İzin alma konusunda haklısınız. Evde olma sebebim de genelde havaların soğuk olması ve genelde tek basıma cıkmaya üşenmem. Ama tabi onun dısında esim evde oldukça 1 haftalıkken bile dışarı çıktım anneme sağa sola vs bol bol gittim.
ben de öyle olacağını düşünüyorum. Bir yandan okula gitmek vs o hayatın hareketliliği beni cezbediyor bir yandan da bebeğime duyduğum o derin bağlılık beni çok engelliyor. Çocuklu öğretmen halimi de çok merak ediyorum. Bazen oğlumla konuşurken ona kendimi anlatırken sen benim öğretmen olduğumu biliyor muydun falan diyorum. bekarken çocuksuzkem kendimi hep çalışan bi anne olarak düşünmüştüm ama şimdi adım atasım gelmiyor okula. Ama bir yandan da özlüyorum bağımsız yaşantımı.
sosyalleşmek herkes işin hayati bir mesele. Ben de zaten yıprandığımı düşündüğüm için dönmeyi planladım. Ama bir de bebeğimden ayrılmaya ikna olabilsem.
Bebeğe en iyisi annesi bakar elbette. Ama şöyleki ben çalışmak isteyerek bebeğimin bakımını başkasına yüklemiyorum. Birincil bakım vereni yine elbette ben olacağım. Babaannesine bıraktığımda giyeceğini yiyeceğini ayarlayacak düşünecek olan da ben olacağım. Sadece işte belli günler belli saatler arasında yanında bulunmayacağım. Bebeğe bağlılık konusunda ben zaten bağımlı konumdayım. 7 ayda sadece 1 kere yarım saatliğine dişçiye gittiğimde babaannesine emanet ettim.
Bu sefer de daha çok yorulacaksınız ama öyle mutlu olacaksanız öyle yapın. Babaanne dediklerinize yüzde 100 uyacaksa iyi o zaman.
Ya bu gerçekten çok farklı. Belli bir kuralı yok. O anki annenin durumuna şartlara göre değişebilen bir şey.
Doğrudur zaten kimsenin yargılamaya hakkı yok ben kendi düşüncemi yazdım herkesin hayatı farklı şartları olanakları farklı anne nasıl mutlu olacaksa öyle yapmalı. Kimi maddiyattan çalışmak zorunda kalır kimi psikolojik nedenlerden..
Yani benim durumum da beklediğimin aynısı olabilir veya bambaşka olabilir. Belirgin olmadığı için karar vermekte zorlanıyorum. Eylüle kadar zamanım var zaten. eşim de evdeyken şu yaz mevsimini sakince geçirip bir karara varacağım.
