Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim