine göre iyidir. Size "sanane" derse boşuna aranız bozulur.
 
Uyku eğitimi tamamen anne babaya kalmış bir konu bence ama şunu söyleyebilirim uyku saatini ben de yaptım. Saate bakıp uyku zamanı diye alıp gidiyordum çocuğu, annemler kızım oynuyor o uyumaz diyorlardı. Karanlık odada bebişin altını değiştirip, biberon verip ,gaz çıkarıp, oturduğum yerde çok hafif sallıyordum. İlk başlarda yarım saat sürüyordu ama 9-10 aylıkken 3-4 dakikada uyuyordu. Çok faydasını gördüm ben. Kızım 4 olacak, şükür hala çok düzenli uykusu. Tabi hastalık, atak, diş dönemlerinde bozuluyor ama çocuk uyuduğu zaman annenin psikolojisi baya toparlanıyor.
 
Kimsenin çocuğuna nasıl baktığı şiddet uygulamadığı sürece sizi ilgilendiren veya müdahale edebileceğini bir durum değil. Siz yarım saat sevip gidiyorsunuz ama ona bütün gün annesi bakıyor. Benim kızım da bir keresinde o kadar çok ağladı ki şimdi camdan atıcam peşinden de kendim atlayacağım diyerek oturup ağlamıştım onunla birlikte. Bir anlık bir cümle için kişiyi yargılamayı doğru bulmadım o yüzden. Uyku eğitimi vermeyi tercih edenler olabiliyor bu kimine göre doğru kimine göre yanlış kimi memnun kimi memnun değil. Siz kendi çocuğunuza istediğiniz eğitimi verir istediğiniz şekilde bakarsınız.
 
Kesinlikle. Benim de şahsi düşüncem öğrenilmiş çaresizlik sonucu oluşan güvensizlik. Anneme de guvenmeyeceksem bu dünyada tek başımayim ve tehlikedeyim mesajı kodlaniyor bence. Hatta çocuk esirgemede büyüyen yenidoğanlarda görülen bir sendrom var, onun da adını unuttum şimdi. İlk hafta anne gelsin diye ağlayıp kendini paraliyor bebek. İkinci hafta ağlamaya devam ama daha az. Üçüncü haftadan sonra annenin ya da onun yerini alan kişinin (7 gün 24 saat her gün onunla ilgilenen kisi- yani vardiyalı personel olmaz) gelmeyeceğini anlayıp çaresizliği kabulleniyorlar. Bu sendromun tipik özelliği gamsız görünen, donuk bakışlı çocuk/ yetişkinlere evrilmek. Ne büyük bir psikolojik acı. Allah kimseye yaşatmasın. Gerçi ailesi olup da hem ülkemizde hem dünyada köpek gibi sadece yemekle beslenerek büyütülen o kadar çocuk var ki. Duyguları, ihtiyaçları hiç düşünülmemiş veya sorulmamış çocuklar.
Katılıyorum güvenli bağlanma ve güvenli ayrılma konusunu pedagog adem güneş çok güzel anlatıyor. Konu sahibi Rockeropt Rockeropt bu kişinin kitaplarına bakabilir anne, siz de instagramdan göz gezdirin dilerseniz.
 
Yahu bir rahat bırakın şu anneleri yaa .Lohusaligimda sizin gibi insanlar yüzünden bunalıma girdim ,çocuğumu kucağıma almak bile istemedim.Zehir oldu .Şimdi bile korkum var 1 ay sonra bebeğimi kucağıma alacağım .Biz anlatsak burada o anneye ne faydası olacak.Burayi okuyup evet yanlis yapıyor ben doğru tespitte bulunmuşum diye kendinizi mi tatmin edeceksiniz .Benim kızım da oyleydi.Pediatrist sabırlı olacaksın .Gerekirse 1 saat ağlayacak dedi.Herkes bebeğini istediği gibi büyütür .Siz de dogurun bir tane onu istediğiniz gibi buyutun.
 
Nihal sen sen ol asla böyle bir cümle kullanma. Annemin ağzından ne çıksa bana oldu. Annem hep der “ağzımdan cıkanlara o kadar dikkat ediyorum ki hep geliyor başına” diye.
Küçükken ayağıma kaynar çay dökülmüştü. Dökülmeden önce annem bana rahat durmuyorum diye bacaklarına kaynar su dökülürse o zaman görecem seni nasıl kalkıyosun demişti. 8 ay yatalak oldum kalkamadım, başımda ağladı.
Bir gün dışarıya çıkmak istedim oyun için caddede oturuyorduk bak çıkta arabanın altında görürüm seni dedi.
Sonra kafam motosikletin arasında kaldı boğuluyordum ağlaya ağlaya hastaneye kaldırdılar.
Annem ne dediyse teker teker kücükken yaşadım. Bazen çok dikkat etmek gerekiyor. Şu an ağzımızdan çıkanlar gelecekteki yaşamımızı etkileyen şeyler. Yani ben buna çok inandığım için korkarım.
Canım doğumuma 3 hafta var. Hissettiğin en yoğun duygu ne diye sorsan “korku” Nasıl doğacak, nasıl büyüyecek, ben yetebilecek miyim… Ben gündüzden bakıcı tuttum kendime. Gece uykusuz kalırsam, en azından gündüz beni dinlendirsin diye düşündüm. Rabbim bana dayanma gücü verir inşAllah ben de karşılaşacağım zorluklarla başerebilirim inşAllah. Sende benim için dua et lütfen ❤️ Sana da büyük geçmiş olsun. Annende başına onlar gelsin diye içten dememiştir ama demek ki gerçekten bir noktada dayanılmaz hale geliyorlar. Öbür başlıkta da söyledim. Analarımızın hakkı gerçekten ödenmezmiş. Hamileliği, doğurması, büyütmesi… gerçekten çok zor süreçlermiş.
 
Canım doğumuma 3 hafta var. Hissettiğin en yoğun duygu ne diye sorsan “korku” Nasıl doğacak, nasıl büyüyecek, ben yetebilecek miyim… Ben gündüzden bakıcı tuttum kendime. Gece uykusuz kalırsam, en azından gündüz beni dinlendirsin diye düşündüm. Rabbim bana dayanma gücü verir inşAllah ben de karşılaşacağım zorluklarla başerebilirim inşAllah. Sende benim için dua et lütfen ❤️ Sana da büyük geçmiş olsun. Annende başına onlar gelsin diye içten dememiştir ama demek ki gerçekten bir noktada dayanılmaz hale geliyorlar. Öbür başlıkta da söyledim. Analarımızın hakkı gerçekten ödenmezmiş. Hamileliği, doğurması, büyütmesi… gerçekten çok zor süreçlermiş.
Doğumunu dört gözle bekliyorum. Dualarımdasın ❤️
 
Yahu bir rahat bırakın şu anneleri yaa .Lohusaligimda sizin gibi insanlar yüzünden bunalıma girdim ,çocuğumu kucağıma almak bile istemedim.Zehir oldu .Şimdi bile korkum var 1 ay sonra bebeğimi kucağıma alacağım .Biz anlatsak burada o anneye ne faydası olacak.Burayi okuyup evet yanlis yapıyor ben doğru tespitte bulunmuşum diye kendinizi mi tatmin edeceksiniz .Benim kızım da oyleydi.Pediatrist sabırlı olacaksın .Gerekirse 1 saat ağlayacak dedi.Herkes bebeğini istediği gibi büyütür .Siz de dogurun bir tane onu istediğiniz gibi buyutun.
Ne alaka ya? Siz kendi kötü deneyimlerinizi projekte etmişsiniz tamamen. Dışarıdan bir destek verilebilir mi bunu soruyorum tamamen. Annem hasta kardeşime bakarken hep kimsenin destek olmadığından şikayet ederdi. Ben de sinirleri yıpranmış insanlara moral motivasyon verilebilir diye düşündüm. Her şeye bu kadar negatif yaklaşmayın gercekten ya
 
Yahu bir rahat bırakın şu anneleri yaa .Lohusaligimda sizin gibi insanlar yüzünden bunalıma girdim ,çocuğumu kucağıma almak bile istemedim.Zehir oldu .Şimdi bile korkum var 1 ay sonra bebeğimi kucağıma alacağım .Biz anlatsak burada o anneye ne faydası olacak.Burayi okuyup evet yanlis yapıyor ben doğru tespitte bulunmuşum diye kendinizi mi tatmin edeceksiniz .Benim kızım da oyleydi.Pediatrist sabırlı olacaksın .Gerekirse 1 saat ağlayacak dedi.Herkes bebeğini istediği gibi büyütür .Siz de dogurun bir tane onu istediğiniz gibi buyutun.
Kendi doğurdu zaman görümce hele bir yorum yapsın daha
Görümcem yüzünden lohusalığım zehir oldu, sütüm kesildi diye anlatır.
Görümcemde iyi niyetindenmi yardımcı olmak istiyor diye düşünmez bile
 
“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.

Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
Bende sinirlenince ay kendimi asagi atasim geliyo diyorum
Cocuga kiyamadigimdan direk kendime kiyiyorum ellaaam:KK53:
 
Kendi doğurdu zaman görümce hele bir yorum yapsın daha
Görümcem yüzünden lohusalığım zehir oldu, sütüm kesildi diye anlatır.
Görümcemde iyi niyetindenmi yardımcı olmak istiyor diye düşünmez bile
Ortada bir görümce yok ki? Kendiniz yazıp oynuyorsunuz şu an. Amacım can sıkmak olsa orda susup burada annelere danışmam zaten.
 
X