Babamı kaybettim, eşim üzerinden 1 hafta geçmeden beni ağlattı, boşanma aşamasına geldim. Siz olsanız ne yapardınız?

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

pepperony .!.:

Ayrıca bu kadar görüşülen, defalarca kez yemeğe alınan eş ailesi nerede?
Ben görmedim ama ne taziye için aramışlar, nede aileden biri taziye ziyaretine gitmiş sanırım
Eğer bu tür bir aileyse oğullarının böyle olmasına şaşırılmamalı.
Kalpazanın oğlundan diplomat çıkmaz.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Erkek ana babasından bahsediyor olsaydık hain gelin, vicdansız el kızı olurdu, sebep de eve istememek boşanmak falan değil yemeğe kalkmamak falan olurdu.
Valla eşim ilk sıradadır her zaman ama annemi babamı yok sayamam. Eşim de zaten bu yaklaşımda olabildiği için ilk sıradadır benim için

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Hakkaten ne biçim insanlarmis? Hepimiz aynı ülkede yaşıyoruz yani , Palu ailesi bile olsalar böyle bir durumda gelinin babası ölünce yalandan bile olsa arar sorarlardı en azından, erkek ailesini kötüleyeceğiz diye birbirimizi kandırmayalım...konu sahibinin anlatmadigi başka şeyler mi var acaba?

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Hakkaten ne biçim insanlarmis? Hepimiz aynı ülkede yaşıyoruz yani , Palu ailesi bile olsalar böyle bir durumda gelinin babası ölünce yalandan bile olsa arar sorarlardı en azından, erkek ailesini kötüleyeceğiz diye birbirimizi kandırmayalım...konu sahibinin anlatmadigi başka şeyler mi var acaba?

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Ailesi babamin vefat ettigi gün bir gunlugune gelip döndüler tek inmedigim detay bu ne olursa olsun o gün üstlerine duseni yaptilar ama sonrasinda hic arama siz neden bu duruma geldiniz deme sorgulama orta yolu bulmaya calisma vs olmadı cenazeye gelen benimle aglayan insanlarla ogullarinin bu yaptığına sessiz kalan insanlarin ayni kisilermi oldugu konusunu da cok dusundugum icinden cikamadigim olmustur ne yazikki

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Öncelikle baş sağlığınız ve desteklemeleriniz için teşekkür ederim. Ilk söyleyeceğim şey karsimdaki adama menleketimden memleketine kirmizi hali serse barismayi düşünmediğim karşı cekismeli bosanma davasi actim, iş basvuruları yaptım annemle mutluyum yanlis bisey yapmadigima dair vicdanım cok rahat ki benim icin vicdan rahatlığı her seyden önce gelir her konuda. Evlatlık nasıl ki anne babanizin hasta olmasi durumunda bile olsa hayata küsüp kendini kısıtlayıp hayatiji durdurup onun durumuna yas tutarak üzmemek aksine bu hastaligi atlatacagi konusunda ona moral verecek seyler yasatarak hayatin gidisatini devam ettirmekse ayni zaman da babamdan sonra annemi emanette bilmektir benim için. Tam tahmin edildigi gibi yillardir hayatimda olan kisiyle tanismak ve beni gelinlikle gormek istedi babam ki belirttigim gibi o surecte babam tedaviye yanit veriyordu iyilesek umudumuz vardı dalgacı ön yargilarinizdan gercekten kurtulmanizi oneririm. Ben evlenirken işinden mesleginden dolayi esimin memleketinde yasamayi hosuma gitmeyen birkac adetlerini vs nasil kabul ettiysem o da benim babamin hastalığını bilerek evlendi ve bu surecte yasanacaklari kabul etti keza olay yeni evlilik sureciyse evliligim boyunca 1 kez onun dedesi hastanede yatti eşim in onun yaninda refakatci durdugu oldu diger bir durumsa halasinin eşinin vefatiydi ve ben kalkip o cenazeye baska bir ile gittim ve orda ölen kisinin karisina cocuklarina herkesten cok ben destek oldum en cok onlarla beb agladim cunku bir gun benim de basima gelecekti tüm olay bu nokta da bitiyor işte ayni seyi bende yasayabilirim dusuncesi empati Allah korkusu vicdan ve merhamet duygusu ben nikahimda bir kere gordugum insan icin elimden geleni yapacak kadar onu ve ailesini mahcup etmeyip il disinda bir yere gidebiliyorsak o cenazeye gitmek sart degil benim babamin yanina gidelim demeyip durumlara oncelik verebildiysem karşımdakinde bunu beklerim bu benim en dogal hakkım. Kimse eşinin ailesine bayilmak zorunda değil ama evlilikte sadece kizi veya oglani almak degil sizin bahsettiginiz al kizini gorme yuzunu mantigi böyle bir dunya yok ben her ne beklediysem karsimdakine o yeni evlilik denen 11 ayda aynilarini verdim benim ilk defa yanimda olunmasi gereken zamandaysa yalniz birakildim. Dusuncelerinize saygi duyuyorum ancak sakın alay ve dalga sinirini asmayin buna tepkim oldukca sert olacaktir.

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Canım davayı çekişmeliye çeviren kocandi yanlış hatırlamıyorsam. Keşke anlaşmalıda ısrar edip ikna etseydin... Neyse olan olmuş bundan sonra sen iyi bir avukat tut boş bırakma meydanı bence. Bir de şunu söyleyeyim bu adam çekişmeli süresince mutlaka bir noktada geri dön diyecektir sana. O zaman lütfen iyi düşün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Benim şuan da hakettigi her ne kadar cekismeli acip canını yakmak olsa da buna maddi manevi gucum yoktu bu yuzden anlasmali bosanip hayatima devam etme dusuncesindeydim ama evet o cekismeli acti ve kendi kaşındı ve ben de karsi dava açıyorum ve dönmeyi düşünmüyorum cunku bazi seyler vaktinde yapilmali benim babam bir kere vefat etti ve sonraki 1 ayı bir kere yasayabilirdim o gunlerde ben tek basimaydim üstelik nelerle ugrasmak zorunda kaldim benim icin bunun telafisi asla yok her sey bir yana onun en zor aninda da hayatinda ben olmayacağım bunun icin bile dönmem bu yoldan

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Estağfurullah niye kırılayım? Güldüm sadece...Seni burdan biliyorum louder, yaşadıklarından sonra ne kadar hassas olduğunu da tahmin edebiliyorum. Hatta sen bu konu sahibiyle aynı durumda kalsan neler yapardın onu bile tahmin edebiliyorum muhtemelen siler atardin bu adamı, asla donmezdin, canına okurdun... Dönersen kendine saygın kalmazdı. Yanılıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Yanılmıyorsun, doğru.
Benim bu konudaki bakış açımın yaşadıklarımla, bu yüzden hassas olmamla hiç ilgisi yok bu arada. Vicdanım ve değerlerimle ilgili tamamen.

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

benyeniyimgaliba .!.:

Olabilir.Belki de birbirlerine uygun değillerdir. Ben eşi anlıyorum, ben de istemezdim. Böyle bir durumda annemi 1-2 ay evime getirmeye kalkmazdım, eşimin de getirmesini uygun bulmazdım. Konu sahibi de eşi de kendi hayat görüşlerine uygun kişilerle evlenmeliler.

Genişletmek için tıkla...

hadikonusalim .!.:

çok merak ettiğim için soruyorum. böyle bir durumda evlat anne babasını evine getirmeyecekse ne zaman getirecek anne baba bu. boşuna dememişler bir anne baba 10 evlada bakar da 10 evlat bir anne babaya bakamaz diye. eşimin annesine pek bayılmam mesela. duracağı yeri pek bilmez. her şeye burnunu sokma potansiyeli vardır vs. ama onun bile böyle bir durumda 2 ay evimde kalmasını problem etmem. etmemeliyim bence

Genişletmek için tıkla...