- 30 Eylül 2007
- 2.798
- 22
öncelikle başınız sağolsun çok erken kaybetmişsiniz babanızı...
ve o yüzden bu kadar duygusal bakabiliyorsunuz...
ama tek taraflı yürümez hiç bir ilişki...
sizin babanız bu şekilde davranır mıydı size?
davransa bu kadar güzel hatırlayabilir miydiniz onu?
ya baba evladını kaybetse o da olabilir değil mi?
o zaman kızına yaşattıkları ya da yaşatamadıkları için o da vicdan azabı çeker değil mi?
anne ve baba ile olan anlaşmazlıklarda çocuk her zaman masumdur...
anne babanın görevidir çocuğa ayna tutmak..
ben olsam arkadaşım çalışmazdım babamla...
kendime hakettiğim başka bir iş bulurdum...
çocuklarına destek olan, onların hayatlarına saygı duyan, başarmaları için önünü açan, inanç aşılayan babalarımıza saygım sonsuz...
ama böyle hırpalayan, aşağılayan, kendi başarısızlığının suçunu evladında arayan babalara saygım yok benim...
bir annenin ve babanın yokluğuyla varlığı bir olmayacak...
dünyaya bir can getiriyorsa ömür boyunca eli o çocuğun sırtında olacak...
böyle büyüklük olmaz...
