- 12 Kasım 2014
- 135
- 25
- 123
- 37
- Konu Sahibi yorgunmavi
- #1
ben 2o haftalık bebeğimi kalp anomalisi nedeniyle 19 kasımda kaybettim onu ölü olarak doğurdum.1 hafta oldu ama ben hergün ölüyorum duygu durumum karmakarışık bir gülüyorum sonra saatlerce ağlıyorum.çalışıyorum şuan raporluyum dışarı çıkmıyorum kimseyle görüşmüyorum.arkadaşlarımı görmek istemiyorum çünkü hepsi hamile üstelik benden 1-2 ay sonra hamile kaldılar hepside.onlara özeniyorum hamilelikleri sorunsuz diye hatta daha da ötesi feci kıskanıyorum onları görünce nasıl tepki veririm bilmiyorum bu yüzden.dışarı çıksam bebek hamile görünce kötü oluyorum.bebek arabalarına takılıyo gözlerim.hamile arkadaşlarımı elbet göreceğim ama o zaman normal davranmak kıskanmamak istiyorum.sizler çevrenizdeki en yakınınızdaki hamile arkadaşlarınıza nasıl davrandınız bu travmayı nasıl yendiniz merak ediyorum lütfen bana yardım edin.kimseyle paylaşamıyorum üzüntümü kendimi yiyip duruyorum nefret ediyorum kendimdn.eşimi çok seviyorum o bana göre çok çok dayanıklı. geçti gitti üzülme artık diyor üzülmek geri getirmeyecek önümüze bakalım diyor.beni üzgün görünce bellli etmiyor ama üzülüyor.ben üzülmesin diye onunla pek paylaşamıyorum içimde biriktikçe beni yiyor o yüzden benimle aynı duyguları yaşayan birilerine ihtiyaç duyup buraya yazıyorum.anne olmak istiyorum eşimin baba olmasını istiyorum.allaha hergün dua ediyorum banada sağlıklı bir bebek nasip et diye.yavrumu çok özlüyorum boşlukta gibiyim.nasıl geçecek bilmiyorum.sizler bunu nasıl atlattınız arkadaşlar yardım edin.