Böyle değildi iste her evlilikte olan ufak kavgalar oluyordu ama küs bile durmazdık hakaret falan asla yoktu benim tahminim baba olmayi kaldiramadi hamileyken gün sayiyordu doguma cok istiyordu bebek dogunca degistiBu adam ilk günden böyleymiş belli ki siz bile bile çocuk yapmışsınız, yazık evladınıza
Ona düzen falan bırakmayın kesinlikle gidecek olursanız, eşyaların yarısını almadan çıkmayın o evden, iğnenizi bile bırakmayın ona. Düzenmiş, tek başına mı kurdu o düzeni de bırakamıyor
Şu an için hiç bir yere gitme şansın yok gibi görünüyor. Sana tavsiyem eşine boşanalım ama bebeği istemiyorum bugüne kadar ben baktım bundan sonra sıra senin deyip blof yap.Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
Çüş öküze bak madem bakmayacağı çocuğu ne diye yapmış pislik o onun çocuğu davayı çekişmeli aç evi de al nafakanı da al ne bu düzenini bozamaz mış hasbamOnu da dedim sen git o zaman madem evde mutlu değilsin diye sen gidersin çocugunla birlikte ben düzenimi bozamam diyor
O zaman bir terapist önerisinde bulunmayı deneyin ama kabul edeceğini sanmıyorum.Böyle değildi iste her evlilikte olan ufak kavgalar oluyordu ama küs bile durmazdık hakaret falan asla yoktu benim tahminim baba olmayi kaldiramadi hamileyken gün sayiyordu doguma cok istiyordu bebek dogunca degisti
Aynı cümleleri kuracaktım arkadaşla, bebeği sana bırakacağım ben almak zorunda değilim, ben anne olmak istediysem sen de baba olmak istedin, o sadece benim değil, 1.5 yıl da sen bak deyin. Doğurduk diye bir tek bizim mı bu çocuklar neyden kaçıyorlar. Annelik güdülerimizden uzaklaşmamız lazım bazen.Şu an için hiç bir yere gitme şansın yok gibi görünüyor. Sana tavsiyem eşine boşanalım ama bebeği istemiyorum bugüne kadar ben baktım bundan sonra sıra senin deyip blof yap.
Biz kadınlar çocukta çocuk deyince o adamlar hep sizi çocukla sınıyor. Bebeğini sev ama vazgeçemeyeceğini belli etme ve boşanma protokolü hakkında da haklarını konuş ki başına geleceği bilsin. Çocuğun biraz büyüyünce de tekmeyi bas bu adama
Cocugu ben tek basima mi yaptim diyemediniz mi! O nasil bi laf ya cocugun ne demek terbiyesiz karaktersiz adam kimseye boyun egmeyin istemiyosan gelmezsin bu eve bana ve cocugumuza bakmak zorundasin ben hicbir yere gitmiyorum bidaha bana şiddet uygularsan daro raporu alir seni mahkemelerde surundururm diyin kucucuk cocukla ben hicbir yere gitmeyecegim diyin ne adi insanlar var ya cildiriyorumOnu da dedim sen git o zaman madem evde mutlu değilsin diye sen gidersin çocugunla birlikte ben düzenimi bozamam diyor
Evliliği onayladılar herşey usulünce oldu zaten evlenirken bana dedikleri yarın bir gün bizim kapımıza gelme hele çocukla falan hiç gelme bu soylediklerim kardeşlerin içinde geçerlionlarda evlenince onlara da soyleyeceğiz benim ailemde boyle işteÇocuğunuz kreş yaşına gelene kadar sabretmeniz gerekiyor gibi geldi bana, bu arada mümkün olduğu kadar para biriktirmeye çalışın, evden yapılan boncuk işleri falan oluyor, onları araştırın, fabrikaların kreş zorunluluğu var, çevrenizde böyle fabrikalar varsa onlarda iş bulup çalışabilecek hale gelince kurtulursunuz bu adi adamdan. Ailenizin arkanızda olmaması çok üzücü ama muhtemelen onların istemediği bir evlilik yaptınız ve bedeli de bu maalesef
Lise mezunuyum ben daha once uzun yıllar sekreterlik yaptım 15 bin lira biriktirdim bebekten sonra bu kavgalar başlayınca eve bıraktığı paraları ve bana alışveris yap diye verdigi paraları kenara koydum hep para konusunda eli comerttir para vermemezlik etmez bir buçuk yılda anca bu kadar biriktiMesleğiniz var mu? Daha önce çalıştınız mı? Ne kadar para biriktirdiniz? Fikir verebilmek adina detayli bilgi verirseniz daha ıyi olur.
Onu da dedim sen git o zaman madem evde mutlu değilsin diye sen gidersin çocugunla birlikte ben düzenimi bozamam diyor
Aile neden sakın gelme diyor?Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
Merhabalar duygusal şiddet malesef erkeklerin ilk uygulamaya başladıkları şiddet şekli sonra fiziksel şiddet kısmı başlıyor,ilk başlarda evet kadın çoçuklardan dolayı daha çaresiz bir durumdadır ama asıl güçlü olan kadındır, gücünü asla unutma,sen olmazsan hiç kimse var olamaz önce kendini var etmelisin...şu anki çaresizliğinden geçen birisinin yorumudur....Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim
herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar
3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan
Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım
tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle
mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!
oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!
sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor
aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor
geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti
boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum
sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler
bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten
bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa
aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim
bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim
Siz nasıl başa çıkıyorsunuz bu süreçle bana da bir yol gösterin gerçekten balkona bile çıkmıyorum artık atlarım diye hayatta kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim benim şuan yaşadığım seyi yaşayan çok kadın var onceden okurdum üzülürdüm ama insan aynı duruma düşmeden anlayamıyor sizde benimle benzer durumdasınız sanırımMerhabalar duygusal şiddet malesef erkeklerin ilk uygulamaya başladıkları şiddet şekli sonra fiziksel şiddet kısmı başlıyor,ilk başlarda evet kadın çoçuklardan dolayı daha çaresiz bir durumdadır ama asıl güçlü olan kadındır, gücünü asla unutma,sen olmazsan hiç kimse var olamaz önce kendini var etmelisin...şu anki çaresizliğinden geçen birisinin yorumudur....
Lise mezunuyum ben daha once uzun yıllar sekreterlik yaptım 15 bin lira biriktirdim bebekten sonra bu kavgalar başlayınca eve bıraktığı paraları ve bana alışveris yap diye verdigi paraları kenara koydum hep para konusunda eli comerttir para vermemezlik etmez bir buçuk yılda anca bu kadar birikti