Kesinlikle katılıyorum...
Öncelikle dua edin sizleri seviyorlar ki bebeğinize de değer veriyorlar...
Biraz abartılmış....
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Bebeğimi kıskanıyorum...
- Konu Sahibi daisybed
- Başlangıç Tarihi
Kesinlikle katılıyorum...
Öncelikle dua edin sizleri seviyorlar ki bebeğinize de değer veriyorlar...
Biraz abartılmış....
kesinlikle normal değil.
anneye bağımlı asosyal olur bebekleriniz ilerde.
yabancı görünce ağlayan, birlikte kalabalığın içine giremediğiniz ya da girince ağlayan bebekler olur.
kimse sizin bebeğinize zarar vermez merak etmeyin. hele 4 aylık bebek elinden öpülünce mikrop yuvasına falan dönmez.
kıskanmak, karşınızdaki insana hınçla bakmak yerine mutlu olup gurur duyun. bebeğimi ne kadar seviyorlar diye..
anneye bağımlı asosyal olur bebekleriniz ilerde.
yabancı görünce ağlayan, birlikte kalabalığın içine giremediğiniz ya da girince ağlayan bebekler olur.
kimse sizin bebeğinize zarar vermez merak etmeyin. hele 4 aylık bebek elinden öpülünce mikrop yuvasına falan dönmez.
kıskanmak, karşınızdaki insana hınçla bakmak yerine mutlu olup gurur duyun. bebeğimi ne kadar seviyorlar diye..
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
bencede arkadaşım bu ne böyle şok oldum okurken,bende bir aylık anneyim kendi annem ve kız kardeşim yardıma geldiler hala yanımdalar ve o kadar rahat geçirdimki sayelerinde onların sevgisi sayesinde.kesinlikle benden bile daha iyi bakıyorlar.
sadece sevmediğim,pis,yada temizliğinden emin olmadığım insanların dokunmasına dayanamıyorum birde başka çocukların..hijyenik bulmuyorum.
yardım almalısınız arkadaşım,bu düşünceler seni çoook yıpratır.iyiki eşinize karşıda böyle düşünmüyorsunuz..
tatlım benim bebeğim de 4 aylık oldu. bende hemen hemen aynı sahiplenme duygusu içindeydim ama hiçkimseden hiç sakınmadım bebeğimi. şimdi inan bana kimi görse gülüyor, kucağına gidiyor, herkesi kendine hayran bırakan çok sosyal bir bebek. erkek bebek olmasına rağmen erkenden agulamaya ve gülmeye başladı ve seni temin ederim ki tüm bunların tek sebebi kalabalık bir aile ortamı. yani bebek evde senden başkalarını da görmeli ki dışa dönük bir birey olarak yetişsin. biliyorum kimse bebeğe annesi kadar iyi bakamaz, sevemez ama sevgi paylaştıkça büyür. bence sevgini paylaşmasını öğrenmelisin. birde ben daha iyi biliyorum derken bazen çok büyük hatalar yapabiliyoruz, bence bebeğini ayağında sallayarak uyutmamalısın; bebeği sallayarak uyutmak beynini sallamakla eşdeğerdir. mesela bu da benim bebek yetiştirmedeki asla yapılmaması gereken kuralım. sevdiklerine karşı biraz daha toleranslı olmanı öneririm canım.sengözlerimebaksanab
- 9 Eylül 2007
- 21.429
- 66.418
- 1.123
biraz yardım almalısınız.. kendinizi bu şekilde doldurmayın derim.. kesinlikle sağlıklı değil.. şimdi "ileride kalmaz" diyorsunuz ya, hayır kalıyor.. 4-5 yaşına geldiğinde biri "canım" dese, anne-babalarının ardına saklanan çocuklar oluyorlar.. 2 çocuğum var.. annanelerinde kalırlar, aileden olan herkes öper, üstünü değiştirir ve oğlum diyebilir.. sonuçta oğlum demeleri benim anneleri olduğum gerçeğini değiştirmez.. herkesin yeri ayrıdır.. bırakın annene-annaneliğini, teyze-teyzeliğini yaşasın.. bu sizin doğurup, emzirdiğiniz gerçeğini etkilemez.. ama "benim" demek de ne kadar doğru ona da siz karar verin..
Kesinlikle korumacı tavrınızı aşmanız gerekiyor.
Sevgiden diyorsunuz bir sizmisiniz bebeğinizi seven..Her anne çocuğunu sever hemde çok sever.
Ama böyle yaparsanız kendinden emin olmayan özgüveni düşük bir çocuk yetştirirsiniz.
Büyük eltimin çocukları mesela.Akranlarını bile annelerine şikayet ediyorlar.O kadar anne odak noktalarında olmuşki.
Kaldı ki çocuk gelişim uzmanlar ve pedagoglar bile bu tavrın yanlış olduğunu söylüyorlar.
Bende kızıma kendim baktım ama kızımı sakınmadım.
Şimdi 1.5 yaşında olmasına rağmen kendine güveni tam 6-7 yaşındaki çocuklarla bile oyun oynayabilen bir çocuk var karşımda.
Sevgiden diyorsunuz bir sizmisiniz bebeğinizi seven..Her anne çocuğunu sever hemde çok sever.
Ama böyle yaparsanız kendinden emin olmayan özgüveni düşük bir çocuk yetştirirsiniz.
Büyük eltimin çocukları mesela.Akranlarını bile annelerine şikayet ediyorlar.O kadar anne odak noktalarında olmuşki.
Kaldı ki çocuk gelişim uzmanlar ve pedagoglar bile bu tavrın yanlış olduğunu söylüyorlar.
Bende kızıma kendim baktım ama kızımı sakınmadım.
Şimdi 1.5 yaşında olmasına rağmen kendine güveni tam 6-7 yaşındaki çocuklarla bile oyun oynayabilen bir çocuk var karşımda.
burdakiler aman yanlis,normal degil,yardim almalisiniz falan filan diyorlar da icinde oldugumuz durumu anlamiyorlar.biz bebegimize zarar mi veriyoruz ki yardim alalim?
laf soylemek kolay.
bebekler daha kucukler korunmaya ihtiyaclari var tabi.sosyal hayatin bunla ilgisi yok.kendini bildikten sonra herseyi algiladiktan sonra elbette ki,babannesiyle de kalicak,annannesiyle de ama simdi degil.bebekken yalniz anneye ihtiyaclari var.
canim sana katiliyorum,1-2 kere insanda bir puruz yakaladinmi ona guvenmiyorsun artik.mesela ben kizimi sallamiyorum,kendi kendine uyuyor,kucaga da almiyorum,butun gun ya anakucaginda,ya da oyun halisinda oynuyor.
ben kac kere kayinvalideme guvenmeyi denedim ama olmadi.
kizimla onu odada yalniz biraktim,oynasinlar alissinlar bir birilerine ve s. diye ama her sefer odaya girdiyimde hayal kirikligina ugradim.
1-2 defa kucaginda gordum ama aldirmadim,babannesi sonucta sevmek istedi aldi dedim ama yooook,illa kucaginda olucak cocuk.
bir kere de agladigini duydum,gelmedim yanina sakinlestirsin bakalim dedim,yine gelince anakucagini salladigini gordummmmm
ayrica tirnaklari cooook uzun cocugu cizer diye 1-2 sefer kes tirnaklarini cocugu incitirsin dedim,orali bile olmadi.
o tirnaklariyla da cocugun dudagina filan dokunuyor...
bebisin agzinin suyunu pecete yerine parmagiyla siliyor.
biberonlari steril etmeden yemek veriyor.
kimseye.hatta babasina bile yuzunden opme derken,kendini sapur supur cocugun uzunden operken yakaliyorum....
cocugumu ona biraktim 1 gun,geldigimde komsunun kizi ordaydi,bir bakiyorum cocuk grip.ve grip grip de kizimin uzunden filan opuyor.sinirimden napicagimi sasirdim,hissetmedim kizin grip oldugunu diyor.vee kizim hastalandi ertesi gun atesi ciktiii
simdi bu kadar saydiklarimdan sonra yardima kimin ihtiyaci oldugu tartisilir.
sallamak konusunda tamamen katiliyorum cok haklisin.
dedigim gibi ben kizimi sallamazken o salliyor,kac kere gordum hem de....her seferinde de valla yeni sallamaya baslamistim diyor.ya ben cocugumu ona birakip da biyere gitsem,kizim aglasa ve onu susturamasa.....napicak? ben soleyim kucaginda asagi yukari hoplatip sakinlestirir.
benim kziim cok kolay alisiyor herseye.topu topu 1 sefer kucagimda yatirdim 2 gun beni mahvetti.kucaga istiyordu yine....ben kayinvalidem disinda kimseden sakinmiyorum cocugumu.o da kendi sucu
- 9 Eylül 2007
- 21.429
- 66.418
- 1.123
bebeğinize zarar verdiğiniz için değil, kıskançlık duygusu arkadaşa zarar verdiği için yardım almalı dedik..
kaldı ki "zararı dokunan kişilerden sakınmak" ile "tamamen sevme amaçlı yaklaşan" kişilerden kıskanmak arasında çok büyük bir fark var.. ve evet, yardım almazsa kendiliğinden düzelecek bir durum olmadığına inanıyorum.. anneliğin verdiği koruma içgüdüsü farklı, sevmeye çalışan (zararsız bile olsa) herkesten kıskanmak farklı bir durumdur.. yerimseniben
bende bebeğimin biberonunu bulaşık süngeriyle yıkıyorum. tabiki de bu bir tercih meselesidir. isemeyebilirsiniz ama kendinizi kaybedecek kadar büyük bir olay değil bu. içine kezzap dökülmüş gibi davranmanız abartı bence.
yanlış anlamayın sizi yermek için söylemiyorum asla, zira haddi dem değil zaten ama bence bu kadar kendinize bağımlı yetiştirirseniz ilede ilk defa girdiği ortamlarda sürekli huysuzlanır, kimseye gitmez -gerçi istediğiniz o zaten-, ağlar..
2-3 yaşına geldiğinde de sürekli annesinin bacaklarına sarılıp arkasına kaçan bir çocuk olur.
allah korusun 1-2 gece ananesi vya babanesinde kalması gerekse -mecbur olsa, siiz sağlık sorununuz vs yüzünden- kimse zaptedemez onu.
yapmayın herkes evladını sever canından candır, ama başkalarının da evladını sevdiğin görmek gurur vericidir bir anne için.
bence yabancı gördüğünde annesine kafayı gömüp ağlayan bir bebek yerine gülücük atan bir bebek daha çok insanın göğsünü kabartır.
bence sizin saydıklarınızla konu sahibinin saydıkları çok farklı şeyler. insan güvenmediği kişiye tabiki evladını emanet etmez. hastalıklı insandan sakınmadığında kızar, bunlar normal.
normal olmayan benden başkası kızım diyemez, üstüne değiştiremez falan denmesi.
yarın öbür gün okula gitiğinde herkes kızım diyecek, kreşe giderse öğretmenleri üzerini değiştirecek.
4 aylık bebek elinden öpüldü diye bu kadar büyük tepki vermek normal birşey değil.
arkadaşlar ben de zaten hissettiklerimin çok normal olmadığını biliyorum, lohusalık garipliğini henüz üzerimden atamadım... fakat böyle hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum... en başta zaten bunun nedenini tam olarak çözemediğimi söyledim ve duygularımın, fikirlerimin değişmesi için belki sizlerin pozitif yorumları yardımcı olur diye konuyu açtım..
bebeğin elinden öpen kişi,pis bi bezle aksama kadar masa siliyosa,kirli çatal bıcakları sofradan o elle topluyosa,ve özellikle kasada para alışverişi yapıyorsa mikrop yuvasına döner sekerim.Sen bebeğini rahatlıkla bu ellere vereblirsin ama ben veremem
sana katılıyorum canımmmm guclubacismile
ayrıca şunu da söylemek isterim, herkesin çocuğunu büyütürken kendine göre bazı yöntemleri ve doğruları olabilir... evet ben bebeğim çok huysuzlandığında onu ayağımda veya dizimde sallıyorum fakat beynini sarsacak kadar değil herhalde.. çok hafif, belli belirsiz.. yüzyüze karşı karşıya oturduğumuzda göz teması kurmak onu sakinleştiriyor çünkü...
öpme olayına gelince benim bebeğimin boynunda, bu yakın akrabalar çok öptüğü için enfeksiyona bağlı apse oluştu ve kızım henüz 1 aylıkken 2 şişe antibiyotik bitirdi..
biberonlar bulaşık süngeriyle yıkanabilir, fakat bu süngerin bu işe özel ayrılmış olması lazım.. aynı süngerle tencerelerin yıkanmaması ve o ıslak süngerin lavabonun kenarında beklememesi gerekiyor...
öpme olayına gelince benim bebeğimin boynunda, bu yakın akrabalar çok öptüğü için enfeksiyona bağlı apse oluştu ve kızım henüz 1 aylıkken 2 şişe antibiyotik bitirdi..
biberonlar bulaşık süngeriyle yıkanabilir, fakat bu süngerin bu işe özel ayrılmış olması lazım.. aynı süngerle tencerelerin yıkanmaması ve o ıslak süngerin lavabonun kenarında beklememesi gerekiyor...
bu duyguları hisseden annelere ben de katılıyorum..Doğumuma bir ay var ama şimdiden bebeğimi kıskanıyorum..Hem de çok...En çok kayınvalidem ve görümcelerimden kıskanıyorum...Kayınvalidem aradığında bebeğimi gördüm rüyamda diyor.....Nerden onun bebeği oluyor anlayamadım...Kızıma şunu şunu aldım diyor....Onun bebeğim için birşeyler alması sonrada sen alma ben aldım demesi beni çıldırtıyor...Hamileliğim çok zor geçtiği için çalışmayı bıraktım...Başka şehirde yaşamasına rağmen bebek 5-6 aylık olunca sen çalış ben bakarım diyor....Başka şehirde yaşıyor ama bebeğime bakmak için evini bırakıp gelecek..Sonra da kızım tamamen onun tarzına uygun büyüyecek ...Büyük görümcem Almanya da...10 yıldır tedavi oluyor ama bebeği olmuyor..Bu yüzden kızımı şimdiden sahiplenmiş durumda....Almanya iznini yılda 2 kereye çıkardı ve her gelişinde 2 ay kalacak..Düşünsenize yılın 4 ayı bizimle olacak....Yeğenlerini hediyelere boğan bi kadın sırf bana alışsınlar diye..Diğer görümcemin çocukları ona tapıyorlar...Çanta çanta hediyeler...Benim kızıma da şimdiden 2 bavul dolusu hediye almış..Çocuğumu kendine bağımlı kılacak.....
Aylardır bebeğimi onlarla paylaşacağım duygusu içimi kemiriyor..Uykularımı kaçırııyor..Bir de bebek doğunca neler hissederim kimbilir...
Aylardır bebeğimi onlarla paylaşacağım duygusu içimi kemiriyor..Uykularımı kaçırııyor..Bir de bebek doğunca neler hissederim kimbilir...
bence bu baslıgı acan arkadasımızın cıdden olumlu sozlere ıhtıyacı, ben onu cok ıyı anlıyorum..olabılır, herkes aynı hıssedıp aynı sekılde cocuk yetıstırcek degıl sonucta.. kımısı cok rahattır kımısı cok korumacı.. sonucta bebegıde daha kucuk bir kac ay sonra bıle belkı fıkırlerı bu kadar keskın olmayacak ama su durumda ona bırak cocugun sosyal olsun demek bana mantıklı gelmıyor.. sımdı o her ayrıntıyı hesapladıgı bır donemde, bence cok rahat bır anne olmakda ıyı degıl, tamam cılgınlar gıbı korumacı olmakda normal degıl ama dedıgım gıbı bebegı 3 aylık.. bu baslıgı 5 yasında bır cocugum var herkesten kıskanıyorum dıye acsaydı belkı ona bırak cocuk bıraz sosyallessın deneblırdı ama su an o bu kadar ılerıyı ongorebılıecek durumda degıl..arkadasım ben senı anlıyorum, sonucta bırıne guvenmıyorsan bır nedenı mutlaka vardır, sen kendını ara ara telkın et ben oyle yapıyorum, olayları fazla buyutmemeye calıs ve olumsuzluklara odaklanma... sen ınsanlarda saygı beklıyorsun, emek emek buyutuyorsun ona bır zarar gelır korkun var haklısın ama sadece dozunu ıstemeden de olsa ayarlayamıyorsun belkıde.. hersey yoluna gırer zaman gectıkce, sıkma canını ve hoslanmadıgın bırsey yapıldıgında kırmadan uyar ınsanları..
Benzer Konular
