Babamı kaybettim, eşim üzerinden 1 hafta geçmeden beni ağlattı, boşanma aşamasına geldim. Siz olsanız ne yapardınız?

Louder .!.:

Annenin diğer çocukları da beklediği için bence git deme sorunu da olmazdı, her şeyi geçtim eş dediğimiz kişiden böyle bir yaklaşım görmek çok çok acı ya. İçim sızladı bu konuda gerçekten. Ben eşime bunu asla yapamazdım

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Önceki konuları okumanı tavsiye ediyorum...sallamiyorum, konu sahibinin anlattıklarını yorumluyorum ve burada farklı yorum yapan veya yorumlara cevap veren herkese diretiyorsun demeden önce asıl önyargının sadece kendi deneyimlerinizden ve duygularimizdan yola çıkarak farklı yorumları engellemeye çalışmak olduğunu hatırlatmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Ayıp zaten, isterseniz 10 günlük evli olun ölüm hali başkadır, keyfe keder bir durum değildir, insan en çok da eşinden şefkat anlayış bekler.

Babam vefat ettiğinde 38 yaşındaydım günlerce hüngür hüngür ağladım, neredeyse boyumca kızım vardı, yaşını başını almış kadındım ama başım okşansın acım hafifletilsin istedim çünkü içim acıyordu.

İnsan insana böyle zamanlarda anlayış gösterecek.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Başın sağolsun Mune abla.
Bu forumda var bir furya bu gerçek ama bari böyle konularda sürmese keşke. Çok üzücü.
Allah kimseyi böyle acılarla sınamasın. Çoğumuz ana baba acısı çekeceğiz ama bu acıyla beraber böyle darbeler yemek en beteri olsa gerek.

Genişletmek için tıkla...

cilek.yagmuru .!.:

Birkaç yerde yeni evli vurgusu yapılmış, önceki sayfalara dönüp bulup alıntılayamayacağım şimdi ama yeni evli olunca ne oluyor?
Ailesinden birini kaybetmiş bir insanın normal şartlardaki bir yeni evli gibi eşiyle romantik akşam yemekleri yiyebileceğine, sarılarak film izleyebileceğine, tavşanlar gibi yatakta döne döne sevişip evin içinde donla koşturabileceğine inanıyor olamazsınız ya.
Böyle bir kayıp yaşayınca ortada "yeni evlilik ihihi" gibi bir durum kalmıyor, kesin bilgi.
Eşini seven insan eşinin ihtiyaçlarına göre hareket eder böyle durumlarda. Annesine ihtiyacı varsa çağırır, kendisine ihtiyacı varsa sarılır teselli eder. Babasını 3 gün önce kaybetmiş eşine rest çeken insanla yola devam edilmez.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Sağ olasın ablacım, ölüm hayatın gerçeği ama acısı zor maalesef, Allah herkese sıralı ölüm nasip etsin.
En zoru da eşim dediğin insandan destek görmemektir bence, evlenirken iyi günde kötü günde hastalıkta sağlıkta diyerek yola çıkıyoruz, eş yarı yolda bırakıyor.

Kimseye gel ailemle yaşa, ailem temelli bizde kalacak denmez, süresiz misafirlikler, emrivakilere ben de tepki gösteririm ama bu konuda ydgns’ye hak veriyorum, yaşı genç gurbette evli, kötü bir hastalığın pençesindeki babasının öleceğini biliyordur ama bildiğimizi kabullenmek dahi kolay değildir, ailesine ihtiyaç duymuş, ki anne ya da baba ölünce diğeri de ölecek korkusu yaşıyorsunuz bir süre, uzakta olmanın duygusallığıyla annesini istemiş, taş olsanız merhamete gelmeniz lazım ama işte bazı erkekler taştan da soğuk.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Sizin yaklaşımınızdaki yorumlar “farklı yorum” değil. Acımasızlık, empati yoksunluğı ve alaycılık. Her neyse, saygı duymak dışında yapabileceğimiz bir şey yok, karşılıklı olarak.

Genişletmek için tıkla...

pepperony .!.:

+100000
Bu kadar acı yaşamış bir eş varken zehir olsa yutarsın. 1.5 ay nedir?
Bu kaynanam her kış bize geliyor bana sormadan 5 ay kalıyor konusu değil.
Ki sen kadını kendi ailenin dibine getirmişsin. Haftada 3 gün onlarla görüşmüşsün. İnsanda bir adalet duygusu olur.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Kesinlikle. Düğünümden 1 saat sonra Allah korusun ailemden birini kaybetsem kalanlarla yakın olmak isterim. Gözüm de yeni gelin sunumuymuş sevişmeymiş romantik yemekmiş görmez. Eşimden de destek beklerim. 1 saatlik evli bile olsak.
Aynı durumda da yaparım yapılması gerekeni eşim için.

Genişletmek için tıkla...

cilek.yagmuru .!.:

Nedense desteğe ihtiyacı olan tek kişi anneymiş, babasını kaybedenin acısı yokmuş gibi değerlendirilmiş. Yeni evliliğin başına çöken kara bulut sanki kadın. Anne derdi olmasa konu sahibinin 2. gün gözünün yaşını silip yemeğin yanına hangi şarabı açacağını düşüneceğini sanıyorlar herhalde, anlam veremedim yeni evlilik vurgusuna.
Dünyadaki en önemli şey evliliklerimiz ya, aman onlara zeval gelmesin de ne olursa olsun. Ana baba kim ki?

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Empati kurdum zaten. Babam bu kadar hasta olsa bu koşullarla bu adamla asla 10 saat uzakta bir şehirde ev kurmazdim. Alay ettiğim de konu sahibi değil , senin konu sahibi olduğunu zannettigin evlat profiliydi.... Saygı konusunda da birşey diyemiyorum, çünkü burda saygi duyulmayan tek bakış açısı benimki çünkü.... " Diretme merhametsiz, empati yoksunu saygısız gadın" bunlar az önce size değil bana söylendi dikkatinizi çekerim

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Vefattan sonra bile kabullenemiyor ki insan bir süre. Uzak şehre gitmesi ve hatta bu süreçte evlenmesi bile suçlama sebebi olarak kullanıldı konu sahibine ama ben kendisinde hiçbir hata göremedim. Hatta anlattığından fazla bir şey, bir hata yaptıysa dahi bu süreçte anlayış görmesi gerekirdi eşinden.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Estağfurullah. Kırmak asla istemezdim. Kırdıysam özür dilerim. Sadece çok abes geldi bu yaklaşım bana. Yeni evli de olsa, hatta kadının annesi kötü bir kaynana falan bile olsa insan eşi, sevdiği insan için sabreder. Benim kaynanam fenadır mesela, belki okumuşsunuzdur konumu. Eşimin böyle bir durumu olsa dört dörtlük ağırlar, birbirlerine iyi gelebilmeleri için gereken ortamı yaratmaya çalışırdım.

Genişletmek için tıkla...