Bende de aynısının parasız olanı var :)) bari parası olaydı iyiydi. Maddi bir katkı da görmedim ben.
Babanı olduğu gibi kabullen. Nasıl başarırsın bunu bilmiyorum ama beni zerre kadar etkilemiyor. Ayda yılda bir görüşürüz. Telefonla hiç konuşmayız. Bir ara sitem ediyordu anneme beni hiç aramıyor bu nasıl evlat diye. "31 yıldan sonra baba kız ilişkisini tamir edemem anacım" dedim konu kapandı. Bunca yıl oturup iki muhabbet etmemişiz. Babalıktan tek anladığı, kurallar koymak ve direktif vermek. Benim istediğim gibi yaşayacaksın demek. Bayram ve düğün günü dışında sarılıp öpmüşlüğüm yok. Sonra vay efendim bu nasıl evlat.
Ergenlik döneminde çok üzülürdüm ben de. Hoş, ilgiden ziyade ben istiyorum böyle olacak demesine üzülürdüm. Fikrimin, isteğimin önemi yoktu. Günah ve ayıp ise, yapılmamalıydı. Elalem ne der var bir de.
Velhasılı artık ben hiç üzülmüyorum. Babam böyle bir insan yapacak bir şey yok. Maalesef genetik yüzünden ben de sevgimi çok gösterebilen biri değilim. Lanet özellik bana geçti babamdan. Anne olduktan sonra ailemle ilgili üzülmediğimi fark ettim. Oğlumla ilgileniyorum, bir insan yetiştiriyorum. Ailemin yaptığı hataları yapmamaya gayret ediyorum.
Sen de olduğu gibi kabullen babanı da anneni de. Kendine ait bir hayatın olsun ve bunu artık düşünme. Belki kızacaksın bu dediğime ama emin ol o maddi imkan çok büyük bir nimet. Benim öyle imkanlarım olsa, şu an bambaşka yerlerde olurdum. Ya da ailem yobazlıkta çığır açmamış olsalardı , bambaşka bir hayatım olurdu. Bak yurtdışına gidebiliyorsun, doktora yapıyorsun. Bunlar çok çok güzel imkanlar.
Ben asla anlatamayacağım burada, nasıl bir hayat yaşadığımı. Lakin samimi söylüyorum anlatsam dehşete kapılır okuyanlar. Şunu söyleyip bitireyim. Ben de anlattığın babanın çok daha vahim durumda olanı, hiçbir imkan sağlamayıp kendi çabamı da baltalamaya çalışan modeli vardı. Üzüntünü anlıyorum ama elinde hayatını kuracak imkanlar var. Bunu değerlendir. Babanı da boşver.
valla onların arasında ne var ne yok bılmıyorum ama ben bırbırlerını pek sevdiklerini dusunmuyorum, cunku surekli bir kavga gurultu var evde ama bazen hıc konusmuyorlar bazen surekli. bilemiyorum o yuzden. ama babamın annemle arası kötuyken bıze daha iyi davrandıgı da bır gercek. cok degısık, yani keske her zaman iyi olsa aramız bır seyler yapsak cıksak gezsek vs. neyse yine buna da cok sukur dıyorum, maddi acıdan iyiyim cunku. bugun bile geldi dedi ki bir aylık harclıgının 3 katı kadar senelik sana tatil parası vericem. cok sevindim:)
inanın simdi bile annem babama söyleniyor, bir odemesini yapmamıs annemin, sanki biz onun ailesi degiliz hep kendi ailesiyle ilgileniyor hep onlarla ilgili seyleri yapıyor bızım her seyımızı unutuyor hep kızıyor vs. ben de pollyannacılık yaparak bu zamana kadar hep kendimi telkin ettim ama yani tatilden donup bızımle hıc konusmaması dun cok üzdü beni. o yuzden hep olanları dusundum ve ıcımı bıraz buraya dökmek istedim. meger herkes aynı seylerı yasıyormus. gercekten uzuldum, insallah hepimizin karsısına Allah iyi insanları cıkarır ve bugunumuzu aratmaz.
