Yine aynı sahne yine aynı gün,
2 yıllık evliyim, evliliğim 2.ayında hamile kaldım.Hersey yolunda giderken Çarşamba günü 14.haftasının içinde aniden wc gittiğimde tık diye bir sesle vajinamda su aktı, daha sonra kanamalarım başladı.Meger bebeğimin su kesesi patlamış.Oğlumuzun olucagını ögrenmiştik, yeni evliliğin stresinde mutlu bir heyacandı.Eşim bebeğimizin adını bekarken hayal ettiği Burak ismini koyucaktı.Hastanede bebeğimin susuz kaldıgını bebeğimin düşcegini söylediler müdahale edip, kürtaj oldum.Çok zordu en zoru eve geldiğim gün gögsümden süt gelmesiydi, yıkılmıstım ama Rabbim bilir herseyi kaderimize razı geldim, gelmeliyimde.İnş. öbür dünyada oğlumla kavusucaktım.Artık ben her ay 6 ayın geçmesini bekledim.Zaman gecmiyordu sanki kürtajdan sonra tiroit hastalığıyla karşılaştım.Daha bir yıkıldım tiroit hamile kalmayı engellediğini yada düşük gebeliklere neden oldugunu öğrendim.Artık hergün işyerinde tiroit hastalığını araştırır oldum.6 aylık sürenin geçmesiyle bebek düşünmeye başladım, ama hamiş kalamıyordum.Tiroit hastalığına kapılmıştım adet olamıyordum prolaktin değerlerimde yükselmişti.Diane 35, dostinex kullanmaya başladım.Bir yandanda hamile kalmak için i.saraçoğlunun soğan kürünü uygulamaya başladım.Ve adet hala olamıyordum artık psikolojim bozulmuş eşime bebeğimiz olamazsa yine benimle olurmusun, hep bebekle ilgili sorular yöneltir beni teselli ederdi.Ablamın hamile oldugunu öğrendim, çok sevinmiştim bir oğlu vardı 1 tane daha yiğenim vardı.Kimin hamile oldugunu görsem Rabbimden o anı hep hayal etmeye başladım.Umudum bitmemişti ama hayal kırıklıklarım içimde yaşıyordum.26 Mayıs günü tekrar başka doktora gittiğimde hayal ettiğim o sözcükleri duydum 6.haftalık hamileydim.Artık içim içeme sığmıyorduİçime doğuyordu kızımız olucaktı, vede sonuç öyle çıktı.Herşeyi dikkat etmeye başladım.Herşey yolunda gidiyordu eşimin işleri kışın yogun olurdu gece 1,3 kadar çalışırdı. Bebeğimize iyi bir gelecek hazırlamak için, bazen annemlerde kalır bazen evimde kalırdım.Yine aynı gün hayallerimin yıkıldığı gün Çarşamba günü wc gittiğimde bebeğimin su kesesi rahimden sarktı kanamalarım başladı aynadan bakınca ne oldugunu anlamadığım bir şey gece 12 eşim evde yoktu, annemleri aradım arabayla 20 dk geliyordu.Ben hala bebeğimin tekmelerini hissetiyorum
bebeğimin son vedalaşmasıymış.Doğumhanede meğer bebeğin doğuma hazırlanıyormuş.Kanamalarım durmuyor ama hala bebeğimin yaşaması umuduyla yaşıyordum o an artık müdahale edilemicekti.Rahimim 7 cm açılmıştı rahim ağzı yetmezliği tanısı konuldu bebeğim dünyaya geldi.O kadar güzeldiki yavrum hemşirelerin elleri arasında gitti.23 .haftalıktı bebeğim6 .aylık olmasına 1 hafta kalmıştı.Ve o kabus gece bitti, Perşembe sabahı bebeğimi eşime teslim ettiler,bende taburcu oldum.Bebeğimi mezara gömdüler, eşim eve geldiğnde
yıkılmıştı.Kefene sarıp kucağına verip toprağa gömmüştü şuan annemlerdeyim.Yüreğim yanıyor keşke bebeğim değil ben ölseydim.Rabbim Cennette oğlum ve kızımla buluşturucak inş.Allahım ne olursun annelik duygusunu tattır bana?Amin burdan arkadaşlar dualarınızı bekliyorummm..
