Cabala ve ciddiyim dik dur çünkü önceki yazılarında babanın bahsettiğin özelliklerinden sonra dini sadece sizin sacinizdan ibaret anladığı ortada ki benim babam düzenli namazını kılar oruç kurban her daim ne olursa olsun hayatımızda vardır ama açığız ve kapanın denmedi denmez. Babanız kötü biri asla değildir eminim sizide çok seviyordur bunada eminim ama cehalet bazen en sevdikletimizin beyninde yer edebiliyor .bu cehalete boyun egmek zorunda hissetme kendini çok çabala çok .ama sonu senin mutlu olacağın şekilde olsunİki tane küçük erkek kardeşim var babam onlara da surat asıyormuş ve onlarda etkilenmişler huzursuz ortamdan. Keşke onları sevdiğimi ama beni evden gitmeye zorladıklarını anlatabilsem. Annem artık kabul etti kızıyor ama çok değil o kadar çok çabaladım ki anlatmak için anladı sanırım. Tek sorun babam tek...
Aslında cahil değildir. Kocaman kütüphanesi var evde. Sürekli okur. Psikolojik danışmanlık yapıyor. Aynı zamanda kişisel gelişim kitapları yazıyor. Seminerlere çağrılıyor sürekli. Ama neden ailesine gelince bütün bunları siliyor, neden yazdığı söylediği şeylere bize uygulamıyor anlamıyorum. Ona göre çok şanslıymışız ona sahip olduğumuz için, bütün Türkiye onu çağırıyormuş seminere onu istiyorlarmış konuşmak için çok mükemmelmiş kendisi vb. Ama annem de ben de ne kadar şanssız olduğumuzu konuşup duruyoruz sürekli. Çünkü o kadar egosu yüksek ki kendisinin hataları olabileceğini asla düşünmüyor hep bizi suçlu görüyor.Cabala ve ciddiyim dik dur çünkü önceki yazılarında babanın bahsettiğin özelliklerinden sonra dini sadece sizin sacinizdan ibaret anladığı ortada ki benim babam düzenli namazını kılar oruç kurban her daim ne olursa olsun hayatımızda vardır ama açığız ve kapanın denmedi denmez. Babanız kötü biri asla değildir eminim sizide çok seviyordur bunada eminim ama cehalet bazen en sevdikletimizin beyninde yer edebiliyor .bu cehalete boyun egmek zorunda hissetme kendini çok çabala çok .ama sonu senin mutlu olacağın şekilde olsun
Su an dahada çok uzuldum yazdıklarına. Ama böyle bir babaya bence konuşup cabalayarak kendini ifade edebilirsin yumuşar bence eğitimli algısı yüksek bir insanmis ne güzel .en çok üzüldugum şey iletişimi bilen eğitimler veren birinin surat asıp evde iletişimi koparması.şaşırdım aslında ama baban çabaya iletisime kalben inanmasada eğitim duzeyiyle inaniyordur kapıları zorla :)Aslında cahil değildir. Kocaman kütüphanesi var evde. Sürekli okur. Psikolojik danışmanlık yapıyor. Aynı zamanda kişisel gelişim kitapları yazıyor. Seminerlere çağrılıyor sürekli. Ama neden ailesine gelince bütün bunları siliyor, neden yazdığı söylediği şeylere bize uygulamıyor anlamıyorum
Şöyle başlıyorum; şu an 18 yaşındayım, 11 yaşındayken zorla kapatıldım. Hiçbir zaman istemedim ama kendimi bildim bileli baskı gördüm. 13 yaşına geldiğimde kapalı olmak istemediğimi kendime yakın bulduğum bir öğretmenimle konuştum. Bana kızdı ve "sakın öyle şeyler düşünme bir daha duymayacağım." dedi. Hep utangaç, kendine güvenmeyen uysal biriydim. Öğretmenim kızınca hemen sindim. O arada kendime ailemden gizli sosyal medya açmış açık resimlerimi koyuyordum zaten okula da açık gidiyordum kapalı almıyorlardı o zamanlar. Ailemin sosyal medya hesaplarından kendi resimlerimi siliyordum. Kendimden o kadar utanıyordum ki hiç arkadaşım olmadı. Zaten hep sınırlandığım için arkadaşım olduğu zamanlarda onlara gitmem ya da onlarla bir şeyler yapmam yasaktı. Her şey karşılıklı doğal olarak onlar da bize gelmedi. Hep yalnız kaldım. Sonra liseye geçtim ve bu hâlâ devam ediyordu. Annemin bir akrabasından 3. Yabancı dilim için dersler almaya başladım ve bu öğretmenim sanki beni anlamış gibi "eğer kapalı olmak istemiyorsan ben senin yanındayım" dedi. O gün dönüşte annemle bunu konuştum. Bana kızdı ve "böyle daha güzelsin" dedi. İstediğim güzellik değildi. Yine sindim. Her zaman ailem için yapmaya devam etmeye çalıştım. Ama her gün nefret ede ede taktım. Başımda o varken boğuluyor gibi hissediyordum. Hep bir taraflardan gevşetmeye çalışıyordum. Bir zaman sonra bıraktım ve okul harici evden çıkmamaya başladım. Kendimden nefret ediyordum, kimsem yoktu. Sürekli ders çalıştım, dil öğrendim, okudum kendimi geliştirdim. Bu sene üniversite sınavında ilk 5 bine girdim. Tıp okumak istiyordum her zaman. İstediğim yeri de alıyorum şuan. Bu sene içinde annemle çok kez konuştum kapalı olmak istemediğimi hep geçiştirdi, heves geçer sandı. Sınav geçtikten sonra babamla konuştum. Babam çok farklı şeyler düşünerek siyasete bağladı. "Açılırsan solcular kazanacak" vb. Hiçbir zaman benim sağ - sol ayrımım olmadı ve her zaman herkese her seçime saygı duydum. Ama babam "sonuç olarak senin kararın" dedi ve kapattı konuyu. Sonra tekrar bekledim, düşündüm, araştırdım. Bu süreçte annem sürekli beni suçladı ve tehdit etti. "Senin yüzünden evde huzur kalmadı, senin yüzünden mutsuzuz, açılmayacaksın, seni okutmam, yollamam üniversiteye falan, dizimin dibinde oturursun..." Bağırdı bağırdı ve gitti. Bir kaç saat sonra geri gelip tehdit ettiği için özür diledi. "Ben yapmam ama baban yapar" dedi bu sefer. Bu son bir ayda sürekli sürekli ikisiyle de konuşmaya kendimi anlatmaya zorla bir şey olmayacağını söylemeye çalıştım. Dinlemediler. Babamla konuştum sonra. "Ben müsbet bir adamım" falan demeye başladı. "Annemi saygıyla dinlerim baba ama senin bu konuda söyleyeceğin şeyleri dinleyemem özür dilerim din dağıtmakla dinli olunmuyor" dedim. "Haklısın ben de namaza başlayacağım" dedi bir ay önce. Ve tabiki başlamadı ben başladım bu arada. En sonunda artık daha fazla erteleyemeyeceğimi farkettim ve anneme söyledim. Annem yavaş yavaş kabullenmeye başladı ama kızmaya devam etti doğal olarak. Ve babam "senin kararın, senin hayatın, sen bilirsin" diyen adam. "Ne dediysem vazgeçiremedim sen görürsün" dedi ve konuşmamaya başladı benimle. Şu an üniversiteye gidebilecek miyim bilmiyorum, evden çıktığım an geri geldiğimde dayak mı yiyeceğim bilmiyorum, babamın surat asmaları bütün aileyi etkiliyor ve annemin etkilenmesini istemiyorum, gördüğüm psikolojik şiddetin haddi hesabı yok. Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Ne olacak hiç bilmiyorum. Çok fazla yoruldum. Ya bir şekilde kurtulacağım bu baskıdan ya da dünyayı kendimden kurtaracağım. Çok yoruldum.
Namaz zaten kılıyorum. Ve evdekileri de namaza çağıran hep ben olmuşumdur. Eğer babam namaz kılın diye zorlarsa kendisi de kılması gerekeceğini için yapmaz ama kapanmaya zorlayabilir çünkü kendisi kapanmayacakMerak ettigim bi konu var. Aileniz size sadece kapanma konusunda mi baskı yapıyor? Namaz konusunda falan da var mı?
( Sorma amacım kapanmayi gerçekten dini anlamda mi istiyorlar yoksa kültürel gelenekci olarak sadece kiyafet olarak kapanmaniz Onlar' a yetiyor mu? )
Egitiminizi hayirlisiyla alirsiniz inşallah sakın bu fırsatı kaçırmayın.
Size kapan demeleri bile sogutmus olabilir.
Yasaklari abartarak caziplestiren yapimiz var.
Siz şu an egitiminize odaklanin ve uzaklasin ailenizden.
Mesafe iliskileri olumlu etkileyebiliyor.
Hayat sizin hayatiniz ama su an egitim çıkış kapınız.
Namaz zaten kılıyorum. Ve evdekileri de namaza çağıran hep ben olmuşumdur. Eğer babam namaz kılın diye zorlarsa kendisi de kılması gerekeceğini için yapmaz ama kapanmaya zorlayabilir çünkü kendisi kapanmayacak
Bir ay önce konuştuğumuzda söylemiştim tamam ben de kılıcam dedi ama kılmadı hiçEnteresan durum.
Kapaliliginiza karsi babanizin da namaz kilmayisinizi ornekleyebilirsiniz.
Sizi anlamasi kolaylasir.
Bir ay önce konuştuğumuzda söylemiştim tamam ben de kılıcam dedi ama kılmadı hiç
Söylüyorum sen baba görmemişsin herkes beni isterdi baba olarak diyor yaBu sizin kozunuz olsun.
Babalar ve anneler çocuklarına rol - model oluyor. Babaniz da biliyordur.
Çok baskının iticiligini de söyleyin her firsatta.
Allah kolaylık versin.
Söylüyorum sen baba görmemişsin herkes beni isterdi baba olarak diyor ya
Söylüyorum sen baba görmemişsin herkes beni isterdi baba olarak diyor ya
Arada kaldım. Onlar ne yaparsa yapsın ben yine de dürüst olmak istiyordum. İzin vermiyorlar bunaBöyle babam olacağına :)
Kendi babama şükrettim sayende.
Dediklerimi yap.
Politik ol ve renk vermeden üniversitene kayıt yaptır.
Gerisi çiçek böcek...
Canım benim işin gücün varsa kimse bişey yapamıyor. Nasıl istersen öyle yaşa. Ben açıldıktan sonra yaşamaya başladığımı hissediyorum. Saçlarıma rüzgar deyince anladım o mutluluğu. Ben de senin kadar küçükken zorla kapanmıştımEvet ben de daha mutlu olacağımı biliyorum ve ahlaki açıdan değişmeyeceğimi de biliyorum. Çünkü hep bu kişilikteydim ben. Annem açılırsan çok kötü olacaksın mutlu olmayacaksın seni rahat bırakmayacağız diyor
lutfen o çocuklara acıyan gözlerle bakmayın. aynı sizin gibi bana da acıyan gözlerle bakan, hatta cik cik bu yaşta başını örtmüş diyen bir çok insan oldu. bu tepkiler insanları ben ve ötekiler diyerek ayirmama sebep oldu. oysaki ben isteyerek başımı örtüyordum. hatta ablalarım örtme çok sıcak deseler bile örteceğim diye ağlıyordum. rol model olarak aldigim ablalarim ve annelerim vardi çünkü.bu annesi gibi mini etek, sort giymek isteyen çocuklar kadar normal bir durum. hayat sizin yaşadığınızdan ibaret değil, kuş yuvada ne görürse onu işlermiş. bu yüzden hakkında en ufak bir fikriniz olmayan küçük çocukları üstenci ve ötekilestiren tavirlanizla yaralamayin.
konu sahibi istemediğiniz bir şeyi yapmayın, aileniz de belli ki çok sekilci, umarım mutlu olacağınız şekilde yaşarsınız
Küçükken sürekli rüyama girerdi açık gezdiğim, saçlarıma rüzgar değdiği, kollarımın güneş gördüğü. Hep rüyalarımda açık bir şekilde koşardım. Artık gerçekleştirmek istiyorum. Çok üzülüyorum.Canım benim işin gücün varsa kimse bişey yapamıyor. Nasıl istersen öyle yaşa. Ben açıldıktan sonra yaşamaya başladığımı hissediyorum. Saçlarıma rüzgar deyince anladım o mutluluğu. Ben de senin kadar küçükken zorla kapanmıştım
rızası olmayan çocuğun ya da yetişkinin farketmez zorlanması istismardır. ama her başını örten çocuk da zorlanmıyor bunu söylemek istedim mesajında, umarım anlatabilmisimdir.Polemiğe girmek istemem. Bana göre başörtüsü saygı değer bir şeydir. Ama rızası olmayan küçüğün buna zorlanması istismardır. Nokta.