kaç yaşındasınız
Aynen öyle sadece yemiş içmiş gezmiş hiç birşey yapmamış başka aşkın gözü kör olsun insanın basireti ne kadar da bağlanıyor ah keşke zaman geriye aksa. Hayatımda ki tek iyikim oğlum
Umrumda değil şu saatten sonra isterse kapıya dizsin hatunları benim kalbimde ve kafamda bitti bu ilişki o yüzden hiç kurcalamak ve öğrenmek bile istemiyorum benim kaybedeceğim birşey yok ama o bir evlattan olacak bu hareketleri ile yazıkYüksek ihtimal aldatılıyorsun.
30kaç yaşındasınız
Ne kadar paraniz var mesela? Bir düzen kurmaya yeter mi?Biriktirdim zaten param var ama diyelim gittim çalışamıyorum ki o para bitince ne yapacağım onu düşünüyorum hazıra dağ dayanmaz ne yapıcam bilmiyorum
Galiba adamın hayatında başkası var aksi halde bu kadar gitmeniz için uğraşmaz. Anası babası nerde bu adamın Hiç mi uyaranı yok...Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
Cok uzuldum durumunuza.kucuk cocuk varken insan kendini nasil caresiz hisseder bu gibi durumlarda cok iyi biliyorum. Dogruluk payi yoktur belki ama bana sanki esinizin sizin hamileliginizden beri baska bir iliskide oldugunu hissettirdi yazdiklariniz. Ailenizle konusmaya cesaret etseniz keske. Belki fikirleri degisir. Degismez ve o evde kalmaya devam etmek zorunda kalirsaniz bence mecburi durumlar disinda esinizle konusmayin.samimi olmaya bir Ev arkadasligi yasiyorsunuz gibi dusunun. Siz evde oldugunuz Icin evin sorumlulugunu ustlenin temizlik yemek camasir gibi ki yarin obur gun erkek musveddeleri kullanabiliyor bunu. O da kira, morgate fatura ne varsa onlari ustleniyordur zaten hali hazirda. Tartisma baslatirsa ses kaydi alin. Guvendigin Komsularla konus. zaten sesiniz gidiyordur disari buyuk ihtımal. Ilerde mahkemelik vs olursaniz sahitlik yapmalarini sagla. Ve en onemlisi durumu kabullenmeye calis.Kayınvalidem bakmaz asla zaten gelip agu agu iki sevip gider kendi annemde öyle bazen diyorum biraz bakın ben bir iki işimi halledeyim ikiside yapmasaydın yaptıysan bakacaksın diyorlar hiç birinden hayır yok maalesef keşke bir destekçim olsaydı ailemden ama yok inanın şuan elim ayağım titriyor sinirden akşam yine kavga çıkardı ayrı yattı boşayacağım seni sokağa atacağım az kaldı deyip gitti dayanamıyorum artık
Annemle konuşmayı denedim ufaktan açtım konuyu bana dediği şey sen neden evlilik içinde ki sorunlarını bana anlatıyorsun ki biz hiç anlatmazdık ailemize uzulmesinler diye otur oturdugun yerde kocanı çek dedi ben o an anladım ki hayat bana bir tokat daha attı ailem bunu derse kim sahip çıkar bana bu hayatta bir Allahım var birde oğlum başka kimsem yok
Aileniz istemedi mi damatlarını geri gidemem demişsin?Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
valla benimde aklıma direk o geldiİşyerinde sevgilisi var
Ah canım ya gercekten cok üzüldüm. O minik yavruya Allah kapı acsın inşallah.Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
Allah yardımcın olsun bir gelisme yasandimiÖncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim