Trajikomik bir olay geldi aklıma , çok yakın bi akrabamın başına bu tür bir olay gelmişti. Birbirlerini çok seven bir çift oldukları halde eşinin ailsi yüzünden tartışmışlar , kocası da öfkeyle seni babanın evine bırakıcam hazırlan demiş. Akrabam olan bayan da o öfkeyle iyi eşyamı topluycam biraz sonra gel götür demişti ( bir kızları vardı 4 yaşında bu olay yaşanırken ). Biraz sonra eşi gelmişti ama akrabam bayan diyor ki '' O anda düşündüm diyor , ben babamın evinden beyaz duvağımla yapayalnız herşeyimi geride bırakarak gelmiştim onun yanına şimdi ise bir kızım vardı ve ben beyaz duvaklı bir genç kız değildim artık. Eşim kapıyı çalınca durdum diyor, ''hadi hazr mısın gitmeye? '' diye sorduğunda ona gitmiyorum dedim o da '' niye? '' diye sordu bana ben de ben senin yanına gelirken tertemiz bir genç kızdım , yalnız olarak geldim şimdi ise ne gençliğim var ne de genç kızlığım ve ardımda asla bırakmayacağım bir yavrum var , bir şartla babamın evine dönerim beni nasıl buraya getirdiysen o halde götürüceksin bunu yapabiliyorsan ben hazırım gel beni götür.. :) demiş akrabam bayan kızlar eşi tabi öylece dumur vaziyette 5 dakika düşüncede kalmış sonra hadi içeri gir sakinleş ben gelicem birazdan yemeği ısıt demiş ve işinin başına dönmüş. Şimdi bunları anlattığında ikimizde gülüyoruz gülebiliyoruz çünkü tatlıya bağlanmış ve ders aldıkları güzel bir anı. Şimdi iki evlatları var Allah bağışlasın , sorunlarla başa çıkmayı öğrendiler zaman ve tecrübelerle , mutlular birbirlerini hala seviyorlar Allah daim etsin inşallah.