- 2 Temmuz 2019
- 1.486
- 1.491
*Güncelleme 2. Sayfa*
Arkadaşlar merhaba. Önceki konumu biliyorsunuz, ev arkadaşlarımla ilgili problemlerimi anlatmıştım. Yapabildiğim tek şey ise onların gitmesini beklemekti, konuşup kararlaştırdık ve haziran başı gibi gitmiş olacaklar. İstediğim gibi kavgasız olaysız gürültüsüz bitecek bu süreç diye umuyorum. Fakat bunlardan ayrı olarak, ev ile ilgili problemlerde var. Ev çok eski, ilk taşındığımdada çok bakımsızdı. tek başıma tuttuğum bu evde neredeyse 4 yıldır oturuyorum, bir kaç aydır ev arkadaşlarımlayım. Ben elimden geldikçe bu eve bakım yaptım, badanası boyası, ufak tefek tadilatları. Fakat duşakabin bile yok banyoda, sürekli ıslak yerler. Mutfak küçücük, dolaplara tabak sığmıyor, tezgah alçak ve dar. Yapılan temizlikte, temiz göstermiyor nedense. Yani bu evde ahşap boyama hobisi edindim resmen mutfağı bile elden geçirdim dolap kapakları olsun, kapılar pencereler olsun. Elimden geleni yapsamda bu geçtiğimiz yıllar içinde, ev bir türlü adam olmuyor sanki. Sürekli bir masraf çıkıyor, yok taharet musluğu, yok elektrik tesisatı, yok balkon tavanından parça parça tuğlamsı şeylerin düşmesi vs... Bir de tamirini yaptırdığım şeyler bir kaç aya yine bozuluyor. Valla bıktım artık. Ben tek yaşayayım, konforum yerinde olsun, karışanım, laf söyleyenim olmasın diye bu kadar mücadele veriyorum üstüne maddi olarakta zorluk çekiyorum. Komşularda aşırı problemli. Bir kaç aydır ev arkadaşlarım ile olan sorunlarda cabası. Alıp başımı nereye gidebilirim diye düşündüm, benim babaannem var, şu an amcamlarla yazlıkta uzun sürede gelmezler. Ev bomboş duruyor. Zaten oraya temelli bile taşınsam bana amcamlar sen ne yapıyorsun diyemez çünkü aslında ev babamın, babamda o evi bana bırakmak istiyor ileride. Yani ailecek konuşup aldığımız karara göre, babaanem vefat edene kadar o oturacak, sonra ben. Kısacası orası babaanemle ikimizin evi. Yani ben oraya taşındığımda babaannem yazlıktan döndüğü zaman, amcamlar artık nasılsa biri var, tek kalmayacak diye düşüneceği için babaanemi evine getirebilir. Birlikte yaşayabiliriz ama yaşlı bir kadının sorumluluğunu alamayacağım için bakıcı tutarlar. işte babaannem, bakıcı ve ben aynı evde nasıl yaşarız bunu kestiremiyorum, 2+1 ev. Benimle babaannemin odası olurda, bakıcı salonda yatabilecek mi, benim odamın bir düzenimin olması şart, ayrıca kıymet verdiğim çok fazla eşyam var oraya götürmem gereken. Bu noktada kafam karışıyor çünkü babaanneminde benim yüzümden zor durumda kalmasını istemiyorum. Güzel yanlarıda var örneğin kira, fatura, ev masrafı vs... düşünmeme gerek kalmayacak. Aylardır iş arıyorum bulamıyorum, bulduğum yerlerdeki patronlarda karaktersiz oluyor girdiğim gibi çıkıyorum. Fakat güzel bir iş buldum diyelim, çalışıp geleceğim için birikim yapmak adına çok iyi bir fikir orada yaşamak. En çok babaannem sevinir buna çünkü hep oğlu olmuş, beni kızı gibi seviyor. Benimde ona faydam dokunur, en basitinden iki sohbet muhabbet bile etsek, aradığı şey o kadıncağızın. Ne yazıkki kimse onu ciddiye almıyor, dinlemiyor demans hastalığı yüzünden ama ben öyle değilim. Ayrıca şu an yaşadığım eve kıyasla daha bakımlı, daha sorunsuz bir ev. Komşular çocukluğumu bilir. Kimse orada tavuğuma kış demez kısacası. Şu an kaldığım evde tek devam ettiğimi farz ederek kıyaslama yapıyorum ikisi arasında. Burada ev arkadaşıyla değil ama tek yaşamak güzel, ev eski meski ama çok güzel deniz manzarası var. Özgürlüğüm sınırsız, bana, gelenime, gidenime, saatime karışılmadığı için istediğim gibi yaşıyorum evin içinde çünkü burada kendi kurallarım geçerli ve tamamen her yer kendi konfor alanım. Tabi bu buzdağının bir de diğer kısmı var, komşular sıkıntılı, en basitinden bir fatura gelse nasıl öderim, işte bulamıyorum, neyden kısarım, ne yaparım diye düşünürken helak oluyorum. Bir de üst üste geliyor geldimi masraflar en basitinden çamaşır makinesi bozuldu daha geçen hafta. Yemem içmem sigaram arada ilaçlarım vs... derken günde minimum 30-50 arası masrafım oluyor. Her halükarda çalışmam şart zaten ama en azından babaannemle yaşasam geleceğim içinde birikim yapabilirim. Burada kalırsam aldığım maaş kiraya faturaya ona buna gidecek elime bir şey kalmayacak. Bu eziyete değer mi, özgür olmak bilemiyorum. En basitinden babaanne evi, arkadaş ağırlamak için çok müsait bir yer değil sonuçta yaşlı kadın. onun açısından sorun olmaz dünya tatlısı bir insan, çok sever misafir ama ben de arkadaşlarımda çekiniriz yani onu rahatsız etmekten. Bakılınca arkadaşlarımında evi var, sevgiliminde evi var, çok mu sıkıldım, ben gider kalırım ne olacak yani diyorum. İnanın şu tek başıma aileden uzak yaşadığım bu yıllarda çok zor şeyler yaşadım başım dertten sorundan kurtulmadı. 3 ev değiştim 3ündede sorunlar yaşadım. Yeterki kafam rahat olsun, özgürlük konusunda diye direndim mücadele ettim bir şekilde. Fakat her şeyin başı maddiyat artık şu hayatta, o olmadan çözülmüyor bir şey. En önemlisi geleceğime, hayatıma odaklanamıyorum bu ardı arkası kesilmeyen problemlerle uğraşmaktan, buranın komşularıda sıkıntılı. Huzurum olmadıktan sonra hiç bir şeyin manası yok diye düşünüyorum. Benim artık bir tercih yapıp, pişman olmamam lazım. Eğrisiyle doğrusuyla tartıp bir yol çizmem lazım. Fakat kafam çok dolu ve sağlıklı karar alamamaktan korkuyorum. Eğer bu düzenimi bozup, babaannemle yaşarsam ve pişman olursam tekrar başka bir eve çıkıp yeni bir düzen kurmak çok zor olacak benim için. Bu hayatımı etkileyecek bir karar açıkçası bu ev de tek devam etsemde, babaanemin eve gitsemde. Sizce ne yapmalıyım?
Arkadaşlar merhaba. Önceki konumu biliyorsunuz, ev arkadaşlarımla ilgili problemlerimi anlatmıştım. Yapabildiğim tek şey ise onların gitmesini beklemekti, konuşup kararlaştırdık ve haziran başı gibi gitmiş olacaklar. İstediğim gibi kavgasız olaysız gürültüsüz bitecek bu süreç diye umuyorum. Fakat bunlardan ayrı olarak, ev ile ilgili problemlerde var. Ev çok eski, ilk taşındığımdada çok bakımsızdı. tek başıma tuttuğum bu evde neredeyse 4 yıldır oturuyorum, bir kaç aydır ev arkadaşlarımlayım. Ben elimden geldikçe bu eve bakım yaptım, badanası boyası, ufak tefek tadilatları. Fakat duşakabin bile yok banyoda, sürekli ıslak yerler. Mutfak küçücük, dolaplara tabak sığmıyor, tezgah alçak ve dar. Yapılan temizlikte, temiz göstermiyor nedense. Yani bu evde ahşap boyama hobisi edindim resmen mutfağı bile elden geçirdim dolap kapakları olsun, kapılar pencereler olsun. Elimden geleni yapsamda bu geçtiğimiz yıllar içinde, ev bir türlü adam olmuyor sanki. Sürekli bir masraf çıkıyor, yok taharet musluğu, yok elektrik tesisatı, yok balkon tavanından parça parça tuğlamsı şeylerin düşmesi vs... Bir de tamirini yaptırdığım şeyler bir kaç aya yine bozuluyor. Valla bıktım artık. Ben tek yaşayayım, konforum yerinde olsun, karışanım, laf söyleyenim olmasın diye bu kadar mücadele veriyorum üstüne maddi olarakta zorluk çekiyorum. Komşularda aşırı problemli. Bir kaç aydır ev arkadaşlarım ile olan sorunlarda cabası. Alıp başımı nereye gidebilirim diye düşündüm, benim babaannem var, şu an amcamlarla yazlıkta uzun sürede gelmezler. Ev bomboş duruyor. Zaten oraya temelli bile taşınsam bana amcamlar sen ne yapıyorsun diyemez çünkü aslında ev babamın, babamda o evi bana bırakmak istiyor ileride. Yani ailecek konuşup aldığımız karara göre, babaanem vefat edene kadar o oturacak, sonra ben. Kısacası orası babaanemle ikimizin evi. Yani ben oraya taşındığımda babaannem yazlıktan döndüğü zaman, amcamlar artık nasılsa biri var, tek kalmayacak diye düşüneceği için babaanemi evine getirebilir. Birlikte yaşayabiliriz ama yaşlı bir kadının sorumluluğunu alamayacağım için bakıcı tutarlar. işte babaannem, bakıcı ve ben aynı evde nasıl yaşarız bunu kestiremiyorum, 2+1 ev. Benimle babaannemin odası olurda, bakıcı salonda yatabilecek mi, benim odamın bir düzenimin olması şart, ayrıca kıymet verdiğim çok fazla eşyam var oraya götürmem gereken. Bu noktada kafam karışıyor çünkü babaanneminde benim yüzümden zor durumda kalmasını istemiyorum. Güzel yanlarıda var örneğin kira, fatura, ev masrafı vs... düşünmeme gerek kalmayacak. Aylardır iş arıyorum bulamıyorum, bulduğum yerlerdeki patronlarda karaktersiz oluyor girdiğim gibi çıkıyorum. Fakat güzel bir iş buldum diyelim, çalışıp geleceğim için birikim yapmak adına çok iyi bir fikir orada yaşamak. En çok babaannem sevinir buna çünkü hep oğlu olmuş, beni kızı gibi seviyor. Benimde ona faydam dokunur, en basitinden iki sohbet muhabbet bile etsek, aradığı şey o kadıncağızın. Ne yazıkki kimse onu ciddiye almıyor, dinlemiyor demans hastalığı yüzünden ama ben öyle değilim. Ayrıca şu an yaşadığım eve kıyasla daha bakımlı, daha sorunsuz bir ev. Komşular çocukluğumu bilir. Kimse orada tavuğuma kış demez kısacası. Şu an kaldığım evde tek devam ettiğimi farz ederek kıyaslama yapıyorum ikisi arasında. Burada ev arkadaşıyla değil ama tek yaşamak güzel, ev eski meski ama çok güzel deniz manzarası var. Özgürlüğüm sınırsız, bana, gelenime, gidenime, saatime karışılmadığı için istediğim gibi yaşıyorum evin içinde çünkü burada kendi kurallarım geçerli ve tamamen her yer kendi konfor alanım. Tabi bu buzdağının bir de diğer kısmı var, komşular sıkıntılı, en basitinden bir fatura gelse nasıl öderim, işte bulamıyorum, neyden kısarım, ne yaparım diye düşünürken helak oluyorum. Bir de üst üste geliyor geldimi masraflar en basitinden çamaşır makinesi bozuldu daha geçen hafta. Yemem içmem sigaram arada ilaçlarım vs... derken günde minimum 30-50 arası masrafım oluyor. Her halükarda çalışmam şart zaten ama en azından babaannemle yaşasam geleceğim içinde birikim yapabilirim. Burada kalırsam aldığım maaş kiraya faturaya ona buna gidecek elime bir şey kalmayacak. Bu eziyete değer mi, özgür olmak bilemiyorum. En basitinden babaanne evi, arkadaş ağırlamak için çok müsait bir yer değil sonuçta yaşlı kadın. onun açısından sorun olmaz dünya tatlısı bir insan, çok sever misafir ama ben de arkadaşlarımda çekiniriz yani onu rahatsız etmekten. Bakılınca arkadaşlarımında evi var, sevgiliminde evi var, çok mu sıkıldım, ben gider kalırım ne olacak yani diyorum. İnanın şu tek başıma aileden uzak yaşadığım bu yıllarda çok zor şeyler yaşadım başım dertten sorundan kurtulmadı. 3 ev değiştim 3ündede sorunlar yaşadım. Yeterki kafam rahat olsun, özgürlük konusunda diye direndim mücadele ettim bir şekilde. Fakat her şeyin başı maddiyat artık şu hayatta, o olmadan çözülmüyor bir şey. En önemlisi geleceğime, hayatıma odaklanamıyorum bu ardı arkası kesilmeyen problemlerle uğraşmaktan, buranın komşularıda sıkıntılı. Huzurum olmadıktan sonra hiç bir şeyin manası yok diye düşünüyorum. Benim artık bir tercih yapıp, pişman olmamam lazım. Eğrisiyle doğrusuyla tartıp bir yol çizmem lazım. Fakat kafam çok dolu ve sağlıklı karar alamamaktan korkuyorum. Eğer bu düzenimi bozup, babaannemle yaşarsam ve pişman olursam tekrar başka bir eve çıkıp yeni bir düzen kurmak çok zor olacak benim için. Bu hayatımı etkileyecek bir karar açıkçası bu ev de tek devam etsemde, babaanemin eve gitsemde. Sizce ne yapmalıyım?
Son düzenleme:
giyiminize kuşamınıza, arkadaşlarınızla kalmanıza, kararlarınıza karışan bir değilse özgürlüğünüz kısıtlanmaz zannımca 
