Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim.Hastane ortamı biraz acayip zatençok iyi anlıyorum. İnşallah gönlüne göre olur her şey
Seni korkutmak istemem ama isin zor bence telefonda soylesenEmekli polis memuru. Geçen yaz emekli oldu. Ve çok şiddete meyilli idi. Hem psikolojik şiddet hem de fiziksel şiddet. Ve babamla asla anlaşamazdık…
O anda sana bir sey yaparsaEğer ben uzaktayken söylersem annemle babam aynı mahallede yaşadıkları için babam bana kızma bahanesiyle annemin kapısını çalacak.
O yüzden ne işiteceksem bizzat ben işiteyim. Annemi bulaştırmak istemiyorum.
Bir de böyle ciddi şeyler telefonda söylenmez bence
Bizimki de çok zordu. İlk anneme söyledim, beklemediğim şekilde asiri tepki verdi ( eşim yabancı ve çok farklı bir kıtadan, ülkemizde ailesinden kimse yok gideceğim diye korkmuş) Çok sonra söyledim babama ve agladigimi hatırlıyorum. Dümdüz şekilde baba gorustugum biri var ve evlenmeyi düşünüyoruz dedim, babam da beklediğimin aksine olumlu karşıladı. Kabullenmeleri zor olur diye düşünerek ciddi bir adim atmadan cok önce söyledim, özellikle anneme alışması için zaman bıraktım. Annem kabul etmezse ne yaparım diye korktuğum zamanları hatırlıyorum. Başta zor oluyor ama zamana bırakırsanız, sizin ne kadar kararlı ve mutlu olduğunuzu gördükçe babanız da karşı çıkmaz diye düşünüyorum. Hem belki de beklediğiniz gibi bir tepki vermez, yine de her ihtimale hazırlıklı olun ve gidip açıkça ve sakince konuşun. Umarım her şey gönlünüzce olsun.Öncelikle herkese merhaba,
Ramazan bayramında babama ciddi bir ilişkim olduğunu söylemek istiyorum. Ama çok korkuyorum. Çünkü bunu tek başıma yapacağım ve babamın meslek ve eğitim kriterine uymuyor görüştüğüm kişi.
Babam ve annem geçen yıl boşandılar. Annem boşanmak istedi.
Erkek arkadaşım, tesisatçı ve lise mezunu. Ben üniversite mezunuyum ve devlet hastanesinde sağlıkçıyım.
Annem babama bu durumu söylemek istemiyor. Çünkü kötü bir ayrılık ve boşanma süreci geçirdi. Babamın ve annemin evliliği 25 yıl sürdü. Anneme göre iyi bir evlilik değildi. Annem babamla tekrar yüz göz olmak istemiyor.
Babam ve annem aynı mahallede oturuyor. Ben farklı bir şehirde çalışıyorum.
Annem erkek arkadaşımı beğendi ve evlenmemize izin veriyor.
Babama da söyleyeyim. Onun da rızası olsun istiyorum. Kimsesiz gibi gelin gitmek istemiyorum.
Babama bu durumu nasıl söyleyeceğim ve onu nasıl ikna edeceğim bilmiyorum.
Lütfen benim geçtiğim süreçten geçenler yardımcı olsun bana bir akıl versin. Şimdiden teşekkürler.
Bak bu arkadasın tavsiyesi guzel bır Cafede bulusun bence sıddete meyilli diyorsun.Evet, "İznin var mı?" manasına gelecek cümlelerle yaklaşırsanız tüm kontrolü babanıza devredersiniz. Haberdar etmek, "Babacığım, ben birisiyle görüşüyorum ve ciddi düşünüyoruz. Senin de bilgin olsun istiyorum, fikirlerini önemsiyorum" demek, alt metinde "Baba seni ezmiyorum ama hayatımı kiminle birleştireceğime ben karar veririm" mesajını geçirmenizi ve kontrolü elinizde tutmanızı sağlar.
Ben ve bir kız kardeşim var. Annem bize baktığı için bir işe girip çalışamamış. Babam da annemi hep küçümsemiş. Sizin karnınızı ben doyuruyorum, gibi laflar etmiş. Bir de babam polis memuru olduğu için şehir şehir gezmişiz. Memleketten uzak kalmışız. Anneannem babaannem köyde yaşadıkları için şimdiki zaman gibi toruna bakmak diye bir şey yokmuş. Babam çok öfkeli bir insandır. Babam kabadır. Biz çocukken ağlasak, yaramazlık yapsak bizi dövermiş. Anneme de şiddet uygulamış annem hamile iken. Biz lise çağına gelip kendimizi idare edebilecek olunca annem iş hayatına atıldı. Şimdi annem de esnaf ve iyi kazanıyor. Bir de babam sadakatsiz bir insandı. Anlayacağınız babamın kötü davranışlarından ötürü aradaki sevgi bitmiş. Annem bizi okutana kadar sabretti. Ben ekonomik özgürlüğümü alınca da boşandılar.Baban cok biliyor ozel degılse annenle neden bosandılar
O kadar ileri gideceğini sanmıyorum.O anda sana bir sey yaparsa
Teşekkür ederimBizimki de çok zordu. İlk anneme söyledim, beklemediğim şekilde asiri tepki verdi ( eşim yabancı ve çok farklı bir kıtadan, ülkemizde ailesinden kimse yok gideceğim diye korkmuş) Çok sonra söyledim babama ve agladigimi hatırlıyorum. Dümdüz şekilde baba gorustugum biri var ve evlenmeyi düşünüyoruz dedim, babam da beklediğimin aksine olumlu karşıladı. Kabullenmeleri zor olur diye düşünerek ciddi bir adim atmadan cok önce söyledim, özellikle anneme alışması için zaman bıraktım. Annem kabul etmezse ne yaparım diye korktuğum zamanları hatırlıyorum. Başta zor oluyor ama zamana bırakırsanız, sizin ne kadar kararlı ve mutlu olduğunuzu gördükçe babanız da karşı çıkmaz diye düşünüyorum. Hem belki de beklediğiniz gibi bir tepki vermez, yine de her ihtimale hazırlıklı olun ve gidip açıkça ve sakince konuşun. Umarım her şey gönlünüzce olsun.
Ben annenin yerinde olsam aynı mahallede otururmam.Ben ve bir kız kardeşim var. Annem bize baktığı için bir işe girip çalışamamış. Babam da annemi hep küçümsemiş. Sizin karnınızı ben doyuruyorum, gibi laflar etmiş. Bir de babam polis memuru olduğu için şehir şehir gezmişiz. Memleketten uzak kalmışız. Anneannem babaannem köyde yaşadıkları için şimdiki zaman gibi toruna bakmak diye bir şey yokmuş. Babam çok öfkeli bir insandır. Babam kabadır. Biz çocukken ağlasak, yaramazlık yapsak bizi dövermiş. Anneme de şiddet uygulamış annem hamile iken. Biz lise çağına gelip kendimizi idare edebilecek olunca annem iş hayatına atıldı. Şimdi annem de esnaf ve iyi kazanıyor. Bir de babam sadakatsiz bir insandı. Anlayacağınız babamın kötü davranışlarından ötürü aradaki sevgi bitmiş. Annem bizi okutana kadar sabretti. Ben ekonomik özgürlüğümü alınca da boşandılar.
O konu da şöyle gelişti. Annem evliyken o mahallede ofis açtı. Boşanınca da ofisin yakınında küçük bir ev bulduk. O eve taşındık. Babam tabii ki evden çıkmadı. Babam arabayı da vermedi. Çünkü babam şart koştu boşanmak istiyorsan hiçbir mal varlığını paylaşmayız hepsi bana kalır diye. Annem ofisinden memnun olduğu için ona yakın ev bulduk. Ama aylar sonra annem “Keşke ben de memur olsaydım da bu şehirden tayin isterdim” diyerek pişmanlığımı dile getirdi.Ben annenin yerinde olsam aynı mahallede otururmam.
Beni okuttu, temel ihtiyaçlarımı karşıladı. Vefa borcu diyelim. Hem babalık hakkı var üzerimde.Ya Hayyam, baban ne iğrenç bir insanmış. Annene hakkı olanı bile vermemis, seni bunca dövmüş etmiş çocukken. Hazır annen bosamisken adamı sen de boşasana, konuşmayı kes vs. Ne demeye bir de babana yaranmaya çalışiyorsun ki??
Adam ne babalık yapmış ne kocalık, sen layıkıyla evlatlık yapmaya neden çalışıyorsun?
Seni okuttu dediği aslında yasal olarak yapması gereken şey. Bir artı değil, okula gitmesen- bu ortaya ciksa baban mesleğinden bile olabilirdi.Beni okuttu, temel ihtiyaçlarımı karşıladı. Vefa borcu diyelim. Hem babalık hakkı var üzerimde.
Zorunlu gorev btince hangi şehirde yaşamayı düşünüyorsunuz? Babanızın karşısında izin vermez gibi düşünüp konuşmayın ,olgun bı birey gibi dik durun. Yüzüne bakıp babanın söylemeden önce besmele okuyun, eş adayi çalışkan biriyse isssiz kalmaz ,zanaat sahibi buralardan yürüİzin istemek değil haberdar etmek mi? Babam bu duruma daha çok kızar. Ben burada eşşek başı mıyım, diye.
(Mayısta 25 yaşıma gireceğim.)
Ailemin evlenmem için koşulu ekonomik özgürlüğümü kazanmam idi. Erkek arkadaşımla beraber yaşıyoruz zaten. Yani bu sorumluluğu alabilirim. Çocuk için de buradaki zorunlu görevimin bitsin diye bekleyeceğiz. En az 2 yıl yani…
Zaten bir ay babamın kabullenmesini bekleyeceğiz. Baktık ki babam hala kabul etmiyor babam olmadan annem ve kardeşimin desteği ile evlilik yoluna gideceğim.Seni okuttu dediği aslında yasal olarak yapması gereken şey. Bir artı değil, okula gitmesen- bu ortaya ciksa baban mesleğinden bile olabilirdi.
Lütuf değil yani okutmasi. Ayrıca okula giderken cebine harçlık koymanın dışında ne yaptı ki? Derslerine mi çalıştırdı? Okula götürüp getirdi mi, eksik olan dersin için araştırdı öğretmen mi buldu? Doğan çocuk okula gitti geldi. Babalık bunun neresinde?
Bence babalık namına hakkı yok üzerinde, hatta tam tersi yapmadığı babalık için haksızlığı var.
Ben olsam böyle bir babaya yaranmaya ugrasmazdim. Herkese hak ettiği değeri vermek, yaptığı kötülükleri yüzüne vurmak gerek. En basiti o annene acımış mi, bunca sene kahrını çeken kadına bir çöp tanesi vermemiş. Bu merhametsiz adam düşünüyor mu hak hukuk da sen düşünesin?
Zaten şehrin de ayrı. Söyle evlenecegini. Begenmezse "es adayimdaki tek kriterim sana benzememesi, begenmemene sevindim. Senin kafana uyan biri olsaydı belki o da bana eziyet ederdi senin anneme ettiğin gibi" dersin. Üstüne yürür, şiddet göstermeye çalışırsa daha iyi. Karakola bildirirsin, babanin gercekten baba olmadığını erken yaşta - ileride tonla fedakarlik yapmadan içine sindirir, sınırını cizersin
Benim memleketime gideceğiz. Çünkü annem yalnız kaldı. Kardeşim üniversite okuyor farklı bir şehirde. Mezun olduktan sonra da mesleği gereği memlekette çalışamayacak. Erkek arkadaşım benim memleketime yerleşmeyi kabul ediyor. Şimdiden araştırmalara plan yapmaya başladı. Şu an görev yaptığım yer erkek arkadaşımın memleketi. Burası küçük, gelişmemiş bir ilçe. Benim memleketim ise şehir merkezi.Zorunlu gorev btince hangi şehirde yaşamayı düşünüyorsunuz? Babanızın karşısında izin vermez gibi düşünüp konuşmayın ,olgun bı birey gibi dik durun. Yüzüne bakıp babanın söylemeden önce besmele okuyun, eş adayi çalışkan biriyse isssiz kalmaz ,zanaat sahibi buralardan yürü