benimde bebeğim 24 haftalıktı kalp anomalisi yüzünden ölü doğurmak zorunda kaldm.50 gün oldu.aynı duyguları yaşıyorum.hamile ve yeni doğum yapmış arkadaşlarımı kıskanıyorum içten içe karşı koymaya çalışıyorum ama olmuyor.ağlıyorum gülünce kendimi suçlu hissediyorum buna hakkım yokmuş gibi geliyor..bebek görmeye dayanamıyorum.görümcem yeni doğum yaptı sesini bile duymak istemiyorum.o kadar zor ki.
ben kendini Allaha sığınarak sakinleştirmeye çalışıyorm.bu bir sınav ve bu sınavdan başarılı şekilde çıkmak zorundayız.inançlı olmalıyız.Allahm beterinden korusun diyorlar ya hep.şöyle düşün ya doğduktan sonra yavrumuzun kokusuna alıştıktan sonra böyle bişe gelseydi başımıza o zaman ne yapardık.sabretmekten başka yapabileceğimiz hiç bir şey yok ne yazık ki.sende inançlı olmaya çalış.dertleşmek istersen dinlerim seni.bu acıyı yaşayan bilir.
ve erkekler bebekleri doğduktan sonra baba olduklarını anlıyorlar.bizim gibi değil onların duyguları farklı gelişiyor. o yüzden o şekilde konuşmak daha kolay geliyor onlara.ne kadar baba olsalarda bizim hissimiz acımız başka ondan bizim karşımızda da güçlü durmak zorunda hissediyorlar kendilerini.