Baba ve bebek ilişkisi

Yanlış yorumlamışsınız, dediğiniz senaryo yaşanmadı. Bebeğim benim kucağımda sakinken teyzesine veya anneannesine gittiğinde de ağladı, babasına gittiğinde nefesi kesilene kadar ağladı. Anneyseniz eğer bebeğinizi o halde göreceğinize içgüdüleriniz hareket eder çeker alırsınız dayanamayıp. Ben de her anne gibi bana ihtiyacı var deyip kucağıma aldım. Baba bütün gün işte olduğu için sürece dahil olamadı, bebek de onu kabul etmeyince süreç başlamış oldu. Kesinlikle yatak da oda da ayrılmadı. Hala aynı odada yatıyoruz. Baba genel olarak dışardan seveyim üstüme bulaşmasın tavrında zaten bundan bahsediyorum. Zor dönemde bakması zor evet ama şu an hiçbir zorluğu yok zaten yaşına gelmiş çocuk. Hala oturup oyun oynamayı bile beceremiyor ne yazık ki
 
İşi zora sokarsam hepten ters tepebilecek sivri bir karakter eşim, emrivaki yapıp çıkıp kapıyı gidemiyorum
o zaman inşallah sakince oldurmanın bir yolunu bulursunuz.
ama zamanla diye diye 1 yaşında olmuş çocuk
zamanla gelişip gelişmeyeceği de belirsiz
şahsen ben olsam çoktan cinnet geçirmiştim sanırım
 
Aile terapistden yardim alin. Ama sahsen adamin suratinin ortasina öyle bir patlardim ki neye ugradigini sasirirdi. Böyle seylere hic gelemiyorum..ama dedigim gibi disardan destek alin. bebek bu. Ilk aylar anneden ayri bir varlik oldugunun farkinda bile degil. Esiniz resmen cocuga küsmüs. Yetiskin gibi davranmaya denesin.
 
Özellikle babaanne ve halalar ile durumu açıkça paylaştım keza onlar da bunun oldukça farkında. Kendisiyle de yakın zamanda konuştular benim haberim yokmuş gibi, diyorum ya onun gözünde o haklı olduğu için çevrenden gelen fikirleri göz ardı ediyor gibi duruyor. Herkes ondan anne gibi davranmasını istiyor zannediyor halbuki baba olsa yetecek zaten. Kafasındaki baba imajını bilemiyorum, kendisi baba ile büyümemiş çünkü. Bahane uydurmak istemiyorum onun adına ama kesinlikle elini taşın altına koyma vakti geldi geçti bile
 
Bu süreçte ben de çok kendimi öne atıp parçalandım sanırım benim de hatam oldu, kendini sürece dahil edemedi bir türlü sonrasında da ipler sarpa sardı belki de öyle de düşünmek gerek. Biraz büyüdükçe baba oğul aktivitesi fazlalaşır diye umudediyorum
 
o zaman inşallah sakince oldurmanın bir yolunu bulursunuz.
ama zamanla diye diye 1 yaşında olmuş çocuk
zamanla gelişip gelişmeyeceği de belirsiz
şahsen ben olsam çoktan cinnet geçirmiştim sanırım
Cinnet geçirdim, sonu boşanma kararına gitti. Sakinleşince farklı çözümler bulmaya çalıştım. Kestirip atmak olmaz ama benim de bir sabrım var kesinlikle
 
Ah o patlatma isteğim hiç gitmiyor yatakta falan itiveresim geliyor özellikle ben uykusuzluk çekerken o mışıl mışıl uyurken Terapi kesinlikle aklımda olan bir seçenek
 
Babasıyla büyümemiş olmasının etkisi olabilir kesinlikle.
Aslında konuşma olarak değil de mesela kayınvalideniz ve eşiniz çocuklayken “hadi oğlum sen yemeğini yedir, ben şu işimi halledeyim” dese gibi durumlar yaratılsa diye düşündüm ben.
 
Evet bu biraz daha olabilir bir şey kısa vadede umut getiren bir çözüm gibi duruyor
 
Yaş farkınız göze batacak aralikta malesef. 26 yasinda birine 30 ustü olmaz . Orta yas moduna girmis bile esiniz. Bebek o yahu ne demek itti diye ilgilenmemek. Resti cekin sizle ilgilenmese neyse de bebeğinize yaptığı kotülüğü affetmeyin..kendi bostan korkulugu mu. Sanki eve oyuncak aldiniz hevesi mi kacmiş beyefendinin. Ev işi de yaptirın niye herseyi siz üstlendinizki. Ilk aylar aglarken verseydiniz eşinize bir şekilde susturmayi oğrenirdi. His eşiniz tam bir ...neyse sinir oldum. Bebekli anneye kolaylik saglamayan erkeklere asirı sinir oluyorum. Resmen vicdansizlik. Dusunsenize eşiniz bebeknis ev işi helak oluyor siz hazır yemegi yiyip hazır kiyafeti giyip manda gibi uzanip telefonla ugrasıyorsunuz. Bunu yapan insan değil benim gozumde eşine de çocuguna da zerre değer vermiyordur yollayin evden gitsin madem varliğı yok ortada zaten fiziki gorüntüsü de kalksın
 
Ah bekara koca boşamak çok kolay keşke kestirip atmak bir çözüm olsaydı, insan sinirlenince ilk bunları yapmak istiyor ama olur mu tabi ki olmaz. Çocuktan önce böyle biri değildi kesinlikle bana yardımcı olurdu elinden geldiğince, yemek yapamadığımda yemeği yapardı, evimiz büyük temizliğe yardım ederdi. Şu an çöp atmak bile sorun haline geldi
 
Yahu tam melek yasları vakit gecirip de sanki kucagina alacak sarilacak en guzel zamanlar. Sizi baya manipüle etmis esiniz ona hak veriyorsunuz mazeretine ikna olmussunuz. Siz mesela vakit geciremiyor musunuz ee o neden geciremiyor. Eşinizin yasça büyük olmasinın etkisi de var sizi kucük bilgisiz olarak mi gorüyor kullanilacak yonetilecek biri. Yapmayin bakalım yemek temizlik
 
Bence kesinlikle bu yuzden, kendinizi çok öne atmıssınız eşinizin de kolayına gelmiş. Bebek bakımı zor, tek anneye yüklenmesi acımasızca. Zaten hamileliği, doğumu derken zor surecler yaşıyoruz. Biz ailelerden uzakta yaşıyorduk onun da etkisi büyüktü. Yardım edecek kimsemiz yoktu. Eşim tüm gece calısır uyuyamazdı, ben tüm gece evde tek basıma, aralıksız ağlayan bebekle sabaha kadar uyuyamazdım. Sabah eşim gorevden hic uyumamış olarak gelir, bende hic uyumamış olarak karsılardım. Sonuç olarak birinin fedakarlık yapması gerekiyordu o kişi genelde eşim oluyordu sabah çocuğu ona paslayıp öğlene kadar uyurdum. Sonra ben alırdım o uyurdu öyle öyle hallettik ama yıprandık mı evet hemde çok. Çocuğunuzun gün icinde baba dedigini, eve gelince cok heyecanlandıgını, babasının fotoğrafını görünce mutlu olduğunu falan pozitif biseyler soyleyin belki cocuk beni istemiyor dusuncesini atar kafasından.
 
Bosanın demedim farkettiyseniz ama bu bence yenilir yutulur degil bir rest cekip tepki gosterilecek bir durum. Kendinizin değil çocugunuzun hakkini savunmalisiniz. Gerçi yalanlarina inanmişsınız. Esim icimden gelmiyor bakmakndese bilemiyorum gozum doner herhalde. Sanki eve yeni oyun aldiniz da sevmedi. Cidden rezalet
 
Çocuktan önce size yardım edip, şu an etmiyorsa kendini 2. Plana atıldığını hissediyordur. Benim kankamın eşi böyle oldu. Çocuktan sonra içine kapandı. İkisi de ayrı dünyalarda yaşıyor.
Bu babasız büyüme meselesine katılmıyorum ben. Benimde kayınvalidem ve kayınpederim eşim 3 yaşındayken boşanmış. Eşim babasından görmediği tüm sevgiyi kızında yaşıyor. Arkadaşları şehir dışına çağırıyor, gitmiyor. İş teklifi geliyor, gitmiyor. Bana nasıl ki doğumdan sonra “annelik” duygusu geldi. Ona da “babalık” duygusu geldi.
 
Kendim yazdım sandım bukadar olur..
Benm azbucuk işe yarayan çözümlerim şöyle
Kesinlikle aileler daha az gelmeli yada geldimi tüm sorumlulugu almamalılar
Birde ufak ufak berabrr vakit gecırmelerini saglayın işte ben mutfagı toplucam sen oyalarmısın diyip ne yapması gerektiğini söyle onu yapsın işte şu oyuncakla oynat vs
Gittikçe süreyi uzat yavas yavas alısırlar birbirlerine
Zaten bebek büyüdükçe iletişim başladıkça düzelir diye düşünüyorum
 
Tavsiye de vereyim eşsinizin izin gununde bebegi ona birakıp gidin arkadasinizla buluşun 3 saat falan. Basbasa kalsınlar mecbur ilgilenir. Gerci esiniz cok garip biri bebek aglarsa döver falan onu bilemem. Oyleyse birakmayın.
 
Mecbur birakin. Bebegim yeni dogdugunda babasina verip uyumaya giderdim. Eger yenidgan doneminde baba ilgilenseydi, onada alisirdi. Sadece sizi istemesinin sebebi size guvenmeseydi. Zaten cocuklar ilk 4 ay sadece agliyor. Cocugu babaya birakin ve disarida isim var diye cikin. Boyle boyle alisacaktir
 
Öyle olduğunu düşünmüyorum, kendisi küçük çocuk eylemeyi pek beceremiyor yaştan çok karakter olarak diyelim. Bahsettiğim arkadaşlarının çocukları da 3-4 yaşlarında zaten onlarla oyun kurabiliyor ama kesinlikle doğru söylüyorsunuz vakit geçirebilir
 
Kuzenim eşiyle tek başlarına çocuk büyüttüler dediğiniz gibi gece nöbetleşe baktılar çocukları inanılmaz babacı mesela. Oğlunu çok seviyor işte videolarını fotoğraflarını izliyor ama gelince onunla oynamak yerine telefonla oynuyor anlayamıyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…