"Baban, annen ne iş yapıyor?" Sorusunu Öğrencilere Yönelten Eğitimciler

Öğrencilik zamanlarımda babam ya şofördü ya işsiz, ve evet bu soru hep sorulurdu ama hiç gocunmadım, yaralanmadım da. Belki maddi durumumuz fena değildi, ondan sebep. Art niyet aramak biraz tuhaf geldi bana.
Şimdi öğretmenim ve bu meseleyi bildiğim için sormuyorum çocuklara. Düşündüğünüz gibi ilk bakışta da anlaşılmıyor bu durum. Gerçekten durumlarını bilsem sene başında ona göre kırtasiye desteği sağlayacağım çocuğa ama bilmiyorum. Okuldaki sistemde bu bilgilerin çoğu yanlış oluyor.
 
Artik form veriyorlar...bende doldurdum.egitim seviyesi ve meslegi sorgulaniyor velilerin.benimde basima geldi ogretmen herkese sordu sira bana geldi.benden once birisi cikti onun babasi sarhos dedi.eve gidip agladim babam durumu ogrenince icip icip okulu basti.o gunden beri kimseye uzuldugum biseyi net olarak anlatmiyorum.
 
Herkesin icinde sorulmasi olumsuz durumlar dusunuldugunde elbet etik degil. Ancak ogretmenin ogrenciyi tanimasi gerek. Ben sene basinda bir kagit veriyorum kendinizi, ailenizi, hobilerinizi, hedeflerinizi vs tanitin diyorum. Sadece kendim okuyorum. Maddi durumdan ote annesini babasini kaybetmis terk edilmis vs ogrenciler olabiliyor. Anne ve baba ile ilgili metinleri islerken bu duruma hassasiyet gosteriyorum. Odev verilecekse evdeki bir buyugunuzle yapin diyorum. Cocukta farkli bir durum gozlemliyorsam simarik haylaz demeden once ozel durumundan olabilecegini dusunuyorum. Butceye uygun etkinlikler yapiyoruz vs. Yani hic sorulmasin demek olmaz niyet ve ogrenme bicimi onemli.
 

dün akşam kim 500 milyar isterde koç üniversitesinde elektrik elektronik okuyan bir delikanlı yarıştı. yarışma biraz ilerleyince sordu sunucu annen baban ne iş yapıyor diye? ne alakaysa. sanane bizene. çocuk annem çalışmıyor babam pazarcı dedi. yazları pazarda babasına yardım ediyormuş. tam burslu okuyormuş.
takdir ettim çocuğu. mis gibin evlat maşallah..
 
Doğru söylüyorsunuz lakin o kadar küçük yaşta bunların farkına varmak biraz zor sanki. Birde çocuklar çok acımasız olabiliyorlar. Sınıfta ki gruplaşmalara ve dışlamalara neden olabiliyor.
 
Form dağıtılıyordu bir ara sanki çocuğun maddi durumunu öğrenmek için. O uygulamada mı kalktı
 
Artık bu sorular sorulmuyor merak etmeyin zaten belli gelir düzeyi olan aileleri bı sınıfa toplayıp işçi kesimi de atıyorlar bı köşeye ://

Zaten amir memur öğretmen polis çocukları bı sınıfa toplanıyor onların boynu bükük kalmıyor

Allah acısın bize açısın
 
Parolaben .!.:
Form dağıtılıyordu bir ara sanki çocuğun maddi durumunu öğrenmek için. O uygulamada mı kalktı
Genişletmek için tıkla...
Formlar hala var ama rehberlik saati kalktı. Önceden bir saat rehberlik dersimiz oluyordu, bu tarz uygulamaları o zaman yapabiliyorduk, şu an pek çok şey havada kalıyor. Benim için öyle en azından. Teneffüslerimiz 5 dakika, bir lavaboya gidip el yıkayana kadar bitiyor. Yani ders dışı vaktimiz de olmuyor. Tabiki birkaç yıllık öğrenciler hakkında zamanla bilgi sahibi olunuyor ama bu sene benim öğrencilerim 5.sınıf.
Okuma saati uygulamamız var, hikaye kitabı almalarını ( ya da getirmelerini) istedim ama öğrencilerimi tanımıyorum, belki gerçekten alamayacak olan vardır, bunun stresini yaşıyorum üzerimde malesef.
 
6. sınıfta beden eğitimi dersinde ayakkabı ve eşofman kontrolü yapılırken ben rahat bez bir ayakkabı giymiştim öğretmen herkesin içinde senin maddi durumun olmadığı için sana eksi vermiyorum artı veriyorum ama kimse seni örnek almasın demişti o an sırtımdan ter süzüldü utancımdan o anı hiç unutmam rahat ve şekili güzel olmayan bir ayakkabı giydiğimde hep aklıma gelir ( oysa ki babam öğretmen annemde bir ilaç fabrikasında müdürdü ) nerden maddi durumumuzun kötü olduğu kanısına vardılar hala anlanmış değilim
 
Parolaben .!.:
Doğru söylüyorsunuz lakin o kadar küçük yaşta bunların farkına varmak biraz zor sanki. Birde çocuklar çok acımasız olabiliyorlar. Sınıfta ki gruplaşmalara ve dışlamalara neden olabiliyor.
Genişletmek için tıkla...
İşte o acımasız zorba çocukları iyi yetiştirmek lazım. Dikkat ediyorum, yaşıtlarını giyimi maddi durumu sahip olup olamadıkları üzerinden aşağılayan çocukların anne babaları da hep aynı ukala burnu havada tipler. Çocuk ne görüyorsa onu yapıyor maalesef.
 
Konuyu okuyunca oğluma sordum, 4. Sınıf. Branş öğretmenlerinden biri sormuş. “Babamı tanımıyorum, ne iş yaptığını da bilmiyorum”, demiş. Gerek var mı buna? Ailesi vefat eden, katil olan, hırsız olan, düşük gelirli olanı var. Ama çocuğun ne hissettiğinin önemi yok...

Yeni olduğumuz bir ortamda kendimizi ifade ederken, sormaya gerek kalmadan anne babamızın mesleğini söylüyorduk. O kadar benimsemişiz ki bu saçmalığı, anne babanın statüsü olmadan biz sanki hiçiz. Can sıkıcı...
 
Çocuğun maddi durumu hakkında fikir sahibi olmak istenirse form dağıtılır bu durum çözülür. Ben ismini, ilgi alanlarını, sevdikleri ve zorlandıkları dersleri sordum hep. Ama öğrenciliğimden hatırlıyorum ebeveyni vefat eden arkadaşlarımın titreyen seslerini. Bir de "serbest meslek" diyince "nasıl bir meslek"diye üstüne giden öğretmenlerim vardı maalesef, zıkkımın kökü meslek oldu mu yani?
Resmen bir neslin travmasını oluşturdular.
 
Bir öğretmenimiz serbest meslek diyen bı arkadaşımıza serbest meslek ama ne iş yapıyor demişti arkadaşımızda marketi var demişti öğretmen gülüp o serbest meslek miymis demişti çocuğu bayağı ezmisti yazık
 
Doğrudur inanırım eğitimci de olsalar eğitilemeyen insanlar var ne yazık ki. Sınıfımızda babası mühendis olan çocukla babası işçi olan çocuğu karşılaştırıp "Okuyun da Ali'nin babası gibi olun okumazsanız Mehmet'in babası gibi olursunuz." denmesini hiç unutamıyorum. Kırdıkları yerden kırılsınlar.
 
Bunu bile savunmuşlar ya.
Toplum içinde ''annen baban ne iş yapar'' diye soru mu sorulur ? Cevabı size nedir bu sorunun.Yaşı kaç olursa olsun.Kişisel bilgiler yüksek sesle söylenmek zorunda değil.Çok istiyorsanız bir form verirsiniz,çocuk velilerine verir doldurup gönderirler,bitti gitti.
Bir de anne babasını kaybetmiş çocuğa ''neden oldu'' diye soranlar var ki facia.
Şu merakımızı bir yensek toplumca keşke.
 
Çok doğru söylüyorsunuz katılıyorum ama ben öğrencilik hayatımda çok şahit oldum öğretmenin tavrına, yüz buruşturmasına, eziklemesine.
Babamın öğretmenlerin gözünde saygın bir mesleği vardı ben de gurur duyarak söylerdim ama şimdi düşününce öğretmenlerin o tavırlarını, babamın başka mesleği olsa gurur duyar mıydım acaba diyorum. Çünkü yaş küçük ve öğretmenin tepkisi çocukta travma bırakıyor.

Mesela her öğretmen bu mesajı yazan hocamız gibi yaklaşmıyor maalesef.

 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Çocuğunuzun okul fobisi mi var?
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
isabelisabel hesabı doğrulanmış üye.
Okul başarısızlığını nasıl engelleyebilirsiniz?
Yorumlar
0
Görüntüleme
6K
isabelisabel hesabı doğrulanmış üye.
Davranış Bozuklukları Çocuklarda dikkat odaklanması
Yorumlar
0
Görüntüleme
6K
isabelisabel hesabı doğrulanmış üye.
Okula yeni başlayan çocuğa nasıl davranmalı?
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
isabelisabel hesabı doğrulanmış üye.
3+3+3+4’ün perde arkası: Beş yaşındaki çocuklar cemaatlere verilecek
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
8K
evlaefe
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…