Hanımlar yanlış anlamayin da şuan sorduğumda soru olan kredi taksitine değil de benim issizligime odaklanarak zaten benim bozulmak üzere olan psikolojimi iyice dibe vurdunuz ve zaten içim kararmış halde düşünmekten uyuyamiyorum geceleri nefes almak yasamak bile o kadar zor ve gereksizmis gibi ki.. Bu konuda ben bi destek ararken siz beni daha da çıkmaza soktunuz. Bildiğim gerçekleri yuzume iyice carptiniz. Yok almıyorlar ise tanıdık değilse... Ne yapayım oleyim mi artik ne yapayım ben evden cikamiyorum ben para harcamamak için. Bir tek ailelerimize gidebiliyoruz. Bu şehirde arkadaşım bile yok yeniyim. Ve ben sizlerden bi fikir istedim. İyice daraldi içim. Kendimi geliştirmek için evde iki dil öğrendim ben şuan üçüncüsüne çalışıyorum. Ama yok olmuyor. Ben umudumu kaybetmemeye çalışıyorum ama olmuyor. Ben hataliyim ben yanlışım okuyacagima çalışıp tecrübe edinseydim keşke dedirtiyor bu duzen .
Son düzenleme: