Bebeğimi kıskanıyorum...

valla ben en çok öz annemden bile kıskanıyorum sözüne takıldım, o nasıl bir annedir ki evladı ona güvenmesin, çocuğunu emanet edemesin? demek iletişimde bir arıza var. ben anneme bebeğimi gözü kapalı emanet ederim, döner arkamı giderim ardıma bakmam bile. bu dünyada anamıza da güvenmeyeceksek çocuklarımız bize nasıl güvenecekler? güvenmeyi kimden öğrenecekler?:uhm:
 

merhaba cnm aynı benim duygularımı ifade etmişsin bende aynı şekilde eşim dışında başka herşesin sevmesine bebeğimle oynamasına tahammül edemiyorum bu duygu bebeğim ilk doğduğunda çok daha yoğumdu babaannesi halası yada başkaları tarafından sevildiğinde acayip kıskanıyor hiç onlara vermek istemiyordum şimdi 6 aylık biraz daha azaldı bu duygu ama hala onu sadece ben beslemek ben bakmak istiyorum sadece benim yada babasının kucağında olmasını istiyorum onu birine bırakıp asla biryere gitmek istemiyorum bu kıskanmak mı paylaşamamk mı koruma hissimi bilemiyorum ama sanırım 9 ay içinde büyütünce böyle bir his oluşuyor annelerde o sadece bize ait olsun istiyoruz
 

bakın ben gayet güzel bir dille yazdım. kimse bebeğini bile bile tehlikeye atmaz değil mi?
şimdi elinden öpülmesinden sakındığınız bebeğiniz çok değil 2 ay sonra -4 aylıktan hesaplarsak- mikrop yuvası yerlerde emeklemeye hatta kaşla göz arası yerleri yalamaya çalışmaya başlayacak. hergün de silip süpürseniz bahsettiğimiz evin yeri. sizin ve başkalarının ayakla bastığı yer yani.
bebekler miroplarla da tanışmaı i bağışıklığı kuvvetensin. bu kadar steril büyüyen bebekler ileride en ufak bir mikropla karşılaştığında hasta olup normale göre daha zor atlatırlar.
rica edeceğim alaycı bir biçimde "sen verebilirsin şekerim" tarzında konuşmayalım.


yapmayın şimdiden ne olursunuz, hayatı zehir ediyorsunuz kendinize.
görümceniz hediyeler çocuklar ona alışsınlar diye değil de sevdiği için alıyor olamaz mı?
hediyeyle kimse kimseye bağımlı kılınmaz meraklanmayın. küçükler kendilerini kimin seip kimin yapmacık olduğunu çok iyi anlarlr.
 


Bende çok abartılı buldum. Kusura bakmayın ama eğer böyle devam ederseniz, kızınız sosyalleşemeyecek. Babanesinden sakınıyorsunuz kreşe falan hiç gönderemezsiniz.

Bende çocuğumun eğitimi ve gelişimi için kendi annem dahil çok tartışmışımdır. Ama sizin gibi biberonun yıkandığı süngere bile takıp tartışma çıkarsaydım şu an kimse yanımda olmazdı. Beğensem de beğenmesem de oğlumu güvenle emanet edebileceğim birilerinin olması paha biçilemez benim için.

O size ait değil toplum içinde kendi başına yaşamayı öğrenecek bir birey siz onu hayata hazırlayacaksınız koruyacaksınız ama abartmadan. Sizin canınızsa k.validenizin annenizin canının canı.

Mikroplara karşı koruyucu olmanızı anlıyorum ama vücudu mikropla bağışıklık kazanacak. Yakalandığı basit enfeksiyonlarla hastalıklara direnci artacak. Şu an çok küçük her şeyini sterilize edeceksiniz hijyene daha çok dikkat edeceksiniz ama bu söylediklerimi de gözardı etmeyin.
 

kuzum .!.:
Kusura bakmayın anneler ama pek de normal görmeyeceğim bu davranışınızı.

Biran önce çekidüzen verin kendinize, zira bu psikoloji hem size hemde bebeğinize zarar verir.
Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum...
 
Kayınvalidem anlatmıştı.
Bir arkadaşının kızı doğum yapmıştı çocuk 1 yaşında olmasına rağmen hep hasta hep hasta.Hiç düzelmiyor.Ondokuzmayıs üniv.çok güçlü bir prof vardır Samsunda herkes bilir onu Şükrü Küçükhödük diye,ona götürmüşler.Tahlillere bakılıyor vucudunda hiç mikrop yok çocuğun.Değerler mükemmel.
Şükr Hoca diyorki çoksakındınız siz mikroptan şimdi çocuk en ufak bir hava değişikliği bile alsa vucut kabul etmiyor(hava değişikliğinden kastı eve annesi bile gelse kızın).Kız da demişki evet hocam yerlere koymadımki mikrop almasın diye,zaten çok titizim bebeğimi çok güzel büyütmeye çalıştım.Hoca bi şok olmuş hemen demiş parka gidin,düşsün kalksın,topraklara ellesin hiç müdahle etmeyin.Bağışıklığını kazansın vucudu.
Kayınvalidem bana bunu anlattığında kendime geldim evim sobalı diye günde belki 10 kere oturma odamı silerdim ben.Aman bişe olmasın diye.
Birde bu ayakta sallama kuralı.Onu siz değil bebeğiniz belirler kızlar.Şimdiden büyük konuşmayın sallamam filan diye 3 yaşından sonra bile sallanan çocuklar var...Ha bende sallamıyorum Alyayı hiç sallamadım ama çocuk huysuzsa sallayadabilirim neticede annesiyim..
Ve hep şöyle düşünüyorum;benim kurallarım geçerli evet ama kendi kurallarıyla onu büyütebildiğim sürece başarılıyım anne olarak ..Çocuğunuza şans verin,kucağınıza alın sevin..Çok çok ayaklanana kadar kucak işi...Ben çok aldım alışmadıktan sonra alışmaz..
 
bence de fazla pimpiriklenmeyin kızlar...
"sakınan göze çöp batar" diye boşuna dememişler.
kızım 7 ayını bitirmek üzere. elbette her anne gibi bende onu canımdan çok seviyorum. ama başkası almasın,ellemesin,dokunmasın yapmam... biz 2-3 ay önce yeni evimize taşındık. kayınvalidemler,eltim,görümcem,kaynım hepsi bize yakın şu an. eski evimizde bi başımızaydık. kızım buraya taşındığımız ilk zamanlar yabaniydi,herkese bakıp bakıp ağlardı,kimselere gitmezdi. ama şu an öyle değil. herkes seviyor,kucaklıyor,yeri geliyor kayınvalideme yada eltime rahatlıkla bırakıp işime gücüme bakıyorum (ki yakın zamanda işe başlicam,kayınvalidem bakıcak kızıma) çok da iyi oluyor... bırakın bebeğiniz sosyalleşsin,yabani,annesine bağımlı bi çocuk olmasın. mikrop ta kapıcak elbette. siz şimdi ne kadar sakınırsanız sakının... mesela ipek şu an sürünüyor,emekliyor,yürüteçte geziyor,her bulduğu istisnasız ağzında.
ben arkamı dönüyorum bulduğunu ağzına sokuyor. ne kadar sakınabilirim ki? tanışsın mikropla,bağışıklığı gelişir,savaşmayı öğrenir. ki doktorumuz bile bunu diyor bana. sakınma diyor,herşeyi sterilize etme diyor,bırak mikrobuda tanısın bişey olmaz diyor... haklıda kanımda. artık rahatım.
he bu demek değil ki çamurlu elleriyle gelsinler sevsinler kızımı... ama mantık çerçevesinde herkes sevebilir,bende gurur duyarım kızımı sevdikleri için...
kucak içinse. çok aldım kucağıma. gak dedi aldım,guk dedi aldım... alışır dediler hiç umurumda olmadı. aha şimdi yürütece biniyor,bi kaç aya yürür,istesemde gelmez kucağıma... gelse de gelsin. evladım,severek taşırım onu...
demem o ki,abartmayın arkadaşlarım... bırakın kendi haline. merak etmeyin bişeycikler olmuyor :)
 
Yapılan yorumları okuyunca ağzım açık kaldı he.

Kızlar sizin iyiliğiniz için söylüyoruz, yapmayın böyle. Dünyada sadece sizin çocuklarınız yok, sadece sizler değilsiniz anne olan. Rahat bırakın çocukları. Siz şimdi böyle yapıp sonrada büyüyünce böyle olmaz daha rahat oluruz diyorsunuz ama hiiiç sanmam. Nasıl başlarsa öyle gider. Hem siz hemde çocuğunuz böyle alışmıştır çünkü, artık istesenizde normale dönemezsiniz. Babasına dahi güvenmemek ne demek???

Bırakın çocuğunuz yerlerde tepinsin, başkalarının kucağına gitsin, korkmadan. Sizde rahat olun, çocuğunuzu kucağına alan kişi öcü değil, babaannesi anneannesi, halası teyzesi vs...

Kucağınıza alın çocukları, gerekirse sallayın. Bu kadar kendinize bağımlı büyütmeyin yavrunuzu.
 



off off ya bu kadarmı benzer olur hersey.Ben hamileykende kayınvalidem daha 1 aylık hamileyken kullanacağı biberona,tulumlara,emziklere karar vermiş almıstı ve bana sen alma dedi.Cıldırdımm.Benim bebeğim ve almayacağım dusun yani.Çalışma olayındada aynısı oldu.Ama ben calısmama kararı aldım,kızımla ilgileneceğim dedim.
cok zor bi dönem.doğumdan sonra sırf ona dokunmasınlar diye wcye bile gitmeyeceksin biliyorum.ama rahat ol,bebeğin anne koynundan baska yerde rahat etmez zaten.En cok seni sevecek.kucağa ilk basta aldırma.cok kucuk incinir de.alışmasınlar.Tabi sevmelerinden mahrum etme ama senin kuralların gecerli olsun.
 
ilk zamanlar bende öyleydim
kimse öpsün dokunsun istemiyordum
hata sokakta kaç kişiyi azarlamışımdır bu yüzden sayısını bile hatıralmıyorum bilmiyorumkismile
kışın domuz gribi korkusundan kızımı markete bile getirmiyordum akannehir
şuan kızım 16 aylık
tabii bunları aştım
şuan babannesine yolayıp akşama kadar orda bırakabiliyorum örneğin
bundan 3-4 ay önce böyle bişey asla mümkün değildi
bırakamazdım
hem kıskanır hemde meraktan çatlardım
ama şimdi çok rahatım çünkü büyüdü artık
hemde babanneside çok çok iyi bakiyor kuzuma
hemde öyle işime geliyor bende kafamı dinliyorum kendime vakit ayırıyorum
ama burda bazı arkadaşlar işte yardım almalısın bilmem ne demesinede anlam veremiyorum
her anne aynı değildir
bazı arkadaşlarının daha önce yazdıkları yorumlarıda hatırlıyorum ben, işte bebeğim bilmem kimin çocuğu yüzünden grip oldu bidaha asla kayinvaldeme getirmicem gibi yorumlarıda çok okudum burda
tabii şimdi bebekler büyüdü bunlar unutuldu
ama bizimkiler büyüdü diye başka annelerede hasta muamelesi yapılması hoş değil
 

bebeğim birinin yüzünden hasta olursa elbette oraya göndermem.. bu kıskanma değil, koruma içgüdüsüdür..

ama oğluma, annem de oğlum deyince, veya babası öpünce kıskançlıktan sinir krizleri geçiriliyorsa bu yardm alınması gerekilen bir durumdur.. sizin bahsettiğiniz koruma, arkadaşın ki "sadece bana bağlansın" psikolojisi.. ikisi arasındaki farkı göremediğinizi söylemeyin lütfen...
 

bu durum bendede vardı
yardım almadan aştım
kızıma benden veya babasından başkası kızım dendimi çıldırıyordum
heleki kayinvaldem bazen annem diye seviyordu kızımı
bütün şalterim atardı
ama artık kızmıyorum
kızımda diyorlar,annemde diyorlar
onun annesi birtek benim bunu değiştiremezler
o yüzden takmıyorum

aradaki farkı tabiki görüyorum ama hemende işte git yardım al demek nekadar doğru onu anlamiyorum
görüldüğü üzere ben yardım almadan halletim eminimki bu duyguyu yaşan tüm arkadaşlarda en kısa zamanda bunu aşacaklar
 
Yardım alınacak bir durum sözkonusu değil burda..Bebek sahibi olan anne daha yavrusuna alışmadan her kafadan ses çıkıyor..Anne baba dışındaki bireyler bebeğin yaşamında daha çok söz sahibi olmak istiyor...Bir kere anne ve bebek birbirine alışmalı,birbirini benimsemeli...Büyüklerimiz bu konuda bizlere güvenmeli ve biraz geri çekilmeliler...onların zamanlarında bebek bakımı daha zordu..Oysa ki şimdi bir anne adayı bebeğini rahatlıkla tek başına büyütebilir...Çünkü imkanlar bunun için çok müsait...


Zaten yeni doğum yapıyorsun sıkıntılı bir süreçten geçiyorsun..Bir de başına çöreklenir ve sürekli herşeye yorum yaparlarsa orda koruma içgüdüsü devreye girer....
 
eger bebeginiz size tepki vermeye gulucuk atmaya basladiysa artik sosyal bir birey olmaya baslamis demektir.Bebegin yetiskin hayatini etkileyecek bir cok sey daha ilk aylarda olusur,yag hucreleri gibi,beyin zeka gelisimi,duygusal ve psikolojik yapisi gibi.Yapilan bir arastirmaya gore bebekler ne kadar cok yuz gorup iletisime gecerse,zeka seviyeleri o denli artiyor.O yuzden etrafinda ve gercekten yakininda ne kadar cok onu seven ve agu agu yaptrimaya calisan gulen yuzelr gormesi ilk once zekasi icin faydali.Ustelik akrabalarinin hatta yabancilarin onlari sevmesi,hijyen kurallarina uyuldugu surece kucaklarina almalari,bebeklere kendilerini iyi hissettirme cabalari cok guzel seyler.Bebeklerin sevgiye ihtiyaclari vardir,yemek icmek kadar gerekli bir ihtiyactir bu,bebeklerinmizi bu kadar sevdiginz ve herkesten sakindiginiz halde onlari kucaginizdan nasil mahrum biraktiginiza sasiriyorum.Elbette tercih meselesidir ama ben mumkun oldugu kadar icime kadar sokulsun,ne kadar ihtiyaci varsa o kadar kucagimda kalsin istiyorum,benim yoruldugum yerde esime sokulsun,ananesne,babaannesine sokulsun,onlarin sicakligi anne gibi olmasa da yine de sicacik ve guvende hissetsin kenidni istiyorum.Gaz sancilari cektiginde yavrumu ritmik hareteklerle salliyoruz,olmadi aliyorum kziimi kucagima aciyor babasi oynak bir muzik dans ediyoruz o sekilde,ben yorulunca babasi aliyor,o yorulunca ananesi vs.Az da olsa acisini haffiletiyoruz bu sekilde,hafiflemiyorsa bile unutturmaya calisiyoruz.Ben herkesin aksine benim kizimi herkes cok sevsin,kizim cok ama cok sevilerek buyusun istiyorum,kayinvalidem kucagina almadi ilk baslarda premature dogdugu icin o da,ona bile bozuldum,ya kizimi buyuynce de sevmez ve kizim bunu hissederse diye.Ona herkes canim,kizim,tatlim desin istiyorum,kimse benim gibi sevemez elbette ama herkes kendi bildigi gibi ve icinden geldigi kadar sevsin kizimi,onun sevgiye ihtiyaci var,KOrkamyin ustelik,asla sizin yerinize baskasini koymaz o yavru,yine en cok sizi sever,hediyelerin en buyugunu de alsa baskalari onun ANNESI sizsiniz ve o minik insna bunun ayrimini yapar.
Ablamin 7 yasinda bir oglu var,ve kayinvalidesiyle bir takim problemlerden dolayi cocuk baba tarafiyla pek icli disli buyumedi.Onlar da zaten pek ilgi alaka gostermedi oglana.Gecen gun ablamin kayinpederi yegenime "yavrum" demis,o da cok sasirmis bize anlatiyor,cok etkilenis ama belli,cok da hosuna gitmis yazik.O kadar uzuldum ki,o cocuga bu sevgisizligi yillarca hissettirdiler diye,kimbilir psikolojisi nasil etkilendi.Yapmayin yani,kimseden uzaklastirmayin yavrularinizi,birakin herks sevsin onlari,onlar da sevildiklerini bilerek buyusun.
uzman degilim ama bu davranislarinizin altinda ya cocugum baskasini benden cok severse duygusu var sanirim.Bebekleriniz tamamen size bagimli,ve belki de sadece sizi seven cocuklar olsun istiyorusnuz,elbette bu sekilde devam ederek bunu saglayabilirsiniz ama ilerde bunun pismanligini da yasayabilirsiniz.Herkes kendi cocugunu dogru bildigi gibi ve icinden geldigi gibi yetistirmeli,nacizane ben fikirlerimi sundum sadece.
 

Daha önceki kaybımdan bebeğimin sağlıklı doğmasına o kadar takmıştım ki sezeryanden yeni çıkmışım dayanılmaz acılar çekiyorum sayıkladığım tek kelime oğlum olmuş. K.validem eşim kucağına alınca düşürecekler diye tetikte beklerdim. Antibakteriyel dökerdim kendi elime herkesin eline öpmesinler isterdim yanaklarında yaralar çıkmasın diye çocuklu birileri gelince tedirgin olurdum zarar verirler, hepimiz az çok yaşıyor ve bunları aşıyoruz. Ama bebeğimi biri seviyor diye kıskandığımı hiç hatırlamam annem çok düşkündü hiç gocunmazdım. Babası bir tanem desin çıldırayım bu normal geliyor mu? bana gelmiyor. Bebek 3-4 aylık olduğu halde bunları aşamıyorsa anne adayının psikolojik destek alması şart. Doğum sonrası depresyon diye bir şey var. Bunlar onların belirtileri...

Siz atlatmış olabilirsiniz. Ama herkes atlatamayabilir. Tabii ki böyle denecek. Bir insana psikolojik destek al deniyorsa hakaret değildir. Aşamadığınız durumlar için destek alırsınız. Bebeği babası seviyor diye kıskanılır mı? k.validesi kucağına alıyor diye çıldırılır mı? bunların neresi normal....
 

katiliyorum,zaman o kadar cabuk gciyor ki,bir bakmisiz onlari kucaklamak istiyoruz ama onlar kocaman olmush ve kucaga gelmez olmush artik Simdi doya doya sarilip kokusunu icime cekiyorum kuzumun,ne kadar isterse o kadar kucagimda,gun oluyor hic bir is yapamiyorum,ama sunun surasinda 3-5 ay daha,koskoca omrumde kizimla bu kadar yakin olabilecegim 3-5 ay daha,sonra Allahin izniyle buyuyecek ve belki ben istesem de kucaga gelmeyecek.Tadini cikarmak lazim.
 

Psikolojik destek almak bukadar kolaymı oldu artık
Eskiden insanlar gerçekten büyük sorunları olunca giderdide
o yüzden şaşıyorum bukadar kolay destek almalısın denmesine
ve evet ben bunu herkesin kendi başına aşabileceğini düşünüyorum
Yanlış anlaşılmasın asla uzmanlardan yardım almaya karşı değilim
fakat böyle bir konuda pskiolağa gitmek bana tamamen gereksiz geliyor
herkesin kendi fikri tabii
kendi adıma kızımı babasından asla kıskanmadım
kendi annemdende kıskanmadım ne yalan söylim
ama kayinvaldemin üzerine basbasa benim kızımmmmmmmmm bu veya annemmmmmm diye sevmesine evet ilk zamanlar sinir oluyordum
dediğim gibi artık olmuyorum
çünkü kızım benden başka kimseye anne demiyor :asigim:
kızım doğdunda ona olan sevgimden dolayı onu kıskandığım ve korumak istediğim için birileri çıkıp sen yardım almalısın, hastasın sen gibi cümleler kursaydı işte ben ozaman doum sonrası depresyona girerdim herhalde
 

katılıyorum
ben kızımı 8 ay boyunca hiç kucağımdan düşürmedim desem yeridir herhalde
yapışık ikiz gibiydik
herkesin aman çok alma kucağına alışır demesine inat doğdu andan itibaren kucağımdaydı
ve evet alıştı ilk günden hemde
ama hiç umrum olmadı
koynumda uyutum onu aylarca
onun kokusunu içime çeke çeke
ev işiydi yemekti felan fistan hepsini bıraktım
kızımın o ilk ayları asla geri gelmez doya doya yaşadım
yok misafir gelecekmiş yok bilmem ne hiç birini umursamadım hiç bişey kızımdan daha değerli olamazdı
hiçde pişman olmadım öyle yaptığıma ve hiçde zor olmadı gece gündüz kollarımda taşımak
gece bile uyurken kolarımda uyur kalırdık birlikte sonra eşim alır yatağına yatırırdı
sonra zaten kızım emeklemeye başladı ve artık kendisi istemedi kucağıma gelmeyi
oraya kadardı yani
şimdide en fazla 2dk oturuyor kucağımda
istesemde durmuyor yani
iyiki ilk aylarını hep kucağımda geçirmiş onu sevgimden ve sıcaklığımdan asla mahrum etmedim
o günler geri gelmiyor
ve ben 2.cocuğu düşünmedim için bu duygu belkide birdaha yaşamıcam
 
Bence kendim de dahil olmak üzere çevresind eyakını olanlar, bebeğini sevenler olanlar çok şanslılar..Elimizdekilerin kıymetini bilelim..

Bir örnek vermek istiyorum benim teyzem çocuk bakıcılığı yapıyor..Şu an baktığımı kızımıza 5,5 aylıkken bakmaya başlamıştı ve annesi ilk iş günü giderken teyzeme demiş ki "inan ne yedirdiğin içirdiğin önemli değil, ben akşam gelir ne gerekirse yaparım ama gün içinde lütfen bir sarıl bir kucakla kızımı" demiş..Teyzem tabii ki demiş kucağından indirmem
Teyzem hala gözleri dolarak anlatır bunu, şükür ki kızımız şimdi 3 yaşına geldi, annesi de teyzemin onu nasıl da severek baktığını görerek içi rahat işine gidip geliyor.

Düşünün ki sizler bundan şikayet ederken çevresinde yakını olmayan anneler bakıcıdan çocuğunu kucaklanmasını üztüne basa basa istiyor..
Benim kızım da 6,5 aylık bugüne dek on kimseden sakınmadım da kıskanmadım da..Çünkü çevremdeki herkesin ona karşı sevgi dolu olduğunu biliyorum. Kızımın anne baba sevgisi başta olmak üzere teyze,hala, dede, babane, anneanne vb. sevgileri de tadarak büyümesini istiyorum.
Kucağımdan da indirmedim bugüne dek, işe başladığımda kızıma teyzem bakacak onun da kızımı kucağından indireceğini hiç sanmıyorum bundan da çok mutluyum.
Bir de herkesin bir seviş şekli var, çocuklarımız çok rahatsız olmadığı ve arkasında art niyet olmadığı müddetçe biraz esnek olmamız gerektiğini düşünüyorum..
Can fanuslarda büyütülen değil hayatın içinde olan, insanlarla ilişkiler kurmayı bilen bebekler daha sağlıklı bireyler olur diye düşünüyorum.

Bebişlerimizi elbetteki pislikten, art niyetlilerden koruyalım ama sinirlenmeden önce tavrımızın haklı olup olmadığını gerçekten sakin kafayla gözden geçirelim..

Zaten bebeklerimiz anne ve babasının yerine kimseyi koymaz koyamaz..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

U
sevdiğim çocukla ilk buluşmada ne yapmalıyım neler demeliyim biraz dert anlatır gibi yazdım lütfen açıklamaya bakıp cevaplayinn
Yorumlar
7
Görüntüleme
783
user27266363
U
B
7 aylık evliyim ve bazı şeyler gözüme batmaya başladı
14 15 16
Yorumlar
305
Görüntüleme
7K
sarahconnor
S
T
Erkek arkadaşım ve ailesinden kurtulmak temiz bir sayfa açmak istiyorum
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
5K
Sedaveannelik
Eski en yakın arkadaşıma yazmalı mıyım?
Yorumlar
11
Görüntüleme
675
eisvogel
O
  • Kilitli
İLİŞKİM KONUSUNDA KAFAM KARIŞIK / RİCA ETSEM OKUR MUSUNUZ FİKRİNİZE İHTİYACIM VAR.
3 4 5
Yorumlar
93
Görüntüleme
4K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…