Merhaba kızlar.. Benim sorunum derdim ney bende bilmiyorum ama yasadıklarımı sıze anlatmak ıstıyorum cunku anlatabılceğim başka kimse yok olsa bile boş boş dinliyolar sacma sapan seyler öneriyorlar. :44:
Nerden başlasam bilmiyorum.İki sene önce şiddetli baş ağrılarım göz altlarımın morarması nedenleriyle başladım doktor doktor gezmeye saydım 27 hastanye gitmişim doktor sayısını ve kullandığım ilaç sayısını hafızamda tutamadım. Migren dediler, beyinde kist var dediler, sinizüt dediler, beyin sarkması dediler, tertrmiz hiçbir şey yok dediler ve psikolojik dediler şizofren başlangıcı dediler kişilik çatışması dediler. Dedilerde dediler, anlayacağınız demedik sey bırakmadılarrr. Bu teşhislerin her birine kutu kutu ilaç verdiler yeri geldi şişe şişe serum, kaçar tane ağrı kesici iğne hatta yerı geldi dikkat çekmeye calışıyo dercesine dalga gecıp eve yolladı doktorlar
Artık dodktorlardan ümidimi kesınce. Böyle netten sitelerden baktım. Burdada birçok şey okudum ve inanmaycaksınız belkı ama birçok farklı şeyi bende yasıyorum.Size kendımce teşhis koyduğum seylerden bahsedeyım biraz.
Mesela sosyal fobim var çünkü insanları gözümde büyütüyorum arkadaş ortamına giremiyorum konuşamıyorum heycanlanıyorum herkez bana bakıyormus gıbı gelıyor ya bakkala gidip birşey soruyorum yok ama getiririm dediğinde bile tüm gün o anı düşünüyorum beni önemsedi benım için bişey yapıcak sonra o bakkalcıyı öyle büyütüyorum ki gözümde anlatamam kimseyle konusamıyorum.Kitap kurduyum diyebilirim konuşmam kötü denmeyecek kadar iyi ama yinede bir ortamda konusamayack kadr yetersız hıssedyrm kendımı engel olamıyorum buna ama ilaç kullanmak ıstemıyorum artık mide mahvoldu.
Sonra depresyon belirtileri Hiç birşeyden zevk alamıyorum hersey okadar boş gelıyor kı anlatamam çok tembellestım susadığımda gidip su içmem bile. 17 yasındayım yasıtlarım cıvıl cıvıl hareketlılerken ben ölü gibiyim hayattan bıkmış yaşlanmıs gıbıyım bazen 80 yasında teyzelerı amcaları göruyorum benden daha hareketlıler. Bnde öyle olmak ıstoyorum ama ilaçsızzz.
İnsanlardan nefret ediyorum söyleıkler hersey okadar sacma aptalca gelıyor tarıfı ımkansız kendınce salak salak espiriler yapıyorlar nebılım küçücük dünyalarını büyütüyorlar hep dedikodu yapıyorlar hepsine küfredesim gelıyor (anneannem hariç) . Ne kadar salak olduklarını suratlarına vurasım geıyor ama kımseyı uzemıyorum.
Kafama çok takıyorum bazen yaşlı veya yoksul ınsanları görünce günlerce cıkmıyo aklımdan yemek yıyemıyorum durup durup ağlıyorum hepsıne yardım etmek evıme almak ıstıyorum ama yapamıyorum bu cağresızlık öldürüyo benı bunları dusundukce basım ağrıyo göz altlarım morarıyo.
Kendı kendıme konusuyorum hemde fazlasıyaa. Özelliklede iç sesımle çünkü bana en yakıın olan o. Saçma sapan fikirler falan engel olamıyorum kendıme bir günüm bir günümü tutmuyor. Hatta ne günü dakıkam dakıkamı tutmuyor. En yakı oarak 1-2 kız arkadasım bırde erkek arkadasım var . Durduk yere kin duyuyorum onlara özellıkle erkek arkadasımın uzerıne cok gıdıyorum. Tartısmak ıcın yalanlar soyluyorum o yalanlara ben o kadar cok ınanıyorum sonra ayrılalım diye ısrar edıyorum olumsuz cevap aldığımda ayrılmıyor dıye sorun cıkartıyorum onu bıle bıktırıyorum kendımden yavas yavas. Hİç bırakmadı benı aılem bılıyovecok sevıyorlar erkek arkadasımı maddi olanakları olmadığı ıcın okuyamadı calısıyo efendı aklı basında bırı.
2 kere tüm antidepresanlarımı içip hastanede yattım. Üçüncüyü içmemek için kendımı zor tutuyorum ama kendıme çok zor engel oluyorum. Bunlar ilaç kullanmadan geçmez mi illa o iğrenç hapları içmek zorundamıyım öğrenciyim bu baş ağrılarıma saçma sapan davranıslarıma son vermek kendımı sadece derslerıme vermek ıstıyorum Yada bu olanların çocukluğumla mı ılgısı var. Bunu yenenler yok değil beyinin oyunu diyorlar ama ben yapamayacak kadar güçsüzüm sanırım..
Lütfen yaşım nedenıyle ilgi çekmeye çalıştığımı düşünmeyın çünkü kesınlekle öyle bir niyetım yok. Doktorlardan ümidimi kesınce böyle birseye basvurdum.
Sadece paylaşmak yardım almak istedim. Eleştirilmek istemıyorum normal haytmda yeterınce tepkı alıyorum zaten. Lütfen Rica ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim. :79:
Nerden başlasam bilmiyorum.İki sene önce şiddetli baş ağrılarım göz altlarımın morarması nedenleriyle başladım doktor doktor gezmeye saydım 27 hastanye gitmişim doktor sayısını ve kullandığım ilaç sayısını hafızamda tutamadım. Migren dediler, beyinde kist var dediler, sinizüt dediler, beyin sarkması dediler, tertrmiz hiçbir şey yok dediler ve psikolojik dediler şizofren başlangıcı dediler kişilik çatışması dediler. Dedilerde dediler, anlayacağınız demedik sey bırakmadılarrr. Bu teşhislerin her birine kutu kutu ilaç verdiler yeri geldi şişe şişe serum, kaçar tane ağrı kesici iğne hatta yerı geldi dikkat çekmeye calışıyo dercesine dalga gecıp eve yolladı doktorlar
Artık dodktorlardan ümidimi kesınce. Böyle netten sitelerden baktım. Burdada birçok şey okudum ve inanmaycaksınız belkı ama birçok farklı şeyi bende yasıyorum.Size kendımce teşhis koyduğum seylerden bahsedeyım biraz.
Mesela sosyal fobim var çünkü insanları gözümde büyütüyorum arkadaş ortamına giremiyorum konuşamıyorum heycanlanıyorum herkez bana bakıyormus gıbı gelıyor ya bakkala gidip birşey soruyorum yok ama getiririm dediğinde bile tüm gün o anı düşünüyorum beni önemsedi benım için bişey yapıcak sonra o bakkalcıyı öyle büyütüyorum ki gözümde anlatamam kimseyle konusamıyorum.Kitap kurduyum diyebilirim konuşmam kötü denmeyecek kadar iyi ama yinede bir ortamda konusamayack kadr yetersız hıssedyrm kendımı engel olamıyorum buna ama ilaç kullanmak ıstemıyorum artık mide mahvoldu.
Sonra depresyon belirtileri Hiç birşeyden zevk alamıyorum hersey okadar boş gelıyor kı anlatamam çok tembellestım susadığımda gidip su içmem bile. 17 yasındayım yasıtlarım cıvıl cıvıl hareketlılerken ben ölü gibiyim hayattan bıkmış yaşlanmıs gıbıyım bazen 80 yasında teyzelerı amcaları göruyorum benden daha hareketlıler. Bnde öyle olmak ıstoyorum ama ilaçsızzz.
İnsanlardan nefret ediyorum söyleıkler hersey okadar sacma aptalca gelıyor tarıfı ımkansız kendınce salak salak espiriler yapıyorlar nebılım küçücük dünyalarını büyütüyorlar hep dedikodu yapıyorlar hepsine küfredesim gelıyor (anneannem hariç) . Ne kadar salak olduklarını suratlarına vurasım geıyor ama kımseyı uzemıyorum.
Kafama çok takıyorum bazen yaşlı veya yoksul ınsanları görünce günlerce cıkmıyo aklımdan yemek yıyemıyorum durup durup ağlıyorum hepsıne yardım etmek evıme almak ıstıyorum ama yapamıyorum bu cağresızlık öldürüyo benı bunları dusundukce basım ağrıyo göz altlarım morarıyo.
Kendı kendıme konusuyorum hemde fazlasıyaa. Özelliklede iç sesımle çünkü bana en yakıın olan o. Saçma sapan fikirler falan engel olamıyorum kendıme bir günüm bir günümü tutmuyor. Hatta ne günü dakıkam dakıkamı tutmuyor. En yakı oarak 1-2 kız arkadasım bırde erkek arkadasım var . Durduk yere kin duyuyorum onlara özellıkle erkek arkadasımın uzerıne cok gıdıyorum. Tartısmak ıcın yalanlar soyluyorum o yalanlara ben o kadar cok ınanıyorum sonra ayrılalım diye ısrar edıyorum olumsuz cevap aldığımda ayrılmıyor dıye sorun cıkartıyorum onu bıle bıktırıyorum kendımden yavas yavas. Hİç bırakmadı benı aılem bılıyovecok sevıyorlar erkek arkadasımı maddi olanakları olmadığı ıcın okuyamadı calısıyo efendı aklı basında bırı.
2 kere tüm antidepresanlarımı içip hastanede yattım. Üçüncüyü içmemek için kendımı zor tutuyorum ama kendıme çok zor engel oluyorum. Bunlar ilaç kullanmadan geçmez mi illa o iğrenç hapları içmek zorundamıyım öğrenciyim bu baş ağrılarıma saçma sapan davranıslarıma son vermek kendımı sadece derslerıme vermek ıstıyorum Yada bu olanların çocukluğumla mı ılgısı var. Bunu yenenler yok değil beyinin oyunu diyorlar ama ben yapamayacak kadar güçsüzüm sanırım..
Lütfen yaşım nedenıyle ilgi çekmeye çalıştığımı düşünmeyın çünkü kesınlekle öyle bir niyetım yok. Doktorlardan ümidimi kesınce böyle birseye basvurdum.
Sadece paylaşmak yardım almak istedim. Eleştirilmek istemıyorum normal haytmda yeterınce tepkı alıyorum zaten. Lütfen Rica ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim. :79: