Okurken ağladım benim annem de böyle ama nerde ağladım biliyor musun çocuğuma nbakıyor seviyor maddi olarak yardım ediyor yazmışsınız geçmişte yapamadıklarını yapmaya çalışıyor orası çok etkiledi benim annem de böyle aynı ben de özgüven eksikliği var anksiyetemle birlikte hortladı bence eskiden bu kadar sorgulamazdım kendimi meselaMerhaba arkadaslar. Konu tam olarak su ki inanilmaz özgüvensizim. Inanilmaz ezik ve safım. Bunda cocuklugumdan aklimda kalan 4 seyin payı var. 1. Annem 2. Ogretmenlerim 3. Arkadaslarim. 4. Fakirlik. 5 kardesiz Kendi kendimize buyumusuz diyebilirim. Hoş, hangi biriyle ilgilensin ki annem! Ayni zamanda cok fakirdik. Bi keresinde hic unutmam dondurma almisti abim 4e bolup hepimize paylastirmisti. Ondan once hic dondurma yedigimi hatirlamiyorum. Muz mesela asla girmezdi evimize. Okulda yardim yapilir fakir cocuklarin isimleri olurya ben hep o listedeydim. Aidat istenirdi yillik ben hep veremeyen ve ogretmen tarafindan ismi okunan neden veremedigi sorgulanan cocuktum. Annem hep okula gelip ogretmenime ne kadar fakir oldugumuzu anlatirdi. (Bunu yapmak yerine daha az cocuk yapsaymis keske) kardesimle oyun oynarken kavga ederdik kardesim aglardi annem konuyu bile dinlemeden beni döverdi. Defalarcaaa tekrarlandi bu. Beni bi dinle belki ben hakliyim derdim. 8 9 yasindayim dusunun. Hep beni dovdu. Dovdu derken oyle travmatik darbeler degil. Ellerime kollarima vurdugunu hatirliyorum. Yere yatirip tekme tokat degilde unutulmuyo iste. Annem inanilmaz baskici bir kadindi illaaa onun dedigi olacakti aksi soz konusu bile degildi. ki hala daha evlendim cocugum oldu hala bana evime karisir eger dedigini yapmazsam bagirip cagirir. Tek fark su ki bekarken hakaret ve kufur ederdi. Ornek vereyim lise 2deyim arkadasimla disari cikmak istiyorum annem izin vermemis. Sonra arkadasim annemi ikna ederiz belki die evimizie gelmisti. Kiz kapiyi caldi annem acti. Bakti arkadasim beni disari cagriyor kizim suratina kapiyi kapatti direk. Demediki bi dinleyeyim en azindan iznim oladigini izah edeyim kizim uzulmesin arkadasina rencide olmasin demedi. Bu ne demek biliyor musunuz. Ben bu hareketi yaptiktan sonra sen benden nefret edeceksin ama bu benim umrumda degil demek. Boyle dik basli bi kadindi. Ceyizimde nisan bohcasinda esime kemer cuzdan seti marka almak istedim diye duymadigim hakaret kalmadi. Neymis gereksizmis pazardan alirmis. Kizimin gururu bu ele gune cikacaz demedi. Arkadasimla gizli gizli almistim kemer setini hic unutmam. Bohcada gormesin diye kac takla atmistim. Gorurse bitirirdi beni hakaret psikolojik siddet... ilkokulda hocam bunun bi sikintisi var demis olacakki rehberlik servisinden cagirilmistim. Hoca soruyor sorun ne. Ben demistim evde kardesimle kavga ediyoruz annem bana kiziyor. Sonra bu ogretmen bunu anneme anlatiyor. Annem benim yuzumden rehberlige gitmis oha ben nerde hata yaptim diyecegine tabiri caizse agzima etmisti. Nasil ele gune ailemi kötulermisim. Cehalete bakar misiniz.
Suan sadece bagirip cagiriyo. Hakaret edemedigi icin ise hincindan agliyo. Ve ben o aglarken asla onu teselli bile etmek istemiyorum ona acimiyorum bile. Mesela gecen gun deforme olan bi kiyafetimi attim diye bagirip cagirip oturup agladi. Neymis bu sekilde ev köy sahibi olamazmisim. Eskisi olmayanin yenisi olmazmis. Allah korkum yokmus. Israf ediyrmusum. Saydi saydi sonra oturdu agladi. Ulan evlenmisim colugum cocugum olmus bi karisma be kadim bi sal beni yaa. (Cocuguma bakiyor calisiyorum) Anneme sizin farkli dusunebileceginizi kanitlayamazsiniz. Herkes annem gibi dusunmek zorundadir. Empati yetenegi ve anlayis kabiliyeti sifir bi kadindir. Asla sevgi gormedim ve sevmeyi ogrenemedim. Hani hep dislanan fakir cocuklar vardirya ailesinin bile deger vernedigi resmen sokakta buyuyen cocuklar tam olarak o cocuktum ben. Amcamlara giderdik amcam bana hep bagirirdi. Kardesime kizardi. Kuzenlerim evlerinde yaramazlik yaptigim gerekcesiyle bana bagirirdi. Dusunuyorumda onlara hak veriyorum. Bir cocuga bi kere kizarsan annesi höt lan bi daha bu eve gelmem benim cocuguma bagiramazsin dese bi daha kizabilirler miydi. Hayir. Ee boyle bisey diyen yok. Ulan ailesinin deger vermedigi cocuga kim ne yapmaz. Anneme hala derim gozunuzun onunde defalarca bagirdilar bize amcamin evine niye gidiyordunuz. Eee cocuktunuz ne var kzm onda... aslinda uzluyor ve sacmaliyor.
Okul hayatima gelelim okulumun ilk gunu sira arkadasimin bana baski uyguladigini kizip bagirdigini hatirliyorum. Aslinda bu belkide her cocugun basina gelmistir neden unutamiyirum bilmiyorum. Sonra diyorumki benmi abartiyorum. Ilkokul hayatim boyunca 4 5 ogretmen degisikligi olmustu sinifimda hepsindennnn tokat yedim yada bagirdilar yada kulagimi cektiler yada tek ayak ustu cezasi yedim. Diyeceksiniz yaramaziydin. Hayir. Din ogretmenim sabah namazinin farzini bilemedim diye tokat atmisti hiiiiiccc unutmam. Bir psikopat hocam vardi ilkokul 4 deyiz. Herrrr ders bolme yaptirirdi. Ve her ders yapamazdim ve kulagimi cekip tartaklayip tojat atardi size diyimki bir gun icinde en az 10 kere. 20yi 5 e bolme soruyorsa 4u yazmisim mesela eee devam et durmasana diye vururdu. Ve en acisida su ki. Bunlari suan anneme anlattgim zaman neden bana soylemedin ben kizardim hocana diyor. Dusununki 4 sinifa gidiyorum hocam tarafindan defalarca dayak yiyorum ve aileme anlatmiyorum. Burdan suan sunu cikariyorumki o yasimda anneme guvenmemisim. Bu olayi cozecegine inanmamisimki anlatmamisim. Ne aci. Bu olaylarin etkileri bende kendini gostermeye basladigindan olsa gerekki Arkadaslarim tarafindanda defalarca dislandigimi hatirliyorum. Demekki ne kadar ezik duruyirsam. Bide ogretmen bile dovuyo biz bunu nasil sevelimki diyorlardir muhtemelen.
Simdi nasil biri miyim? Mesela doktor sirasinda biri benim onume gecsin asla pardon ama sira bendeydi diyemem. Mesela biri bana bagirsin cevap veremem. Mesela asla insan iliskilerinde catisma yonetemiyorum. Hemen uzlasmaya gidiyorum ama kendimi ezdirerek. Is hayatim boyunca hakkimi savunamadim. Okul hayatim boyunca savunamadim. Tedavi olmayi cok cok isrerdim ama malesef maddi gucum el vermedi hic hep borc harc yuvarlanip gidiyoz. Bide ilac verir kesin. Emziriyorum icemem.
Derlerya cocuklarin ozguveni zedelenmemeli. Benimkini zedelemekle kalmamislar. Balyozla ezmisler. Bir de derlerya anneni anne olunca anlarsin. Ben anne olunca annemden dahada sogudum.. Annemle ilgili bir tane guzel anım yok cocuklugumda. Sevdigini, öptugunu, bana birsey anlattigini hatirlamiyorum. Babamin sirtina bindigimi hatirliyorum mesela. Essek olurdu oynatirdi bizi ve babamdan tokat bile yemedim. Annem ise Sadece dur sus otur yapma yada dayak... suan karisiyor olmasina ragmen inilmaz düskundur bana. Bir sorunum olsun benden once cozmeye calisir. Mesela evde yag bitmis olsun. Bi bakarim ertesi gun elinde yagla gelir. Yiyecegini icecegini evinden alir bana getirir yada babama aldirir. Bi bakarim buzlukta tavuk var kiyma var. Cocugumun bezini bi kere bile ben almadim annem alir getirir. Kiyafet alir torununa. Bi bakarim cekmecede 100 tl var. Lazim olur dursun der. Bi derdim olsun oda Sabahlara kadar uyuyamaz. Torununa deli divane aşık cokk seviyor, ilk torunu, tedaviyle hamile kaldim, cok bekledi bi torunu olsun diye cok dualar etti, sevgisini gosteriyor oturup oyun oynuyor ve ben sizi hic boyle sevmedim diyor. Bazen diyorum torununu sevdiginin yarisi kadar bize sevgini gosterseydin. Kizim biz cahildik haklisin diyor. Bir de o yoklugun icinde okutmus bizi. Okumamiz icin cok destek oldu. Universiteyi kazanmam icin bilezigini satip ozel hoca tuttu. Babasi onu hic okula gondermemis okul konusunda cok hassastir.
Aslinda merak ettigim sey su ki. Nice annem gibi anadolu kadinlarin cocuklarina bakiyorum dayakta yemisler gulerek anlatiyolar hatta. gayet oz guvenliler. Acaba diyorum benmi abartiyorum anneme haksizlik ediyorum. Acaba benim bu problemim annem haric diger 3 sebepten mi kaynaklaniyor. Cevabin evet olmasini cok cook isterdim cunku annemi galiba tam olarak sevemiyorum. Ve bu yuzden surekli kendimi hayin evlat olmakla suclayip uzuluyorum. Annem suan cocuguma bakiyor iliskimiz bekarligimdan hallice inisli cikisli. Hala evime karisir. Cocuguma karisir. Ve bende anneme karsi asla tahammul yok. Direk ofke patlamasi yasayip bagiriyorum bir seyime karistigi zaman. Oda bi daha senin evine gelmek istemiyorum fln diyor agliyor. uzuluyorum.
Size soruyorum annemin cocuklugumun icine edilmis olmasinda payi var mi?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Çocuklugum. Annem.
- Konu Sahibi Amabenene
- Başlangıç Tarihi
- 27 Şubat 2018
- 1.514
- 3.914
Ben de artık daha çok sorguluyorum
Farkettim ki çocuk büyütürken ve yaş ilerleyince oluyor. Muhtemelen siz de öyle
Öyle bir dönemdeyiz ki bu döngüyü ancak biz kırabiliriz imkanlarımız var ve bu imkanları da yine affedenedğimiz ana babalar sağladı
- 27 Şubat 2018
- 1.514
- 3.914
Kesinlikle. Birde iyi bir evlilik yaptım, belki de çocuklukta yaşadığım kötü tecrübelerin mükafatıdır diyorum.
Umarım kötü ebeveyne sahip her kız çocuğu iyi bir hayat arkadaşına sahip olur, ilaç gibi oluyor.
- 30 Ekim 2018
- 16.163
- 36.782
Bu hikâyede baba nerde? 
Neyse asıl söylemek istediğim başka bir şey var. Şimdi benim babam da ust düzey bir memurdu ve babamın bundan 10 sene önce aldığı maaşı şu an ben alsam uçarım yani. Onca varlığın içinde okula giderken kalemim defterim beslenmem olmazdi biliyor musun? Çünkü babamın ikinci evliligiydi ve babam sürekli şehir dışına yurt dışına giderdi. Bıraktığı parayı da hanımefendi sağa sola harcardı.
Okula aç gider aç gelirdim. Kiyafetlerim berbat. Okul aidatını bugün bugün yarın yarın diye oyalardım öğretmeni. Babası işçi olan arkadaşlarım tam takır jilet gibi gelirlerdi. Beslenmelerinde kekler, börekler....
Muz kısmına gelince bizim eve de muz girmezdi çünkü o zamanlar muz taneyle satılırdı ve marketlerde yoktu denebilir. O yüzden bu kısımlara takılma. Senin yasadigin şeyler fakirlikle alakalı değil, nasip
Bunları geride bırakıp evlatlarına odaklanmaya bak. Gerekirse tedavi gör, icinden gelenleri olduğu gibi söyle annene istemiyorsan da annenle de bir müddet görüşme.
Neyse asıl söylemek istediğim başka bir şey var. Şimdi benim babam da ust düzey bir memurdu ve babamın bundan 10 sene önce aldığı maaşı şu an ben alsam uçarım yani. Onca varlığın içinde okula giderken kalemim defterim beslenmem olmazdi biliyor musun? Çünkü babamın ikinci evliligiydi ve babam sürekli şehir dışına yurt dışına giderdi. Bıraktığı parayı da hanımefendi sağa sola harcardı.
Okula aç gider aç gelirdim. Kiyafetlerim berbat. Okul aidatını bugün bugün yarın yarın diye oyalardım öğretmeni. Babası işçi olan arkadaşlarım tam takır jilet gibi gelirlerdi. Beslenmelerinde kekler, börekler....
Muz kısmına gelince bizim eve de muz girmezdi çünkü o zamanlar muz taneyle satılırdı ve marketlerde yoktu denebilir. O yüzden bu kısımlara takılma. Senin yasadigin şeyler fakirlikle alakalı değil, nasip
Bunları geride bırakıp evlatlarına odaklanmaya bak. Gerekirse tedavi gör, icinden gelenleri olduğu gibi söyle annene istemiyorsan da annenle de bir müddet görüşme.
- 30 Ekim 2018
- 16.163
- 36.782
O yüzden evlenince düzelir demek yerine yerine düzelttikten sonra evlenip evlat sahibi olmak lazım.
- 5 Mayıs 2019
- 742
- 972
Aynı ben 
fakirlik, narsist anne, öğretmen baskısı, sürekli aşağılanma vs. detaylandıramayacak kadar yorgunum.
Zamanla sizdekine benzer kişilik özellikleri oluşmaya başladı bende de. Annelerimiz bize suçlu olan hep bizmişiz gibi hissettirdiklerinden başka insanlarla ilişkilerimizde de böyle davranmaya alışıyoruz. İnsanlar da sağolsunlar fırsat bulunca vuruyorlar kırbacı. Kimse kimseye acımıyor.
Bu beni çok öfkelendiriyordu. İş hayatında vs çok zorlamıyordum. Zor oldu ama yavaş yavaş hayır demeyi öğrendim, hatalı olan tarafın her zaman ben olmadığıma ikna ettim kendimi vs. Hamilelik döneminde annemi hayatımdan çıkarmaya karar vermiştim. Bunu farkedince iyice agresifleşti. Kararlı olduğumu görünce biraz kendini törpülemeye çalıştı ama huylu huyundan vazgeçmiyor.
Sonunda bebeğim doğdu ve hepimiz ona aşık olduk. Bana öyle geliyor ki hayatta karşılıksız, çıkarsız olarak yaptığı tek şey bebeğime bakmak. Beni sevip sevmemesi umrumda değil. Çocuğumu sevdiği için ona olan öfkem çok azaldı. Siz de artık çocuğunuzdan başkasını umursamayın bence. Kesinlikle ama kesinlikle çocuğunuzla iletişiminizi, ona bakmanizi eleştirmesine izin vermeyin. Sınır çekin, çocuklar büyüdükçe başedemezsiniz
fakirlik, narsist anne, öğretmen baskısı, sürekli aşağılanma vs. detaylandıramayacak kadar yorgunum. Zamanla sizdekine benzer kişilik özellikleri oluşmaya başladı bende de. Annelerimiz bize suçlu olan hep bizmişiz gibi hissettirdiklerinden başka insanlarla ilişkilerimizde de böyle davranmaya alışıyoruz. İnsanlar da sağolsunlar fırsat bulunca vuruyorlar kırbacı. Kimse kimseye acımıyor.
Bu beni çok öfkelendiriyordu. İş hayatında vs çok zorlamıyordum. Zor oldu ama yavaş yavaş hayır demeyi öğrendim, hatalı olan tarafın her zaman ben olmadığıma ikna ettim kendimi vs. Hamilelik döneminde annemi hayatımdan çıkarmaya karar vermiştim. Bunu farkedince iyice agresifleşti. Kararlı olduğumu görünce biraz kendini törpülemeye çalıştı ama huylu huyundan vazgeçmiyor.
Sonunda bebeğim doğdu ve hepimiz ona aşık olduk. Bana öyle geliyor ki hayatta karşılıksız, çıkarsız olarak yaptığı tek şey bebeğime bakmak. Beni sevip sevmemesi umrumda değil. Çocuğumu sevdiği için ona olan öfkem çok azaldı. Siz de artık çocuğunuzdan başkasını umursamayın bence. Kesinlikle ama kesinlikle çocuğunuzla iletişiminizi, ona bakmanizi eleştirmesine izin vermeyin. Sınır çekin, çocuklar büyüdükçe başedemezsiniz
- 2 Mart 2015
- 10.362
- 24.789
Gercekten uzuldum yasadıklarınıza. Bız de sızın tam tersınız buyuyup yetıstık. Anne annemden ne babamdan dayak demedık. Fakırlık gormedık. Baskı, psıkolojık sıddet yoktu. Ama annem ve babam cok kuralcı ınsanlardı. Kurallara uymak bır gorev gıbı degılde huzurumuzun bır parcasıymıs gıbıydı. herkes ıkıletmeden yapar, uyardı o kurallara.. Evımızde kavga kaos asla olmazdı. Ama herseyın bır zamanı vardı. Sımdıkı cocuklar gıbı ıstedıgı cıkolata alınmayınca kendımızı yerlere atmıyorduk,atamıyorduk. Alınmıyorsa kesın bır sebebı vardı ve aılemıze neden bunu almadık dıye sormazdık onlar acıklama yapmadan. Sımdı evledım uc cocuk annesı olacagım ve hala o kurallarla evımı yonetıyorum. Evlat yetıstırmeye ugrasıyorum. Annecıgım ve babacıgım da sen aynı bız olmussun yahu bak fena mı oldu hırsız, arsız, sımarık olmadınız derler. Bence annenıze bırakmayın cocugunuzu. Sızı bu yasta bu hale getıren kadın evladınızı kım bılır nasıl yetıstırecek.
- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.479
Çok ciddi bir tespit bence, peki sebebi ne sizce
- 30 Kasım 2017
- 84
- 62
- 34
Benimde anksiyete problemim var. Size ofade edemeyecek kadar oz guvensizim. Mesela birinin bana ama bu boyle degildir. Şöyledir deme ihtimalini bile farketsem gercek duygumu ifade edemem. Bende senin gibi dusunuyorum derim. Cunku karsimdakinden onay almam lazimdir. Cunku asla catisamam. Hauatim boyunca kimseyle tartismamisimdr biliyomusunuz hep susarim hep ezilirim. Bu yuzden is hayatinada uygun degilim zaten. Surekli evimde cocugumla olma fikirleri var kafamda. Cunku is hayati benim savunma mekanizmama zarar veriyo
- 30 Kasım 2017
- 84
- 62
- 34
Benim tam tersi oldu. Evlat askını ve onun saglikli bir birey olmasi icin icimdeki heyecani farkettikce annemden uzaklastim. Cocugum icin gelecek kaygisi tasidigim her an, Insan yetistirmek icin hic bir caba sarfetmemis haybeye buyumus olmamiza duydugum ofke artti.Aynı ben
Zamanla sizdekine benzer kişilik özellikleri oluşmaya başladı bende de. Annelerimiz bize suçlu olan hep bizmişiz gibi hissettirdiklerinden başka insanlarla ilişkilerimizde de böyle davranmaya alışıyoruz. İnsanlar da sağolsunlar fırsat bulunca vuruyorlar kırbacı. Kimse kimseye acımıyor.
Bu beni çok öfkelendiriyordu. İş hayatında vs çok zorlamıyordum. Zor oldu ama yavaş yavaş hayır demeyi öğrendim, hatalı olan tarafın her zaman ben olmadığıma ikna ettim kendimi vs. Hamilelik döneminde annemi hayatımdan çıkarmaya karar vermiştim. Bunu farkedince iyice agresifleşti. Kararlı olduğumu görünce biraz kendini törpülemeye çalıştı ama huylu huyundan vazgeçmiyor.
Sonunda bebeğim doğdu ve hepimiz ona aşık olduk. Bana öyle geliyor ki hayatta karşılıksız, çıkarsız olarak yaptığı tek şey bebeğime bakmak. Beni sevip sevmemesi umrumda değil. Çocuğumu sevdiği için ona olan öfkem çok azaldı. Siz de artık çocuğunuzdan başkasını umursamayın bence. Kesinlikle ama kesinlikle çocuğunuzla iletişiminizi, ona bakmanizi eleştirmesine izin vermeyin. Sınır çekin, çocuklar büyüdükçe başedemezsiniz
- 30 Kasım 2017
- 84
- 62
- 34
Aynen cocugumu buyuturken daha cok sorguluyorum. Cocuguma bir sey alirken yada onunla ortak payda da bir seyler yaparken hep kendi cocuklugum aklimda. Anne olmadan once bu kadar degildim
- 2 Mart 2015
- 10.362
- 24.789
Tamamen bilnçsizlik, büyüklerin yanına evlenip onlarla cocuk buyutmek, ımkansızlık, alım gucunun dusuk olması, egıtımsızlık.....
- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.479
Bizde ebeveynin eğitimi, geliri, kültürü, imkanı vs standart üstü ama sonuç aynı. Geniş aile içinde de yaşamamışlar hatta ileri yaşta evlenmişler
- 4 Şubat 2019
- 3.886
- 8.646
- 23 Temmuz 2019
- 14.638
- 46.649
- 40
Anneniz çok kötü gerçekten ve çocugunuzu o kadına nasıl emanet ediyorsunuz. Çocugunuzuda perişan eder yazık günah evladınıza yapmayın bunu üzüldüm o masum adına gerekirse çıkın işten kendiniz bakın ve annenizle olan bütün bağı koparın. Heran o stresle yaşamayın hayatınızdan çıktıgı an o kadar mutlu olursunuz ki siz şaşırıcaksınız. Okurken ben çıldırdım ya evime dahi sokmam öyle insanı ki evladımı emanet edıcem 3 kuruş para kazanmak için
- 8 Mart 2019
- 2.460
- 3.204
- 37
Her insan hata yapar. Ve hata yapan insanların hayatımızdaki rolüne göre tolere edilme şansları vardır. Anneniz kendine bu şansı torunu olunca vermiş. Yaptığı hataları tekrar etmemeye başlamış, size elinden geldiğince iyi bir anne torununa anneanne olmaya cabalamis. Başkası değil ki annen bu ustelikte şuan seni ve çocuğunu karşılıksız düşünen bir anne. Affedilmeyi hak ediyor. Baban ne durumda? Bütün suçu annene yüklemek çok ağır değil mi? Ben olsam geçmişimle barışır yoluma bakarım.
Ben öyle değilim hakkımı savunurum iş hayatındayım ama kendimi beğenmiyorum içten içe hep başkaları iyi bende illa bir eksiklik var diye düşünüyorum ana sesim çıkar toplumda korkmam öyleBenimde anksiyete problemim var. Size ofade edemeyecek kadar oz guvensizim. Mesela birinin bana ama bu boyle degildir. Şöyledir deme ihtimalini bile farketsem gercek duygumu ifade edemem. Bende senin gibi dusunuyorum derim. Cunku karsimdakinden onay almam lazimdir. Cunku asla catisamam. Hauatim boyunca kimseyle tartismamisimdr biliyomusunuz hep susarim hep ezilirim. Bu yuzden is hayatinada uygun degilim zaten. Surekli evimde cocugumla olma fikirleri var kafamda. Cunku is hayati benim savunma mekanizmama zarar veriyo
Şöyle düşünün ailesi ona ne vermiş ki ? Ne görmüş aileden? Sevilmemiş sayılmamış sevginin nasıl ifade edileceğini görmemiş. fakirlik genç yaşta annelik beş kere lohusa olmuş mesela çok korkunç ben birinden haşa çıkamadım
Benzer Konular
