Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için. Ama ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor alışık olmadığımdan heralde.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum cidden kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?