Kaldı ki öyle daha çok dikkat çekiyor.
Bir anne olarak titizlenmeniz çok normal. Ama şu söz her zaman çok hoşuma gidiyor "biz düştüğümüz zaman kendimiz kalkarız. Ama sizin dizleriniz düşmeye alışkın değil, çok taze" yani bu şu demek; neden çocuklarımızı bir fanusun içinde büyütmeye çalışıyoruz ? Bu fanus o kadar kalın bir camdan oluşuyor ki ulaşmak imkansız. Sonra çocuk ergenlige giriyor. Nasil mucadele edecegini bilmiyor. Ailesini de istemiyor. Hayati goruyor. Fanustan birden cikiyor. Aldigi yaralar onu daha cok etkiliyor. Artik hepimiz icin bir seyleri akisina birakma zamani geldi. Biz de bir anne baba tarafindan buyutulduk. Dort dortluk yetismesek de simdiki nesilden daha dirayetli oldugumuza kalibimi basarim. Alakasiz bir yere çıkmaya basladi konu. Son söylemek istediğim şu: çocuğunuz kotu niyetle paylasilmamis. Heves etmisler. Ama siz istemiyor olabilirsiniz. Bunu guzelce soylemissiniz. Kalp kirmadan. Gonlunu de alirsiniz rahatlikla merak etmeyin.
Daha fenasını yaşadım. Çok üzücü.
Yakın bir süre önce babamı kaybettim. Ben evde yoktum,eşim hava alalım diye dışarı çıkalım demişti. O esnada telefon geldi,canını vermiş babacığım. Yanına girmek istedim son kez. (Çok hatırlamıyorum o detayları) çıktım sonra. Baktım mutfaktan tartışma sesleri geliyor. Düşünün yarım saat olmamış daha.Siz ne yaşadınız
Özel değilse
Bizde aile faciasına döndü bu olay
Bu konu özelinde konuşacak olursam, daha önce de yazdığım gibi paylaşma kararını onun alması benim daha çok içime sinecek. Yani onu kısıtlamaktansa durumları anlatıp kendi doğru ve yanlışını güvenliğini tektir etmeyecek şekilde tercih etmesini sağlamayı düşünüyorum. Bu da zor bir çocukluk geçireceğini düşündürmüyor bana. Aksine olması gereken bir anne çocuk işbirliğini inşa etme planlarım var. Kurallarım var, ince eleyip sık dokuyorum kısmı aklının henüz ermediği, isteklerini mantıklı düşünmeden ifade ettiği dönem için geçerli ki şu an bile bazı konularda kendi kararlarını verebileceğini öğrenmeye başladı.
Başınız sağ olsun
Kontrol etmek için elimden geleni yapacağım sanırım
Yanlış anlamayın ama
yenGEnC 'e katılıyor ve şunu söylemek istiyorum. Kendiniz söylüyorsunuz o bir birey ona sormadan paylaşmam vs. Hak veriyorum,anne değilim ama anlayabiliyorum. Ama bu ikidir kuralcılıktan söz ediyorsunuz. E çelişmiş olmadınız mı ilerisi için? Maalesef öyle. Haklısın.Başınız sağ olsun
TAbiki bunları hatırlamamalıydın
Normal olmak bu kadar zor olmamalı
Aşırılıklar her zaman yorar sıkar yada böyle nefret ettirir
Ben oğlumu iki yere götürdüm. Birinde çocuk hakları gereği paylaşmıyorum, paylaşılmasına izin vermiyorum dedim. Çocukların hakları 18inde başlar dedi. Elendi kafadan. Diğeri aa tabi ji dijkat ediyoruz biz de dedi. Akşamına kaç bin küsürlük instagram sayfalarındaydı oğlum. Kaldırttım hemen.
Ben de kızımın veya kendimin resmini paylaşmam. Cocukluk arkadaşım birlikte büyüdüğümüz kadin da aynısını dedi. Neden resim paylaşmiyorsun diye. Ya 100 takipçim var. 100 kişi de beni görsün veya 100 kişi cocugumu görsün istemiyorum bu kadar basit
Sağlık, güvenlik ve bilişsel gelişimi konusunda hem çevremizdeki kişiler için hem kendisi için koyduğum kurallar var, evet. Mesela 3 yaşına kadar ekran hayatına girsin istemiyorum. Veya yine kola ile ne kadar geç tanışırsa o kadar iyi olacağını düşünüyorum. Veya havuza kolluksuz girmesin istemiyorum gibi kurallar. Bunlar çoşy annenin babanın aldığı kararlardır.Yanlış anlamayın ama
Yani kural koyan siz,ince eleyen siz,sık dokuyan siz. Birey nerede?
Fotoğraf konusu dışında bir yorum bu.
Çocuk sizin karar sizin. Ama bu kadar histerik ve kuralcı bir anneye sahip çocuğun mutlu büyüyemeyecegi konusunda fikrim hala sabit.
