Ben de baba sevgisinden eksik, babası yüzünden her gün ağlayan birisiyim.
Çalıştığım yerde çocuklar ve yetişkinler için eşyalar satıyordum.
Babasıyla el ele tutuşan kızları ya da babasıyla diyaloğu olan kızları görünce ağlamamak için kendimi zor tutardım,
o an bulunduğum ortamdan ayrılmak istiyordum.
Çok zor.
Aile seçilemiyor maalesef.
Bu konu hakkında çok şey konuşabilirim ama artık bir karar aldım umursamayacağım.
Önceden hep onunla bir şeyler yapmak isterdim, gezmeye gitmek ona sarılmak, öpmek,birlikte fotoğraf çekinmek
onunla konuşabilmek, bana nasılsın demesini çok isterdim.
Onun vermediği sevgiyi, ilgiyi hayatımdaki erkeklerden bekliyorum yani fazla fazla buda onları sıkıyor biliyorum.
Sanırım en iyisi boşvermek..
çok zor canım çok üzüldüm inanki...hayatta tek tercih edemediklerimiz anne ve babamız...kimisi şanslı olur kimisi şanssız..Rabbim sabır versin...okulunu güzelce oku..meslek sahibi ol..sonra güzel paralar kazanki annene abine destek ol..
babaların bu ve bundan beter davranışları yüzünden yanlış evlilikler yapan çok kişi tanıyorum..gerçekten çok zor bu aile sorunları...hele ki sevemeyince,yaptıklarını unutamayınca daha da zorlaşıyor...fakat insan eve geldiklerinde karşılaşmamak için kendini odalara kapattığı,hep kavga ettiği nefretini haykırdığı insanı kaybedince anlıyor...gün geliyor o kavgaları bile arar oluyorsun pişman oluyorsun ama eline geçmiyor...her baba aynı olacak ya da iyi olacak diye bir kural yok ki..yaşadıklarınızı anlayabilirim...size tavsiyem en az yarayla kurtulmaya çalışın...kendi ayaklarınız üzerinde durun...
o size kötü davrandıkça iyi davranın ona o size git diyince babacım diyin bi dönem böyle yapın sabırla bakalım kalbi taş olmuş mu?
çok üzüldüm bir genç kız hatta bir evlat için itiraf edilebilecek,paylaşılabilecek zor bir konu.acı ama gerçek insan babasına sığınamayıp kime sığınır,aile kavramı ne içindir aynı kan aynı can çok üzücü Allah babanızı ıslah etsin ne diyeyim.sizde güzel kardeşim kendinizi üzmeyin hayat mücadelelerle dolu bu zor bir sınav ancak korkmak ,çekinmek olmasın güçlü olmak zorundasın hayatında çok daha güzel günler olması dileğimle Allah yardımcınız olsun...merhaba, bu konuyu anlatip konusacagim kimse yok icimi dokmetk istiyorumbabamla en son anlastigim zamanlari hatirlamiyorum bile sadece 2 3 yasindaki fotograflarimizda zaten onun disinda fotografimiz bile yok. cok zor bir cocukluk gecirdim 10 yasinda iken abim babamla hep tartisirdi ablam vardi birde onunla da kavga ederlerdi onlari uzmesine dayanamaz ben korumak isterdim konusmak isterdim kizmasin onlara diye cocukluk akli iste bi cocuk ne diyebilir ki ? her seferindede tokat yedim saatlerce bagirip dururdu tokat atmasina ragmen. hayatimin uzun donemi boyle gecti ki yere dustugum icin sokakta etmedigi hakaret kalmazdi . ergenligimde babama dair hatirladigim tek bir an bile yok . o zamanlarda sevmezdim ama bi yandan uzulurdum insanlar babalarini ne kadar cok seviyor derdim. hep filmlerde yaralayan sahne baba kiz iliskisi olmustur hala da oyle. sukurler olsun abim var tek dayanagim herseyim. cocuklugumda babam gibi gordugum ve hala oyle gordugum insan. suan hala bi yanim hep yarim. evde tek huzurun olmamasi sebebidir babam. ablam sirf babamin baskisina ragmen sevmedigi biri ile evlendi. neyse ki suan cok mutlular. babam annemi aldatiyor annem hergun agliyor agir depresyon geciriyor. babam bize para vermedigi gibi abimdende surekli para istiyor. dokunuyor artik. evde ki tum masraflari benim masraflarimi dusunebileceginiz herseyi abim karsiliyor. cok uzuluyorum tum yuk onda olunca en kendi odeyecegi bir harcamada etmedigi laf kalmiyor . cocuklukta yedigim agir laflardan tokatlardan dolayi suan disaridaki baska biri bana bagirinca kizinca kendimi koruyamiyorum korkuyorum babamin bana bagirdigi anlar gozumden geciyor. Yine elbet olse uzulurum biliyorum ama onun sayesinde hep yarim kalacagim.