"Baban, annen ne iş yapıyor?" Sorusunu Öğrencilere Yönelten Eğitimciler

Ben özel bir okulda gorevliyim kayıt okurken tanıma formu doldurtuluyor ogrenciye..Kendi sınıf ogretmeni oldugum sınıfın biliyorum genelini..
Yalnız kendi cocuklugumuz gibi utangaç bir nesil yok ben tanima asamasindayken pat diye annem babam ayri annemde kaliyorum deyiveriyor cocuk bilincli bir sekilde..Digerleri de garipsemiyor zaten..ozel okullarda anne baba ayrılıgi cok fazla..
Ayrica anne baba meslegi soylerken sıkılan utanan cocuk da yok ortaokulda..Okula gore degisebilir
.
Okul hayata hazırlıksa sorulmasında sakınca yok bence
Gercek hayatta hic mi sorulmayacak bu sorular biz sormasak sıra arkadasi soracak ..

Bu konuda cins bir çocuktum ben. Babam elektrik mühendisi ama elinden her iş geldiğinden evde sürekli tamirat yapardı. Ben babam tamirci derdim, hayır baban mühendis diyen olursa ağlar hayır babam tamirci yaa diye bağırırdım Birde farklı sebeplerden ekonomik durumumuz kötü olduğundan mühendis benim gözümde fabrikatör falan gibi birşey di o yüzden kabullenemiyordum ancak tamirci olabilirdi babam Tabi biraz büyünce değişti bu durum.

Evet canım aynen katılıyorum.babam rahatsızdı ve çalışmıyordu.onun için baban ne iş yapıyor sorusundan nefret ederdim.

turuncupijama .!.:

Öğretmenler kadar mesleğini kişiselleştiren başka kimse var mı acaba?
En ufak eleştiriye tahammülü Yok bazılarınızın. Konunun ilerleyen sayfalarını okuduğumda aaaaa ama öğretmenlere bıdı bııdı diyen arkadaşlar umarım okur.
Siz iyi öğretmenler olabilirsiniz, kötüleri DE var.
Tıpkı kötü doktor, kötü bankacı, kötü avukat, kötü ev hanımı, kötü anne olduğu gibi.
Burada bankada kötü bir muamele görsem yazsam kaç bankacı arkadaşım savunmaya geçer merak ediyorum.
Yok öğretmenlere takmışlar, yok alıp veremedikleri varmış.
İlkokul boyunca iğrenç karakterli öğretmenlerim oldu.
Lisede İstanbul’un iyi bir Anadolu lisesini kazandım, ve Harika öğretmenlerim vardı.
Ama ilkokul 1. Sınıftaki öğretmenim umarım acı çekerek ölmüştür.
Sınıfımızda kapıcının oğlu olduğu için tekmeleyerek dövmeye cesaret ettiği öğrenci ile arasına girdiğimde, tek bir tekmesi bile canımı nasıl yakmıştı. Ve o çocuk en azından 20 tane yemişti. Allah belasını versin.
Şimdi kimse öğretmenler bıdı bıdı demesin.

Ben öğretmenlerin şartlarının iyileştirilmesini savunan biriyim. Aldıkları paranın 2 katını almalılar. Yıpranmadan dolayı erken emeklilik hakları falan olmalı.
Ama hak edenlerin
KPSS de iyi puan alması iyi insan olması demek değil. En azından psikolojik rutin kontrolleri olmalı. Manyak bir insanın eline insan yetiştirmek gibi bir silah verilmemeli.
Kimseye öğretmen olduğu için saygı duymuyorum. İyi insan olan herkese ise sonsuz saygı duyuyorum. Öyle bir saygı beklentisi içinde burnundan kıl aldırmayan hallerinizle havanızı da başka yerde atın.

Genişletmek için tıkla...

+1 diyorum.
Banım bitti (bi polemik çıkmasın ve konu kilitlenmesin lütfen diye diye) anca geldim ve ilkokul öğretmenimi anmak, konuyla beraber fatiha okuyup yollamak istedim.

Belki 2 ay kadar önce vefat etti ve annem-babam cenazesine katıldı, ben yetişemedim. Elbette cenazeye yetişebilen çok öğrencisi onu uğurlamaya geldi aileleriyle birlikte, biliyorum...

Ömrümde gördüğüm en mükemmel insanlardan biriydi, geçmişi başarılarla doluydu; biz okuttuğu son öğrencilerdik.
Onun gibi öğretmen göreyim karşımda, evladımı gözüm kapalı teslim edeyim, yere göğe sığdıramayayım...
Ben o öğretmenimi gördüm ya; "Öğretmenlik yapamam" deyip istifa ettim formasyonla başladıktan sonra. Öğretmenliğin ne olduğunu çok iyi biliyordum sayesinde ve bana göre değildi. Salt parası, "Örtmen hağnım" demeleri için yapamazdım. Bir çocuğu bile yanlış etkilesem-branşımdan soğutsam, bunun vebalini kaldıramam dedim. Ama keşke devam etseydim, belki bir "Maaş kafa"yı eksiltirdim, beterine kalacağına bana kalsaydı bir ders, öğretmenimin öğrencisiydim ah niye korktum derim hala. (Çünkü en sevdiğim derse de bir lise hocam tarafından küstürüldüm evet. Tamamen onun suçu ve nasıl iğrenç biri olduğunu anlatmak için en 3 sayfa lazım.)


52 kişilik (Sonradan 40 kişiye sabitlediler) sınıfı nasıl adam etti ilkokul öğretmenim... Beni bile kazandı, paşa paşa yerime oturttu (Bile diyorum evet, görüp görebileceğiniz en uyumsuz çocuklardan biriydim; annem babam da bktan insanlar değillerdir çocuktan anlarlar, iyi insanlar. Olabiliyor yani böyle şeyler. Hatta geçen şöyle bi video düşmüş anasayfama, baktım ve "Bu benim küçüklüğüm ya la" dedim )

Öğretmenimi anlatacağım:
Evli, karı-koca öğretmenler iki de oğulları var. Oğullarından biri şu an iyi bir çocuk doktoru, biri yurtdışında bilgisayar mühendisi.

Öğretmenim; tek tek tüm velilerle sohbet etmiş-tanışmış (Evet, nasıl vakit bulmuş çok ilginç, gelmeyenleri evinde mi ziyaret etti bilmiyorum) ve kendi hazırladığı 2-3 sayfalık anketleri dağıtmış "Eksik bıraktığınız her soru, çocuğunuzu kazanmamızı zorlaştıracak" tarzı bir ibare de vardı o ankette hatırladığım kadarıyla.
Ankette hangi sorular vardı derseniz; eve gazete girip girmemesinden tutun, geçirdiğimiz hastalıklar, maddi durum, evdeki bireylerin eğitim-öğretim durumu, meslekleri, evin kaçıncı çocuğu olduğu/kaç kardeş olduğu, çocuğun evlat mı edinildiği - öz mü olduğu ve bunu bilip bilmediği (Akraba içinde ne kadar hissettirildiğini öğrenmek istemişti belki de), mizacı nasıl bir çocuk olduğu, televizyonu günde kaç saat izlediğimizi vs...
(Bunu da nereden biliyorum, dosyayı okuldaki sınıf dolabına kilitlemişti bir gün -yanında taşıyordu ilk sene, o da bizi öğrenmeye çalışıyordu-. Ve sınıfın üç haylazı olarak salt meraktan o dolabı patlattık. Şahsen bana annem "Başkalarının eşyalarını onlardan izinsiz alamaz-kullanamaz-bakamazsın" derdi. Derdi de, denk gelen birkaç casusluk filminden etkilendiğimi bilmezdi. Hırsız değildim, sadece kendine bilgi toplamak isteyen casustum. Ve okuma-yazma bilerek okula gittiğimi de ekleyeyim, yazanları okudum diğerlerine çocuk aklıyla)

Evet yine vakit bulmuş ve hepsini tek tek okumuş olacak ki; her çocukla tek tek de ilgilendi koca sınıf içinde, ihtiyacına göre.
Okuma-yazmada çok geri kalan (Ve muhtemelen öğrenme konusunda farkı olan) bir arkadaşımızı, birinci sınıfta bize yetiştirdi. Teneffüsünden verdi. :)
Ve 2 öğrenciyi de sınıf tekrarına bıraktı. Birinci sınıf diye kimse umursamaz belki ama, öğretmenimiz çok ciddiye alırdı. "Daha vakti var" deyip bıraktı muhtemelen.
Biz anneler-babalar günü hiç kutlamadık, yerli malı haftasını da :)) Bildik, okuduk ama kutlamadık.

Baban ne iş yapıyor sorusunu duymadık. Çünkü o hepsini bizim zamanın şartlarında en gizli yoldan öğrenmişti. Üstünden isim-soy isim, büyüyünce ne olmak istediğimiz şeklinde konuştuk. Hatırlıyorum, baya yüksekten uçmuştum :))


Ben "Beni buraya oturtamaz kimse, istemiyorum!" diye sinirden kapı çarpıp çıkar giderken, o sinirimin kaynağının 7 yaşına kadar hemen hemen her Allah'ın ayı düzenli vurulmak zorunda olduğum ve o sıra hala ara ara vurulduğum iğneler olduğunu biliyordu. Bağırıp rencide etmedi asla ama kaşını çatıp ceza da verdi. Cezamı ne için aldığımı açıklardı ve bunu hiçbir zaman şova dönüştürmedi "Bakın cezasını çekiyor, siz uslu durun" vb. tek kelime etmedi diğer çocuklara. Çünkü hiç utandığımı hatırlamıyorum sınıfımın karşısında.. Ama bir süre sonra utandım, öğretmenimden çok utandım. "Sen böyle yapınca, ben kötü bir öğretmen olduğumu düşünerek üzülüyorum, biliyor musun? Sadece sen üzülmüyorsun.Sana faydalı olamadığımı düşünüp ben de üzülüyorum, sınıf arkadaşların da derslerini yapamadıkları için onlar da üzülüyor. Üzüntümüzü paylaşalım. Bana da öğretmenliğimi yapmama izin ver lütfen" tarzı konuşurdu ve ben bunu 2. sınıfta idrak ederek utandım.

Hatasında, öğrencisinden özür dileyen bir öğretmendi benim öğretmenim. Dolu dolu bir özür hem de.
Ağlayan öğrenciye dayanamazdı, bazı kavgalarda (Ki genellikle sert davrandığını bildiği öğrencileri de o kavga içindeyse) sulhu sağlamak adına konuşurken, hakkımdan vermek zorunda bırakıldığım anlar oldu (Bi nöb. öğrenci olayım vardı). "Ağlayınca mı haklı olunuyor, hakkımı almak için ağlamam mı lazım" gibi çıkışmıştım öğretmenime ve öğretmenim "Haklısın Gangsta... Özür dilerim, evet, hata yaptım, haklısın" diyebildi. O kadar örnekti ki, başka hiçbir yere bakmam gerekmiyordu iyi ve nazik bir insan olmam için.

Ama nazik kalamadık her şartta sonradan sonraya işte, en azından hak edene nezaket nedir biliyoruz, hayat sağ olsun. :))

Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; canım öğretmenim.
İyi ki onunla tanıştım, iyi ki benim öğretmenim oldu.O kadar güzel, sağlam temeller attı ki; ben onun öğrettiği matematikle üni. kazandım, bu kadar da net evet...
Sınıfındaki herkes mi bir yerlerde bir şeyler yapmaya çalışır? Koca kazık kadar insanlar olduk, hala görüştüğüm ilkokul arkadaşlarım var, yurtdışında olanlarla ekliyiz. Bizi -okuldaki aile- yaptı öğretmenimiz. Elbette, velilerin de desteğiyle. (Birkaç çürük veli çıksa da)

Sınıf annemiz, 4. sınıfta çocuğunu kaybetti, sınıf arkadaşımızı kanserden kaybettik. Onun tedavi masraflarını topladık tüm aileler ama olmadı... Kaç kişinin facesinde ilkokul sınıf annesi eklidir ve onla muhabbettedir? 2. sınıfta bir başka sınıf arkadaşımızın annesi trafik kazasında aynı gün vefat etti; sınıf annemiz sarmaya geldi acısını (Kendi çocuğunun vefatından sonra zaten o ikisi tutundular birbirlerine tamamen; öz anne-kızdan farksızlar); biz tüm sınıf, evilerine ziyarete gittik; sarıldık, gözyaşlarını sildik, öğretmenimizle birlikte. Ve daha niceleri...

Ben iki öğretmeni de öğrenci olarak gördüm. Biri benim için kahramandı (Yattığı yer nur olsun), birisi güya öğretmen pisliğin teki bir narsist.
Çocuğum okula başlayınca bir de veli olarak göreceğim. Bakalım bakalım. Karşımda insan görürsem, öğretmenliğine laf edemem. İnsan görmezsem, öğretmenliğinden önce çok şeyine laf etmiş olurum zaten.

Roselling .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar öncelikle.

Ilk baştan not/aynı zamanda edit: Öğretmenlerimiz bizim canımız. Asla onları zan altında bırakma amacı taşımıyor bu yazılanlar. Şahıs, meslek değil irdelenen ki asla ne haddime; "davranış" vurgu yaptığım. Ben de bir öğretmenim, bir zamanların öğrencisi olarak yazdım bu durumu. Uygulamalar değişse de maalesef çeşitli şekillerde bu duruma maruz kalan çocuklarımız hala var ne yazık ki...
Can öğretmenlerimize, kıymetli meslektaşlarıma yürek dolusu sevgiler...


Malumunuz öğrenciler, öğretmenler ve veliler olarak yeni eğitim-öğretim yılına başlamış bulunuyoruz hepimize hayırlı olsun. Ilk haftayı ülkecek atlattık şükür.

Benim derdim ise başlıktaki soru. Güncel haberlerden pantolon alamayan ebebeynle alakalı acı haberi duymuşsunuzdur. Ve ister istemez benim zihnime gelen anılar benzeri yaşantılarınız sizinkine de gelmiştir belki. Daha küçücükten, daha kendini öğretmenine savunamayacak kadar minikken yaşatılan garibanlık içeren türden anılar malesef...

Tek tip kıyafetin disiplin-düzen-nizam-eşitlik algısı anlayışına olan etkisi yadsınamaz elbette lakin; belki buna bizim de zamaninda bazen uyamamamizin sebebi intizama isyandan ziyade, ailemizin ikinci bir ayakkabı-kıyafeti alacak kudrette olamamasiydi. Kenara koseye cekilip usulca, incitmeden sebebi sorularak halledilecek basit meselelerde yargisiz infaza ugramakti gordugumuz muamele.
Suistimal eden ogrenciler belli olurdu halbuki...

Ilkokul, ortaokul, lise fark etmeksizin her cocuk,ergen inanilmaz hassastir maddi meselerde. Malesef bu hassasiyete riayet edilmiyor, edilemiyor.

Eliyle, fiiliyle duzeltemeyecegi imkansizliklarin o yaşlarda yuzune vurulmasi, kaldirilmasi agir bir yuk olarak biner omuzlarina ve psikolojisini olumsuz etkiler. Hatta hayata, insanlara ve gelecege bakisi da bundan olumsuz etkilenebilir. Durumun zaten farkindadir o, cocuklar her seyin farkindadir aslinda lakin bu gibi durumlarin baska biri tarafindan hissettirilmesi hatta ve hatta "BABAN, ANAN NE IS YAPIYOR?"(!) tarzi sorularla butun sinifin onunde rencide edilmesi onu yaralar... Arkadaslariyla kiyasa goturur hatta butun sinifin onunde ağlayabilir kendini tutamadan(bizzat zamaninda yasadim) daha niceleri... Belki ailesi zor gunler geciriyordur gecim bakimindan, belki ailesi yoktur... Hazir yeni donem basladi, lutfen bu soruyu sormayin egitimciler ve bu sorunun cocugunuza hatta hicbir cocuga sorulmasina izin vermeyin sayin veliler...

Bu illa ki ogrenilmek istenilen bir bilgiyse (Kİ NEDEN, HANGİ ÇIKAR UĞRUNA VEYA HANGİ CIFTE STANDART UYGULAMASI ADINA OGRENILMEK ISTENIR GENELDE ACABA?!) bunu ogrenmenin bin turlu hassas yolu var.

Haddimi aşan bir cumlem varsa özur diliyorum simdiden sadece icimi dokmek ve bu durumun yasanmasina bir nebze de olsa engel olmak istedim.

Herkes Bir'iciktir. Minik yurekler incinmesin, koşarak gitsinler okullarina...

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar güzel yazmışsınız yureginize akliniza sağlik.benimde ilk ve ortaokul hayatim tam bir kabustu ve asla severek gitmezdim hergün ya bir aşşağlama ya bir ayrımcılıkla karşılaşırdım. Okulun her yıl ilk günü ders yapmiycaz hadi birbirimizi taniyalimla başlayan ögretmenler ailen ne iş yapiyor kaç kardeşsiniz diye sorardi herkesin önünde. Oysa dediginiz gibi herkesin önünde sorulmamali.rehber ögretmen tek gorüsmeler yapip sorabilir.

turuncupijama .!.:

Toplumdaki önyargı size özel değil. Herkese var maalesef. İnsanlar daha tahammülsüz, daha mutsuz, ve imkanlar kısıtlandıkça kapana kısılmış hissi ile sağa sola saldırıyor.
Doktora, hemşireye, kasiyere, tezgahtara da en az öğretmene olduğu kadar önyargılı. Ki öğretmenlik bu saydıklarım arasında çalışma şartları en iyi olan sanırım.
Bu önyargı iyi öğretmenlerle karşılaştıkça değişecek bir şey.

Ki kendi tecrubem o yönde. 2004 te liseden mezun oldum, 14 yıl olmuş, 6 öğretmenim ile görüşüyorum. Biri ameliyat oldu, tedavisini takip ettim hatta.
İlkokul öğretmenlerimden biri acı çekerek gelse ve ilacı bende olsa vermem. Çünkü insan değiller. Hak etmiyorlar. Çünkü onlar yüzünden kim bilir kaç hayat mahvoldu.

Şimdi burada dalga geçer gibi sırf meslektaşına kötü denildi diye öğretmenlerle alıp veremedikleri var, öğretmenlere takmışlar denirse buna gülerim. Bunu diyenin de iyi bir insan olduğuna dair zerre inancım Yok, çünkü en başta adaletsiz.
Amaç öğretmen linç etmek değil.
Çok basit, günlük sıradan bir sorunun bile yaralayabileceği gerçeği.
Bakın yeni nesil öğretmenler biliyormuş, formlar varmış, falanmış filanmış. Bunlardan herkes haberdar değil, benim gibi mezun olalı bilmem kaç yıl olmuş, okulda çocuğu olmayan biri ne bilsin?
Bu uyarının altında da insanlar travmalarını paylaşabilir diye düşünüyorum. Bunda alınacak kırılacak, duyar kasılıyor denecek bir şey görmüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Lisedeki bi hocam bu işte.
En sevdiğim dersi benim için bitirdi. En eğlendiğim keşif yolunu benden aldı.
Ben gibi kim bilir kaç kişiyi mahvetti iğrenç insan. Öğretmenlik, onun yapabileceği son şey bile değil.
Zengin-fakir ayırımı da yapardı.
Kendisinden özel ders alan çocukların yapamadığı soruyu onlardan önce yapan kişileri görmezdi (Beni mesela)
Velileri tarafından hediyelere boğulduğu çocuklara fazla puan verdiğini bilirdik.
Kendisinin tahtadaki hatasını fark edip, kibarca söyleyen öğrencisine 3 yıl boyunca takabildiğini de, tahtada kendisini düzeltince öğrendim. :)

Ben lisede bu kadar etkilenebildiysem, bir ilkokul çocuğu ne hale gelir tahayyül dahi edemiyorum.

Geçen hafta bir arkadaşımın eşinin birkaç ay önce ani bi şekilde vefat ettiğini duydum. 6 yaşında kızı var. Okullar acildi..cocuk icine kapanmis babayi kaybetmenin travmasını yaşayan bu çocuğu ayağa kaldırıp baban ne iş yapıyor diye sormak.. Ve yaşayacağı o andaki hisler.. yazarken bile etkilendim su an..

Daha bir kaç gün önce bi öğretmen arkadaş çocuğun anne ve babasının ayrı olduğunu öğrenmiş . Bunu dersten cıktıktan sonra öğretmenler odasında anlatıyor. Yani belli ki herkesin içinde ilk derste bu konuyu kurcalamış, çocuğu rencide etmiş, bir de öğrendim diye ilgili öğretmen havalarına girmiş övünerek anlatıyor. Yazık halimize..

Ben de öğretmenim ve hala anlayamıyorum böyle soru öğrenciye neden sorulur.. maalesef eski kafali meslektaşlarım var . maalesef .. tek dertleri para olan meslektaşlarım var

Janet Jak Esim .!.:

Evet hatta şöyle de bir anım var; öğretmen sordu sırayla ve bir arkadaşım da serbest meslek dedi. Öğretmen olacak şahıs da “yani işsiz, ne lafı dolaştırıyorsun lan baban işsiz, serbest meslek diye kılıf mı buluyorsunuz” dedi.
Hala her gün o öğretmene beddua ederim. Allah onu kahretsin.
Benim de babam vefat etti. Ve her zaman bu soruyu “babam vefat etti” diye cevaplardım, bu sefer de “annen ne iş yapıyor, size kim bakıyor” diye soruyorlardı.
Hayır sanane arkadaşım? Ekmeğimi suyumu sen mi vereceksin?
Memlekette insanlar önce insalık eğitimi alacak!
O babayı kim geri getirecek? Neymiş okul pantolonuymuş! Okul pantolonunuz g.tünüze girsin! Allah belalarını versin!
Kıyafete değil de akla bakmayı öğrenemedik gitti!
Ama olur mu canımmm disiplin önemli!
Disiplininize s.çayım!
Beni bu kadar sinirlendirdiniz lanet olsun size ya valla yaşanmıyor, cidden yaşanmıyor artık! Azıcık bir gelişme, azıcık bir insanlık yok bu memlekette!

Genişletmek için tıkla...

Daha insan olamamış o nasıl bir laf ya kimseye söylenmez de bir çocuğa arkadaşlarının yanında nasıl söyleyebilmiş terbiyesiz

Yani bu soru biz ogrenciyken hep sorulurdu hic te rencide olmadik aksine ailemizi yasantimizi irdelik bildik.Hirs yaptik okuduk baska sansimiz yok diye.Yani evet belki yanlis bireysel bilgi alinabilir ancak cok ta abartmamak lazim.Zamane cocuklari dunyadan bi haber ailesinin ekonomik durumunu bilmeden hayal dunyasinda yasayip marka takintilari,luks telefonlar vs isteyerek ailelerini zorluyorlar.Dunya adaletli bir yer degil ne yazikki zengin fakir diye bir durum var ve bu farki er gec ogrenecek cocuklarimiz.Bunu bir duyarlilik gibi yansitmaya calisiyorlar sosyal medyada ancak gercek dunyayi ne kadar erken ogrenirse o kadar iyi cocuklarimiz.Bu tabiki benim fikrim.

Ben de anne baba ayrılmış bir çocuga ortaokul mezuniyet törenine anne baba mezuniyet törenine birlikte katılacak diye dayatma yapan eğitimciye selamlarımı iletiyorum. Bir arkadaşımın çocuğu bu nedenle mezuniyet törenine katılmamıştı. Küçücük yüreği kanamıştı. Sanane be adam sanane illaki yanında bir büyük olmalı ise anne olur baba olur dayı amca hala olur sananekim ile katıldığından.

bu arada çocuğun babası çocuğu 5-6 yıldır hiç arayıp sormuyordu

Ben nefret ederdim bu sorudan.. babam ölmüştü ve her sorulduğunda gözlerim dolar babam yok derdim çok zordu be.. hala nefret ediyorum bu sorudan..

Eylul41213 .!.:

Bir eğitimci olarak söylemeliyim ki önceden sorulmasının sebebi cocukların maddi durumu hakkında gikir edinip okul aile birliği ya da hayırseverler vesilesiyle cocukların ihtiyaclarını kapatmaktı...suanda da her sene başında rehberlik dersinde bu ve daha detaylı sorular örneğin ev kira mı anne baba sağ mı kaç kardeşsiniz kim ne iş yapıyor kendine ait odan var mı... sorularıyla yine yardım veriliyor. Gecen sene lcw her sınıftan 8 öğrenciyi giydirdi bizim okuldan bu test sayesinde. Mesela biz öğretmenler aylık 50 100 tl arası para toplayıp kendi aramızda öğrenciye burs verdik yettiğince. Hicbir eğitimci cocugu ezmek icin sormaz o soruları eğitimci de insan!!!

Genişletmek için tıkla...

40 kişilik sınıfın ortasından sormaktan başka yolu yok mu bunu öğrenmenin? konu sahibi de bunu diyor.

o sınıfta o sıradalarda oturuyorsa herkesin annesi ev hanımı herkesin babası işçi herkesin babası avukat herkesin annesi doktordur.

Önemli olan o sınıflardan çıkıp çocuklara neyi katabilecekleridir. Lafı güzah'a gerek yok

captain price .!.:

40 kişilik sınıfın ortasından sormaktan başka yolu yok mu bunu öğrenmenin? konu sahibi de bunu diyor.

Genişletmek için tıkla...

Sınıfın ortasında sorulmuyor artık rehberlik servisi form hazırlıyor ki o da kendi kafasına göre değil RAM yani Rehberlik Araştırma Merkezi formlar hazırlıyor ve bu formları rehberlik dersinde cocuklara uyguluyoruz ardından da rehberlik servisine incelemeleri icin teslim ediyoruz. Benim takıldıgım sanki eğitimciler oturmuş cocugu nasıl ezeriz üzeriz diye soruyorlar amacları incitmekmiş gibi davranılması. Yıllar önce form gibi teknikler de yoktu mecbur soruyorlardı

Eylul41213 .!.:

Sınıfın ortasında sorulmuyor artık rehberlik servisi form hazırlıyor ki o da kendi kafasına göre değil RAM yani Rehberlik Araştırma Merkezi formlar hazırlıyor ve bu formları rehberlik dersinde cocuklara uyguluyoruz ardından da rehberlik servisine incelemeleri icin teslim ediyoruz. Benim takıldıgım sanki eğitimciler oturmuş cocugu nasıl ezeriz üzeriz diye soruyorlar amacları incitmekmiş gibi davranılması. Yıllar önce form gibi teknikler de yoktu mecbur soruyorlardı

Genişletmek için tıkla...

e konu sahibi zaten formla vs öğrenilmesine bişey dememiş ki.herkesin içinde sorulmasın, başka yolu yok mu demiş.