Son darbe,üniversite mezunuyum ancak şu an işim yok, bir sevgilim de yok...Kendimi bazen çok umutsuz hissediyorum. Sanki işe yaramıyormuşum, beceriksiz biriymişim gibi...Bir yandan canım dediğim arkadaşlarım benim yanımda çok densizlikler yapıyor, parasıyla, alışverişleriyle hava atıyor, ortam değşikliği yaptığınıza pişman oluyorsunuz...öbür yandan babamdan harçlık aldığım, ailem tarafından dert edilmediği halde kendi paramı kazanmak, kendi paramı harcamak istiyorum, eve kendi paramla mutfak alışverişi yapmak, faturalarda destek olmak istiyorum. İş konusunda cidden çok talihsizlikler yaşadım, hala ara sıra aklıma gelir, sinirimi bozulur. Şu aralar canım epeyce sıkkın anlayacağın...Benim gene de umudum var, yaşım çok genç, Allah bir yerden benim yüzümü güldürür elbet, bir yerden şansım döner...Her işte bir hayır vardır diye düşünüyorum...
...yani, senin durumun benimkinden daha parlak...
Nişanlındaki tavır değişikliğinden bahsediyorsun, sen nasıl şu an stresliysen belki o da çok stresli, canı çok sıkkın ve yansıtmak istemiyor. Erkeklerin çoğu oturup dertlerini anlatmayı tercih etmezler, bir problem vardır, neyin var deriz "yok bir şey" diye cevap verirler. Erkekler, kadınlardan kesinlikle daha ketumdur. Ağızlarından bir laf çıkar düşünmeden, biz tüm hafta irdeleriz, meğer bizim kafamızda kurduklarımızın kenarından geçmemiş adam o lafı söylerken....İlişkinizi bilemem ama ortada ciddi anlamda problem yoksa bu geçici bir durumdur, biraz anlayış ve sabırla hallolur. Ben yıkıcı olmayan pürüzlerin yaşanması taraftarıyım, evlilikte herşey güllük gülistanlık geçmeyecek, bu pürüzleri yaşayın ki birbirinizi daha iyi tanıyın, aynı evde yaşadığınızda birbirinize nasıl davranacağınızı daha iyi bilin....
İş meselesine gelince...Başka bir işi garantiye almadan işten çıkma...Bu devirde iş bulmak çok zor...Nice üniversite mezunları iş bulamıyor, aylarca iş arayıp çok düşük maaş ve pozisyonu kabul eden çok arkadaşımı bilirim...Ben hiç memnun değilim, dayanamıyorum, burda olmaktansa evde otururum çalışmam daha iyi dersen, senin tercihin, senin yaşadıklarını ve tolerans sınırının ne kadar zorlandığını bilemiyorum...Ama zaten tüm geleceğini orada geçirmeyeceksin, orayı basamak olarak gör, orada çalışırken iş başvuruları yap, istifanı sana göre en makul ve yerinde olan zamanda ver, benim naçizane önerilerim bunlar....
Hakkında hayırlısı olsun canım....