hayatımda 1 kere birini aldattım. bahane değil ama hem yaşadığı hastalıkta iyileşmesine aracı olduğum, en yakını olarak ilgilendiğim, hem de ağır fiziksel şiddet gördüğüm bir ilişkiydi. psikiyatrik tanılı bir hastaydı, neyse.
aldattığım gecenin sabahı direkt bitti demiştim. malum olaylardan dolayı da zerre pişmanlık hissetmemiştim açıkçası. sadece benim için de yeter noktası olduğunu anlamıştım. içim buz gibiydi.
sonra onun beni zaten eski sevgilisiyle aldatmış olduğunu öğrendim.



ben ayrılmak isteyince canımı yakacağını düşündüğü için kendi söylediydi. ben ona söylemedim. bu da böyle bir anımdır.
her ne sebeple olursa olsun aldatmak yanlış, bir de eski sevgilinle olmuşsun yani x2 kötü durum.

şimdi sana aldattığını söylemen gerekli desem ikiyüzlü olur muyum bilemedim..
etik ve ideal olana göre yazacağım. itiraf etmedikçe o vicdanın seni rahatsız edecek. karşındakinin bunu bilmeye hakkı var. ayrılık konuşmasını ve itirafı yüzyüze yapmalısın. (sana fiziksel olarak zarar verebilecek biri değilse.)
eğer o kadar da etik olamam dersen mesajla ayrıl ama bence aldattığını da söylemelisin.. ben bilmek isterdim, belki adam kendini yiyecek şu mu oldu bu mu oldu, sana tekrar ulaşmaya çalışacak falan, bilsin ki nefret etsin kurtulsun.
ilgisizlikle cezalandırmak
bu arada o gece birlikte olduğum kişiyle de olaydan 1 sene sonra ilişki yaşamaya başladık.. huyu aynı buydu

ben ona divane olduğum için yıllarca çok uğraştım git gelleriyle maalesef. sevgilinden şu huyu yüzünden çook önceden ayrılmaman asıl hataymış, iletişim kurmadığın sürece adına istediğin kadar ilişki de....... zaten aldatabildiğine göre çoktan bitmiş bir ilişkiymiş. istediği kadar ilgisiz olsun onu sevsen ve umursasan asla yapmazdın, şimdi vicdan yapmanın anlamı yok. söyle kurtul.