Babalarda Ağlar

BABALARDA AĞLAR

Bu gün gayet keyifle müzik dinlerken o çocukluğumdaki annemin çok sevdiği melodiyi duyana kadar...
ALDİLA...Koyuverdim yine kendimi.Gel de dönme geriye..
Mırıldanır,arada da söylenirdi,babamı çekiştirirdi..Ama usulca onu anlayamadığımı sanırdı
O kadar çok severdim ki annemi çocukken,çocuklar annelerini nasıl severse...ben daha fazla.
Öyle gelirdi bana.Birde arkadaşlarıyla beraber olunca eşler yatırılırdı ortaya.Bizde ister istemez kulak misafiri olurduk.Babam annemi üzüyormuş canım annemi.Biz hissetmemiştik.Olsun anne söylediyse doğrudur,ne derse doğrudur.Henüz gerçekleri görmemiz gerekmiyordu.Anne yeterdi baba olmasa da olurdu...yeter ki anne olsun.

TA ki..Antalya’nın o mis kokulu ilçesinden gelen mektuba kadar.kardeşimle bana yollamış.zarfı açtım
İçinden bir kart çıktı..Vazoda onlarca çiçek sadece bir tanesi masaya düşmüş..çok güzeldi..Arka yüzüne baktım.O güzel el yazısıyla hal hatır sormuş ve.. not düşmüş.. o düşen yalnız çiçek benim...
O kadar üzüldüm ki..Kardeşimi alıp gitmem şart oldu.Babamı anlamak ve tanımak istedim.madam umursamamıştı kartı.Gittik..

Yemek yapmayı bilmiyordum henüz.Lahana yapraklarını dolma olarak saramayınca iple bağlayıp,pişirmiştim bir keresinde,yenmedi...Bir başka günde karnabahar haşlamadan pişirince.. Ertesi gün yemek kitabı almış bana babam,çok sevindim.Böylece güzel yemek yapmayı öğrendim. Üçlü günler başladı.Arada gene giderdi lokale,ama daha bir baba gibiydi.Sorumluluk almıştı,yükler onun üzerindeydi..
Yavaş yavaş tanıyordum onu,aslında erkekleri tanımak gibi bir şeydi..ilk adım.
Anne varken her şeyi yüklendiği için babalara bir şey kalmıyor.Zaten erkek anneleri öyle yetiştiriyor sen erkeksin aman ha...Her yük annede olunca,söylenen,ama gene de yapan ...Çocukları hafiften dolduran,babayla araya mesafe koyan,korkutan anneler...Öyle görmüşler annelerinden...onun için derim ya bir şeyleri değiştireceksen önce anneanneden başla...
Babam annemi unutamıyordu.aradaki huysuzluklarından anlardım.Kadın olsa anlatır,erkek anlatmaz hislerini de anlayamazsınız..Huysuz işte der geçersiniz..bende diyordum HUYSUZ.bazen hak veriyordum anneme..Günler geçtikçe de çözüyordum.Uzatmazdı,İsterdi ki o söylensin,sinirlensin sen sabret,affet. Annem öyle yaparmış...Bir gün dedim ki sabretmedi,affetmedi nerede şimdi...Benden mi çıkaracaksın hırsını baba....O oldu,bir daha annemin adını anmadı...Çocukluk aşkını,biricik sevgilisini,kaçırdığı,uğruna neleri göze aldığı...Bulamayınca boşluğa düşüyordu.
Kadın gibi sızlanamaz erkek.
Kadın gibi arkadaşlarına içini dökemez
Kadın gibi ulu orta ağlamayı bilemez
Ama ben ara sıra babamın odasından gelen ağlama sesini duyardım kısık kısık
Ertesi gün huysuzlaşsa da hoş görürdüm onu biliyordum artık...Her şeyi içinde yaşıyor erkek.
O kart gelmeseydi...Ben babamı tanımasaydım.....

yeşilimin anılarından duyguları..

:1yes2: :1yes2:

Yeşilim ellerine saglık gene döktürmüşsün ne mutlu sanaki gelen bir kartla babanı tanıma istegine kapılmış ve onu tanımışsın.Ama hergünü babasıyla gecen ama onu tanımak için ugraşmayıp ölünceye kadar tanıyamayan ne kadar çok kişi var.

babamın kıymetini anlamaya başladım sanırım... ne kadar huysuzda olsa keçi gibi inatçıda olsa herşey bizim iyiliğimz için bunu biliorumm birde ayrılık zamnı yaklaştıkça insan daha bi iyi anlıo ailesinin kıymetini....
yüreğine kalemine sağlık ablacım...

Ben de babamın ağladığına şahit olmuştum.Annemi ne olursa olsun çok sevdiğini söylüyordu.Bunlar acı veriyor insana yeşilim.Ben aldırmamayı öğrendim.Zaman zaman üzülmeye başlasam da boşver diyorum.Hayat onlar için de hiç kolay yaşanmıyor.

gül,dsntr,camdankalp,fuşya,ceo.realist..yorumlarınız için teşekkürler...
ne yalan söyleyeyim,bayılıyorum yorum okumaya.o kadar içten,o kadar anlamlı buluyorum ki her birini...sağolun...iyiki varsınız.

gene çok güzel döktürmürmüşsün.benim babam,konservatuarda müzisyendi onunla çok iyi anlaşıyodum çünki bende konservatuarda okuyodum her bakımdan benimle arkadaş gibiydi. ama bizi bırakıp ahirete gideli çok uzun zaman oldu hala babacımı arıyorum ve onu çok özlüyorum nur içinde yatsın canım babam

benim babamla olan o kadar az anı var ki zihnimde...
11 yaşındaydım babamı kaybettiğimde. o yüzden ağladığını hiç görmedim. sadece babamın bir kere çok acı çektiğine şahit oldum. kanserdi 5 yıl mücadele etti. son zamanlarıydı antalya da oturuyoduk ramazan ayıydı. babamı ilk defa o kadar kötü gördüm. o hep benim gözümde kahramandı ilk defa inliyodu ağrıdan acıdan. dudaklarını ıssırıyordu sesini duymayalım diye. ama duydum babamı o halde gördüm... okula gitmek için hazırlıyordu annem bizi ve o anda anne ben oruç tutucam dedim. annem hayır dedi olmaz yaz ayıydı nasıl sıcak antalya dayanamazsın senin okulun var olmaz dedi. dinlemedim ve allaha dua ettim ben oruç tutucam allahım sende babamın ağrılarını geçir babam rahatça uyuyabilsin..
okuldan heycanla geldim çok zor dayanmıştım oruç tutmak ağır gelmişti ama işin ucunda babam vardı tuttum orucumu. bir de baktım ki babamın ağrısı geçmiş ilk defa derin uykuda...

offf ya arkadaşlar mahvettiniz beni hepinizin ellerine yüreğine sağlık ne kadar güzel ifade etmişsiniz benim babamda 5 yaşımdaydım vefat etmiş tanımadım.keşke tanıyabilseydim keşke onunla ilgili anılarım olsaydı keşke...


yeşilim yazılarını büyük bir zevkle okuyorum çok güçlü çok güzel bir yüreğin var sağol canım bizim de okumamıza fırsat verdiğin için

figom,jasmin34,pasagülşah,mihrace..burası paylaşma platformu acısı ve tatlısı ile
birbirimizi anlamak ve ziyaret etmek çok anlamlı iyiki varsınız.
yorumlarınız benim yazmamı körüklüyor...teşekkür ediyorum.

yeşilim eline yüreğine sağlık. Canım babam hayatta değil. Onunla ilgili hatırladığım en etkilendiğim durum ağlamamak için kendini tutması ama gözlerindeki kızarıklık ve buğunun onu ele vermesidir.

Erkekler o sert tabiatlarının altında yufka yürek taşırlar .Bakmayın onların asıp kesmelerine aslında çok duygusaldırlar .Yeterki huylarına gidin .Yeşilim iyiki görmüşsün o kartı :)Öpüyorum .

polime,minerwa,lereenim ...bazı şeyleri hatırlamak iyi oluyor...iyide geliyor.
sağolun.

sagol yesilim paylasimin icin.bende bütün yazilarini takip ediyorum.hepsi cok güzel.evlenmeden önce babamla hic anlasamazdim.yaptigi davranislar yanlis gelirdi bana.cok diktatördü anneme davranislarina sinir olurdum.hic sokulmazdim yanina halbuki evin en kücügüydüm.ama ben evlenip uzaklara geldim.oda yaslandi daha yumusak oldu.simdi her gün ariyorum.sesini duymadigim zaman huzursuz oluyorum.hasdami acaba diye.iyiki varlar.bazen düsünüyorum onlar olmazsa ben ne yaparim diye.hepimizin babasina allah uzun ömürler versin.ölmüs olanlarada allah rahmet etsin.lütfen yasiyorlarken kiymetlerini bilelim.

sevgili ceyhanlı ..allah babalarımıza sağlıklar versin.
vefat edenlerin mekanları cennet olsun..yaşlanınca bir başka uysallık geliyor erkeklere..Allah kavuştursun seni..