Herkese merhaba,
Hamileliğim boyunca siteyi sadece takip edip, yaşadığım hiçbirşeyi paylaşmamıştım ama dün yaşadığım olaydan sonra burdan hem paylaşmak, hem de dertleşmek için yazmak istedim…
Eşimin ailesi, bugüne kadar hiçbirşeyimizle ilgilenmemiştir, ama ben hamilelikte, ilk torunları da olması sebebiyle ilgi göstermelerini bekledim açıkçası, ne yazıkki mecburiyetler dışında görüşmedik…
Önce tsh ile ilgili bir problem yaşadım ve gebelik boyunca bebeğim de zeka geriliği riski söz konusu olduğundan ilaç kullandım, her ay kan değerlerime bakıldı; toksoplazma bağışıklığım olmadığından yediklerime ayrı bir özen göstermem gerekti, bu süreçte dahi, ne tahlil sonuçları için ne de tarama testlerinin sonuçlarıyla ilgili bilgi almak için aile büyüklerinden bir “nasılsın, ne oldu?” lafı duymadım…
Doğum zamanı geldiğinde ise, nikahımızda bizle aynı masaya oturması teklif edilen (o zaman 13, şimdi 16 yaşında olan) görümcemin isteği doğrultusunda, doktor randevumuz dahil herşeyin ona göre planlanması istendi… Gelip ultrason da bebeği görecekmiş, görsün tabii hala olarak ama benim bildiğim böyle işlerle, hele de bebğin sağlığıyla aile büyükleri ilgilenir… Neyse tabii, ben istemediği eşimle paylaştım ve bi takım oyalamalarla ultrasonda, benim içimi dışımı görmesine mani oldum…
Hastaneye yatacağımız gün, eşimin annesi (kendisi hemşiredir), doktorumuzun iyi olup olmadığını görmek ve kötü olması durumunda müdahale etmek üzere sabah bizimle geldi, daha orda başladı, normal doğumla doğarsa sakat olur, gerizekalı olur, normal doğumda bana dikiş atılır, vakumla çekilir… gibi ne kadar akıl bulandıracak şey varsa hepsini bana, eşime ve anneme anlattı… Bir sezeryan ısrarı söz konusuydu ama nedenini doğum yapana kadar çözememiştim… Sonradan öğrendikki, sezeryana doğan bebekler zeki olduğundan, ki kendi kızı da sezeryanla doğduğu için zekiymiş, bizimkininde öyle doğmasını istemiş… Sonuçta amacına ulaştı, suni sancılar ve su patlatmadan sonra bebeğimizin kakasını yaptığı ortaya çıktı, doktorumuz kalp atışlarına bakarak normal doğum yapabileceğimizi söylemesine rağmen, o stres ve yapılan çirkin yakıştırmalar sonucu sezeryan kararı aldık…
Gel gelelim doğumhane kapısına, siz hiç doğumhane kapısında 16 yaşında genç kızın beklediğini gördünüz mü aile büyükleri varken? Onlar babaanne ve dede olarak yukarda beklemeyi tercih ederken, kızlarını yolladılar aşağıya… Neyse buna da bir şey demedim…
Bu arada bebeğimiz sağlıklı bir şekilde doğdu, çok şükür… Ancak her fırsatta, halasının saçını kazıtmıştık, bebeği de kazıtalım, halası biberon emdi, bebekte emsin, halasına onu yaptık bunu yaptık, bebekte yapsın diye diye beni çıldırtma noktasına getirdiler…
40 gün böyle geçerken, bir gün bize genç bir kızın bebeğe meme vermesinin kızımızın sesini güzelleştireceğini söyledi… (Bu genç kızın kim olduğunu da tahmin edin bakalım!)Eşimde bende kabul etmedik tabii bunu… Ben eşime, bu saçma şeyleri duymak istemediğimi ve annesiyle konuşmasını söyledim, o da konuştu, ve bikaç gün herşey yolunda giderken, bebeğin 39. Gününde, kayınvalidemlerdeyken içerki odadan gelen sesler üzerine yerimden fırladım ve bir de ne göreyim, kızım kızının çıplak kucağında, yani memesinde… Allah’ıma şükür ki, ben girdiğimde daha ağzına dayamamışlardı o memeyi, aldım yavrumu, sakin sakin içeri gittim, bi süre sonrada kalkıp evimize geldik zaten…
Şimdi, böyle bir adet olabilir belki, isteyen de yapabilir kendi çocuğuna, ama ben bunun yapılmasına müsaade etmezken, sen neden gizli saklı şekilde, üstelik aynı evin içindeyken, böyle bir şeye cüret edersin? Bu nasıl bir iştir? Bu ne saygısızlık, ne terbiyesizliktir…
Bütün gece boyunca gözümü her kapadığımda o manzara geldi önüme ve uyuyamadım… Bir araştırma yaptım internette ve şu bilgiye ulaştım:
Bir kadının emzirebilmesi için doğurması bile şart değildir. Bir genç kız veya yaşlı bir kadın, örneğin anneanne veya babaanne bebeği emzirse bir süre sonra süt gelir.
Yani, sanırım maksat kızından süt getirmek, sen doğru düzgün emziremedin, benim kızım emzirir demek…
Her yönden düşünmeye çalışıyorum ama hiçbirşekilde iyi niyet göremiyorum bu olayda…
Ve şunu çok merak ediyorum, 9 ay boyunca hiç ilgilenmediğin torunun şimdi kızının memesinde mi kıymetli oldu?
Eşimse, ısrarla, annesiyle konuşup, neden böyle yaptığını soracağını söylüyor… Bunu “yaptım” diyecek insan zaten gizli saklı yapmaya çalışmazdı, değilmi… O da ne yapsın, atsa atamaz, satsa satamaz, sonuçta annesi…
Bense mümkün olsa bir daha asla görüşmeyi düşünmüyorum ama ne yazıkki yine mecburiyetlerden görüşeceğiz tabii… Ancak bebeğimi yanımdan 1 metre dahi ayırmamak şartıyla…