Bebeğime tek bakmaya çalışmak ve bocalamak...

turuncupijama .!.:
Bunun sonu yokki. Ne kadar daha annenizde yaşayacaksınız?
bence zaman geçtikçe insanın gözünde buyur eve donmek.
Hazır dönmüşken kararlı olun. Zor da gelse evinizde kalın.
Bebeğinize kendiniz bakacak yeterliliktesiniz, merak etmeyin. Dünyada milyonlarca yıldır insanlar bebek bakıyor, gözünüzde bu kadar büyütmeyin.
Genişletmek için tıkla...
Beni asıl vuran yalnızlık hissiyatı. Sanki her an bir şey olacak gibi bir hissiyat 😔
 
cutenuse .!.:
Doğum sureciniz zor olsa bile anne, kayınvalide yanında en fazla 1 ay belki kalinmasindan yanayım. Geçen gün başka konuya da yazmıştım. Anne yanında rahata alışıp kendi evine döndüklerinde yeni anneler daha cok zorlanıyor. Ne kadar zor bir süreç bile olsa herkes kendi evinde olmalı. Anneniz evinizde günlük işlerinizi yapmalıydi, ancak bebek bakımı,uykusu vs yine de sadece sizde olmalıydı. 3 ayda bütün bakımı sizde olsa idi şimdi hic zorlanmiyor olurdunuz. Farz edin ki yeni doğdu ve bakacak kimse yok. Zamanla alışırsınız. Yüzyıllardır anne-bebek var. Illa ki yapılıyor herşey. Ben yetemiyorum, bakamıyorum edemiyorum diye kendinize yüklenmek yerine zor olabilir ama bu doğal bir süreç ve geçecek diye düşünün. Ve sakin annenizin evine gitmeyin.
Genişletmek için tıkla...
Yok hayır anneme asla geri dönmeyi düşünmüyorum. Aslında oradayken annem sadece ev işi ve yemek yaptı. Bebeğimin her şeyini ben yaptım. Gün boyu 1 saat bile ancak alıyordu. Çok teşekkürler...
 
Canım, ilk çocuğun, bocalaman çok normal. Bebek kolay bir iş değil. Ama gittikçe rahatlayacak. En zor zamanı zaten ilk 3 ay. Sonrasında özellikle 5 aydan sonra daha bir oyun bebeği olacak.

bir de lohusa depresyonu diye bir şey var. Bu uzayabiliyor bir kaç ay daha. O kafadayken insana her şey olumsuz geliyor. Güçsüz, çaresiz, yalnız, beceriksiz hissedebiliyorsun. Herkes yapıyor, ben yapamıyorum diye düşünüyorsun ama aslında yalnızca hormonlar.

aslında güçlüsün yeterince ama farkında değilsin sadece. Yeni bebekli annelerden tüyolar alırsın. Videolar izlersin. Uykularını düzenlersin yavaş yavaş.

her gün telefonda da olsa annelerle konuş. Anlat içindekileri, kalmasın. Rahatlayacaksın.

ben ilk andan itibaren kendim büyüttüm. Başlarda zorlandım tabi ama gayet yapılıyor. İleride tecrübeli bir anne olduğunda, gülümseyerek hatırlayacaksın bu acemilikleri.

eğer terapi alacak imkanın varsa, düşün derim bunu da. En azından bir kaç kere git görüş. O da işe yarar.

ama eşinin yardımcı olması çok güzel. Günde bir saat bebeği tutsun, sen yalnızca kendine ayır o zamanı. İster telefonuna bak. İster tasasız uyu, oyun oyna, süslen. O yalnızca bebeksiz kendine ayırdığın zaman olsun.
 
Nisam95 .!.:
Çoğumuz aynılarını yaşıyoruz. Aslında onlar bakımında fazla rol aldığı için değil, onlar yanımızdayken kendimize 10 dk bile olsa vakit ayırabiliyoruz. Yalnızken lavaboya bile zor gidiyoruz 😬 En başlarda afallamanız normal yalnız değilsiniz ama şu da bir gerçek yalnız baktığınızda oluşturduğunuz düzeni kimsenin evinde oluşturamazsınız. Alıştığınızda annenize bile gitseniz düzende bozulmalar olacak ve bu sizi rahatsız edecek. Eğer eşiniz çalışıyorsa gün içinde bebek arabasından yararlanabilirsiniz. Ben bunu keşfettiğimde çok rahatlamıştım. Bebeğiniz henüz dönmez puset takılan bebek arabasında pusette dururken kahvaltınızı yapabılırsınız özel ihtiyaçlarınızda yanınızda durabilir. Ben bu şekilde bir de kamera alarak rahatlamıştım. Bebek uyurken başka bir odada yarım saatte olsa geçirmek çok iyi geliyor.
Genişletmek için tıkla...
Evet eşim çalışıyor ve oldukça geç saatlere kadar çalışıyor. Bebeğimi uyuttuktan sonra korkularım baş gösteriyor. Yalnız kalıyorum diye korkuyorum .
 
Bebek bakımı zor bir süreç, hislerinizi çok iyi anlıyorum, yalnızlık hissinizi.
Şu dönem iletişim biraz tek taraflı olduğu için sıkıcı da sayılabilir.
Çocuk büyüdükçe zevkli hale gelecek ve verdiği tepkiler, her gün yeni şeyler öğrenmesi yalnızlık hissinizi azaltacak.
 
İnsan mecbur kalınca her şeye alışıyor. Güçlü durmaya çalışın. Ben kızımı dünyaya getirdiğimde annemle de kayınvalidemle de aynı şehirdeydim. Doğumun ertesi günü hastaneden çıkarken annem evime geldi. Geçti kenara oturdu. Ben senin evini, düzenini bilemem kızım dedi. Mırın kırın etti. Elini bir şeye sürmek istemedi. Misafir gibi hizmet bekledi benden. 24 saat önce doğum yapmışken kalkıp anneme yemek hazırladım, sofra kurdum önüne. Çocukla da ilgilenmedi. Unutmuşum ben çocuk bakmayı dedi. Akşam olmadan da kendi evine gitti. Gece eşim ve ben bir başımıza çocukla kaldık. Doğumdan dolayı yorgundum, uykusuzdum, tecrübesizdim. O gece bayılmış kalmışım. Çocuğu sabaha kadar emzirmemişim. Sabah yataktan nasıl fırladığımı, çocuğu nasıl emzirdiğimi bilemedim. Vicdan azabından öldüm. Ama ne yapayım, tek başımıza o kadarı elimizden geldi. Lohusalık yaşayacak durumum da olmadı. Hemen günlük hayata döndük mecburen. Tek gün bile evimde yatıp dinlenmedim. Yani diyeceğim o ki insan mecbur kalınca her şeye gücü yeter. Siz kendinize inanın ve sağlam durun. Altından kalkarsınız. İnsan nelere alışıyor. Kendi evladınıza bakmaya mı alışamayacaksınız? Her şey mükemmel olmak zorunda değil. Sağlığınız yerinde olsun, bir şekilde su akar yolunu bulur.
 
bubendegilim .!.:
Beni asıl vuran yalnızlık hissiyatı. Sanki her an bir şey olacak gibi bir hissiyat 😔
Genişletmek için tıkla...
Seni çok iyi anlıyorum. Daha önce bu hissiyatta olmayan kimse anlamaz seni. Şımarıklık, zora gelememe gibi algılar.
Ama mesele bebek bakımının sana zor gelmesi değil, eşin yanında da olsa, sana bebek bakımında destek de olsa mesela psikolojik yalnızlığın.
Evet, dediğim gibi bu ruhsal duygu durumunu yaşamamış olan bu duygunuzu anlamayacaktır. O yüzden burada olumsuz yorum yapan olursa kafana takma.
Bir bebekle bir anne de dünyaya geliyor. Sen yeni “sen” e dönüşüyorsun ve yaşadığın bu yalnızlık hissi, herkes çevrende olsa bile içsel yalnızlığın bu dönüşümün sancıları. Ama bu güzel bir dönüşüm🙂 Bebeğin nasıl dünyaya alışmaya çalışıyor, ağlıyorsa sen de anneliğe alışıyorsun. Birbirinize alışıyorsunuz.
Bir süre eski zamanlarını özlemen de normal. Şu covid dönemi evden çıkmadığın için bunalman da normal.
Ama güzel haber şu ki bebeğin büyüdükçe, yaptığı her hareketiyle seni şaşırtıp güldürdükçe kendini çok iyi hissedeceksin. Hatta sen bu süreçte anneliğe alışmış olacaksın ve yalnızlık hissin azalıp kaybolacak. Sağlıkla büyüt bebeğini🌸
 
andromeda-80 .!.:
İnsan mecbur kalınca her şeye alışıyor. Güçlü durmaya çalışın. Ben kızımı dünyaya getirdiğimde annemle de kayınvalidemle de aynı şehirdeydim. Doğumun ertesi günü hastaneden çıkarken annem evime geldi. Geçti kenara oturdu. Ben senin evini, düzenini bilemem kızım dedi. Mırın kırın etti. Elini bir şeye sürmek istemedi. Misafir gibi hizmet bekledi benden. 24 saat önce doğum yapmışken kalkıp anneme yemek hazırladım, sofra kurdum önüne. Çocukla da ilgilenmedi. Unutmuşum ben çocuk bakmayı dedi. Akşam olmadan da kendi evine gitti. Gece eşim ve ben bir başımıza çocukla kaldık. Doğumdan dolayı yorgundum, uykusuzdum, tecrübesizdim. O gece bayılmış kalmışım. Çocuğu sabaha kadar emzirmemişim. Sabah yataktan nasıl fırladığımı, çocuğu nasıl emzirdiğimi bilemedim. Vicdan azabından öldüm. Ama ne yapayım, tek başımıza o kadarı elimizden geldi. Lohusalık yaşayacak durumum da olmadı. Hemen günlük hayata döndük mecburen. Tek gün bile evimde yatıp dinlenmedim. Yani diyeceğim o ki insan mecbur kalınca her şeye gücü yeter. Siz kendinize inanın ve sağlam durun. Altından kalkarsınız. İnsan nelere alışıyor. Kendi evladınıza bakmaya mı alışamayacaksınız? Her şey mükemmel olmak zorunda değil. Sağlığınız yerinde olsun, bir şekilde su akar yolunu bulur.
Genişletmek için tıkla...
O zamanlarda yapılan iyilik de verilmeyen destek de unutulmuyor değil mi?
 
Brcbrcbrc84 .!.:
O zamanlarda yapılan iyilik de verilmeyen destek de unutulmuyor değil mi?
Genişletmek için tıkla...
Unutulmuyor maalesef. Şimdi yine hamileyim. Ve doğumda Allah kimseye muhtaç etmesin, kimseyi evimde istemem. Bir daha, yeni doğum yapmış halimle kimseye hizmet etmek istemiyorum. Anneme de söyliycem, zahmet etme anne, boşuna gelmene gerek yok, eşimle daha önce de tek başımıza altından kalktık, yine kalkarız evelallah diycem. Gölge etmesinler, başka ihsan istemem.
 
bubendegilim .!.:
Merhabalar;
Konuya nasıl nereden başlasam bilemiyorum. Doğum yapalı 3 ay olmak üzere. Çok zor bir doğum ve iyileşme süreci geçirdim. Pandemi falan da derken annem baktı hep sağ olsun. Annemden artık dönmemiz gerekti ve ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Sürekli ağlamaklıyım, sürekli içimde bir hissiyat var. Annem varken hiç böyle değildim, şimdi kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim çok destek olmasına rağmen bu halimi görünce acaba yeniden annene mi dönsen diyor. Ama ben istemiyorum. Artık bir başıma bebeğime bakmak istiyorum. Lohusalık üzerime yapıştı resmen. Bazen çok güçlüyüm bazen ise berbat durumdayım. Evime geleli bugün 3. Gün oldu. Lütfen bana destek olun. Yazacağınız her şey çok çok önemli.
Genişletmek için tıkla...
Bikaç gün içinde alışırsın bu duruma sana tavsiye bi kanguru al ve bebegin durmadıgı zaman onu kanguruya koyup rahatça hareket edebilirsin dışarı çıkıp yürüyüş yapabilirsin ayrıca bebek sana temaslı oldugu için o da huzurlu olacaktır ben ilk andan yalnız baktım bebegime daha 22 yaşımdayım iş başa düşünce yapılıyor
 
bubendegilim .!.:
Burada yazan herkesten Allah razı olsun. O kadar iyi geldi ki. Sadece ben değilmişim dedim.
Hayır anneme bir daha gidersem bu sefer dönemeyeceğim ve orada da iç huzurum yok zaten. Sürekli döneceğim zamanı düşünüp bu sefer de öyle stres oluyorum. Geçecek inşallah...
Genişletmek için tıkla...
Tabiki sen değilsin. Bu yoğunluğa alismadin bide annelerimiz bize kıyamıyor her işimizi yapiyolar o yüzden ogrenemiyoruz benim annemde sen yapamazsın diye altını bile degistiriyodu:) onların gözünde hala cocuguz
 
mehlika_ .!.:
yaşadıklarınız çok çok normal, önce bunu kabul edin, kendinizi suçlamayın ve suçlamalarına izin vermeyin.
insanlar bekliyorlar ki doğurur doğurmaz içinizden bir anne çıksın. öyle bir şey yok, bir takım romantik hayaller bunlar. zorlanacaksınız, bocalayacaksınız. bebeğiniz dünyayı öğrenecek siz de onu tanıyacaksınız ve bu arada içindeki küçük kızın istekleri su yüzüne çıkacak. böyle böyle bir anne doğacak. yapamıyorum diye geri dönememenizi tavsiye ederim. ancak yardım istemekten çekinmyin. kimseden zihninizi okumasını beklemeyin. neye ihtiyacınız varsa açıktan dile getirin.
zamanla olacak. bebeğinize sarılırken kendinize de sarılın şefkatle...
Genişletmek için tıkla...
Tam 1 saatlik ağlama krizi ile boğuştuktan sonra bunu okumak.. kızım iç çeke çeke ağlarken çok güçlü durdum. Onu sakinleştirdim ve uyuttum ama şimdi de kendi içimde ki çocuk uyandı. Allah razı olsun nasıl güzel bir anlatım şekli bu...
 
Sürekli annenizde kalırsanız yanınızda birileri olursa mümkün değil alışamazsınız ben 1 hafta sonra tektim bir iki gün bocaladım sonra alıştım inanın tel başına bakmak çok daha güzel ve keyifli bebeğinizle aranızda ayrı bir bağ oluşuyor. 3 ay olmuş zaten havalar da ısını parka bahçeye de çıkarsınız bence dönmeyin
 
Brcbrcbrc84 .!.:
Seni çok iyi anlıyorum. Daha önce bu hissiyatta olmayan kimse anlamaz seni. Şımarıklık, zora gelememe gibi algılar.
Ama mesele bebek bakımının sana zor gelmesi değil, eşin yanında da olsa, sana bebek bakımında destek de olsa mesela psikolojik yalnızlığın.
Evet, dediğim gibi bu ruhsal duygu durumunu yaşamamış olan bu duygunuzu anlamayacaktır. O yüzden burada olumsuz yorum yapan olursa kafana takma.
Bir bebekle bir anne de dünyaya geliyor. Sen yeni “sen” e dönüşüyorsun ve yaşadığın bu yalnızlık hissi, herkes çevrende olsa bile içsel yalnızlığın bu dönüşümün sancıları. Ama bu güzel bir dönüşüm🙂 Bebeğin nasıl dünyaya alışmaya çalışıyor, ağlıyorsa sen de anneliğe alışıyorsun. Birbirinize alışıyorsunuz.
Bir süre eski zamanlarını özlemen de normal. Şu covid dönemi evden çıkmadığın için bunalman da normal.
Ama güzel haber şu ki bebeğin büyüdükçe, yaptığı her hareketiyle seni şaşırtıp güldürdükçe kendini çok iyi hissedeceksin. Hatta sen bu süreçte anneliğe alışmış olacaksın ve yalnızlık hissin azalıp kaybolacak. Sağlıkla büyüt bebeğini🌸
Genişletmek için tıkla...
İçinde bulunduğum durumu , çaresizliğimi o kadar güzel anlattınız ki...
Herkes yargılamaya kalkıyor , herkes akıl veriyor ama bu bir süreç. Bir eşya bile alınca alışmaya çalışıyoruz.
Kaldı ki bu yeni bir başlangıç. Ben kızım gülünce kahroluyorum yazmışım, bir hanımefendi tedavi ol yazmış. Kahrolma meselesini üzüntü anlamış sanırım.
Bu yorumunuza o kadar sarıldım ki.
İnsan sadece geçecek denmesini bekliyor. Rabbime bin şükür kalp çarpıntım, mide bulantım gitti. Geriye sadece biraz korkum kaldı. Onu da kızımla aşacağız. Başka türlü bir çıkış yolum yok maalesef.
 
venus12 .!.:
Sürekli annenizde kalırsanız yanınızda birileri olursa mümkün değil alışamazsınız ben 1 hafta sonra tektim bir iki gün bocaladım sonra alıştım inanın tel başına bakmak çok daha güzel ve keyifli bebeğinizle aranızda ayrı bir bağ oluşuyor. 3 ay olmuş zaten havalar da ısını parka bahçeye de çıkarsınız bence dönmeyin
Genişletmek için tıkla...
Artık öyle yapacağım. Sürekli arabasına koyup çıkmayı düşünüyorum. Hem bana hem ona iyi gelecek eminim. Çok teşekkür ederim yorumunuz için💕
 
andromeda-80 .!.:
İnsan mecbur kalınca her şeye alışıyor. Güçlü durmaya çalışın. Ben kızımı dünyaya getirdiğimde annemle de kayınvalidemle de aynı şehirdeydim. Doğumun ertesi günü hastaneden çıkarken annem evime geldi. Geçti kenara oturdu. Ben senin evini, düzenini bilemem kızım dedi. Mırın kırın etti. Elini bir şeye sürmek istemedi. Misafir gibi hizmet bekledi benden. 24 saat önce doğum yapmışken kalkıp anneme yemek hazırladım, sofra kurdum önüne. Çocukla da ilgilenmedi. Unutmuşum ben çocuk bakmayı dedi. Akşam olmadan da kendi evine gitti. Gece eşim ve ben bir başımıza çocukla kaldık. Doğumdan dolayı yorgundum, uykusuzdum, tecrübesizdim. O gece bayılmış kalmışım. Çocuğu sabaha kadar emzirmemişim. Sabah yataktan nasıl fırladığımı, çocuğu nasıl emzirdiğimi bilemedim. Vicdan azabından öldüm. Ama ne yapayım, tek başımıza o kadarı elimizden geldi. Lohusalık yaşayacak durumum da olmadı. Hemen günlük hayata döndük mecburen. Tek gün bile evimde yatıp dinlenmedim. Yani diyeceğim o ki insan mecbur kalınca her şeye gücü yeter. Siz kendinize inanın ve sağlam durun. Altından kalkarsınız. İnsan nelere alışıyor. Kendi evladınıza bakmaya mı alışamayacaksınız? Her şey mükemmel olmak zorunda değil. Sağlığınız yerinde olsun, bir şekilde su akar yolunu bulur.
Genişletmek için tıkla...
Belki annem de böyle yapsaydı bende alışırdım hemen duruma. Ama benim annem çok fedakardır. Etrafımda fır döndü gerçekten. Allah ondan razı olsun. bu süreç geçmek zorunda başka bir çarem yok...
 
Bebeğin ve annenin en zorlanacağı adaptasyon süreci geçmiş gitmiş, anne evinde bebek 3 aylık olmuş, bebek zor bir bebek değilmiş, eş her konuda destek ne yemek istiyor ne ilgi istiyor, her fırsatta gelip bebeğini görüyor anneye sarılıyor moral veriyor, robot süpürge alınmış haftada iki gün yardımcı ayarlanmış, eş istediğin an anne evine gidebilirsin diyor, ne ev işi yemek sıkıntısı var, ne eş ilgi destek anlayış sıkıntısı var, Maşaallah bebek sağlıklı anne baba sağlıklı ne sağlık sıkıntısı var, eeee daha ne sorun var?
Çok pardonda siz rahat batması sendromu yaşıyorsunuz.
Daha ne istiyorsunuz gerçekten anlamadım. Şu hayatta en tahammül edemediğim şeylerden biridir şükürsüzlük. Daha ne gibi bir imkan kalmış önünüze serilmeyen de onun yokluğunu çekiyorsunuz.
Bir yerde pes etmeyecem filan yazmışsınız ne konuda pes etmeyeceksiniz? Mevzu bahis evladınız bir külfet yada geri iade edilecek birşey değil.bebeğiniz güldüğünde bile kahroluyormuşsunuz yok artık daha neler.şu koca dünyayı önüme serseler beni altın suyuna batırıp kafama da bi taç taksalar yavrumun sağlıklı bir tebessümüne değişmem. sizin derdiniz bi derdinizin olmaması. Ya gidip tedavi olun yada gerçekçi olun.
Şimdi gelip bana diyecekler ay çok sert yazmışsınız ay yeni anneymiş falan filan...bi kafanızı kaldırıp bakın dünyada ne zorluklar yaşayan anneler var.hamileyken kovid olup bebeğini göremeden göçenler, bebeği aylarca yoğun bakımda kalıp kaybedenler, bebeği hasta doğanlar, bebeğine bir lokma yemek su veremeyecek coğrafyada yaşayanlar, bebeği bombalar altında yaşam savaşı verenler, daha neler neler....
O yavru annesinin onu bunalım sebebi gördüğünün farkında,sizin ona böyle birşey hissettirme hakkınız yok.insanlar ne zorluklar içinde bir evladın kokusu için yanıp kavruluyor ya
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

F
Yuvamda gözü olan kaynana ve anneci kocam kızlar deli ediyor bu kadın beni
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
5K
Mrsruj
M
S
Evliliğim
6 7 8
Yorumlar
140
Görüntüleme
6K
Revna
Revna
Nhessa
13 - 19 Ocak 2025 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
216
Nhessa
Nhessa
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
7K
Dolunay2018
D
Nhessa
14 Ocak 2025 Yengeç Burcunda Dolunay - Burçlara Etkileri
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
1K
Nhessa
Nhessa
Back